Πρωτοϊστορία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η πρωτοϊστορία είναι η περίοδος μεταξύ της προϊστορίας και της ιστορίας κατά την οποία μια κουλτούρα ή ένας πολιτισμός δεν έχει ακόμη αναπτύξει τη γραφή, αλλά άλλοι πολιτισμοί έχουν ήδη σημειώσει την ύπαρξη αυτών των προ-γραμματικών ομάδων στα δικά τους γραπτά. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, οι Κέλτες και οι γερμανικές φυλές θεωρούνται προϊστορικές όταν άρχισαν να εμφανίζονται σε ελληνικές και ρωμαϊκές πηγές.
Η πρωτοϊστορία μπορεί επίσης να αναφέρεται στη μεταβατική περίοδο μεταξύ της εμφάνισης του αλφαβητισμού σε μια κοινωνία και των γραπτών των πρώτων ιστορικών. Η διατήρηση των προφορικών παραδόσεων μπορεί να περιπλέξει τα ζητήματα, καθώς μπορούν να παρέχουν μια δευτερεύουσα ιστορική πηγή για ακόμη και παλαιότερα γεγονότα. Οι αποικιακοί τόποι που περιλαμβάνουν μια γραμματική ομάδα και μια μη γραμματική ομάδα μελετώνται επίσης ως προϊστορικές καταστάσεις.
Ο όρος μπορεί επίσης να αναφέρεται σε μια περίοδο κατά την οποία έχουν βρεθεί αποσπασματικά ή εξωτερικά ιστορικά έγγραφα, που δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα ένα ανεπτυγμένο σύστημα γραφής.[1]