Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς

Το «Ολυμπιακός» ανακατευθύνει εδώ. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ολυμπιακός (αποσαφήνιση).

Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς^[1] (Ο.Σ.Φ.Π.) ή εν συντομία Ολυμπιακός Πειραιώς, είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στον Πειραιά. Ο σύλλογος γιορτάζει ως γενέθλια ημέρα του την 10η Μαρτίου 1925.^[2] Η ημερομηνία αυτή αποτυπώνει στο συμβολικό επίπεδο την επίλυση διαφόρων προβλημάτων μεταξύ των ιδρυτών, που είχαν καθυστερήσει την οριστικοποίηση της σύστασής του. Η ιδρυτική συνέλευσή του είχε λάβει χώρα σχεδόν ένα ολόκληρο έτος πριν, τον Μάιο του 1924.^[3] Επίσημα, τυπικά, συστάθηκε στις 20 Μαΐου 1925 (βλ. αναλυτικά στην ενότητα Ιστορία. Ίδρυση). ^{[lower-greek 1]} Το έμβλημα της ομάδας είναι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος. Ο σύλλογος είναι γνωστός με το προσωνύμιο Θρύλος ^{[lower-greek 2]} και οι φίλοι και οπαδοί του με το παρατσούκλι γαύροι. ^{[lower-greek 3]}

Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.
Όνομα	Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
Ίδρυση	10 Μαρτίου 1925, πριν 99 έτη (1925--3-10)
Πόλη	Πειραιάς, Ελλάδα
Χρώματα	Ερυθρό, Λευκό
Ύμνος	Ύμνος του Ολυμπιακού
Πρόεδρος	Μιχάλης Κουντούρης
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με το σωματείο

Ενεργά τμήματα του Ολυμπιακού
Ποδόσφαιρο	Μπάσκετ Ανδρών	Μπάσκετ Γυναικών
Βόλεϊ Ανδρών	Βόλεϊ Γυναικών	Πόλο Ανδρών
Πόλο Γυναικών	Χάντμπολ	Κολύμβηση
Στίβος	Πινγκ πονγκ	Ιστιοπλοΐα
Κανόε καγιάκ	Κωπηλασία	Πυγμαχία
Κικ μπόξινγκ	Ταεκβοντό	Ξιφασκία
Μπιτς βόλεϊ	Ολυμπιακός Β' (Αναπτυξιακή Ομάδα)

Είναι το λαοφιλέστερο αθλητικό σωματείο της Ελλάδος, σύμφωνα με την UEFA,^[7] αλλά και σύμφωνα με έρευνα πανεπιστημιακών ερευνητών ^[8] και των μετρήσεων που έχουν διεξαχθεί διαχρονικά.^[9][10] Η δημοτικότητα του Ολυμπιακού πέρα από τα γεωγραφικά όρια του Πειραιά και η ύπαρξη πλήθους οπαδών του σε όλη την Ελλάδα αποτυπώνει -από κοινωνιολογική σκοπιά- την ταύτιση του κόσμου της επαρχίας με τον φορέα που αντιμάχεται και τιμωρεί τον αθηναϊκό υδροκεφαλισμό και αριστοκρατισμό, ο οποίος ταυτίζεται συμβολικά με τον Παναθηναϊκό.^[11]

Η λαοφιλία αυτή του συλλόγου μετουσιώθηκε στην πράξη το 2003, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης ανακοίνωσε την εγγραφή μελών στα μητρώα του ερασιτέχνη, με στόχο αφενός την οικονομική ενίσχυση (60 ευρώ ετησίως τότε, 75 σήμερα) και κατά συνέπεια την οικονομική αυτάρκεια του σωματείου χωρίς την παρέμβαση τρίτων, καθώς και την δυνατότητα να υπάρχει εκλεγμένη διοίκηση και τακτικά μέλη από τη βάση.^[12]

Ο Ολυμπιακός σε πανελλήνιο επίπεδο έχει κατακτήσει εκατοντάδες ομαδικούς τίτλους, όντας ο πολυνίκης -στο σύνολο των εγχώριων διοργανώσεων ανά άθλημα- σε πολλά από αυτά, όπως στο Ποδόσφαιρο ανδρών, το Πόλο ανδρών, το Πόλο γυναικών, το Βόλεϊ ανδρών, η Επιτραπέζια Αντισφαίριση γυναικών και η Κολύμβηση ανδρών-γυναικών, στην οποία μάλιστα έχει τις περισσότερες σε αριθμό κατακτήσεις τροπαίων σε μια συγκεκριμένη αθλητική διοργάνωση (65 στο Πρωτάθλημα Ελλάδας) από το σύνολο των υπαρχουσών εγχώριων διοργανώσεων, με το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων στην όλη διάρκεια του συγκεκριμένου θεσμού να το έχει επίσης ο Ολυμπιακός με 29 συνεχόμενα (1996-2024).

Έχει αναδείξει δεκάδες Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιους Πρωταθλητές, Πρωταθλητές Ευρώπης, Μεσογειονίκες, Βαλκανιονίκες, περισσότερους από κάθε άλλο Ελληνικό σύλλογο, και εκατοντάδες Πανελληνιονίκες στο πέρασμα των χρόνων.

Έχει την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στους ελληνικούς συλλόγους στις διεθνείς κατακτήσεις, με 23 τίτλους. Έχει 21 ευρωπαϊκούς (ρεκόρ για ελληνικό σύλλογο), εκ των οποίων οι 9 είναι πρωταθλήματα Ευρώπης, ένα Διηπειρωτικό και ένα Βαλκανικό τρόπαιο. Είναι ο μόνος σύλλογος της Ελλάδας που έχει ευρωπαϊκούς τίτλους σε τέσσερα διαφορετικά ομαδικά αθλήματα και σε 9 διαφορετικά αθλητικά τμήματα ^[13]. Πιο συγκεκριμένα έχει κατακτήσει δέκα ευρωπαϊκούς τίτλους στο Πόλο (τρεις με το ανδρικό του τμήμα και επτά με το γυναικείο), τέσσερις στο βόλεϊ (τρεις με το ανδρικό του τμήμα και ένα με το γυναικείο), τρεις στο Μπάσκετ ανδρών, ένα στο Ποδόσφαιρο ανδρών και ένα στο Ποδόσφαιρο νέων, ένα στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη ανδρών,^[14] και ένα στην Επιτραπέζια αντισφαίριση Ανδρών,^[15] καθώς επίσης το Διηπειρωτικό Κύπελλο στο Μπάσκετ ανδρών και το Βαλκανικό κύπελλο στο Ποδόσφαιρο ανδρών (η πρώτη κατάκτηση διεθνούς τροπαίου από ελληνικό σωματείο σε όλα τα καλλιεργούμενα εν Ελλάδι αθλήματα).

Οι κατακτήσεις αυτές συνοδεύονται ορισμένες φορές και από κάποια μοναδικά επιτεύγματα. Το 1997 η ανδρική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού κατέκτησε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρωλίγκα δημιουργώντας τρεμπλ σε κάποιο σπορ πρώτη φορά χρονολογικά, από το σύνολο των αγωνιστικών τμημάτων όλων των ελληνικών αθλητικών συλλόγων.

Το 2002 η ομάδα Πόλο ανδρών έγινε η πρώτη στην ιστορία του ευρωπαϊκού πόλο που κατέκτησε σε μια χρονιά Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Πρωτάθλημα Ευρώπης και Σούπερ Καπ Ευρώπης, ενώ επανέλαβε το τετραπλό στέμμα το 2018 με την κατάκτηση του ελληνικού Σούπερ Καπ. Το 2015 το γυναικείο τμήμα πόλο του συλλόγου, κατέκτησε Πρωτάθλημα, Πρωτάθλημα Ευρώπης και Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κάτι που επανέλαβε το 2021 και το 2022, προσθέτοντας μάλιστα και το κύπελλο Ελλάδας. Το 2018 το γυναικείο τμήμα βόλεϊ κατέκτησε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Κύπελλο Ευρώπης, καθιστώντας έτσι τον Ολυμπιακό τον μοναδικό ελληνικό σύλλογο που έχει κατακτήσει το τρεμπλ σε τρία διαφορετικά ομαδικά αθλήματα με τέσσερα διαφορετικά τμήματα.

Είναι ο μοναδικός σύλλογος στην Ελλάδα που έχει καταφέρει να κατακτήσει δυο συνεχόμενες χρονιές το Πρωτάθλημα Ευρώπης σε ομαδικό άθλημα και μάλιστα με δύο διαφορετικά τμήματα. Στο Μπάσκετ ανδρών το 2012 και το 2013 ^[16][17] και στο Πόλο γυναικών το 2021 και το 2022.^[18]

Είναι ο μόνος σύλλογος στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκά τρόπαια την ίδια χρονιά (2024) με δύο διαφορετικά τμήματα (Ομάδα Ανδρών, Ομάδα Νέων).

Επίσης, ρεκόρ για ελληνικό αθλητικό σύλλογο αποτελούν και οι 50 συμμετοχές (Ποδόσφαιρο ανδρών 2, Ποδόσφαιρο νέων 2, Μπάσκετ ανδρών 11, Βόλεϊ ανδρών 8, Βόλεϊ γυναικών 2, Πόλο ανδρών 9, Πόλο γυναικών 13, Χάντμπολ ανδρών 1, Πινγκ πονγκ ανδρών 1, Ελληνορωμαϊκή πάλη ανδρών 1) σε τελικούς διεθνών διοργανώσεων των τμημάτων του, όπως επίσης και οι επί 8 συνεχόμενες χρονιές, συμμετοχές τμημάτων του (2012-2019) σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων.^[19]

Με τη νίκη 1-0 επί του Ερυθρού Αστέρα στο Τσάμπιονς Λιγκ Ποδοσφαίρου (UEFA Champions League), στις 11 Δεκεμβρίου 2019, ο Ολυμπιακός ως σύλλογος συμπλήρωσε 1.000 νίκες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις σε όλα τα ομαδικά αθλήματα σε άνδρες και γυναίκες. Ευρωπαϊκές νίκες έχει κατακτήσει και το τμήμα του πινγκ πονγκ σε άνδρες και γυναίκες όπως και τα τμήματα πάλης και κολύμβησης.^[20]

Ιστορία

Ίδρυση

Ο Νότης Καμπέρος

Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς συστάθηκε επίσημα στις 20 Μαΐου 1925 με την υπ. αριθ. 1247 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά^[21]. Η σύστασή του ήταν αποτέλεσμα της συγχώνευσης δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς^{[lower-greek 4]}.^[23] Ωστόσο, ουσιαστικά ο σύλλογος είχε ιδρυθεί ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 1924,^[24] όταν έλαβε χώρα η καταστατική συνέλευση που αποφάσισε το όνομα και εξέλεξε ως πρόεδρο το βιομήχανο Μιχάλη Μανούσκο και ως αντιπρόεδρο και έφορο επί του ποδοσφαίρου τον ανώτατο αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού Νότη Καμπέρο.^[25]

Οι ιδρυτές του συλλόγου

Αν και η αίτηση αναγνώρισης του ΟΣΦΠ υποβλήθηκε από τον Μανούσκο, με την ιδιότητα του Προέδρου, άμεσα στο Πρωτοδικείο Πειραιά για έγκριση (στις 16 Μαΐου 1924), η απόφαση καθυστέρησε για ένα χρόνο, διότι υπήρξε χρονοτριβή στις συζητήσεις και την τελική συμφωνία μεταξύ των εταίρων.^[24] Σημαντικός ανασχετικός παράγοντας στην οριστικοποίηση της σύστασης του συλλόγου υπήρξε και η αντίδραση της «Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων», εξαιτίας της σύνδεσης του ονόματος του νέου σωματείου με την κίνηση του Ολυμπισμού.^[26] Το Σεπτέμβριο του 1924 οι τέσσερις Ανδριανόπουλοι, Βασίλης, Γιάννης, Γιώργος και Ντίνος (πλην του ανήλικου τότε Λεωνίδα), αποσπάστηκαν από τον Α.Π.Σ.Π. και σχημάτισαν τον «Ολυμπιακό Όμιλο Πειραιώς».^[27]

Στο ρευστό τοπίο του μεσοδιαστήματος μέχρι την επίσημη αναγνώριση του νέου συλλόγου, ο Α.Π.Σ. Πειραιώς πρόσθεσε στον τίτλο του τη διακριτική επωνυμία «Ολυμπιακός» (εντός εισαγωγικών), εμφανιζόμενος ως «”Ολυμπιακός„ Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιώς».^[28] Πρακτικά, ο Ολυμπιακός λειτουργούσε μέχρι την τυπική ίδρυσή του «στο πλαίσιο» του Α.Π.Σ. Πειραιώς.^[26] Η τελική συμφωνία ανάμεσα στα δυο μέρη, τον Α.Π.Σ.Π. υπό τους Μανούσκο και Καμπέρο, και την Ένωσιν Φιλάθλων υπό τον Σταύρο Μαραγκουδάκη, επετεύχθη στις 10 Μαρτίου 1925, στην «Ταβέρνα του Μοίρα», στον Πειραιά.

Το όνομα του νέου συλλόγου, που έγινε αποδεκτό ομόφωνα από τους ιδρυτές, δίνοντας τέλος στις διαφωνίες που είχαν προκύψει, υπήρξε ιδέα του Νότη Καμπέρου. Όπως αναφέρεται σε έγγραφο της 14ης Μαρτίου 1925 του «”Ολυμπιακού„ Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς», οι ιδρυτές αναζήτησαν για το νέο σύλλογο επωνυμία με δυνατό συμβολισμό, όνομα «διακριτικόν, πρόσφορον δι' αθλητικόν σωματείον και σύντομον [...] χάριν της ηθικής επιβολής του επί του αθλητικού κόσμου και της κοινωνίας του Πειραιώς».^[26] Με την επιλογή αυτή, ο Καμπέρος θέλησε η επωνυμία του συλλόγου «να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες».^[22] Η εκλογή του τίτλου του συλλόγου («Ολυμπιακός») ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπη, καθόσον παρέκκλινε από την συνηθισμένη τότε ονοματοδοσία των αθλητικών σωματείων, αφού δεν είχε τον προσδιορισμό «Πειραϊκός». Ο λόγος ήταν, όπως είχε ειπωθεί στην ιδρυτική συνέλευση, ότι επρόκειτο «να κατακτήσει όλη την Ελλάδα».^[29] Το συμπληρωματικό της πλήρους επωνυμίας, «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς», υπήρξε πρόταση του Μανούσκου. Ως έμβλημα του συλλόγου ορίστηκε η «δαφνηφόρος κεφαλή αθλητού».^[30] Τα χρώματα, κόκκινο και λευκό, φέρονται ως ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου, από την ομάδα του στο Κέιμπριτζ κατά τη διάρκεια σπουδών του εκεί. Θεωρείται ότι συμβολίζουν το πάθος και τη νίκη, από τη μια μεριά, και την αγνότητα και το δίκαιο ανταγωνισμό, από την άλλη.

Στο Καταστατικό του νέου συλλόγου όριζε ως στόχο «την ανάπτυξιν της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία» και όριζε τα μέσα επίτευξής του ως εξής:

α) Η ίδρυσις αθλητικών χώρων πάσης φύσεως.

β) Η οργάνωσις πάσης κατά θάλασσαν αθλητικής κινήσεως

γ) Η οργάνωσις αθλητικών αγώνων πάσης φύσεως, εορτών, εκδρομών, ορειβασιών κλπ.

δ) Η διά διαλέξεων και εκδόσεως εντύπων προπαγάνδισις της αθλητικής ιδέας και

ε) Η διά παντός τρόπου ανάπτυξις κινήσεως εξυπηρετικής της νεολαίας.^[31]

Όσον αφορά τα μέλη του Ολυμπιακού, το Καταστατικό προέβλεπε πως «δύνανται να εγγραφώσιν πολίται αδιακρίτως εθνικότητος ή φύλλου, χρηστοί, εμπνεόμενοι από τας υγιείς περί σωματικής αγωγής αρχάς».^[31] Πρώτος πρόεδρος εκλέχθηκε ο Μιχάλης Μανούσκος και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Ολυμπιακού συγκροτήθηκε ως εξής:^[32]

• Πρόεδρος: Μιχάλης Μανούσκος
• Αντιπρόεδροι: Νότης Καμπέρος, Τριαντάφυλλος Κρέμος
• Γενικός Γραμματέας: Σταύρος Μαραγκουδάκης
• Ταμίας: Όθων Κόκκινος
• Έφορος: Παναγιώτης Λαγουμιτζής
• Μέλη: Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης, Δημήτρης Σκλιάς, Ε. Κασιμάτης

Η εμβληματική πεντάδα των Ανδριανόπουλων (από αριστερά): Γιάννης, Ντίνος, Γιώργος, Βασίλης και Λεωνίδας Ανδριανόπουλος. Η συμβολή τους στη δημιουργία και τη γιγάντωση του Ολυμπιακού υπήρξε καθοριστικότατη.

Αλφαβητικά τα ιδρυτικά μέλη ήταν οι: Βασίλης Ανδριανόπουλος, Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Δημήτρης Ανδρόνικος, Νίκος Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Νότης Καμπέρος, Κώστας Κλειδουχάκης, Όθων Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγκόπουλος, Μιχάλης Μανούσκος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Σιμιγδαλάς, Νίκος Σιμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς.^[33][34]

Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, πατέρας της εμβληματικής πεντάδας των Ανδριανοπουλαίων, εισαγωγέας και έμπορος, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.^[35] Επιφανείς παράγοντες του Πειραιά στήριξαν έμπρακτα την ίδρυση του Ολυμπιακού, έχοντας ως σκοπό να δημιουργήσουν ένα αθλητικό σωματείο που να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου. Εκτός του Μιχάλη Μανούσκου και του Νότη Καμπέρου, ενεργή συμμετοχή είχαν και οι λεγόμενοι «κοινωνικοί φίλοι» του σωματείου, σημαντικές προσωπικότητες της πειραϊκής ζωής ως επί το πλείστον, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι: Σταύρος Μαραγκουδάκης (διευθυντής του Ταχυδρομείου), Νίκος Ανδρόνικος (έμπορος), Δημήτρης Σκλιάς (αξιωματικός του Στρατού), Νικόλαος Ζαχαρίας (δικηγόρος), Θανάσης Μέρμηγκας (συμβολαιογράφος), Ιωάννης Κεκκές (χρηματομεσίτης) και η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.^[36]

1925–1930

Η πρώτη ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού το 1926

Η ομάδα ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού μεταξύ 1927 και 1929

Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου του 1925. Πρώτος προπονητής στην ιστορία της τμήματος ήταν ο Γιάννης Ανδριανόπουλος.^[37] Ποδοσφαιρική έδρα της ομάδας ήταν το Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου, που χρησίμευε και για τα αθλήματα του στίβου. Ο Ολυμπιακός είχε κατασκευάσει εκεί με δικές του δαπάνες χώρους αποδυτηρίων.^[38] Το 1925 ιδρύθηκαν επίσης το τμήμα υδατοσφαίρισης, το τμήμα στίβου και το τμήμα της κολύμβησης. Το τμήμα βόλεϊ του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1926 με πρώτους αθλητές του τμήματος τους Γιώργο Ανδριανόπουλο, Βασίλη Ανδριανόπουλο, Ντίνο Ανδριανόπουλο, Λάκη Λεκκό, Λεωνίδα Καλογερόπουλο, Νίκο Καλούδη και Ηλία Μπουρτεζίδη. Έφορος της ομάδας ήταν ο Σεβαστιανός Κασιμάτης. Την ίδια χρονιά ιδρύεται και το οπλομαχητικό τμήμα, με δάσκαλο τον Ιταλό προπονητή Αρθούρο Τσερένσκυ.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Το 1927 ιδρύθηκε το τμήμα της κωπηλασίας, ενώ το τμήμα της υδατοσφαίρισης ανδρών κατέκτησε το πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα της ιστορίας του, κερδίζοντας 3–2 στον τελικό τον Εθνικό Πειραιώς. Το τμήμα κολύμβησης του Ολυμπιακού κατέκτησε τα Πανελλήνια πρωταθλήματα του 1929 και 1930. Επίσης, το 1930, ο Ολυμπιακός ίδρυσε ομάδα χάντμπολ και τμήμα ποδηλασίας με έφορο τον Ι. Παούρη. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα πήρε μέρος με μόλις έναν αθλητή.

1931–1940

Ο Τάκης Προβατόπουλος, από τους κορυφαίους Έλληνες κολυμβητές προπολεμικά

Επιθετικοί της ομάδας του Ολυμπιακού της δεκαετίας του '30 από αριστερά: Γρηγοράτος (ορθό), Ράγκος, Βάζος, Συμεωνίδης, Αναματερός

Το τμήμα καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1931 από αθλητές του τμήματος πετοσφαίρισης του συλλόγου. Την ίδια χρονιά εμφανίζονται οι πρώτοι αθλητές καταδύσεων του Ολυμπιακού και το τμήμα ποδοσφαίρου κατακτά για πρώτη φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Στη συνέχεια θα κατακτήσει 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας σε 6 χρόνια, τα τρία εκ των οποίων συνεχόμενα (1933, 1934, 1936, 1937 και 1938). Το τμήμα κολύμβησης κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας 1931, 1932, 1933, 1934 δημιουργώντας ένα σερί 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων. Το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών του συλλόγου κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας 1933, 1934 και 1936. Το 1937 το τμήμα κολύμβησης θα κατακτήσει ξανά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Το 1938 με προσωπική εργασία των μελών του Ολυμπιακού κατασκευάζεται το πρώτο ανοικτό γήπεδο της ομάδας μπάσκετ ("Μπάκαλα") στην Καστέλλα.

Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί παίκτες από διαφορετικά αθλητικά τμήματα του Ολυμπιακού φεύγουν για την πρώτη γραμμή του μετώπου. Ο Χριστόφορος Ράγγος δέχθηκε ιταλική σφαίρα στο αριστερό του πόδι τον Ιανουάριο του 1941 και αχρηστεύτηκε ποδοσφαιρικά για πάντα ενώ ο Νίκος Γρηγοράτος τραυματίστηκε στο πόδι στην Κλεισούρα. Ο τερματοφύλακας της ομάδας πόλο και πρωταθλητής της κολύμβησης Ανδρέας Κουραχάνης, σκοτώνεται σε μάχη κατά των Ιταλών.^[39][40] Ο Τάκης Κονταράτος, μέσος της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου αλλά και υδατοσφαιριστής του Ολυμπιακού, υπηρετούσε ως σημαιοφόρος στο αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα και σκοτώθηκε κατά τον βομβαρδισμό και τη βύθιση του πλοίου από τη γερμανική Λουφτβάφε στη Λέρο στις 26 Σεπτεμβρίου του 1943 (υπέκυψε στα τραύματά του την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο του νησιού).^[41]

1941–1950

Η ομάδα μπάσκετ το 1943

Ο μεσοεπιθετικός Νίκος Γόδας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.

Την περίοδο της κατοχής οι αθλητές του Ολυμπιακού είχαν πλούσια αντιστασιακή δράση κατά των Γερμανών κατακτητών και πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Η δράση τους συνεχίστηκε και κατά την περίοδο των Δεκεμβριανών. Ο Μιχάλης Αναματερός, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, σκοτώθηκε στη μάχη των Εξαρχείων, ενώ ο Νίκος Γόδας, λοχαγός του ΕΛΑΣ που πολέμησε τους Γερμανούς στις μάχες της Ηλεκτρικής Εταιρείας (Κερατσίνι), στην Κοκκινιά, στο Πέραμα,^{[εκκρεμεί παραπομπή]} και τους Βρετανούς στα Δεκεμβριανά, εκτελέστηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1948 (μεσούντος του Εμφυλίου) στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλα και το λευκό σορτσάκι, όπως ήταν η τελευταία του επιθυμία.^[42]

Μεταπολεμικά ιδρύονται νέα τμήματα. Τα τμήματα γυναικείου μπάσκετ και επιτραπέζιας αντισφαίρισης δημιουργήθηκαν το 1947, χρονιά κατά την οποία το τμήμα ποδοσφαίρου κατακτά το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του, πανηγυρίζοντας το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας του 1947. Το 1948 ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός κατακτά ξανά το Πρωτάθλημα Ελλάδας και μάλιστα αήττητος. Το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας του 1947 και 1949, ενώ το 1949 ιδρύεται το τμήμα ιστιοπλοΐας του συλλόγου. Την ίδια χρονιά, το τμήμα καλαθοσφαίρισης κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία του το Πρωτάθλημα Ελλάδας.

1951–1960

Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού κατά τη δεκαετία αυτή κατακτά 7 Πρωταθλήματα Ελλάδας εκ των οποίων τα 6 συνεχόμενα (1951 και 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959), 8 Κύπελλα Ελλάδας (1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959 και 1960) και 5 νταμπλ (1951, 1954, 1957, 1958, 1959) και παίρνει το προσωνύμιο Θρύλος. Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1954 ο Ολυμπιακός συμπληρώνει τα 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας.

Το τμήμα υδατοσφαίρισης του συλλόγου κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας του 1951 και 1952.

Ο εμβληματικός Ανδρέας Μουράτης

To 1953 με πρωτοβουλία του προέδρου του Ολυμπιακού Θανάση Μέρμηγκα και του Γενικού Γραμματέα του συλλόγου Κώστα Καρύδη επανασυστήνεται το τμήμα στίβου.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Τα ηνία του τμήματος αναλαμβάνει ο Μεσογειονίκης, Βαλκανιονίκης και Πρωταθλητής Ελλάδος στα 100 μέτρα και τη σκυταλοδρομία Τάκης Βεντίκος (ο οποίος το 2013 συμπλήρωσε αισίως 58 χρόνια προσφοράς ως επικεφαλής του τμήματος).^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Το τμήμα θα γνωρίσει μεγάλες επιτυχίες και θα αναδείξει τις επόμενες δεκαετίες Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιους Πρωταθλητές, Πρωταθλητές Ευρώπης, Μεσογειονίκες, Βαλκανιονίκες και εκατοντάδες Πανελληνιονίκες.

Το 1954 την προεδρία του συλλόγου αναλαμβάνει ο Γιώργος Ανδριανόπουλος. Την ίδια χρονιά το τμήμα ιστιοπλοΐας κατακτά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα

Το 1958 ιδρύθηκε το τμήμα σκοποβολής του συλλόγου.

Το τμήμα άρσης βαρών ξεκίνησε τη δραστηριότητά του το 1960. Την ίδια χρονιά το τμήμα καλαθοσφαίρισης κατακτά το Πρωτάθλημα Ελλάδας με προπονητή τον Γιάννη Σπανουδάκη και το τμήμα κολύμβησης το 8ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του.

1961–1970

Το τμήμα πάλης του συλλόγου ιδρύθηκε το 1961. Το 1963 η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού κατακτά το Βαλκανικό Κύπελλο κερδίζοντας 1–0 τη Λέφσκι Σόφιας στην Κωνσταντινούπολη. Το 1964 η έδρα του Ολυμπιακού ανακατασκευάστηκε από ποδηλατοδρόμιο σε ποδοσφαιρικό γήπεδο και μετονομάστηκε σε «Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης». Τη δεκαετία αυτή το τμήμα ποδοσφαίρου θα κατακτήσει συνολικά 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας, το 1966 και το 1967 (2 συνεχόμενα με προπονητή τον Ούγγρο Μάρτον Μπούκοβι) και 4 Κύπελλα (1961, 1963, 1965, 1968). Το 1967 η Χούντα των Συνταγματαρχών εξαναγκάζει σε παραίτηση τον επί δεκατρία συναπτά έτη πρόεδρο του συλλόγου Γιώργο Ανδριανόπουλο,^[43] καταργεί τα μέλη του Δ.Σ. του Ολυμπιακού και την επόμενη χρονιά, το 1968, διώχνει τον προπονητή Μπούκοβι από την Ελλάδα.^[44] Την ίδια χρονιά το τμήμα βόλεϊ του συλλόγου κατακτά το πρώτο Πρωτάθλημα της ιστορίας του και την επόμενη χρονιά θα υπερασπιστεί τον τίτλο του. Την ίδια χρονιά, το τμήμα υδατοσφαίρισης θα κατακτήσει κι αυτό το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Το τμήμα κολύμβησης του Ολυμπιακού θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1961, 1962, 1967, 1969, 1970), ενώ το τμήμα καταδύσεων κυριάρχησε με 8 από τους 9 τίτλους του (ο τελευταίος το 1971).

Το 1970 το τμήμα πυγμαχίας κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του το πρωτάθλημα Ελλάδας.

1971–1980

Ο Φαίδων Ματθαίου

Το ανδρικό τμήμα επιτραπέζιας αντισφαίρισης του Ολυμπιακού διανύει την καλύτερη δεκαετία της ιστορίας του καθώς κατακτά τα 8 από τα 11 Πρωταθλήματα Ελλάδος του, από το 1971 έως το 1980. Το 1971 το τμήμα ενόργανης γυμναστικής κατακτά το πρώτο και μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας του. Την ίδια χρονιά η ομάδα πόλο ανδρών στέφεται κι αυτή Πρωταθλήτρια Ελλάδας.

Το 1972 ο Ηλίας Χατζηπαυλής κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα στην Ολυμπιάδα του Μονάχου.^[45]. Οι Στηβ Γιατζόγλου, Γιώργος Καστρινάκης και Γιώργος Μπαρλάς, με προπονητή το Φαίδωνα Ματθαίου, οδηγούν το τμήμα μπάσκετ στο πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, το 1976.^[46] Μεγάλη επιτυχία ήταν ότι τη χρονιά εκείνη κατέκτησε το τρίτο του πρωτάθλημα, αήττητος, έχοντας 22 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, ενώ έφτασε και στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Το 1977 ο Ολυμπιακός κατακτά ξανά το Κύπελλο Ελλάδας, αφού είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό, τον οποίο νίκησε 110–68 μέσα στην έδρα του,^[47] πετυχαίνοντας έτσι τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των αναμετρήσεων των δύο ομάδων. Την επόμενη χρονιά θα κατακτήσει το ξανά το νταμπλ (2ο σε 3 χρόνια), κερδίζοντας το Πρωτάθλημα και το 3ο συνεχόμενο Κύπελλο Ελλάδας. Την επόμενη χρονιά θα καταφέρει να φτάσει στα ημιτελικά (final-6) του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και το 1980 θα κατακτήσει ξανά το Κύπελλο με το οποίο ουσιαστικά κλείνει η περίοδος Γιατζόγλου–Καστρινάκη.

Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 4 συνολικά Πρωταθλήματα Ελλάδας, εκ των οποία τα 3 συνεχόμενα (1973, 1974, 1975, 1980), 3 Κύπελλα (1971, 1973, 1975) και 2 νταμπλ (1973, 1975). Με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1975, ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε τα 20 Πρωταθλήματα Ελλάδας, κλείνοντας με την επιτυχία αυτή την εποχή Γουλανδρή. Στις 19 Ιανουαρίου 1979 με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη βουλή, οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι μετατράπηκαν σε Π.Α.Ε. και έγιναν επαγγελματικοί. Ταυτόχρονα, επιχειρηματίες και εφοπλιστές ανέλαβαν τις νέες ΠΑΕ αποκτώντας τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών. Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού ανέλαβε όμιλος επιχειρηματιών με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά.

Η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού κατακτά 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας την περίοδο αυτή (1974, 1976, 1978, 1979, 1980), ενώ το τμήμα κολύμβησης θα κατακτήσει 10 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδος (1971–1980), φτάνοντας συνολικά τα 12 συνεχόμενα.

1981–1990

Στις 8 Φεβρουαρίου 1981 σημειώνεται η τραγωδία της Θύρας 7, που αποτελεί την πιο τραγική στιγμή στην ιστορία του συλλόγου. Μετά το παιχνίδι Ολυμπιακός–ΑΕΚ 6–0 στο στάδιο Καραΐσκάκη, 21 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους, στη Θύρα 7 του γηπέδου.^[48]

Η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού θα κατακτήσει 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990), 4 Κύπελλα (1981, 1983, 1989, 1990) και ισάριθμα νταμπλ. Παράλληλα, τη σεζόν 1981–82 ο Ολυμπιακός γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που φτάνει σε Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κατακτώντας την 4η θέση.

Το τμήμα κολύμβησης του συλλόγου θα κατακτήσει 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας σε 10 χρόνια (1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990), ενώ με το Πρωτάθλημα του 1986 θα συμπληρώσει τα 18 συνεχόμενα Πρωταθλήματα.

Το 1985 το τμήμα πυγμαχίας θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ελλάδας.

Το τμήμα ποδοσφαίρου του συλλόγου θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας εκ των οποίων τα 3 συνεχόμενα (1981, 1982 μετά τη νίκη με 2–1 επί του Παναθηναϊκού στο μπαράζ του Βόλου, 1983, 1987), 2 Κύπελλα (1981, 1990), 1 νταμπλ (1981) κι ένα Σούπερ Καπ (1987). Το 1987 ο Γιώργος Κοσκωτάς αποκτά την ομάδα του Ολυμπιακού και το σκάνδαλο που προκλήθηκε, από τις εξωγηπεδικές δραστηριότητές του, θα πλήξει το σύλλογο. Ο Ολυμπιακός πέρασε σε μια εποχή διοικητικής αστάθειας έως το 1993 οπότε και ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου ο Σωκράτης Κόκκαλης.

1991–2000

Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς

Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς

Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος

Ο Τζιοβάνι

Το 1991 ο Γιάννης Ιωαννίδης αναλαμβάνει προπονητής στην ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού και αποφασίζει με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου Σωκράτη Κόκκαλη την άμεση μεταφορά της έδρας από το Παπαστράτειο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Υπό την καθοδήγηση του Ιωαννίδη η ομάδα θα κατακτήσει 4 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδας, το 1993, 1994, 1995 και το 1996, που κατακτήθηκε μετά από νίκη με 73–38 επί του Παναθηναϊκού στον πέμπτο καθοριστικό τελικό στο ΣΕΦ. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό της Ευρωλίγκας και μάλιστα δύο συνεχόμενες χρονιές, το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα, αποκλείοντας και τις δύο χρονιές στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό. Το 1996 ο Ιωαννίδης αποχωρεί από την ομάδα, τα ηνία της οποίας αναλαμβάνει ο Σέρβος Ντούσαν Ίβκοβιτς. Την επόμενη χρονιά με τον Ίβκοβιτς στον πάγκο, η ομάδα κατακτά το Τριπλ Κράουν, κερδίζοντας την Ευρωλίγκα στη Ρώμη, το 5ο συνεχόμενο Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας. Την ίδια χρονιά ο Ολυμπιακός θα προκριθεί στον τελικό του τουρνουά McDonald's Open όπου θα αντιμετωπίσει τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν, πρωταθλητές ΝΒΑ.

Η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδος 1991, 1992, 1993 και 1994, φτάνοντας τα 8 συνεχόμενα, επίτευγμα που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ. Συνολικά εντός συνόρων θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 7 Πρωταθλήματα και με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 2000 θα συμπληρώσει τα 20 Πρωταθλήματα Ελλάδας στην ιστορία του τμήματος. Κατακτά επίσης 5 Κύπελλα Ελλάδος (1992, 1993, 1997, 1998, 1999) και 4 νταμπλ (1992, 1993, 1998, 1999). Παράλληλα τη δεκαετία αυτή, καθιερώνεται ως μια από τις κορυφαίες δυνάμεις του ευρωπαϊκού βόλεϊ: Κατακτά το 1996 μετά από νίκη με 3–2 σετ επί της γερμανικής Μπάγερ Βούπερταλ το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, που είναι το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου, συμμετέχει σε 7 συνεχόμενα Φάιναλ Φορ Κυπέλλων Ευρώπης (ρεκόρ στην Ευρώπη, το οποίο μοιράζεται με την ιταλική Μόντενα), 4 στο Πρωταθλητριών (1992, 1993, 1994, 1995) και 3 στο Κυπελλούχων (1996, 1997, 1998) με τις 4 από τις 7 συμμετοχές αυτές να είναι στον τελικό (1 στο Πρωταθλητριών το 1992 με αντίπαλο τη Μεσατζέρο Ραβένα και 3 στο Κυπελλούχων το 1996, το 1997 και το 1998) και κατακτά την τρίτη θέση στον κόσμο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων του 1992 (μοναδικός ελληνικός σύλλογος που συμμετείχε και διακρίθηκε στο θεσμό) καθώς και την τέταρτη θέση στο Φάιναλ Φορ του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το 1996 (πρώτη και μοναδική συμμετοχή ελληνικής ομάδας στο θεσμό), όπου συμμετείχε ως Κυπελλούχος Ευρώπης.

Η ομάδα πόλο των ανδρών θα κατακτήσει την περίοδο αυτή 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000), 4 Κύπελλα Ελλάδας (1992, 1993, 1997, 1998), 2 νταμπλ (1992, 1993) και 2 Σούπερ Καπ (1997, 1998). Στην Ευρώπη, θα αγωνιστεί δύο συνεχόμενες χρονιές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (1998, 1999).

Το τμήμα πόλο των γυναικών με προπονητή τον Φώντα Μουδάτσιο θα κατακτήσει το 1995 το πρώτο Πρωτάθλημα Ελλάδας στην ιστορία του τμήματος. Θα ακολουθήσει και το δεύτερο το 1998.

Το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτά 4 Πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999, 2000), 2 Κύπελλα (1992, 1999) και 1 Σούπερ Καπ (1992). Το 1993 η ομάδα με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν θα αποκλείσει τη Μονακό του Αρσέν Βενγκέρ και θα φτάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Το 1999 η ομάδα θα κατακτήσει το νταμπλ, θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του 20ου Κυπέλλου στην ιστορία του και θα καταφέρει να προκριθεί στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Το τμήμα κολύμβησης του συλλόγου θα κατακτήσει 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας σε 10 χρόνια (1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000), και 3 Κύπελλα (1997, 1998, 1999) ενώ με το Πρωτάθλημα του 1999 θα πανηγυρίσει τα 40 Πρωταθλήματα στην ιστορία του.

Το 1994 πεθαίνει σε ηλικία μόλις 52 ετών ένας από τους γνωστότερους οπαδούς του συλλόγου, ο Βασίλης Δουρίδας, γνωστότερος σαν Ατίλιο,^[49] που συντρόφευε με την τρομπέτα του, για πολλά χρόνια, τους οπαδούς και τους αθλητές του Ολυμπιακού.

Το 1998 ιδρύθηκε το τμήμα τένις με προπονητή τον Κώστα Σπανό και το τμήμα συγχρονισμένης κολύμβησης.

Το 2000, ο αθλητής του Ολυμπιακού Κώστας Κεντέρης αναδεικνύεται χρυσός ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ, ενώ οι επίσης αθλήτριες του Ολυμπιακού Κατερίνα Θάνου και Μιρέλα Μανιάνι κατακτούν αργυρά μετάλλια.

2001–2010

Ο Ιβάν Μίλκοβιτς

Κριστιάν Καρεμπέ

Το νέο Καραϊσκάκη

Πηγή Δεβετζή

Το μονοθέσιο του Ολυμπιακού

Το 2001 το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού κατακτά για 30η φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Θα ακολουθήσουν, τη δεκαετία αυτή, άλλα 7 Πρωταθλήματα (2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 4 Κύπελλα (2005, 2006, 2008, 2009) με ισάριθμα Νταμπλ καθώς και το Σούπερ Καπ Ελλάδας το 2007. Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2003 που επετεύχθη μετά από νίκη με 3–0 επί του Παναθηναϊκού στην κρίσιμη προτελευταία αγωνιστική, ο Ολυμπιακός έφτασε τα 7 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδας, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων που κατείχε ο ίδιος από τη δεκαετία του 1950.

Το 2002 η ομάδα πόλο του Ολυμπιακού κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης και το νταμπλ στην Ελλάδα πανηγυρίζοντας το Τρεμπλ, ενώ κατά το ίδιο έτος κατακτά και το Σούπερ Καπ Ευρώπης καταφέρνοντας να γίνει η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πόλο, αλλά και η μοναδική ελληνική ομάδα σε όλα τα αθλήματα, που κατέκτησε όλους τους τίτλους (και τους 4) που διεκδίκησε, εγχώριους και ευρωπαϊκούς.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Ο Ολυμπιακός κατά τη δεκαετία 2001–2010 θα κατακτήσει συνολικά 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας (2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010), 9 Κύπελλα (2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010) και 8 Νταμπλ (2001, 2002, 2003, 2004, 2007, 2008, 2009, 2010 – 2 φορές από 4 συνεχόμενα).

Το στάδιο Καραϊσκάκη ανακατασκευάστηκε ριζικά την περίοδο 2003-2004, παραδόθηκε τον Ιούνιο του 2004 και χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Σε αυτούς τους Αγώνες, η αθλήτρια του Ολυμπιακού Φανή Χαλκιά κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα με εμπόδια. Στην ελληνορωμαϊκή πάλη ο Αρτιόμ Κουρεγκιάν κατακτά το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο,^[50] όπως και η Μιρέλα Μανιάνι στον ακοντισμό.^[51]

Το 2005 η ομάδα του βόλεϊ κατακτά το δεύτερο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης στην ιστορία του συλλόγου. Τρία χρόνια πριν, το 2002, ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Ντανιέλε Ρίτσι θα φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Συνολικά θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας (2001, 2003, 2009, 2010), 2 Κύπελλα (2001, 2009) και ισάριθμα Νταμπλ.

Το 2006 η ομάδα ελληνορωμαϊκής πάλης του Ολυμπιακού κατέκτησε το Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (Cela Cup) που διεξήχθη στην πόλη Ζρένιανιν της Σερβίας.^[14] Την ίδια χρονιά κατακτά και το Πρωτάθλημα Ελλάδας

Το 2008 η Χρυσοπηγή Δεβετζή κατακτά το χάλκινο μετάλλιο, στο τριπλούν, στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου. Το 2008 ο Ολυμπιακός δημιουργεί και τμήμα μηχανοκίνητου αθλητισμού ιδρύοντας την ομάδα της formula, η οποία το 2010 καταλαμβάνει την 4η θέση στη γενική βαθμολογία της Super League Formula.^[52] Την ίδια χρονιά, η ομάδα μπάσκετ αγωνίζεται στον τελικό της Ευρωλίγκα.

Το τμήμα στίβου κατακτά 5 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδας και συγκεκριμένα τις σεζόν 2006, 2007, 2008, 2009 και 2010.

Το τμήμα επιτραπέζιας αντισφαίρισης κατακτά 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανδρών (2004, 2005), 4 Κύπελλα Ελλάδας Ανδρών (2003, 2004, 2005, 2008), 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών (2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2009) και 5 Κύπελλα Ελλάδας Γυναικών (2001, 2005, 2006, 2007, 2008).

Το τμήμα κολύμβησης θα κατακτήσει 10 Πρωταθλήματα Ελλάδος σε 10 χρόνια (2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), φτάνοντας τα 15 συνεχόμενα και 51 συνολικά Πρωταθλήματα Ελλάδας.

2011 - 2020

Ο Βασίλης Σπανούλης

Η Μπρόνγουεν Νοξ πέτυχε το νικητήριο γκολ του Ολυμπιακού στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (LEN Trophy) το 2014 απέναντι στην ιταλική Φιρέντσε (10–9)

Το 2011 το τμήμα βόλεϊ θα κατακτήσει το νταμπλ (Πρωτάθλημα και Κύπελλο 2011). Το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτά το 38ο πρωτάθλημα στην ιστορία του με διαφορά 13 βαθμών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Το πρωτάθλημα αυτό ήταν το πρώτο επί εποχής Μαρινάκη. Το 2012 η ομάδα μπάσκετ κατακτά για δεύτερη φορά στην ιστορία της την Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη, με νίκη 62–61 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ανατρέποντας διαφορά 19 πόντων στα τελευταία 12 λεπτά και πετυχαίνοντας έτσι τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ.^[53][54][55] Επίσης, κατακτά για 10η φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας, επικρατώντας του Παναθηναϊκού στους τελικούς με 3–2 νίκες. Η ομάδα ποδοσφαίρου πανηγυρίζει το 15ο Νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου, κερδίζοντας το 39ο Πρωτάθλημα (με διαφορά 7 βαθμών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό) και το 25ο Κύπελλο (κερδίζοντας τον Ατρόμητο στον τελικό).

Το τμήμα κολύμβησης κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας 2011 και 2012 φτάνοντας συνολικά τα 17 συνεχόμενα Πρωταθλήματα.

Το 2013 το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτά για 40η φορά το Πρωτάθλημα (με διαφορά 15 βαθμών από τον δεύτερο ΠΑΟΚ) και για 26η φορά το Κύπελλο, πανηγυρίζοντας παράλληλα το 16ο Νταμπλ της ιστορίας του.

Στις 12 Μαΐου 2013, η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού γίνεται η μοναδική ελληνική ομάδα και η τρίτη μόλις ευρωπαϊκή που κατακτά για δύο συνεχόμενες χρονιές την Ευρωλίγκα από καταβολής Final Four μετά την νίκη με 100–88 επί της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Λονδίνου, ανατρέποντας μάλιστα διαφορά 17 πόντων που είχε διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαλέπτου.^[56]

Την ίδια χρονιά, οι ομάδες βόλεϊ των ανδρών και των γυναικών κατέκτησαν το εγχώριο Νταμπλ. Συγκεκριμένα, η ανδρική ομάδα εκτός από το 26ο Πρωτάθλημα και το 13ο Κύπελλο της ιστορίας της κατέκτησε και το Λιγκ Καπ Ελλάδας, ενώ η γυναικεία ομάδα κατέκτησε το Πρωτάθλημα πετυχαίνοντας τρεις συνεχόμενες νίκες με το ίδιο σκορ (3–1) επί της ΑΕΚ (εκ των οποίων οι δύο μέσα στην έδρα της αντιπάλου) στους τελικούς, καταφέρνοντας έτσι να υπερκεράσει το προβάδισμα της ΑΕΚ, που ξεκίνησε τη σειρά των τελικών με 0–2 λόγω της μεταφοράς των μεταξύ τους αποτελεσμάτων από την κανονική περίοδο και να κατακτήσει τον τίτλο με 3–2 νίκες.^[57] Μετά την κατάκτηση του τίτλου, ήρθε και η κατάκτηση του 3ου συνεχόμενου Κυπέλλου Ελλάδας, μετά από μια ακόμα επικράτηση επί της ΑΕΚ με 3–1 σετ στον τελικό της Σαντορίνης.^[58]

Το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών κατακτά το 12ο νταμπλ (27ο Πρωτάθλημα και 15ο Κύπελλο) της ιστορίας του, επικρατώντας 3–1 στις νίκες στους τελικούς του Πρωταθλήματος και κερδίζοντας τον τελικό του Κυπέλλου στη Λαμία.^[59] Την ίδια χρονιά το τμήμα στίβου του συλλόγου κατακτά για 8η συνεχόμενη φορά το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου ανδρών και το τμήμα κολύμβησης το 18ο συνεχόμενο και 54ο συνολικά Πρωτάθλημα Ελλάδος στην ιστορία του. Ιδρύονται τα τμήματα ταεκβοντό (με επικεφαλής τον χρυσό ολυμπιονίκη και αθλητή του συλλόγου Μιχάλη Μουρούτσο) και kick boxing του συλλόγου.

Στις 6 Οκτωβρίου 2013, η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού κατέκτησε το Διηπειρωτικό Κύπελλο στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας,^[60] επικρατώντας με 2–0 νίκες (81–70, 86–69) επί της Πρωταθλήτριας Αμερικής Πινιέιρος με τον σύλλογο να φτάνει τα 10 διεθνή τρόπαια, γεγονός που αποτελεί ρεκόρ για τον ελληνικό αθλητισμό. Ταυτόχρονα κατέκτησε τον μοναδικό τίτλο που του έλειπε σε συλλογικό επίπεδο, όντας πλέον ο μοναδικός σύλλογος της χώρας που τα αθλητικά του τμήματα έχουν κερδίσει Πρωτάθλημα Ευρώπης, Κύπελλο Ευρώπης, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και Διηπειρωτικό Κύπελλο.^[61]

Στις 5 Απριλίου 2014, το τμήμα πόλο γυναικών του Ολυμπιακού με προπονητή τον Χάρη Παυλίδη πανηγύρισε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο του τμήματος και τον 9ο συνολικά του συλλόγου, κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (LEN Trophy) στο Φάιναλ Φορ της Φλωρεντίας. Στον συγκλονιστικό μεγάλο τελικό ο Ολυμπιακός νίκησε με 10–9 τη γηπεδούχο Φιρέντσε, με την Μπρόνγουεν Νοξ να σκοράρει το νικητήριο γκολ της ομάδας του Πειραιά 24 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα.^[62] Η σεζόν 2013–14 ολοκληρώθηκε θριαμβευτικά για την ομάδα αφού η ομάδα κατέκτησε και το Πρωτάθλημα Ελλάδας για πέμπτη φορά στην ιστορία της. Επικράτησε της Βουλιαγμένης στους τελικούς με 3–2 νίκες και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας (κερδίζοντας το 4ο και το 5ο παιχνίδι στα πέναλτι) και πανηγύρισε το Πρωτάθλημα μέσα στην έδρα της αντιπάλου.^[63]

Το τμήμα επιτραπέζιας αντισφαίρισης του συλλόγου κατακτά το 2014 το 11o Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανδρών στην ιστορία του.

Το 2014 το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών κατέκτησε αήττητο, και με 30 νίκες σε 30 αγώνες, το 13ο Νταμπλ της ιστορίας του και 7ο συνολικά τα τελευταία 8 χρόνια. Σήκωσε το 28ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του, επικρατώντας της Βουλιαγμένης με 3–0 νίκες στους τελικούς,^[64] και το 16ο Κύπελλο κερδίζοντας την ίδια αντίπαλο με 11–10 στον τελικό της διοργάνωσης.^[65] Παράλληλα, πραγματοποίησε ρεκόρ παραγωγικότητας με 430 γκολ (σπάζοντας το δικό του προηγούμενο ρεκόρ με 413 γκολ την αμέσως προηγούμενη σεζόν), αλλά και ρεκόρ καλύτερης αμυντικής επίδοσης δεχόμενος μόλις 116 γκολ.^[66]

Την ίδια χρονιά το τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα Ελλάδας με 3–1 νίκες επί της ΑΕΚ, αν και η δεύτερη είχε το πλεονέκτημα έδρας και είχε προηγηθεί στη σειρά των τελικών με 1–0 νίκες, κατακτώντας επίσης και το Κύπελλο Ελλάδας μετά από νίκη επί του Πανναξιακού με 3–0 σετ στην Πύλο. Με την κατάκτηση αυτή ο Ολυμπιακός έφτασε τα 4 συνεχόμενα Κύπελλα Ελλάδας, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ, καθώς και τα δύο συνεχόμενα νταμπλ.

Τη σεζόν 2013–2014, η ομάδα βόλεϊ ανδρών κατέκτησε το 14ο Νταμπλ της ιστορίας του, κερδίζοντας το Πρωτάθλημα (το 27ο) με 3–0 νίκες επί του Εθνικού Αλεξανδρούπολης και το Κύπελλο Ελλάδος (το 14ο) νικώντας 3–1 σετ στον τελικό τον Α.Ο. Κηφισιάς στην Καλαμάτα.^[67]

Στο τέλος της σεζόν 2013–2014, ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός, με την κατάκτηση του Νταμπλ από τις ομάδες του πόλο ανδρών, του βόλεϊ ανδρών, του βόλεϊ γυναικών και του Πρωταθλήματος από το τμήμα πόλο γυναικών (δεν υπάρχει διοργάνωση κυπέλλου εκεί), πέτυχε το μοναδικό επίτευγμα του να γίνει ο πρώτος σύλλογος στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που κατακτά Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδας και με τα τέσσερα ερασιτεχνικά τμήματα των δύο ομαδικών αθλημάτων που βρίσκονται υπό την κηδεμονία του (βόλεϊ ανδρών και γυναικών, πόλο ανδρών και γυναικών). Επιπροσθέτως, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης από την ομάδα πόλο των γυναικών αλλά και των Πρωταθλημάτων Ελλάδος από τα τμήματα κολύμβησης, επιτραπέζιας αντισφαίρισης και στίβου ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός έφτασε συνολικά τους 11 τίτλους σε μια μόλις σεζόν, επίτευγμα που είχε καταφέρει και τη σεζόν 2012–13.

Στις 7 Οκτωβρίου του 2014, ο Ολυμπιακός ανακοινώνει και επίσημα την επανέναρξη λειτουργίας του τμήματος τμήματος ξιφασκίας. Λίγες μόλις εβδομάδες μετά, το επανασυσταθέν τμήμα κατακτά σε ατομικό επίπεδο τα κύπελλα Ελλάδας σπάθης σε άνδρες και γυναίκες.^[68]

Την τριετία 2015-18 τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου γνωρίζουν πρωτοφανή άνθηση. Αγωνίζονται σε 13 ευρωπαϊκούς τελικούς με 4 κατακτήσεις, ενώ επανιδρύεται το ανδρικό τμήμα χειροσφαίρισης μετά από συγχώνευση με τα ΙΕΚ ΞΥΝΗ, το οποίο αμέσως κατακτά το νταμπλ. Τέλος το 2018, η ποδοσφαιρική ομάδα χάνει για πρώτη φορά το πρωτάθλημα μετά από 7 συνεχόμενες κατακτήσεις. Την ίδια χρονιά (2018) τα τμήματα του συλλόγου κατέκτησαν 27 πανελλήνιους και διεθνείς τίτλους σε επίπεδο ανδρών και γυναικών και αγωνίστηκαν σε 5 ευρωπαϊκούς τελικούς, κατακτώντας τους δυο.^[69]

Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει κατακτήσει συνολικά ως το 2020, 45 πρωταθλήματα, 28 κύπελλα, 4 Σούπερ καπ, 1 Βαλκανικό και 18 φορές έκανε νταμπλ. Επίσης έχει κατακτήσει 6 φορές αήττητος το πρωτάθλημα τις χρονιές (1937, 1938, 1948, 1951, 1954, 1955) ^[70], ενώ στο πρωτάθλημα 2020 τερμάτισε αήττητος στην κανονική περίοδο.

2021 - 2023

Ο Ολυμπιακός κατακτά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου 2021 για 46η φορά, 7 αγώνες πριν τη λήξη του (ρεκόρ). Κατακτά επίσης για 30η φορά το πρωτάθλημα βόλεϊ ανδρών. Επίσης η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού, σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS), είναι η κορυφαία ελληνική ομάδα του 21ου αιώνα.^[71]

Η γυναικεία ομάδα πόλο αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2021 για 2η φορά στην ιστορία της, αγωνιζόμενη μόνο με Ελληνίδες αθλήτριες και προπονητή τον Χάρη Παυλίδη,^[72] επίτευγμα που επαναλαμβάνει το 2022 με προπονητή τον Αλεξάνταρ Τσίριτς, νικώντας στο κατάμεστο «Πέτρος Καπαγέρωφ» την ισπανική ΚΝ Σαβαδέλ με 11–7.^[73] Και τις δύο εκείνες χρονιές κατέκτησε επίσης το Σούπερ Καπ Ευρώπης,^[74][75] ανεβάζοντας σε επτά τα ευρωπαϊκά κύπελλα του γυναικείου τμήματος πόλο. Η ομάδα κατέκτησε επίσης τις ίδιες περιόδους το νταμπλ στην Ελλάδα, επιτυγχάνοντας έτσι δύο ιστορικά "καρέ".
Η ανδρική ομάδα πόλο κατέκτησε επίσης το νταμπλ τις χρονιές 2021, 2022, 2023 δημιουργώντας νέο ρεκόρ κατακτήσεων στο Κύπελλο Ελλάδος με 24 τίτλους.

Νέο ρεκόρ κατακτήσεων πέτυχε και το ποδοσφαιρικό τμήμα με την κατάκτηση του πρωταθλήματος 2021–22 για 47η φορά στην ιστορία του.

Το τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών κατακτάει 2 συνεχόμενα νταμπλ τις σεζόν 2021-22 και 2022-23, ενώ παράλληλα φτάνει σε 2 συνεχόμενα φαιναλ-φορ τις ίδιες σεζόν και στον 9ο ευρωπαϊκό του τελικό το 2023 χάνει το τρόπαιο μόλις 3 δευτερόλεπτα πριν την λήξη στον τελικό με την Ρεάλ Μαδρίτης.

Κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ Κόνφερενς Λιγκ (2023–24)

Η περίοδος (2023–24) αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Ολυμπιακού καθώς γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο στο ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα το ΟΥΕΦΑ Κόνφερενς Λιγκ 2023-24. Επίσης η ομάδα νέων ποδοσφαίρου κατακτά το ΟΥΕΦΑ Γιουθ Λιγκ την ίδια περίοδο. Συνολικά τέσσερα τμήματα του συλλόγου φτάνουν σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων (ποδόσφαιρο ανδρών, ποδόσφαιρο νέων, πόλο γυναικών, χάντμπολ ανδρών) και άλλα δυο (μπάσκετ ανδρών, πόλο ανδρών) καταλαμβάνουν την 3η θέση στα ευρωπαϊκά φάιναλ φορ. Το τμήμα ποδοσφαίρου νέων αγωνίστηκε και στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου Κ–20 στις 24 Αυγούστου 2024, απέναντι στη βραζιλιάνικη Φλαμένγκο στο θρυλικό στάδιο Μαρακανά, όπου γνώρισε την ήττα στις καθυστερήσεις με 2-1.^[76]

Σύμφωνα με την διεθνή ομοσπονδία στατιστικής και ποδοσφαίρου (IFFHS), ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε 4η καλύτερη ομάδα του κόσμου για τον μήνα Μάιο με 52,50 βαθμούς, πίσω από την Αταλάντα που συγκέντρωσε 80 βαθμούς, ενώ 2η ήταν η πρωταθλήτρια Γερμανίας, Μπ. Λέβερκουζεν, με 60 βαθμούς και 3η η Πενιαρόλ της Ουρουγουάης, με 56,75 βαθμούς.^[77]

Έμβλημα και χρώματα

Μετά από πρόταση του αναδόχου του Ολυμπιακού Νότη Καμπέρου, έμβλημα της ομάδας έγινε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, εμπνευσμένος από τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες και σε πλήρη σύμπλευση με το πνεύμα και τη φύση του ονόματος του συλλόγου.^[78] («Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς έχει ιδία σφραγίδα εικονίζουσαν δαφνηφόρον κεφαλήν αθλητού και περί αυτήν τον τίτλον του Σωματείου», όπως επί λέξει καταγράφεται στο πρώτο Καταστατικό του). Αποτυπώνει τους συμβολισμούς του ονόματος του συλλόγου, δηλαδή «τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες».^[22]

Τα χρώματα του συλλόγου επιλέχθηκαν από τον Γιάννη Ανδριανόπουλο, από την ομάδα του στο Κέιμπριτζ, που ήταν το κόκκινο και το λευκό, ως συμβολισμοί γενναιότητας-πάθους και αγνότητας-ηθικής αντίστοιχα. Το 2018 η διεθνής καναδική αθλητική πλατφόρμα και ιστότοπος theScore.com συμπεριέλαβε το έμβλημα του Ολυμπιακού στα 20 καλύτερα (από αισθητικής άποψης) εμβλήματα ποδοσφαιρικών συλλόγων όλου του κόσμου και, συγκεκριμένα, το κατέταξε στην 5η θέση.^[79]

Εξέλιξη του εμβλήματος

• 
  2003–2014^{[lower-greek 5]}
• 
  2014–σήμερα
• 
  Επετειακό έμβλημα για τα 100 χρόνια του συλλόγου

Φανέλα

Ποδόσφαιρο ('90)

0Μπάσκετ (2010)

Από την ίδρυσή του, η κύρια φανέλα του Ολυμπιακού είναι ερυθρόλευκη. Η φανέλα του ποδοσφαιρικού τμήματος, παλαιότερου του συλλόγου, είναι ριγωτή και υπήρξαν πολλές παραλλαγές της κατά την πορεία της ιστορίας του. Αντίθετα, η φανέλα του αντίστοιχου της καλαθοσφαίρισης υπήρξε και μονόχρωμη.^[82]

Έντυπα

Ύλης αποκλειστικά για θέματα του συλλόγου, με έκδοση στην Αθήνα (τα περισσότερα) ή τον Πειραιά (π.χ Ολυμπιακός Κόσμος): ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

(ι): ιδιοκτησία, (ε): έκδοση, (σ): διεύθυνση σύνταξης, (α): αρχισυνταξία, (υ): διεύθυνση ύλης

Τίτλος	Περιγραφή	Έτη έκδοσης	Υπεύθυνοι	Βασικοί συνεργάτες (μόνιμοι ή έκτακτοι)
Νέα του Ολυμπιακού	δισ-εβδομαδιαία εφημερίδα	1965-1967	(σ) Ν. Παπαδόπουλος	Ν. Γαβαλάς, Σ. Ευαγγελίου, Γ. Κωβαίος, Μ. Μαυρομμάτης, Α. Μελισσινός, Β. Μιχαλόπουλος, Ν. Μπάκουλης, Δ. Μπότσαρης, Ε. Νικολτσούδης, Γ. Σερπετζής, Σ. Τσώχος
Ολυμπιακός Αγών	δισ-εβδομαδιαία εφημερίδα	1965-1967	(ε) Ε. Νικολαΐδου (σ) Ν. Καρελλάς	Ν. Γαβαλάς, Φ. Κωνσταντουδάκης, Μ. Μαυρομμάτης, Ν. Μπάκουλης, Δ. Μπότσαρης, Ε. Νικολτσούδης, Γ. Σερπετζής, Φ. Συρίγος, Σ. Τσώχος, Σ. Φιλιππούλης
Ολυμπιακά επίκαιρα	μηνιαίο περιοδικό	1976- ;000	;	;
Ολυμπιακός Κόσμος	εβδομαδιαία εφημερίδα	1978-1980	(ε) Ι. Μαρκοζάνης (σ) Γ. Ζαδές (α) Β. Ακριβόπουλος	;
Ολυμπιακός Συναγερμός	μηνιαίο περιοδικό	1978- ;000	;	;
Ολυμπιακός Λαός	εβδομαδιαία εφημερίδα	1985- ;000	(ε)-(σ) Φ. (ε)Παπακυριακόπουλος	;
Θύρα 7	μηνιαίο περιοδικό	1992-1998	(ε) Γ. Αλεξανδρής (α) Ν. Μορτάκης	Λ. Θεοφανόπουλος, Γ. Κοντογιάννης, Δ. Κορωνάκης, Α. Κουλούρης, Θ. Λαζαρίδης, Π. Λώλης, Δ. Μαχαίρας, Σ. Νεομονίτου, Π. Πιλάτος, Φ. Ρουμελιώτης, Τ. Στεφανέλης
Τα Νέα του Ολυμπιακού	περιοδικό; (ερασιτέχνη)	1995- ;000	(ε) Ολυμπιακός ΣΦΠ	;
Ολυμπιακός	μηνιαίο περιοδικό	1996- ;000	(ε) Π. Κόκκαλης	Α. Αδαμαντόπουλος, Γ. Γιαννόπουλος, Π. Κουμάνταρος, Χ. Μεγκλίδης, Ν. Μορτάκης, Μ. Μορφονιός, Ό. Νικολαΐδου, Μ. Νομικός, Γ. Φεργαδιώτης, Γ. Φιλέρης
Ολυμπιακός Λαός	εβδομαδιαία εφημερίδα	1997- ;000	;	Χ. Βαρότση, Π. Σεΐτανίδης κ.ά

• οι χρησιμοποιούμενες πηγές δεν καταλογοποιούν οπαδικά φανζίν ή φυλλάδια, εκδόσεις προγραμμάτων αγώνων κλπ.

Ύμνοι

Κύρια λήμματα: Ύμνος Ολυμπιακού (Φευγάτ' από μπρος) και Ύμνος Ολυμπιακού (Θρύλε των γηπέδων)

Από τους πρώτους ύμνους που γράφτηκαν για ομάδα στην Ελλάδα ήταν εκείνος του Ολυμπιακού. Γράφτηκε το 1931 και αφιερώθηκε στον Γιώργο Ανδριανόπουλο,^{[lower-greek 6]} σε στίχους του Μίμη Βασιλειάδη και μουσική του Γιάγκου Λαουτάρη σε tempo di marcia.^[84] Θυμίζει αρκετά τους ύμνους των ισπανικών ομάδων.^[85] Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της περιόδου 1930-31 ο Ολυμπιακός είχε μια πολύ ισχυρή ομάδα, η οποία αποτελείτο από τους αδελφούς Ανδριανόπουλους (Ντίνο, Γιώργο, Βασίλη και Λεωνίδα), τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, τον Φίλιππο Κουράντη, τον Λάκη Λεκκό και άλλους σπουδαίους παίκτες. Ο Ολυμπιακός σημείωσε 7 νίκες σε 7 παιχνίδια σκοράροντας 22 τέρματα μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο (Στάδιο Καραϊσκάκη). Ο Βασιλειάδης εμπνεόμενος από αυτές τις επιτυχίες της ομάδας έγραψε τους στίχους^{[lower-greek 7]} και ο Λαουτάρης συνέθεσε την μουσική του.

Μετά τη θρυλική νίκη (4 Ιουλίου 1961) του Ολυμπιακού επί της βραζιλιάνικης Σάντος, ο Στράτος Παγιουμτζής τραγούδησε το «Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ» ( «... που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ!»), σε μουσική του Πειραιώτη ρεμπέτη συνθέτη Γαβριήλ Μαρίνου ή Μαρινάκη,^[86] το οποίο λειτούργησε τότε πρακτικά ως ύμνος της ομάδας. Το 1980 ο Σπύρος Βαλσαμάκης συνέθεσε τον νεώτερο ύμνο του Ολυμπιακού, ο οποίος μέχρι σήμερα αποτελεί τον επίσημο ύμνο του συλλόγου. Τους στίχους έγραψε ο Κώστας Κιλιμάντζος και τον ερμήνευσε στην πρώτη του εκτέλεση ο Χρηστάκης Βολιώτης.^{[86] [87]}

Έχουν γραφτεί και άλλοι γνωστοί και πολυτραγουδισμένοι ύμνοι για τον Ολυμπιακό, όπως το «Του Μπούκοβι την ομαδάρα», που είναι αφιερωμένος στην ομάδα που κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1966 και 1967 με προπονητή τον Μάρτον Μπούκοβι.

Η τραγωδία της θύρας 7

Κύριο λήμμα: Τραγωδία της Θύρας 7

Φίλαθλοι του Ολυμπιακού στη Θύρα 7 σε αγώνα με τον ΠΑΟ στο νέο Στάδιο Καραϊσκάκη

Τραγική ημέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού αθλητισμού, ήταν η 8η Φεβρουαρίου 1981, όταν 21 φίλαθλοι από τη θύρα 7 βρήκαν φρικτό θάνατο κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα με την ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκη, που έληξε με 6–0 υπέρ των ερυθρολεύκων. Οι 20 από αυτούς ήταν φίλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ. Μέσα σε πανηγυρισμούς, πολλοί φίλαθλοι έτρεξαν λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν από τη Θύρα 7, δημιουργώντας συνωστισμό ενώ η πόρτα της θύρας ήταν κλειστή. Κάποιοι από τους φιλάθλους έπεσαν στα σκαλιά της θύρας με αποτέλεσμα το πλήθος που συνέρρεε προς την έξοδο να τους ποδοπατήσει. Εκτός από τους 21 νεκρούς υπήρξαν και 53 τραυματίες.^[88]

Δεκάδες τραυματίες και νεκροί μεταφέρθηκαν με περιπολικά και ασθενοφόρα στο Τζάνειο Νοσοκομείο, στο οποίο είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται εξαιρετικά μεγάλος αριθμός ατόμων, δημιουργώντας σκηνές αλλοφροσύνης.^[88] Πολλοί τραυματίες μεταφέρθηκαν επίσης στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Παράλληλα, τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα έκαναν έκκληση σε γιατρούς και αιμοδότες να προσέλθουν στο Τζάνειο, ενώ σε ένδειξη πένθους διέκοψαν τα προγράμματά τους και μετέδιδαν πένθιμη μουσική.

Κάθε χρόνο η διοίκηση του Ολυμπιακού στις 8 Φεβρουαρίου αποδίδει ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα του 1981. Τελείται επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο της Θύρας 7 (βρίσκεται έξω από το γήπεδο Καραΐσκάκη) με την παρουσία παραγόντων της ομάδας, ποδοσφαιριστών αλλά και με παρουσία χιλιάδων φιλάθλων της ομάδας. Στη συνέχεια ακολουθεί κατάθεση στεφάνων, ενώ γίνεται και προσκλητήριο νεκρών με τα ονόματα των αδικοχαμένων παιδιών και τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν «παρών» .Στο νέο γήπεδο του Ολυμπιακού υπάρχουν 21 μαύρα καθίσματα, για να τιμηθούν τα θύματα της τραγωδίας, ενώ στο μουσείο του συλλόγου έχουν διατηρηθεί και φυλάσσονται η πόρτα και μέρος από τα σκαλοπάτια όπου συνέβη το τραγικό περιστατικό. Αξίζει, όμως να σημειωθεί ότι αν και η Θύρα 13 (του Παναθηναϊκού) είναι η ''αντίπαλη'', προς μνήμη αυτών που πέθαναν κατέθεσε στεφάνι.

Τμήματα

Τελευταία ενημέρωση: 30 Σεπτεμβρίου 2023

Σύμφωνα με τον ιστότοπό του, ο Ολυμπιακός καλλιεργεί σήμερα ένα σύνολο 16 αθλημάτων, εκ των οποίων τα 15 ολυμπιακά: βόλεϊ, ιστιοπλοΐα, κολύμβηση, κανόε-καγιάκ (σπριντ και SUP), κωπηλασία, μπάσκετ, μπιτς βόλεϊ, ξιφασκία, πινγκ πονγκ, ποδόσφαιρο, υδατοσφαίριση, πυγμαχία, στίβος, τάε κβον ντο, χάντμπολ και κικ μπόξινγκ (το οποίο δεν είναι ολυμπιακό άθλημα). Συνολικά διατηρεί 19 τμήματα, δεδομένου ότι λειτουργούν ξεχωριστά γυναικεία τμήματα σε βόλεϊ, μπάσκετ και υδατοσφαίριση.^[89]

Ωστόσο, σύμφωνα με το Μητρώο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, για το 2023, ο Ολυμπιακός, πέρα από τα παραπάνω, έχει εγγεγραμμένο ως άθλημα και την αντισφαίριση, ενώ ως ξεχωριστά αθλήματα λογίζονται το open water swimming-κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων-μαραθώνια κολύμβηση, καθώς και το όρθιο κανόε σανίδας (ενώ δεν θεωρείται ξεχωριστό το μπιτς βόλεϊ).^[1]

Στο παρελθόν υπήρξαν επίσης τμήματα, ομάδες ή και ακαδημίες σε άρση βαρών, ενόργανη γυμναστική, καποέιρα, καταδύσεις, πάλη, ποδηλασία, ποδόσφαιρο γυναικών, σκάκι, σκοποβολή, συγχρονισμένη κολύμβηση, χάντμπολ γυναικών και η ομάδα μηχανοκίνητου αθλητισμού που λάμβανε μέρος στη Superleague Formula, τα οποία πλέον δεν υφίστανται ή παραμένουν ανενεργά. Επίσης έχουν γίνει προσπάθειες ανάπτυξης του παρακανόε.^{[lower-greek 8]}

Τα τμήματα ή ομάδες του Ολυμπιακού που έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα (με μικρά γράμματα τα ανενεργά, με έντονα γράμματα τα επαγγελματικά)

Κατηγορία	Τμήματα
Ομαδικά	Βόλεϊ ανδρών • Βόλεϊ γυναικών • Μπάσκετ ανδρών • Μπάσκετ γυναικών • Μπιτς βόλεϊ • Ποδόσφαιρο ανδρών • Ποδόσφαιρο γυναικών • Χάντμπολ ανδρών • Χάντμπολ γυναικών
Πολεμικά	Κικ μπόξινγκ • Ξιφασκία • Πάλη • Πυγμαχία • Ταέ κβο ντο • Καποέιρα
Ναυτικά	Ιστιοπλοΐα • Κανόε/καγιάκ σλάλομ • Κανόε/καγιάκ σπριντ • Παρακανόε • Κωπηλασία
Θαλάσσια	Καταδύσεις  • Κολύμβηση  • Υδατοσφαίριση ανδρών • Υδατοσφαίριση γυναικών • Συγχρονισμένη κολύμβηση
Ρακέτας	Πινγκ πονγκ • Τένις
Κλασικού0αθλητισμού	Στίβος
Ακριβείας	Σκοποβολή
Γυμναστικής	Ενόργανη
Δύναμης	Άρση βαρών
Μηχανοκίνητα	Superleague Formula
Πνευματικά	Σκάκι
Ποδηλασίας	Ποδηλασία
Μικρών ηλικιών	Ακαδημίες ποδοσφαίρου,[92] Μπιτς βόλεϊ, Βόλεϊ, Επιτραπέζιας αντισφαίρισης, Ιστιοπλοΐας, Κανόε καγιάκ, Κικ μπόξινγκ, Κολύμβησης, Κωπηλασίας, Μπάσκετ, Πυγμαχίας, Πόλο, Στίβου, Τάε κβο ντο, Χάντμπολ[89]

Τίτλοι ομαδικών αθλημάτων

Ποδόσφαιρο

• 1 UEFA Conference League: 2024
• 1 UEFA Youth League: 2024
• 1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1963 ^[93]
• 47 Πρωταθλήματα Ελλάδας ^[94] :1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2020, 2021, 2022
• 28 Κύπελλα Ελλάδας:^[95] 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015, 2020
• 4 Σούπερ Καπ Ελλάδας ^[96]: 1980 ^[97], 1987, 1992, 2007

Μπάσκετ ανδρών

• 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης: 1997, 2012, 2013
• 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2013
• 14 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012, 2015, 2016, 2022, 2023
• 12 Κύπελλα Ελλάδας ^[98]: 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011, 2022, 2023, 2024
• 3 Σούπερ Καπ Ελλάδας: 2022, 2023, 2024

Μπάσκετ γυναικών

• 8 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2016, 2017 ^[99], 2018, 2019, 2020, 2022, 2023, 2024
• 5 Κύπελλα Ελλάδας: 2016 ^[100], 2017 ^[101], 2018 ^[102], 2019, 2022

Βόλεϊ ανδρών

• 2 CEV Cup ^[103]: 1996, 2005
• 1 Challenge Cup: 2023
• 32 Πρωταθλήματα Ελλάδας ^[104]: 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2018, 2019, 2021, 2023, 2024
• 17 Κύπελλα Ελλάδας ^[105]: 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011, 2013, 2014, 2016, 2017, 2024
• 6 League Cup ^[106]: 2013, 2015, 2016, 2017, 2018 ^[107], 2019
• 2 Σούπερ Καπ Ελλάδας ^[108]: 2000, 2010
• 1 Κύπελλο Α1 Εθνικής: 1994

Μπιτς Βόλεϊ ανδρών

• 1 Πρωτάθλημα Βeach Volley League : 2016 ^[109]

Βόλεϊ γυναικών

• 1 Challenge Cup: 2018 ^[110]
• 8 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
• 10 Κύπελλα Ελλάδας ^[111]: 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2024

Πόλο ανδρών

• 2 Πρωταθλήματα Ευρώπης: 2002 ^[112], 2018 ^[113]
• 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης: 2002
• 38 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1927, 1933, 1934, 1936, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024
• 25 Κύπελλα Ελλάδας ^[114]: 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024
• 5 Σούπερ Καπ Ελλάδας: 1997, 1998, 2018, 2019, 2020

Πόλο γυναικών

• 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης: 2015 ^[115], 2021 ^[116], 2022
• 1 Λεν Τρόφι: 2014 ^[117]
• 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης: 2015 ^[118], 2021, 2022
• 15 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1995, 1998, 2009, 2011, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020 ^[119], 2021, 2022, 2023, 2024
• 5 Κύπελλα Ελλάδας: 2018 ^[120], 2020, 2021, 2022, 2023
• 2 Σούπερ Καπ Ελλάδας: 2020, 2024

Χάντμπολ ανδρών

• 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2018, 2019, 2022, 2024
• 3 Κύπελλα Ελλάδας: 2018 ^[121], 2019, 2023
• 3 Σούπερ Καπ Ελλάδας: 2022, 2023, 2024

Τίτλοι ατομικών αθλημάτων

Στίβος

• 15 Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανοικτού Στίβου Ανδρών ^[122]: 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022
• 1 Πανελλήνιο Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Ανοικτού Στίβου Ανδρών: 2000 ^[123]
• 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας Κλειστού Στίβου Ανδρών: 2010 ^[124], 2011, 2012, 2013, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
• 12 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανώμαλου Δρόμου Ανδρών: 1965 ^[125], 1966, 1967 ^[126], 1984 ^[127], 2003 ^[128], 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013
• 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανοικτού Στίβου Γυναικών ^[122]: 2010

Κολύμβηση

• 65 Πανελλήνια Πρωταθλήματα OPEN: 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1937, 1960, 1961, 1962, 1967, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018 ^[129], 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024
• 4 Διασυλλογικά Κύπελλα Ελλάδας 25άρας Πισίνας: 1997 ^[130], 1998 ^[131], 1999 ^[132], 2001 ^[133]
• 10 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανοικτής Θάλασσας: 2010, 2015, 2016 ^[134], 2017, 2018, 2019 ^[135], 2020, 2021 ^[136], 2022, 2023
• 1 Σούπερ Καπ Ελλάδας: 2015 ^[137]
• 1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Masters: 2017

Πινγκ Πονγκ Ανδρών

• 1 ETTU Europe Trophy Ανδρών: 2023
• 17 Πρωταθλήματα Ελλάδας ^[138]: 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1980, 2004, 2005, 2014, 2016, 2017, 2018 ^[139], 2022, 2023, 2024
• 8 Κύπελλα Ελλάδας: 1971, 1972, 2003, 2004, 2005, 2008, 2022, 2023

Πινγκ Πονγκ Γυναικών

• 29 Πρωταθλήματα Ελλάδας : 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1976, 1977, 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2009, 2018 ^[139], 2022 ^[140], 2023, 2024
• 11 Κύπελλα Ελλάδας: 1965, 1966, 1983, 1984, 1985, 1986, 2001, 2005, 2006, 2007, 2008

Ελληνορωμαϊκή Πάλη ανδρών

• 1 Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας: 2006 ^[141]
• 2 Πανελλήνια Πρωταθλήματα: 1976 ^[142], 2006

Πυγμαχία ανδρών

• 7 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1970, 1985 ^[143], 2017, 2018, 2019, 2021 ^[144], 2022

Πυγμαχία γυναικών

• 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2012 ^[145], 2015 ^[146], 2023

Ιστιοπλοΐα ανδρών

• 1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα: 1954 ^[147]

Κανόε Καγιάκ

• 1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα SUP: 2018

Καταδύσεις

• 17 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1933, 1934, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1970, 1971 ^[148]

Ενόργανη Γυμναστική ανδρών

• 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας : 1971 ^[149]

Ξιφασκία

• 2 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Σπάθης Γυναικών: 2023, 2024

Ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακρίσεις

Ο Ολυμπιακός αποτελεί το πλέον επιτυχημένο ελληνικό σωματείο ^[150][151] στις διεθνείς διοργανώσεις σε κατακτήσεις τροπαίων, όντας πρώτο με 23 συνολικά: ένα βαλκανικό, ένα διηπειρωτικό και 21 ευρωπαϊκά (επίσης ρεκόρ για ελληνικό σύλλογο), εκ των οποίων το 1 είναι απ' την ομάδα ποδοσφαίρου νέων του συλλόγου. Είναι επίσης πρώτο σε κατακτήσεις Πρωταθλημάτων Ευρώπης με 9 συνολικά. Είναι ο μοναδικός σύλλογος που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο στο ποδόσφαιρο ανδρών. Από τους 21 ευρωπαϊκούς του τίτλους, οι 18 προήλθαν από τέσσερα δημοφιλή ομαδικά αθλήματα και από έξι τμήματά του, αυτά του ποδοσφαίρου, της καλαθοσφαίρισης ανδρών, της πετοσφαίρισης και υδατοσφαίρισης ανδρών και γυναικών. Το επίτευγμα αυτό έχει καταφέρει μόνο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας.^[152]

Εκτός των τίτλων, δέκα του τμήματα έχουν καταφέρει να προκριθούν, τουλάχιστον από μία φορά το καθένα, σε συνολικά 50 τελικούς διεθνούς επιπέδου. Οι άνδρες καλαθοσφαιριστές το 1997 και οι υδατοσφαιριστές το 2002 και το 2018 έχουν πανηγυρίσει το Τριπλ Κράουν, με τους δεύτερους να αποτελούν την πρώτη ομάδα στην παγκόσμια ιστορία του πόλο, καθώς και τη μόνη της Ελλάδας σε όλα τα αθλήματα, η οποία εντός μερικών μηνών κατέκτησε εγχώριο πρωτάθλημα και κύπελλο παράλληλα με πρωτάθλημα και Σούπερ Καπ Ευρώπης, άρα και τους τέσσερις τίτλους που διεκδίκησε ^[153].

Επίσης, το τμήμα καλαθοσφαίρισης κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2012 και 2013, καθιστώντας το σωματείο το μοναδικό ελληνικό με δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα Ευρώπης σε οποιοδήποτε ανδρικό ομαδικό άθλημα. Το αντίστοιχο πετοσφαίρισης ανδρών, πέραν της κατάκτησης δύο κυπέλλων Κυπελλούχων το 1996 και 2005, του Challenge Cup πετοσφαίρισης ανδρών 2023, έχει αναδειχθεί 3ο στον κόσμο κατά το Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων του 1993 όντας το μοναδικό της χώρας που έχει μετάσχει στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Συνολικά, έχει συμμετάσχει σε 12 φάιναλ φορ ευρωπαϊκών διοργανώσεων, έχοντας προκριθεί 8 φορές στον τελικό (δύο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τα έτη 1992, 2002 και τέσσερις στο Κύπελλο Κυπελλούχων τα έτη 1996, 1997, 1998, 2005), στο Challenge Cup πετοσφαίρισης ανδρών 2018 και 2023, επικρατώντας στις τρείς προαναφερθείσες.

Οι υδατοσφαιρίστριες του Ολυμπιακού, με τη σειρά τους, αγωνίστηκαν το διάστημα 2007-2012 6 συνεχόμενες φορές είτε σε φάιναλ φορ είτε σε ημιτελικές φάσεις των δύο ευρωπαϊκών κυπέλλων (Πρωταθλητριών τα έτη 2010, 2011 και Λεν Τρόφι τα έτη 2007, 2008, 2009, 2012), μετρώντας σε αυτές και έναν τελικό (2008), οπότε και καθιερώθηκαν ως μία από τις σημαντικές δυνάμεις του χώρου. Κατόπιν παύσης ενός έτους, επανήλθαν κατακτώντας το παρθενικό ευρωπαϊκό τρόπαιο του τμήματος το 2014 και συνέχισαν με το Κύπελλο πρωταθλητριών το 2015, το 2021 (μέσα στη Βουδαπέστη, έχοντας ένα ρόστερ αποτελούμενο αποκλειστικά από Ελληνίδες παίκτριες) και το 2022 καθώς και το Σούπερ Καπ Ευρώπης τις ίδιες χρονιές. Το 2017 τα τμήματα του Ολυμπιακού ήταν φιναλίστ σε 3 ευρωπαϊκούς τελικούς, ενώ το 2018 συμμετείχαν σε 5 τελικούς και κατέκτησαν τους 2 (Κύπελλο πρωταθλητριών στο πόλο ανδρών, Τσάλεντζ καπ στο βόλεϊ γυναικών, Τσάλεντζ καπ βόλεϊ ανδρών, Λεν τρόφι πόλο γυναικών, Σούπερ καπ Ευρώπης πόλο ανδρών).

Στον ακόλουθο πίνακα περιλαμβάνονται οι 75 διεθνείς διακρίσεις των τμημάτων του Ολυμπιακού σε διαφορετικά αθλήματα, στις περιπτώσεις όπου προκρίθηκαν τουλάχιστον έως την ημιτελική φάση ή γύρο διεθνών διασυλλογικών διοργανώσεων.

Τμήμα	Ποδόσφαιρο	Μπάσκετ ανδρών	Βόλεϊ ανδρών	Βόλεϊ γυναικών	Πόλο ανδρών	Πόλο γυναικών	Χάντμπολ ανδρών	Πάλη ανδρών	Superleague Formula	Πινγκ Πονγκ ανδρών
Σύνολο διακρίσεων	4	16	16	3	11	21	1	1	1	1
1962–63	Βαλκανικό Κύπελλο: Κυπελλούχος
1978–79		Κύπελλο Πρωταθλητριών: ημιτελικός γύρος (6η θέση)[154]
1981–82			Κύπελλο Πρωταθλητριών: 4ος
1991–92			Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ
			Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: 3ος
1992–93			Κύπελλο Πρωταθλητριών: 3ος
1993–94		Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ	Κύπελλο Πρωταθλητριών: 4ος
1994–95		Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ	Κύπελλο Πρωταθλητριών: 3ος
1995–96			Κύπελλο Κυπελλούχων: Κυπελλούχος			Κύπελλο Πρωταθλητριών: 4ος
			Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ: 4ος
1996–97		Ευρωλίγκα: Πρωταθλητής	Κύπελλο Κυπελλούχων: φιναλίστ
		McDonald's Open: φιναλίστ
1997–98			Κύπελλο Κυπελλούχων: φιναλίστ		Κύπελλο Κυπελλούχων: φιναλίστ
1998–99		Ευρωλίγκα: 3ος			Κύπελλο Κυπελλούχων: φιναλίστ
2000–01			Champions League: 4ος		Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ	LEN Trophy: 4ος
2001–02			Champions League: φιναλίστ		Κύπελλο Πρωταθλητριών: Πρωταθλητής
					Σούπερ Καπ Ευρώπης Υπερπρωταθλητής
2004–05			Κύπελλο Κυπελλούχων: Κυπελλούχος
2005–06								Cela Cup: Κυπελλούχος
2006–07					Κύπελλο Πρωταθλητριών: 4ος	LEN Trophy: 4ος
2007–08						LEN Trophy: φιναλίστ
2008–09		Ευρωλίγκα: 4ος				LEN Trophy: ημιτελικός
2009–10		Ευρωλίγκα: φιναλίστ				Champions Cup: 4ος			Superleague Formula: 4oς
2010–11						Champions Cup: 3ος
2011–12		Ευρωλίγκα: Πρωταθλητής				LEN Trophy: ημιτελικός
2012–13		Ευρωλίγκα: Πρωταθλητής
		Διηπειρωτικό Κύπελλο: Πρωταθλητής
2013–14						LEN Trophy: Κυπελλούχος
						Σούπερ Καπ Ευρώπης: φιναλίστ
2014–15		Ευρωλίγκα: φιναλίστ				Euro League: Πρωταθλητής
						Σούπερ Καπ Ευρώπης: Υπερπρωταθλητής
2015–16					Champions League: φιναλίστ	Euro League: 4ος
2016-17		Ευρωλίγκα: φιναλίστ		Τσάλεντζ Καπ Ευρώπης: φιναλίστ		Euro League: φιναλίστ
2017–18			Τσάλεντζ Καπ Ευρώπης: φιναλίστ	Τσάλεντζ Καπ Ευρώπης: Κυπελλούχος	Champions League: Πρωταθλητής	LEN Trophy: φιναλίστ
					Σούπερ Καπ Ευρώπης φιναλίστ
2018–19			CEV Cup Ευρώπης: Ημιτελικά		Champions League: φιναλίστ	Euro League: φιναλίστ
2019–20				Τσάλεντζ Καπ Ευρώπης: Ημιτελικά (διεκόπη)
2020–21						Euro League: Πρωταθλητής
						Σούπερ Καπ Ευρώπης: Υπερπρωταθλητής
2021–22		Ευρωλίγκα: 4ος				Euro League: Πρωταθλητής
						Σούπερ Καπ Ευρώπης: Υπερπρωταθλητής
2022–23		Ευρωλίγκα: φιναλίστ	Challenge Cup Κυπελλούχος							ETTU Europe Trophy Κυπελλούχος
2023–24	ΟΥΕΦΑ Γιουθ Λιγκ Πρωταθλητής	Ευρωλίγκα: 3ος			LEN Champions League 3η θέση	Euro League: φιναλίστ	EHF Ευρωπαϊκό Κύπελλο: φιναλίστ
	ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ Κυπελλούχος
	Διηπειρωτικό Κύπελλο Κ–20 Φιναλίστ

Ολυμπιονίκες με μετάλλιο-α

Ο Ολυμπιακός έχει αναδείξει δεκάδες ολυμπιονίκες μεταλλιούχους σε 7 διαφορετικά αθλήματα. Στον ακόλουθο πίνακα περιλαμβάνονται τα ολυμπιακά μετάλλια των αθλητών του συλλόγου.

Έτος	Στίβος	Κολύμβηση	Πάλη	Ιστιοπλοΐα	Βόλεϊ γυναικών	Πόλο ανδρών	Πόλο γυναικών	Επιτραπέζια αντισφαίριση
1972				Χατζηπαυλής
1980				Μπουντούρης
2000	Κεντέρης
	Θάνου
	Μανιάνι
2004	Μανιάνι		Κιουρεγκιάν
2016		Γιαννιώτης			Κοβάτσεβιτς	Πάβιτς Μπούσλιε	Μπιανκόνι Έμολο
2020						Φιλίποβιτς Ζερδεβάς Γενηδουνιάς Σκουμπάκης Καπότσης ΦουντούληςΔερβίσης Αργυρόπουλος Μουρίκης
2024	Καραλής	Χρήστου						Μόρεγκαρντ

Πρόεδροι

Ο Γιώργος Ανδριανόπουλος

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΦΠ Περίοδος Πρόεδρος 1925–1928 Μιχάλης Μανούσκος 1929–1931 Θανάσης Μέρμηγκας 1931 (Οκτώβριος)[155] Τάκης Ζάκκας 1932–1935 Γιάννης Ανδριανόπουλος 1936 Τάκης Ζάκκας 1937–1939, 1945–1950 Μιχάλης Μανούσκος 1946 (29 Νοεμβρ.-22 Δεκ.)[155] Γιάννης Μπαρμπαρέσσος 1953–1954 Θανάσης Μέρμηγκας 1954–1967 Γιώργος Ανδριανόπουλος 1967–1969 Κώστας Μπουζάκης 1969–1970 Τάσος Οικονόμου 1970–1971 Ευτύχιος Γκούμας 1971 Αριστείδης Σκυλίτσης 1971–1972 Δημήτρης Βαρδάνης 1972–1975 Νίκος Γουλανδρής 1975 Κώστας Θανόπουλος 1975 Περικλής Λαναράς 1976–1978 Κώστας Θανόπουλος 1978–1979 Ηρακλής Τσιτσαλής 1991–2008 Λεωνίδας Θεοδωρακάκης 2008 Πέτρος Κόκκαλης 2008–2010 Γιάννης Συγγελίδης 2010–2011 Λεωνίδας Θεοδωρακάκης 2011– Μιχάλης Κουντούρης

ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Περίοδος Πρόεδρος 1979–1985 Σταύρος Νταϊφάς 1986 Νίκος Ευθυμίου 1986–1987 Σταύρος Νταϊφάς 1987–1988 Γιώργος Κοσκωτάς 1988–1992 Αργύρης Σαλιαρέλης 1992 Γιώργος Μπανασάκης 1992–1993 Σταύρος Νταϊφάς 1993–2010 Σωκράτης Κόκκαλης 2010– Βαγγέλης Μαρινάκης ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Περίοδος Πρόεδρος 1991–2009 Σωκράτης Κόκκαλης 2009– Παναγιώτης Αγγελόπουλος, Γιώργος Αγγελόπουλος

Προπονητές τμημάτων

Άθλημα	Προπονητής
Ποδόσφαιρο Ανδρών	Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ
Ποδόσφαιρο Γυναικών	Ίβανα Ζντράβκοβιτς
Μπάσκετ Ανδρών	Γιώργος Μπαρτζώκας
Μπάσκετ Γυναικών	Θάνος Νίκλας
Βόλεϊ Ανδρών	Αντρέα Γκαρντίνι
Βόλεϊ Γυναικών	Λορέντσο Μιτσέλι
Πόλο Ανδρών	Χρβόγε Κόλιανιν
Πόλο Γυναικών	Δημήτρης Κραβαρίτης
Χάντμπολ Ανδρών	Ζέλικο Μπάμπιτς
Μπιτς Βόλεϊ	Πόλα Κίτσου
Κολύμβηση	Νίκος Γέμελος
Πινγκ πονγκ	Γιώργος Χριστοφοράκης
Στίβος	Στέλλα Νικολαΐδου
Πυγμαχία	Λευτέρης Λειβάδης
Κανόε καγιάκ	Βάλια Κόρμου
Παρακανόε	Θανάσης Γιαννόπουλος
Ιστιοπλοΐα	Αντώνης Τσότρας Κωνσταντίνα-Μαρία Νησιώτη
Ξιφασκία	Γιώργος Τσουρούτας
Κωπηλασία	Τάσος Μαρίνος
Ταεκβοντό	Δημήτρης Δημητριάδης
Kickboxing	Δημήτρης Δημητριάδης
Καποέιρα	Γκραντουάντο Μουράλια
Τένις	Θοδωρής Αγγελίνος

Οι άλλοι Ολυμπιακοί σε Ελλάδα και κόσμο

Ομάδα με την επωνυμία Ολυμπιακός στην αθλητική ιστορία, εμφανίζεται τουλάχιστον από το 1906 και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ ο Ελληνικός Ολυμπιακός Αθλητικός Σύλλογος Σικάγο, μέλη του οποίου έλαβαν μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες εκπροσωπώντας την Ελλάδα ως ομογενείς.^[156] Είχε προηγηθεί σε Γαλλία –εμπνευσμένη από την εκεί επέκταση της αναβίωσης του ολυμπισμού μέσω του συμπατριώτη τους Πιερ ντε Κουμπερτέν– και Βέλγιο η ίδρυση συλλόγων Ολιμπίκ σε μεγάλες πόλεις, όπως Παρίσι (Olympique de Paris), Λυών, Μασσαλία, Λιλ, Νίκαια, Σαρλερουά. Σε ελλαδικό επίπεδο ήδη το 1924 καταγράφεται στην προσφυγική Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης ο Ολυμπιακός Αστήρ με ποδοσφαιρική δραστηριότητα.^[157]

Ο Ολυμπιακός απέκτησε φίλους και οπαδούς πέρα από τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα, αλλά και μεταξύ των Ελλήνων του εξωτερικού. Στην απήχηση της ομάδας βοήθησαν οι επιτυχίες του συλλόγου, αλλά και το όνομά του, που παρέπεμπε σε υψηλά αθλητικά ιδανικά. Έτσι, πολλές ομάδες και σύλλογοι προσπάθησαν -έστω μέσω του ονόματος- «να δανειστούν κάτι από το γόητρο του μεγάλου προτύπου».^[158] Χαρακτηριστικό της μεγάλης του φήμης αποτελεί το γεγονός ότι από το 1925 έως σήμερα έχουν ιδρυθεί δεκάδες σωματεία και συγκεκριμένα –τουλάχιστον– τα εξής:^[159]

Ολυμπιακός Αγίου Στεφάνου (Αττική) Ολυμπιακός Αθηνών παλαιός και επόμενος (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Αιγίου (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Αμαλιάδας (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Αμαρουσίου[160] (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Αμπελιάς (Φάρσαλα) Ολυμπιακός Αναλήψεως ή Μεσσήνης Ολυμπιακός Ανδριακός, προσωρινή επωνυμία του Ανδριακού ΟΦ Ολυμπιακός Ανθήλης (ανενεργός) Ολυμπιακός Άργους Ολυμπιακός Άρτας (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Άσσου (Κορινθία) Ολυμπιακός Αταλάντης (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Βόλου Ολυμπιακός Βοτανικού (Ιωάννινα) Ολυμπιακός Γαλατάδων Ολυμπιακός Γαλλικού Ολυμπιακός Γυθείου Ολυμπιακός Διαβολιτσίου (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Εξάρχου (ανενεργός) Ολυμπιακός Ζαρουχλέικων Ολυμπιακός Ζαχάρως Ολυμπιακός Ζεφυρίου (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Ηρακλείου (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Ιωαννίνων Ολυμπιακός Καβάλας Ολυμπιακός Καινουργίου[161] (Φθιώτιδα, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Καλαμάτας παλαιός και νέος Ολυμπιακός Καλλιθέας (Αθήνα) Ολυμπιακός Καλοβάτου Ολυμπιακός Καμινίων[νεκρός σύνδεσμος] (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Καρδίτσας

ΑΟ Φίλαθλοι Ολυμπιακού Καρδίτσας (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Καστέλλας[162] (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Κάτω Αχαΐας (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Κερατσινίου Ολυμπιακός Κεφαλλονιάς ή Αργοστολίου (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Κίρρας ή Ιτέας[163] Φωκίδος[161] Ολυμπιακός Κλεινού (Τρίκαλα, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Κοζάνης (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Κορίνθου παλαιός και επόμενος (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Κορυδαλλού, τώρα ΑΟ Κορυδαλλός Ολυμπιακός Κουτσοποδίου, πρώην Φίχτιων[164] Ολυμπιακός Κυμίνων Ολυμπιακός Κυψέλης (Αθήνα) Ολυμπιακός Λαγκαδά[165] (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Λαμίας παλαιός και νέος Ολυμπιακός Λαμπετίου ή Πύργου Ολυμπιακός Λαυρίου Ολυμπιακός Λεύκης ή Ξάνθης[166] Ολυμπιακός Λευκώνος Ολυμπιακός Λεωνιδίου Ολυμπιακός Λιμεναρίων[νεκρός σύνδεσμος] (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Λίμνης Αρχειοθετήθηκε 2016-05-30 στο Wayback Machine. (Εύβοια) Ολυμπιακός (Νέων) Λιοσίων Ολυμπιακός Λουδία (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Λουτρακίου Ολυμπιακός Μαλεβιζίου Ολυμπιακός Μανδουκίου ή Κέρκυρας Ολυμπιακός Μετοχίου Κηρέως (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Μολάων Ολυμπιακός Μυρτιάς (Ηλεία) Ολυμπιακός Μύτικα (Εύβοια, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Νάξου (ανενεργός) Ολυμπιακός Νάουσας Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine. (Ημαθία) Ολυμπιακός Νίκαιας (Πειραιάς)

Ολυμπιακός Ομαλού-Θρακικού (ανενεργός) Ολυμπιακός Ορμυλίας (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Παλαιοκκλησίου Ολυμπιακός Παλαιόπυργου (Λάρισα, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Παναιτωλίου Αρχειοθετήθηκε 2015-05-12 στο Wayback Machine. Ολυμπιακός Πατρών Ολυμπιακός Περάματος (Πειραιάς) Ολυμπιακός Περιστερίου-Χαϊδαρίου Ολυμπιακός Πετραλώνων (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Πολυκάστρου (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Πρινέ (Ρέθυμνο, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Ροδόπολης Ολυμπιακός Ρόδου παλαιός και νέος Αρχειοθετήθηκε 2020-09-24 στο Wayback Machine. Ολυμπιακός Σαβαλίων Ολυμπιακός Σαφράμπολης[167] (Ν. Ιωνία Αθηνών, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Τερψιθέας (Θεσσαλονίκη, ανενεργός) Ολυμπιακός Τουρλωτής Ολυμπιακός Χαλκίδος, τώρα Ολυμπιακός/Πρωτεύς Ολυμπιακός Χειμαδίου ή Λάρισας[168] Ολυμπιακός Χερσονήσου Ολυμπιακός Αλεξανδρείας (δεν υπάρχει πλέον)[169] Olẏmpẏakos Alcàsser Olympiakos APL Olympiacos/Vällingby FC Αρχειοθετήθηκε 2016-05-07 στο Wayback Machine., πριν Stockholm Olympiakos Vancouver FC Αρχειοθετήθηκε 2015-01-09 στο Wayback Machine. (δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Ελληνικός ΑΣ (Αντίς Αμπέμπα) BC Olympiakos Zürich Olympiakos København FC Αρχειοθετήθηκε 2015-06-04 στο Wayback Machine. (η) ΠΕΦΟ Ολυμπιακός (Λεμεσός, δεν υπάρχει πλέον) Ολυμπιακός Λευκωσίας Olympiakos Berlin e.V., προσωρινή επωνυμία της FC Rudow και τώρα FC Hellas Αρχειοθετήθηκε 2016-03-06 στο Wayback Machine. Boston Olympiakos FC Olympiacos AC of New York Αρχειοθετήθηκε 2015-09-08 στο Wayback Machine. Olympiacos Youth FC.

Σημειώσεις

1. Παραταύτα, όπως σημειώνει ο Γιώργος Κεντρωτής, «στη λέσχη τροπαίων» του συλλόγου «αναγράφεται σε μαρμάρινη πλάκα ότι ο ΟΣΦΠ ιδρύθηκε στις 15 Μαΐου 1925».^[4]
2. Καθιερώθηκε το 1929 από τους αθλητικογράφους της εποχής. Υπήρξε αποτέλεσμα των επιτυχιών της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου τις χρονιές 1928 και 1929, με τις κατακτήσεις του Τριεθνούς και του Διεθνούς Κυπέλλου Πάσχα αντίστοιχα.^[5]
3. Σύμφωνα με τον καθηγητή του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου Γιώργο Κεντρωτή, το όνομα δεν είναι υβριστικό, αλλά τιμητικό. Απορρίπτει την εκδοχή αντιπάλων συλλόγων (εκπορευόμενη κυρίως από τους οπαδούς του Εθνικού Πειραιώς) ότι δόθηκε επειδή «οι Ολυμπιακοί» είναι πολλοί και πάνε όλοι μαζί παντού «σαν τους γαύρους». Σημειώνει ότι στα αρχαία ελληνικά γαύρος είναι «ο υπερήφανος, ο σοβαρός, ο μεγαλοπρεπής» και γαυρότης και γαυρίαμα είναι «το καμάρι, το καύχημα, η υπερηφάνεια, η αγερωχία, η υψηλοφροσύνη».^[6]
4. Πρόεδρος της Ενώσεως Φιλάθλων ήταν ο Μάριος Βολίκας, αντιπρόεδρος ο Τριαντάφυλλος Κρέμος και γραμματέας ο Σταύρος Μαραγκουδάκης.^[22]
5. Το έμβλημα των τμημάτων του Ολυμπιακού από το 2003.^[80][81] Πλέον χρησιμοποιείται μόνο από ορισμένα τμήματα.
6. Η παρτιτούρα φέρει την αφιέρωση: «Χαρισμένο εις τον αγαπητόν φίλον κ. Γεώρ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΝ, αρχηγόν ”Ολυμπιακού„ Πειραιώς. Γιάγκος».^[83]
7. Προειδοποιούσαν τους αντιπάλους των Πειραιωτών να φύγουν από το διάβα της ομάδας που νικούσε κάθε αντίπαλο: «Φευγάτ' από μπρος, φευγάτε από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός. Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει, ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός» (2η στροφή).^[83]
8. Ο ΟΣΦΠ υπήρξε ο πρώτος σύλλογος στη χώρα που απευθύνεται σε αρτιμελείς αθλητές και ταυτόχρονα προπονεί ομάδα παρακανόε.^[90] Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν επιτρέπει ένταξή του στην αρμόδια Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες, οπότε παρέχει τις εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό του σε αθλητές άλλων σωματείων, οι οποίοι μετέχουν στις διοργανώσεις ως μέλη εκείνων.^[91]

Παραπομπές

1. «Εγγεγραμμένα σωματεία | Ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητικών Σωματείων με Ειδική Αθλητική Αναγνώριση». somateia2023.gga.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2024.
2. Θρύλος. Πορεία μέσα στο χρόνο, σ. 16.
3. Καρδάσης (1997), σσ. 17-18.
4. Κεντρωτής (2005), σ. 25 υποσ.3.
5. Κεντρωτής (2005), σ. 50.
6. Κεντρωτής (2005), σσ. 55-56.
7. «Concentration of people supporting the most popular club (Ποσοστό οπαδών της δημοφιλέστερης ομάδας ανά ευρωπαϊκή χώρα)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Ιουλίου 2014. www.uefa.org
8. Μανώλης Πιμπλής (επιμ.). «Έλαβον: ΟΣΦΠ 39%, ΠΑΟ 30%, ΑΕΚ 15%, ΠΑΟΚ 11%, Άρης 5%. Ύστερα από 15ετή έρευνα δύο πανεπιστημιακοί στο βιβλίο τους καταγράφουν την ιστορία και γεωγραφία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την έρευνα διεξήγαν οι Παντελής Κυπριανός και Μανώλης Χουμεριανός». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. www.tanea.gr
9. «Οι πιο πολλοί είναι οι Ολυμπιακοί!» (Έρευνα του ΣΚΑΪ - 26 Ιουνίου 2012) www.sportdog.gr Αρχειοθετήθηκε 2024-06-12 στο Wayback Machine.
10. «Περισσότερους φιλάθλους η Μπαρτσελόνα. Πρώτη ελληνική ομάδα ο Ολυμπιακός» (Κώστας Μπράτσος - 12 Φεβρουαρίου 2009 - Έρευνα της γερμανικής Sport+Markt) www.contra.gr Αρχειοθετήθηκε 2022-05-17 στο Wayback Machine. Αρχειοθετήθηκε 2011-04-27 στο Wayback Machine. Ανακτήθηκε στις 7.11.2016
11. Βλ. τη γνώμη του ιστορικού Β. Τσοκόπουλου στο: Μπίστικα (1997)· (στο κείμενο παρατίθεται και η γνώμη του Πάνου Γεραμάνη).
12. Τα μέλη έχουν τη δική τους ιστορία
13. Ολυμπιακός, ο Θρύλος της Ευρώπης tovima.gr
14. In 2006 the Wrestling Team conquered the Cela Cup, which is the second most important European title in wrestling Αρχειοθετήθηκε 2014-10-08 στο Wayback Machine., ιστότοπος ΠΑΕ Ολυμπιακός ΣΦΠ (Αγγλικά)
15. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Europe Trophy gazzetta.gr
16. «Long Live the King». sportfm.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013.
17. «Στην ιστορία ο Ολυμπιακός». gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013.
18. Ολυμπιακός - Σαμπαντέλ 11-7: Back to back πρωταθλήτριες Ευρώπης οι ερυθρόλευκες sport24.gr
19. Ολυμπιακός: Ο γίγαντας της Ευρώπης to10.gr
20. Ο Ολυμπιακός ως σύλλογος συμπλήρωσε 1000 νίκες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις gazzetta.gr
21. Καρδάσης (1997), σ. 17.
22. Καρδάσης (1997), σ. 18.
23. Καρδάσης (1998), σελ. 10
24. Γάσιας (2005), σ. 59.
25. Βλ. εφ. Σφαίρα (Πειραιάς), αρ.φύλ. 31683, 24 Μαΐου 1924, σελ. 1· Καρδάσης (1997), σσ. 17-18.
26. Τσοκόπουλος (2008), σ. 84.
27. Θρύλος. Πορεία μέσα στο χρόνο, σ. 15.
28. Βλ. π.χ. το με αριθμ. πρωτ. 432 έγγραφο της 14ης Μαρτίου 1925 του «”Ολυμπιακού„ Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς», στο: Τσοκόπουλος (2008), σσ. 85 κ.εξ.
29. Τσοκόπουλος (1985), σ. 248.
30. Καρδάσης (1997), σ. 20.
31. Βλ. Καρδάσης (1997), σ. [90].
32. Ιστορία
33. «Τα ιδρυτικά μέλη του Θρύλου», Αθλητική Ηχώ, φ. 16ης Νοεμβρίου 1966. Ανακτήθηκε στις 7-11-2016.
34. «10 Μαρτίου 1925–10 Μαρτίου 2012: 87 χρόνια Θρύλος». olympiacos.org (επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ Ολυμπιακός). Ανακτήθηκε στις 7-11-2016.
35. Κεντρωτής (2005), σ. 40. Ήταν νυμφευμένος με την Ελένη Κομνηνού, με τη οποία είχαν αποκτήσει εννέα παιδιά, οκτώ αγόρια και ένα κορίτσι.
36. Καρδάσης (1997), σ. 19.
37. Καρδάσης (1998), σελ. 25
38. Καρδάσης (1997), σ. 24.
39. Βλ. «Οι Ήρωες», Αθλητική Ηχώ (29 Οκτωβρίου 1950), σελ. 2: «Κουραχάνης, ο τερματοφύλαξ της πρωταθλήτριας του ουώτερ-πόλο, του δοξασμένου Ολυμπιακού. Κλείνοντας μέσα του τον ηρωισμό της ομάδας του, σκοτώθηκε στην Αλβανία».
40. Βλ. Αθλητική Ηχώ (11 Σεπτεμβρίου 1955), σελίδα 4: «Ο Ολυμπιακός διοργανώνει τουρνουά πόλο εις μνήμην του υδατοσφαιριστού Κουραχάνη. Ο Κουραχάνης υπήρξε ρέκορντμαν της Ελλάδας στα 200μ και τερματοφύλαξ της ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, σκοτώθηκε δε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο».
41. Βλ. «Οι Ήρωες», Αθλητική Ηχώ, ό.π., σελ. 2: «Κονταράτος. Το φόρο του αίματος τον πλήρωσε ο Ολυμπιακός και με άλλον έναν παίκτη του. Τον δεξιό χαφ και παίκτη του πόλο, Κονταράτο. Πολεμιστής της θάλασσας, σκοτώθηκε ναυμαχώντας με τους Γερμανούς πάνω στο αντιτορπιλικό Όλγα».
42. «Ιστορίες από την Κατοχή sport24.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2011.
43. «Η Χούντα διώχνει τον Ανδριανόπουλο». redsagainsthemachine.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2013.
44. «Η νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι». newsbeast.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2013.
45. «olympicwinners.gr».
46. «Το αήττητο δίνει πρωτάθλημα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2011.
47. «Το ιστορικό 110–68 του Ολυμπιακού». SPORTFM.GR.
48. «Θύρα 7 (8-2-1981)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2010.
49. «Ο «θρυλικός» Αττίλιο». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2012.
50. «olympicwinners.gr».
51. «olympicwinners.gr».
52. «Superleague Formula 2010 General standings: Olympiacos CFP 4th place, 653 points». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2014.
53. «2011–12 season, Final Four: The 2011-12 Euroleague season will always be remembered by providing one of the most exciting finishes in world basketball history. In one of the most unbelievable comebacks ever seen in continental basketball history, Olympiacos wrote a brilliant page in Euroleague history by rallying from 19 down in the final 12 minutes to beat CSKA Moscow 61-62 on a last-second shot by Georgios Printezis» (στα Αγγλικά). www.euroleague.net. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2013.
54. «ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ». gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2012.
55. «Πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός». real.gr.
56. Στην Ιστορία ο Ολυμπιακός gazzeta.gr, 13/05/2013
57. «ΑΕΚ – Ολυμπιακός 1–3». sport24.gr.
58. «Ολυμπιακός – ΑΕΚ 3–1». sport24.gr.
59. «Θρυλικό και παλικαρίσιο νταμπλ». olympiacos.org. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2013.
60. Παγκόσμιος Ολυμπιακός
61. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Διηπειρωτικό Κύπελλο, το οποίο και έλειπε από την τροπαιοθήκη του
62. «Θρυλικές γοργόνες». sportfm.gr.
63. Βουλιαγμένη-Ολυμπιακός 7-10: Μετά το LEN Trophy η γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού κατέκτησε το πρωτάθλημα για πέμπτη φορά, επικρατώντας της Βουλιαγμένης στα πέναλτι στον πέμπτο τελικό, sport24.gr, 24/05/2014
64. Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη 11–6, sport24, 27/04/2014
65. Το 13ο νταμπλ των ερυθρολεύκων στην υδατοσφαίριση των ανδρών, enet.gr, 11/05/2014
66. Συνολικοί αριθμοί που περιλαμβάνουν την κανονική περίοδο, τα playoffs και τους τελικούς μαζί
67. Εθνικός - Ολυμπιακός 0-3, sport24, 03/05/2014
68. Ολυμπιακός: Οι πρώτοι τίτλοι στην Ξιφασκία, onsports.gr, 11/10/2014
69. Το 2018 η κορυφαία χρονιά στην ιστορία του Ερασιτέχνη! Αρχειοθετήθηκε 2020-08-08 στο Wayback Machine. www.olympiacossfp.gr
70. https://www.fosonline.gr/podosfairo/superleague/article/43320/kapoioi-prospathoyn-na-svisoyn-ta-aittita-protathlimata-toy-olympiakoy
71. Ολυμπιακός: Κορυφαία ελληνική ομάδα για τον 21ο αιώνα! Αρχειοθετήθηκε 2021-03-30 στο Wayback Machine. www.gazzetta.gr
72. Οι 14 ευρωπαϊκές κούπες του Ολυμπιακού! Αρχειοθετήθηκε 2022-06-24 στο Wayback Machine. www.gazzetta.gr
73. Πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός στο πόλο γυναικών (11-7) Αρχειοθετήθηκε 2023-01-13 στο Wayback Machine. www.tovima.gr
74. Στιγμές δόξας και υπερηφάνειας για τον Υπερπρωταθλητή Ευρώπης! 2021 Αρχειοθετήθηκε 2022-08-07 στο Wayback Machine. www.olympiacossfp.gr
75. «Back to back» Υπερπρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός! 2022 Αρχειοθετήθηκε 2022-12-18 στο Wayback Machine. www.olympiacossfp.gr
76. https://www.uefa.com/under20intercontinental/news/028e-1b1f1dc193c4-00e6735c68b1-1000--olympiacos-face-flamengo-at-maracana-in-under-20-interconti/
77. https://www.gazzetta.gr/football/superleague/2344417/olympiakos-einai-i-4i-kalyteri-omada-pagkosmios
78. «Η ιστορία του Ολυμπιακού». sansimera.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
79. Jonathan Soveta· Tom Nightingale. «Ranking the 20 best club badges in world football». theScore.com. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2019.
80. sport24.gr Αρχειοθετήθηκε 2015-10-25 στο Wayback Machine. Εικόνες από την παρουσίαση του Τζος Τσίλντρες
81. tovima.gr Ολυμπιακός: Παρουσιάστηκαν Καρεμπέ και Ισά
82. rednews24.gr Αρχειοθετήθηκε 2019-03-15 στο Wayback Machine. Η ιστορία της φανέλας του Ολυμπιακού
83. Θρύλος. Πορεία μέσα στο χρόνο, σ. 12.
84. Θρύλος. Πορεία μέσα στο χρόνο, σσ. 11-13.
85. «"Θρύλε των γηπέδων ...„». onsports.gr. 10 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 06.04.2013
86. Νανά Ιωαννίδου (11 Ιουνίου 2013). «Ο Ύμνος του Θρύλου έχει την δική του ιστορία!». Pireorama ιστορίας και πολιτισμού. Ανακτήθηκε στις 13.11.2016
87. θάνος Πέππας (21 Ιουλίου 2012). «Οι Ύμνοι του Ολυμπιακού». thanospeppas. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13.11.2016
88. Αθλητική Ηχώ, φύλλο 21/2/1981
89. «olympiacossfp | Ολυμπιακός ΣΦΠ». olympiacossfp | Ολυμπιακός ΣΦΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022.
90. Ολυμπιακός: συστήνει το άθλημα του παρακανόε, onsports.gr
91. Θανάσης Γιαννόπουλος: η υπόθεση του paracanoe είναι κάπως περίπλοκη, 4disabled.gr
92. Ακαδημία, επίσημος ιστότοπος ΠΑΕ Ολυμπιακός
93. 2ο Βαλκανικό Κύπελλο 1961-1963
94. Αρχείο > Πρωτάθλημα Ελλάδας (από 1927-28), ιστότοπος Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ)
95. ψηφιακό αρχείο Κυπέλλου Ελλάδος: 1931-1940, 1941-1950, 1951-1960, 1961-1970, 1971-1980, 1981-1990, 1991-1995, 1996-1999, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2003-04 και από την περίοδο 2006-07, ιστότοπος ΕΠΟ
96. Greece - List of Super Cup and League Cup Finals
97. Greece » Supercup » Champions
98. Στατιστικά Κυπέλλου Ανδρών Επίσημος Ιστότοπος ΕΟΚ
99. «Δεύτερο σερί νταμπλ για Ολυμπιακό». sport24.gr. 29 Απριλίου 2017.
100. Πήρε το Κύπελλο ο Ολυμπιακός in.gr
101. Έτρεχε με 103 για την κούπα ο Ολυμπιακός gazzetta.gr
102. Κυπελλούχος ο Ολυμπιακός sport24.gr
103. CEV Volley Men - Past Editions
104. "Η χρυσή βίβλος της Volleyleague" Επίσημος ιστότοπος
105. Χρυσή Βίβλος Επίσημος ιστότοπος ΕΟΠΕ
106. "Η ιστορία του Λιγκ Καπ Νίκος Σαμαράς" Επίσημος ιστότοπος της ΕΣΑΠ
107. Κατέκτησε για 5η φορά το Λιγκ Καπ Ιστότοπος tanea.gr
108. "Η Χρυσή Βίβλος του Super Cup" Ιστότοπος contra.gr, διοργανώσεις 1997-2007.
109. «Άνοιξε λογαριασμό» και στην άμμο ο Ολυμπιακός Αρχειοθετήθηκε 2016-07-06 στο Wayback Machine. volleynews.gr
110. Ιστορικό τρεμπλ από τον Ολυμπιακό www.sport-fm.gr
111. Χρυσή Βίβλος Επίσημος ιστότοπος ΕΟΠΕ
112. Όταν η Ευρώπη υποκλίθηκε στον Ολυμπιακό onsports.gr
113. Βασιλιάς της Ευρώπης Αρχειοθετήθηκε 2018-06-12 στο Wayback Machine. www.olympiacossfp.gr
114. ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑΣ: Ιστορική αναδρομή στο θεσμό Επίσημος ιστότοπος της ΚΟΕ.
115. "Πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός!" Ιστότοπος sport24.gr
116. ««Βασίλισσες» της Ευρώπης!». 1 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2021.
117. Ολυμπιακός: Όταν οι «ερυθρόλευκες» κατέκτησαν το LEN Trophy fosonline.gr
118. "Πόλο: Τα κορίτσια του Ολυμπιακού κατέκτησαν το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ" Ιστότοπος tanea.gr
119. "Πρωταθλητής στο γυναικείο πόλο ο Ολυμπιακός" Αρχειοθετήθηκε 2021-05-02 στο Wayback Machine. Ιστότοπος naftemporiki.gr
120. "Κυπελλούχος Ελλάδας στο πόλο γυναικών ο Ολυμπιακός" Ιστότοπος in.gr.
121. "Πρώτο Κύπελλο για τον Ολυμπιακό" Ιστότοπος sport24.gr
122. "Πανελλήνιοι Αγώνες 100 διοργανώσεις, 118 χρόνια Γ' μέρος" Επίσημος ιστότοπος ΣΕΓΑΣ.
123. εφ. Αθλητική Ηχώ 31/7/2000 σελίδα 35
124. "Πρωταθλητής στους Άνδρες ο Ολυμπιακός"
125. εφ. Αθλητική Ηχώ 10/3/1965 σελ. 3
126. εφ. Αθλητική Ηχώ 27/2/1967 σελ. 5
127. εφ. Αθλητική Ηχώ 27/2/1984 σελ. 7
128. εφ. Αθλητική Ηχώ 24/2/2003 σ. 30.
129. «Πρωταθλητής στην κολύμβηση και πάλι ο Ολυμπιακός». filathlos.gr. 2 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2018.
130. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 23.12.1997, σελ. 25
131. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 21.12.1998, σελ. 17
132. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 30.12.1999, σελ. 35
133. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 24.12.2001, σελ. 49
134. Έπεσε η αυλαία στο ιστορικό πρωτάθλημα, ιστότοπος Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΚΟΕ)
135. Στον Ολυμπιακό το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανοιχτής Θάλασσας, ιστότοπος Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΚΟΕ)
136. Τροπαιούχος ο Ολυμπιακός, πρώτευσε και στις τρεις βαθμολογίες koe.org.gr
137. Κυπελλούχος ο Ολυμπιακός koe.org.gr
138. Πρωταθλητές Ελλάδας - Διασυλλογικά-Α1 Εθνική κατηγορία Ανδρών-Γυναικών Επίσημος ιστότοπος Ε.Φ.Ο.Επ.Α.
139. "Πρωταθλητής σε άνδρες και γυναίκες ο Ολυμπιακός" Ιστότοπος gazzetta.gr
140. "Πανάξιος και αήττητος πρωταθλητής με το 27ο!" Αρχειοθετήθηκε 2022-11-01 στο Wayback Machine. Ιστότοπος olympiacossfp.gr
141. Θρυλικές ευρωκούπες και χαμένες ευκαιρίες sport24.gr
142. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 30.11.1976, σελ. 3
143. εφ. Αθλητική Ηχώ 4-4-1985, σελίδα 2.
144. «Πρωταθλητής ο Θρύλος για τέταρτη σερί χρονιά!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
145. Αγωνιστική δραστηριότητα πυγμαχίας έτους 2012, σελίδα 17 Αρχειοθετήθηκε 2017-08-13 στο Wayback Machine. Επίσημος ιστότοπος ελληνικής ομοσπονδίας πυγμαχίας.
146. Αγωνιστική δραστηριότητα πυγμαχίας έτους 2015, σελίδα 17 Αρχειοθετήθηκε 2017-08-13 στο Wayback Machine. Επίσημος ιστότοπος ελληνικής ομοσπονδίας πυγμαχίας.
147. εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 11.09.1954
148. εφημ. ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ, 13.08.1971
149. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 26.04.1971
150. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2019.
151. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2017.
152. «Οι 14 ευρωπαϊκές κούπες του Ολυμπιακού!». 2 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2021.
153. «Έγραψε ιστορία ο Θρύλος. Οι Πρωταθλητές Ευρώπης κατάφεραν κάτι μοναδικό, καθώς κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Super Cup, κερδίζοντας στη Βουδαπέστη την Βάσας με 6-5, μπροστά σε ένα εχθρικό κοινό, αλλά είχαν την συμπαράσταση περίπου 50 Ελλήνων φιλάθλων. Έτσι, η ομάδα του Ζόλταν Κάσας γίνεται η μοναδική στον κόσμο στην ιστορία του πόλο, που κατακτά όσους τίτλους διεκδίκησε». sport.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2012.
154. «European Champions Cup 1978-1979 1/2 Final Group Stage». linguasport.com.
155. ΕΛΤΑ, Ολυμπιακός (2006), σ. 37.
156. «Ελλην. Ολυμπιακός Αθλητικός Σύλλογος Σικάγου». Αθλητικός Κόσμος 13 (1 Αυγούστου 1926): σελ. 15 [ψηφ. τεκμ. #127]. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-28. https://web.archive.org/web/20150928133025/http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802. Ανακτήθηκε στις 13.11.2016.
157. «Γήπεδον 151 (Χαριλάου)». Αθλητική Επιθεώρησις Β΄:8 (Ιανουάριος 1925): σελ. 12 [ψηφ. τεκμ. #163]. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-28. https://web.archive.org/web/20150928133644/http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=45926&seg=12799. Ανακτήθηκε στις 13.11.2016.
158. Θρύλος. Πορεία μέσα στο χρόνο, σ. 17.
159. Αθλητικοί σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα www.fa3.gr
160. Θανόπουλος, Σταύρος και Παναγιώτης Θανόπουλος (2011). Αθλητικά Αμαρουσίου. Αθήνα: Ελεύθερη Σκέψις. σελ. 43. ISBN 960-6716-47-3.
161. συλλογικό έργο (επιμ. Γιώργος Μπέρτσος), Οδηγός των Σπορ, Εκδόσεις Πάπυρος Πρεςς, Αθήνα 1970, τμ. Β, σελ. 93
162. Τα σωματεία τα οποία μετέχουν εις την Ομοσπονδίαν Ανεξαρτήτων [ψηφιακή σελ. 303], εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 28.02.1935, σελ. 3
163. Αθλητικός Σύλλογος Ολυμπιακός Κίρρας Ιτέας Φωκίδος, Αθανάσιος Διονυσόπουλος, ιστότοπος για τη Φυσική Αγωγή στην ελληνική εκπαίδευση
164. Οδηγός των σπορ, ό.π, σελ. 81
165. Ο Ολυμπιακός Λαγκαδά με 3-1 ενίκησε την Ένωσιν 4 Αυγούστου [ψηφιακή σελ. 180], εφημ. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 07.04.1939, σελ. 4
166. Οδηγός των σπορ, ό.π, σελ. 85
167. Πανιώνιος Αθλητικός Όμιλος Νέας Ιωνίας Αρχειοθετήθηκε 2015-09-28 στο Wayback Machine. [ψηφιακή σελ. 486], εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ 23.11.1932, σελ. 2
168. ΑΘλητικός Όμιλος Ολυμπιακός Χειμαδίου, Αθανάσιος Διονυσόπουλος, ιστότοπος για τη Φυσική Αγωγή στην ελληνική εκπαίδευση
169. Αγγελική Τσέλιου, Αλεξάνδρεια, σειρά "Κοιτίδες Ελληνισμού" έκδοσης εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Αθήνα 2011, ISBN 960-4751-76-X, σελ. 87

Βιβλιογραφία

• Θρύλος. Πορεία μέσα στο χρόνο. (Συντάκτες: Θόδωρος Τσουνάκος, Νέστορας Χούνος, Πέτρος Καραβίτης, Τάσος Σταθόπουλος). Αθήνα: Ηλιοτρόπιο. 1997. ISBN 960-342-049-2.
• Ολυμπιακός. Επίσημη συλλεκτική έκδοση. (Κείμενα: ΠΑΕ Ολυμπιακός). Αθήνα: ΕΛΤΑ. 2006. EAN 5205344113941.
• Γάσιας, Γιώργος (2005). Η περίπτωση των ποδοσφαιρικών σωματείων στην ελληνική κοινωνία του Μεσοπολέμου, 1922-1936. (Μεταπτυχιακή διατριβή). Ρέθυμνο: Πανεπιστήμιο Κρήτης - Φιλοσοφική Σχολή. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2016.
• Καρδάσης, Βασίλης (1997). Κατάλογος Ιστορικού Αρχείου Ολυμπιακού Πειραιώς. Αθήνα: Έκδοση περ. ”Δοκιμές„. ISBN 960-348-060-6.
• Καρδάσης, Βασίλης (1998). Ολυμπιακός, Ένα Αρχείο, Μία Ιστορία. Άλιμος: εκδόσεις Μίλητος. ISBN 960-8460-09-3.
• Κεντρωτής, Γιώργος (2005). Το αλφαβητάρι του Ολυμπιακού (5η έκδοση). Δαυλός. ISBN 960-531-026-0.
• Μπίτσικα, Παναγιώτα (18 Μαΐου 1997). «Το φαινόμενο ”ολυμπιακός λαός„». Το Βήμα. http://www.tovima.gr/sports/article/?aid=88228. Ανακτήθηκε στις 2016-11-13.
• Τσοκόπουλος, Βάσιας (1985). «Τα στάδια της τοπικής συνείδησης: Πειραιάς, 1835-1935». Στο: Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού. Νεοελληνική πόλη. (Πρακτικά Διεθνούς Συμποσίου). Αθήνα. σελίδες 245–249.
• Τσοκόπουλος, Βάσιας (2008). Η ομάδα και η πόλη. Ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου μέσα από τα τεκμήρια. (Πρόλογος: Βασίλης Καρδάσης). Αθήνα: Πολύτροπον. ISBN 978-960-8354-96-8.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. – Επίσημος ιστότοπος
• Ολυμπιακός Π.Α.Ε. – Επίσημος ιστότοπος
• Ολυμπιακός Κ.Α.Ε. – Επίσημος ιστότοπος
• Ολυμπιακός... ετών 87
• Θύρα 7 (8-2-1981)
• Εικονική περιήγηση 360° του σταδίου "Γ. Καραϊσκάκη" στην ιστοσελίδα myPanorama.gr

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ολυμπιακός ποδόσφαιρο

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ολυμπιακός μπάσκετ