منطقه‌بندی استان‌های ایران

استان‌های ایران در سال ۱۳۹۳ در طبقه‌بندی جدید توسط وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران در قالب ۵ منطقه بر حسب عوامل همجواری، محل جغرافیایی و اشتراکات قرار گرفتند. هر منطقه یک دبیرخانه دائمی دارد که شهرهای تهران، اصفهان، تبریز، کرمانشاه و مشهد به ترتیب محل دبیرخانه مناطق ۱ تا ۵ هستند. این طبقه‌بندی، یک طبقه‌بندی داخلی مربوط به وزارت کشور است و نباید با تقسیمات کشوری در ایران که مصوب مجلس شورای اسلامی هستند اشتباه گرفته شود.^[1]

۲۴ استان ایران در نقشه سال ۱۳۵۱ خورشیدی

مناطق ۵گانه استان‌های ایران

منطقه	محل دبیرخانه	استان‌ها
۱	تهران	استان تهران استان قزوین استان مازندران استان سمنان استان گلستان استان البرز استان قم
۲	اصفهان	استان اصفهان استان فارس استان بوشهر استان چهارمحال و بختیاری استان هرمزگان استان کهگیلویه و بویراحمد
۳	تبریز	استان آذربایجان شرقی استان کردستان استان آذربایجان غربی استان زنجان استان گیلان استان اردبیل
۴	کرمانشاه	استان لرستان استان ایلام استان کرمانشاه استان همدان استان مرکزی استان خوزستان
۵	مشهد	استان خراسان رضوی استان خراسان جنوبی استان خراسان شمالی استان کرمان استان یزد استان سیستان و بلوچستان

یکی از اهداف اصلی این تقسیم‌بندی، این است که دولت به جای توسعه استان‌ها، منطقه‌ها را توسعه دهد. استان‌های یک منطقه، هر ۲ ماه یک بار و به صورت چرخشی در استان‌های منطقه با هم جلسه‌ای برای حل مسائل و مشکلات منطقه دارند.^[2]

ردیف	منطقه	جمعیت سال ۱۳۹۵	جمعیت سال ۱۳۹۰	درصد تغییر
۱	تهران	۲۴٬۴۰۰٬۶۴۲	۲۲٬۴۳۱٬۳۱۶	+۸٫۷۸٪
۲	اصفهان	۱۴٬۵۷۲٬۷۵۴	۱۳٬۶۴۰٬۱۲۷	+۶٫۸۴٪
۳	تبریز	۱۳٬۶۳۶٬۴۵۹	۱۳٬۰۴۳٬۹۳۷	+۴٫۵۴٪
۴	کرمانشاه	۱۲٬۱۹۱٬۴۹۳	۱۱٬۹۴۰٬۹۶۲	+۲٫۱۰٪
۵	مشهد	۱۵٬۱۴۴٬۷۵۶	۱۴٬۰۷۲٬۴۰۶	+۷٫۶۲٪

منابع

1. «در گفتگو با فارس، ناصریان: تقسیم‌بندی ۵ گانه کشوری مربوط به سیاست‌های داخلی وزارت کشور است / امیری: تقسیمات کشوری حساسیت بالایی دارد». خبرگزاری فارس. ۴ تیر ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اوت ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ شهریور ۱۳۹۳.
2. «معاون وزیر کشور: استان‌های کشور به ۵ منطقه تقسیم شدند». همشهری‌آنلاین. ۱ تیر ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ شهریور ۱۳۹۳.