آهو

زهی سوار که آهوی مانده می‌گیرد!

آهو جانوری است از خانواده تهی‌شاخان و راسته نشخوارکنندگان.

گفتاورد

• «آهوی تیزدونده را هیچ اسبی نتواند گرفت؛ اگر بدام افتد، سبب آن است که پیوسته نگران اطراف خود است.»
  • لی بو وی
• «مثل آهو خویشتن را از کمند و مانند گنجشک از دست صیاد خلاص کن.»
  • انجیل عهد عتیق، امثال سلیمان - ۶، ۵

ضرب‌المثل

• «آهو را ماند که در کشوری چرد و در کشوری دیگر نافه نهد.»
• «آهوگردانی کردن.»
• «به آهو گوید دو، به تازی گوید گیر!»
• «به آهو می‌گوید بدو، به تازی می‌گوید بگیر»
• «تازی که پیر شد، از آهو حساب می‌برد.»
• «زهی سوار که آهوی مانده می‌گیرد!»

آهو در شعر فارسی

• «آهو از دام‌اندرون آواز داد// پاسخ گرزه به دانش بازداد»
  • رودکی
• «آهو همی گرازد، گردن همی فرازد// گه سوی کوه تازد گه سوی راغ و صحرا»
  • کسایی مروزی
• «از حسرت آن دیدهٔ چون دیدهٔ آهو// این دیده نه درخواب نه بیدار چو خرگوش»
  • سنایی
• «اکنون فکنده‌بینی از ترک تا یمن// یک چندگاه زیر پی آهوان سمن»
  • دقیقی
• «ببایست بر کوه آتش گذشت// به من زار بگریست آهو به دشت»
  • فردوسی
• «بپریم تا مرغ جادو شویم// بپوییم و در چاره آهو شویم»
  • فردوسی
• «بخارید گوش، آهو اندر زمان// خدنگی نهاد آن زمان در کمان// سر و گوش و پایش به یک‌جای دوخت// بر آن آهو آزاده را دل بسوخت»
  • فردوسی
• «بدان دژ درون رفت مرد دلیر// چنان چون سوی آهوان نر شیر»
  • فردوسی
• «بزرگان به بازی به باغ آمدند// همه میش و آهو به راغ آمدند»
  • فردوسی
• «بود مصاف تو ای چرخ با شکسته‌دلان// همیشه شیر تو آهوی لنگ می‌گیرد»
  • صائب تبریزی
• «به آهو می‌کنی غوغا که بگریز// به تازی هی زنی اندر دویدن// الهی راست گویم فتنه از توست// ولیک از ترس نتوانم جکیدن// اگر ریگی به کفش خود نداری// چرا بایست شیطان آفریدن»
  • ناصرخسرو
• «به بال و پر چو هزبری به خشم و کین چو پلنگ// به خال و خط چو تذروی به دست و پا چو غزال»
  • طالب آملی
• «به پیش‌اندر آمدش آهو دو جفت// جوانمرد خندان به آزاده گفت// کدام آهو افکنده خواهی به تیر// که ماده جوان است و همتاش پیر// چنین گفت آزاده کای شیرمرد// به آهو نجویند مردان نبرد// وزآن پس هیون را برانگیز تیز// چو آهو ز جنگ تو گیرد گریز»
  • فردوسی
• «به گوش یکی آهو اندرفکند// پسند آمدش بود جای پسند»
  • فردوسی
• «چپ و راست گفتی که جادو شده‌ست// به آورد تازنده آهو شده‌ست»
  • فردوسی
• «چو بستی نرگسش را پرده خواب// شدی با شمع همدم در تب و تاب// دو مست آهوی خود را تا سحرگاه// چرانیدی به باغ حسن آن ماه»
  • عبدالرحمن جامی
• «چو پیلان به زور و چو مرغان به پر// چو ماهی به دریا چو آهو به بر»
  • فردوسی
• «چو زان بگذری سنگلاخ است و دشت// که آهو برآن برنیارد گذشت»
  • فردوسی
• «چون نهاد او پهند را نیکو// قید شد در پهند او آهو»
  • رودکی
• «دگر سو سرخس و بیابان به پیش// گله گشته بر دشت آهو و میش»
  • فردوسی
• «دلا ز شاخ آهو هرگز مدار چشم ثمر»
  • قاآنی شیرازی
• «دیدی آن جانور که زاید مشک// نامش آهو و او همه هنر است؟»
  • خاقانی
• «سگ تازی که آهوگیر گردد// بگیرد آهوش چون پیر گردد»
  • نظامی
• «صحرای سنگ‌روی و کُه و سنگلاخ را// از سم آهوان و گوزنان شیار کرد»
  • فرخی سیستانی
• «فرستاده گفت ای خداوند رخش// به دشت آهوی ناگرفته مبخش»
  • فردوسی
• «قلاده به زر هشتصد بود سگ// که در دشت آهو گرفتی به تگ»
  • فردوسی
• «کی شناسد قیمت و مقدار دُر بی‌معرفت// کی شناسد قدر مشک آهوی خرخیز و ختن؟»
  • سنایی
• «گشاده به رو، چرب‌دستی و زور// کمان‌مهرهٔ آهو و شیر و گور»
  • فردوسی
• «گوزن است اگر آهوی دلبر است// شکاری چنین درخور مهتر است»
  • فردوسی
• «نوازندهبلبل به باغ اندرون// گرازنده آهو به راغ اندرون»
  • فردوسی
• «نه اندر شکاری که گور افکنی// وگر آهوان را بشور افکنی»
  • فردوسی
• «نیم چو آهو کز کشور دگر بچرد// نهد معطر نافه به کشور دیگر// بسان بازم کش بداری اندر بند// شکار پیش تو آرد چو بازیابد پر»
  • مسعود سعد سلمان
• «همه دشت پر خرگه و خیمه گشت// از انبوه آهو سراسیمه گشت»
  • فردوسی
• «همه کوه نخجیر و آهو به دشت// چو این شهر بینی نباید گذشت»
  • فردوسی
• «همی کرد نخجیر آهو نخست// ره شیر و جنگ پلنگان نجست// کنون نزد او جنگ شیر ژیان// همانست و نخجیر آهو همان»
  • فردوسی

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ

آهو
دارد.