شهرستان سرخه
From Wikipedia, the free encyclopedia
شهرستان سُرخه یکی از شهرستانهای استان سمنان است. این شهرستان در تاریخ ۱۳۹۱/۱۱/۹ طبق مصوبه هیئت دولت با ارتقای بخش سرخه به شهرستان سرخه به مرکزیت شهر سرخه مشتمل بر بخش مرکزی[2][3] و بخش هفدر به مرکزیت روستای مومنآباد در استان سمنان ایجاد شد. شهرستان سرخه در ۱۷۰ کیلومتری شرق پایتخت ایران؛ تهران قرار دارد و با مرکز استان؛ سمنان ۲۰ کیلومتر فاصله دارد که در شرق شهر سرخه قرار گرفتهاست و از شمال با استان تهران و شهرستان فیروزکوه و از جنوب با استان اصفهان و کویر لوت و از غرب با شهرستان آرادان و گرمسار و از شرق با شهرستان سمنان و مهدیشهر همسایه است.
شهرستان سرخه | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | سمنان |
مرکز شهرستان | سرخه |
سایر شهرها | سرخه |
بخشها | مرکزی، هفدر |
سال تأسیس | ۱۳۹۱ |
اداره | |
فرماندار | حجتالله کرمانی[1] |
مردم | |
جمعیت | ۱۵٬۵۲۳ نفر (۱۳۹۵) |
مذهب | شیعه |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۱۰۰ متر |
آبوهوا | |
روزهای یخبندان سالانه | ۷۴ |
دادههای دیگر | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۲۳ |
وبگاه | http://sorkhe.ostan-sm.ir/ |
زبان رایج در این شهرستان سرخهای است. وبگاه گلاتولوگ گویش سرخه ای-افتری را به همراه لاسگردی و سنگسری تحت عنوان خانواده کومشی(komesenian) طبقهبندی کردهاست.[4] گرنوت ویندفور گویشهای افتری و سرخه ای-لاسگردی و گویش شهمیرزادی را با زبان مازندرانی مرتبط میداند.[5] برخی از پژوهشگران نیز زبان مردمان مناطق سنگسر و افتر را همچون شهمیرزاد و پرور و اطراف آن از جنس زبان تاتی مازندرانی میدانند.[6]