Α.Ε. Πετραλώνων

Η Αθλητική Ένωση Πετραλώνων είναι αθλητικό σωματείο που εδρεύει στην ομώνυμη συνοικία της Αθήνας. Ιδρύθηκε ως ποδοσφαιρικό σωματείο το 2009 από τη συγχώνευση του «Α.Σ. Πετράλωνα» (έτος ίδρυσης 1983) με την «Ένωση-Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων» (έτος ίδρυσης 1967).^[1] Ο Α.Σ. Πετράλωνα ιδρύθηκε το 1983 κατόπιν της συγχώνευσης, του «Α.Ο. Πετραλώνων» ο οποίος με τη σειρά του ιδρύθηκε το 1964 από τη συγχώνευση της Σπάρτα με τον Ακράτητο Άνω Πετραλώνων και σε δύο διαστήματα κατά τη δεκαετία του '70 είχε αγωνιστεί τρεις συνολικά χρονιές στη Β΄ Εθνική, και του «Γ.Σ. Πετράλωνα». Η Ένωση-Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων με τη σειρά της αποτέλεσε την ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κάτω Πετραλώνων και της Βικτώριας Ρουφ.

Α.Ε. Πετραλώνων

Επίσημη ονομασία	Αθλητική Ένωση Πετραλώνων
Σύντομο όνομα	ΑΕΠ
Χρώματα	Μπλέ, Κόκκινο
Πρωτάθλημα	Α' ΕΠΣ Αθηνών
wikidata (π • σ • ε )

Χρώματα του συλλόγου είναι το κόκκινο-μπλε. Ανήκει στη δύναμη της Ε.Π.Σ. Αθηνών και από τη σεζόν 2017-18 μέχρι και την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2019-20, αγωνίζεται στην Α΄ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Αθηνών.^[2] Έδρα του αποτελεί το γήπεδο Ρουφ στη γειτονική ομώνυμη περιοχή, όπου διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες του.^[3]

Εκτός από το ποδοσφαιρικό τμήμα, ο σύλλογος διατηρεί και τμήμα κολύμβησης.^[4] Η ομάδα κολύμβησης εδρεύει το «Σεράφειο» κολυμβητήριο στο Ρουφ.

Ιστορικό

Τα πρώτα σωματεία

Η Ένωσις Πετραλώνων (εφημερίδα «η Βραδυνή» 9/7/1930).

Προπολεμικά στην περιοχή κυριαρχεί ο Απόλλων Σμύρνης, ο οποίος χρησιμοποιούσε ως έδρα το κοντινό γήπεδο του Ρουφ. Σε εκείνο καταγράφεται τον Αύγουστο του 1926 ο αγώνας των ανεπίσημων ομάδων Νίκη Πετραλώνων – Αετός 2-1, με σύνθεση για τη νικήτρια: Γ. Παππαγεωργίου (τερμ.), Γ. Μήτσορας, Σ. Βενόπουλος, Μ. Κροντηράς, Κ. Τζωρτζόπουλος, Γ. Σφυράς, Γ. Τσιρογιάννης, Σ. Μιτσόπουλος, Γ. Δαλακούρας, Σ. Μπούσουλας, Α. Παπακώστας.^[5]

Το 1927 αναφέρεται ο Ηρακλής Πετραλώνων, ενώ τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους ιδρύεται η Ένωσις Θησείου-Πετραλώνων (συχνά αποκαλούταν με το δεύτερο μόνο συνθετικό) από τους αδερφούς Ρούσου, τον Σίσκο και τον Γριμανέλλη. Το 1928 αγωνίζονταν σε αυτή οι Σαχλίκης, Τοτόμος, Γαβριάς, Φρυγανάς, Αγγελόπουλος, Ναυπλιώτης, Μήτσος Μπαλτάσης κ.ά, οι οποίοι μεταπήδησαν σε επίσημα σωματεία με συνέπεια την αδρανοποίησή του γύρω στο 1929. Ο τελευταίος ακολούθησε (όπως και ο πρώτος) τη διαδρομή προς τον Παναθηναϊκό του μεγαλύτερου αδελφού του Κώστα και δημιούργησαν ένα από τα αρκετά ζεύγη αδελφών-συμπαικτών στην προπολεμική εθνική Ελλάδας. Το 1930, πάντως, η Ένωσις διατηρούσε τμήμα βόλεϊ με τους Μπούκα (αρχηγός), Μήτσορη, Κοκορέμπα, Κατσέλλη, Αναγνωστόπουλο και Δούκα. Επανιδρύθηκε περί τα 1930-1931, με πρόεδρο τον Δακουλάκο και μέλη στο ΔΣ τους Παντελή, Καλαϊτζή, Σίσκο, Μήτσορη, Ρούσσο, Αδάμ και Γραικό.^[6] Το 1934 στεγαζόταν στο καφενείο του Φοίφα επί της οδού Τριών Ιεραρχών, το οποίο ήταν διακοσμημένο με τα κύπελλα του συλλόγου, ενώ πρωτεργάτης του ήταν τότε ο Νικόλαος Χουμουζιάδης.^[7]

Την ίδια περίοδο αναφέρεται ο ΑΠΣ Ολυμπιακός Πετραλώνων, με ίδρυση από το 1924. Πρωτεργάτες του ήταν οι Κ & Γ. Δούμας, Α. & Π. Κυριακού, Α. Φλωράκης και Γ. Σφυράς. Το 1933 σημείωσε 23 νίκες, 13 ισοπαλίες και 7 ήττες. Από εκείνον προήλθαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού Κ. Κυρίτσης και Α. Μπινιάρης.^[7]

Το 1937 καταγράφεται το ανεξάρτητο σωματείο (μη ενταγμένο στην ΕΠΣ Αθηνών όντας ανεπίσημο, δηλαδή χωρίς ακόμα αναγνώριση από το Πρωτοδικείο) Δικέφαλος Πετραλώνων, αρχικά μόνο αθλητικό, στη συνέχεια δε και ποδοσφαιρικό. Σε αυτόν αγωνιζόταν ο 17χρονος Βαγγέλης Νικολόπουλος, ο οποίος το 1939 μετακινήθηκε στο Φωστήρα Ταύρου και το 1943 στον Παναθηναϊκό, για να χριστεί τρεις φορές διεθνής με την Ανδρών Ελλάδας μεταξύ 1948 και 1949. Ισχυρότερος της συνοικίας το 1938, θεωρείται ο Εθνικός Πετραλώνων (Κάτω) δραστηριότητας από το 1927, με επίσης τμήμα γυναικείου βόλεϊ και πρόσφατα συστημένο αθλητικό.^[8]

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια εμφανίζονται στα Πετράλωνα διάφορες ανεξάρτητες ομάδες, με κάποιες να μετέχουν στο πρωτάθλημα ανεπίσημων συλλόγων της ΟΠΑΣΑ (Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Ανεξαρτήτων Σωματείων Αθηνών) και από την περίοδο 1949-50 στη Δόκιμη κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1945 υπήρχε η Ένωσις Αγίου Ανδρέα Πετραλώνων, η οποία στις 14 Οκτωβρίου νίκησε τον Αστέρα Αγ. Γεωργίου Κολωνού με 3-2 και την εξής ενδεκάδα: Ανδρ. Τσιάρας (τερμ.), Θεόδ. Κατσίνης, Νικ. Καλακόνας, Θεόδ. Παπασωτηρίου, Γεώργ. Γρηγορίου, Γεώργ. Κόης, Κολοβάσος, Γεώργ. Πασχάλης, Αθαν. Μπέμπης, Γεώργ. Χατζηδάκις, Γεώργ. Κατσίνης.^[9] Από τα ονόματα ξεχωρίζει εκείνο του έφηβου τότε Θανάση Μπέμπη, σε μερικά χρόνια αρχηγό του Ολυμπιακού Πειραιώς και της Εθνικής.

Τον Μάιο του 1946 αναφέρεται ο εκ νέου ο Εθνικός Κάτω Πετραλώνων, να επικρατεί 4-3 του Αστέρα Ρουφ στην ακόμη έδρα του Απόλλωνα Αθηνών (ενδιάμεσα, μετονομασία από Σμύρνης) γήπεδο του Ρουφ. Κατά την ίδια περίοδο δραστηριοποιούνται ο Θησεύς Κάτω Πετραλώνων που νίκησε 5-1 τη Βικτώρια Ρουφ και τα Πράσινα Πουλιά (πρόγονος της παραπάνω Ένωσης Αγ. Ανδρέα Πετραλώνων) που ανάμεσα στους ιδρυτές τους το 1943 περιλαμβανόταν ο Μπέμπης σε ηλικία 14 ετών.^[10]

Από το καλοκαίρι έως τον Δεκέμβριο του 1946 καταγράφονται οι: Πετραλωνιακός, Δυναμώ Κάτω Πετραλώνων, Ακράτητος Α.Π (όπου μεταπήδησε στο μεταξύ ο Μπέμπης), Άμυνα Κ.Π, Άφοβος, Αστραπή, Ερμής Α.Π, Αστήρ Α.Π, Ατρόμητος Κ.Π, Θύελλα Κ.Π, όπως και η Δάφνη Πετραλώνων, ισχυρή ομάδα που υπήρξε το αργότερο από το 1931 και προκρίθηκε μέχρι τον τελικό του πρωταθλήματος ανεξάρτητων της περιόδου 1947-48. Εκτός φυσικά του Απόλλωνα, τον μοναδικό επίσημο σύλλογο (στη Β΄ κατηγορία ΕΠΣΑ) από όλους τους προαναφερόμενους αποτέλεσε ο ΠΑΣ Βικτώρια του γειτονικού Ρουφ, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1946 προκήρυξε πρωτάθλημα ανεξαρτήτων σωματείων των συνοικιών Ρουφ, Πετραλώνων, Σφαγείων (Ταύρου), Μεταξουργείου και Περιστερίου.

Τον Φεβρουάριο του 1947 αναφέρεται ξανά η Ένωσις Πετραλώνων (μετέπειτα ΑΕΠ) και τον Μάιο του 1948 η προσφυγική Ένωσις Νέας Μελανδίας (ίδρυση στις αρχές του '30 και αργότερα ΠΑΟ Νέας Μελανδίας), στην οποία ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία ο Ανδρέας Σταματιάδης, πριν μετακινηθεί στην ΑΕΚ με ενδιάμεσο πέρασμα την επίσημη Σπάρτα Πετραλώνων.

Τα παλαιά επίσημα σωματεία

Η Σπάρτα Κουκακίου το 1932.

Από όλα τα παραπάνω σωματεία, τα επόμενα χρόνια κάποια αναβαθμίστηκαν ως επίσημα και εντάχθηκαν στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ. Τα σωματεία των Πετραλώνων, που αγωνίστηκαν ως επίσημα στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ, ήταν κατά σειρά ένταξής τους σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία:

• Α.Ο. Σπάρτα: ιδρυθηκε στις 30 Μαΐου 1930 στο Κουκάκι, όπου είχε το γήπεδό της επί της λεωφόρου Συγγρού. Πρώτος πρόεδρός της ήταν ο Δ. Φιλιππόπουλος. Αρχικά είχε τμήματα στίβου, ποδηλασίας και αθλοπαιδιών (με έφορο τον Γ. Σφήκα). Πρώτα έγινε γνωστή από την πολύ δυνατή ομάδα βόλεϋ που διακρινόταν στο αθηναϊκό πρωτάθλημα και είχε προσκληθεί να παίξει και σε επαρχιακές πόλεις. Τον Σεπτέμβριο του 1931 ίδρυσε τμήμα ποδοσφαίρου που πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας ΕΠΣ Αθηνών 1931-32 και την επόμενη χρονιά πήρε τον τίτλο και ανέβηκε στην Β΄.^[11] Συνέχισε να αγωνίζεται στις δύο μικρές κατηγορίες. Μεταπολεμικά, εμφανίζεται ως επίσημος σύλλογος από το 1945, αρχικά γνωστός ως Π.Σ. Σπάρτα Αρδηττού.^[12] Το 1952-53 κατάφερε να ανεβεί στη Β΄ κατηγορία. Το 1964 συνενώθηκε με τον Ακράτητο Άνω Πετραλώνων και μετονομάστηκε σε ΑΟ Πετραλώνων, όνομα με το οποίο τη δεκαετία του ’70 έφτασε ως τη Β΄ Εθνική.
• ΠΑΣ Βικτώρια Ρουφ: επίσημη ομάδα από το 1945.^[12] Το 1946-47 αγωνιζόταν στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ, από την οποία υποβιβάστηκε. Έως το 1967 μετείχε κανονικά στα πρωταθλήματα στις χαμηλές κατηγορίες (Β΄, Β1, Γ΄). Αγωνιζόταν στο γήπεδο Απόλλωνος (Ρουφ) αλλά είχε πολλές σχέσεις με τα γειτονικά Κάτω Πετράλωνα, γι’ αυτό το 1967 απορροφήθηκε από τον Γ.Σ. Πετραλώνων. Μετά τη δικτατορία έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια επανίδρυσής της. Τελικά, ενσωματώθηκε στην "Ένωση Κάτω Πετραλώνων", η οποία μετονομάστηκε σε "Ένωση Βικτώρια Κ. Πετραλώνων", ονομασία με την οποία επιβίωσε έως το 2008.
• Εθνικός Κ. Πετραλώνων: είχε ιδρυθεί το 1927 και ως ανεπίσημος σύλλογος μετείχε στα τουρνουά ποδοσφαίρου ανεξαρτήτων κατά την προπολεμική περίοδο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ώσπου εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ. Το 1938 είχε επίσης τμήμα στίβου και βόλεϊ γυναικών. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Γ΄ κατηγορία το 1952-53 ^[13] και την επόμενη σεζόν ανέβηκε στη Β΄. Το 1965 ανέβηκε στην Α1, κατηγορία στην οποία παρέμεινε έως το 1967. Από το 1948 τουλάχιστον αναφέρεται και ο "Εθνικός Άνω Π.", που δεν έγινε επίσημο σωματείο.
• ΠΑΟ Ακράτητος Άνω Πετραλώνων: για την περίοδο 1949-50 έγινε δεκτός στη δόκιμη κατηγορία της ΕΠΣΑ και για την ερχόμενη στη Γ΄, νεοσυσταθείσα 4η βαθμίδα των αθηναϊκών διοργανώσεων. Προηγούμενα είχε αναδείξει τον Θανάση Μπέμπη, ο οποίος μεταπήδησε σε Φωστήρα Ταύρου, Ολυμπιακό Πειραιώς και το 1953 επέστρεψε (κατόπιν ρήξης με τη διοίκηση του τελευταίου για τη μη εξασφάλιση σταθερής εργασίας) να αγωνιστεί ένα έτος (πριν επανέλθει στους ερυθρόλευκους) με τον Ακράτητο στη Γ΄ ΕΠΣΑ,^[10] δηλαδή το τότε 4ο επίπεδο κατηγοριών! Το γεγονός ότι εκείνο το φθινόπωρο χρίστηκε δύο φορές διεθνής με την Ανδρών Ελλάδας,^[14] πρόκειται περί απλησίαστου ρεκόρ στα χρονικά της Εθνικής και ενισχύεται από το ότι ο Μπέμπης εξακολούθησε να αποτελεί τον αρχηγό της. Το 1960 ο Ακράτητος προβιβάστηκε στη Β2 ΕΠΣΑ και το 1964 συνενώθηκε με τη γειτονική Σπάρτα για δημιουργία του ΑΟ Πετραλώνων.
• Ένωσις Πετραλώνων ή ΑΕΠ: ιδρύθηκε το 1927. Τον Απρίλιο του 1949 με πρωτοβουλία του ΑΟ Σπάρτα Π. έγινε μια προσπάθεια συνένωσης των επισήμων και ανεπισήμων σωματείων της ευρύτερης περιοχής: Σπάρτα, Ακράτητος, Άμυνα, Ατρόμητος, Βρεταννικός, Εθνικός Άνω Π., Εθνικός Κ.Π., Θησεύς, Πανθησειακός, ΑΕ Ν. Μελανδίας, υπό το όνομα "ΑΕ Πετραλώνων".^[15] Τελικά, δημιουργήθηκε η "ΑΠΕ Πετραλώνων" ή Ένωσις, χωρίς να διαλυθούν τα περισσότερα από τα ως άνω σωματεία. Έως τη σεζόν 1952-53 αγωνιζόταν στη Δόκιμη κατηγορία και την επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) έως το 1967.
• Θησεύς Κ. Πετραλώνων: έως τη σεζόν 1953-54 αγωνιζόταν στη Δόκιμη κατηγορία και την επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) έως το 1967.
• Πετραλωνιακός Α.Ο.: τον Αύγουστο του 1946 σημειώνεται το ποδοσφαιρικό σωματείο «Πετραλωνιακός» χωρίς συνέχεια. Από τον Μάρτιο του 1948 εμφανίζεται ο σύλλογος «Βρετανικός Θησείου», ο οποίος τον Ιανουάριο του 1949 γίνεται «Βρεταννικός ΑΟ Πετραλώνων» και τον Νοέμβριο του 1949 μετονομάζεται σε «Πετραλωνιακός ΑΟ».^[16] Το 1953 αναφέρεται και ως Παμπετραλωνιακός. Τη σεζόν 1953-54 αγωνίστηκε στη Δόκιμη κατηγορία και την επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) έως το 1967.
• ΠΑΟ Νέας Μελανδίας. Από το 1933 αναφέρεται ο ανεξάρτητος ποδοσφαιρικός σύλλογος "Ένωσις Νέας Μελανδίας", ο οποίος το 1947 ή '48 δρούσε στην περιοχή των Πετραλώνων. Είχε ιδρυθεί από πρόσφυγες του παραθαλάσσιου προαστίου Καρατάς ή Μελαντία που βρισκόταν κοντά στη Σμύρνη και είχε τις ρίζες του στον προσφυγικό αθλητικό σύλλογο Πέλοψ Μελαντίας. Παρέμεινε ανεξάρτητο σωματείο έως το 1952, οπότε περιέπεσε σε αδράνεια. Δραστηριοποιήθηκε ξανά τον Ιούνιο του 1957. Τον Ιανουάριο του 1959 εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ ως ΠΑΟ Νέας Μελανδίας ^[17] και από την επόμενη σεζόν συμμετείχε στη Δ΄ κατηγορία. Έμεινε στην ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία στις 23 Σεπτεμβρίου 1959, όταν ηττήθηκε με 23-0 (ημ. 10-0) από τον Απόλλωνα Αθηνών σε αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδος, που αποτελεί το μεγαλύτερο σκορ στην ιστορία του θεσμού.^[18][19] Ο ΠΑΟ Ν. Μελανδίας αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες της ΕΠΣΑ (Δ΄, Γ΄, Β1) έως το 1967.

Ο Α.Ο. Πετραλώνων (1964-1983)

Ίδρυση

Ο «Αθλητικός Όμιλος Πετραλώνων» πήρε αυτό το όνομα το 1964 και αποτελεί τη συνέχεια του παλιού συλλόγου "ΑΟ Σπάρτα Πετραλώνων", ο οποίος υπήρχε από το 1945. Το 1964 η Σπάρτα ανέβηκε από τη Β΄ κατηγορία στην Α2 και προκειμένου να δημιουργηθεί μια δυνατή ομάδα στα Άνω Πετράλωνα απορρόφησε τον Ακράτητο Πετραλώνων (ομάδα της Β1 κατηγορίας) και δημιουργήθηκε ο Α.Ο.Π. Τα αποτελέσματα της συγχώνευσης ήταν εντυπωσιακά, αφού τις επόμενες τρεις σεζόν ο Α.Ο.Π. πήρε τρεις διαδοχικούς τίτλους, της Α2, της Α1 και το 1966-67 αναδείχθηκε πρωταθλητής Α΄ κατηγορίας της ΕΠΣΑ. Η επικράτηση της χούντας είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της Γ΄ Εθνικής, στην οποία θα ανέβαινε ως πρωταθλητής Αθηνών. Έτσι διεκδίκησε χωρίς επιτυχία την άνοδό του στη Β΄ Εθνική.

Τις επόμενες χρονιές παρέμεινε μια υπολογίσιμη ομάδα της Α΄ ΕΠΣΑ. Το 1970 αναδείχθηκε δευτεραθλητής (πρωταθλητής α΄ ομίλου), αλλά δεν πέτυχε την άνοδο. Το 1972 κατέκτησε ξανά τον τίτλο στον α΄ όμιλο κερδίζοντας ταυτόχρονα στο ειδικό πρωτάθλημα την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Υποβιβάστηκε το 1974 και το 1978 αναδείχθηκε ξανά δευτεραθλητής και ανέβηκε στη Γ΄ Εθνική. Την επόμενη σεζόν πήρε τη 2η θέση στον όμιλό του και ανέβηκε πάλι στη Β΄ Εθνική. Ακολούθησαν συνεχείς υποβιβασμοί, στη Γ΄ Εθνική, στην Α΄ ΕΠΣΑ και στη Β΄ ΕΠΣΑ και το 1983 η διοίκησή του αποδέχθηκε πρόταση του Γ.Σ. Πετραλώνων να συγχωνευτούν δημιουργώντας τον Α.Σ. Πετράλωνα.

Τίτλοι - διακρίσεις

• Δευτεραθλητής ομίλου Γ΄ Εθνικής (άνοδος στη Β΄ Εθνική): 1972 (ειδικό πρωτάθλημα), 1979.
• Πρωταθλητής ΕΠΣΑ (1): 1967.
• Δευτεραθλητής ΕΠΣΑ (πρωταθλητής ομίλου): 1970, 1972, 1978.
• Πρωταθλητής Α1 ΕΠΣΑ (1): 1966.
• Πρωταθλητής Α2 ΕΠΣΑ (1): 1965.
• Παρουσίες στη Β΄ Εθνική (3): 1972-73, 1973-74, 1979-80.
• Παρουσίες στη Γ΄ Εθνική (3): 1978-79, 1980-81, 1981-82.

Στη Β΄ και Γ΄ Εθνική

Ο Α.Ο. Πετραλώνων είναι η μοναδική ομάδα της συνοικίας που κατάφερε να αγωνιστεί σε εθνική κατηγορία. Έπαιξε τρεις χρονιές στη Β΄ Εθνική ενώ είχε και δυο παρουσίες στη Γ΄ Εθνική. Αναλυτικά οι παρουσίες του ΑΟΠ στις εθνικές κατηγορίες ήταν:

• Β΄ Εθνική
  • 1972-73 (Β΄ όμιλος): 15η θέση/20 ομάδες, 72 β. (33-38 γκολ). Σημαντικές νίκες: 5-1 τη Νίκη Βόλου, 4-0 τον ΑΟ Θήβα.
  • 1973-74 (Β΄ όμιλος): 18η θέση/20 ομάδες, 22 β. (25-55 γκολ). Μεγαλύτερη νίκη: 5-1 τον Απόλλωνα Μυτιλήνης. Έδωσε αγώνες μπαράζ για να αποφύγει τον υποβιβασμό, στους οποίους σημείωσε δύο ήττες από τον Αίαντα (1-6) και την Αναγέννηση Γιαννιτσών (0-1) και υποβιβάστηκε.
  • 1979-80 (Νότιος όμιλος): 20η θέση/20 ομάδες, 8 β. (-10 β.), (28-66 γκολ). Σημαντικές νίκες: 2-0 τον δευτεραθλητή Βύζαντα, 3-2 τον τριταθλητή Φωστήρα. Στον β΄ γύρο σχεδόν αποχώρησε.
• Γ΄ Εθνική.
  • 1972 (ειδικό πρωτάθλημα): 2η θέση, άνοδος στη Β΄ Εθνική.
  • 1978-79 (Β΄ όμιλος): 2η θέση, 54 β. (70-21), άνοδος στη Β΄ Εθνική, έπειτα από αγώνες κατάταξης με τους ισοβαθμίσαντες ΠΑΟ Ρουφ (1-0) και Ατρόμητο Πειραιώς (1-0).
  • 1980-81 (Α΄ όμιλος): 15η θέση/21 ομάδες, 29 β. (42-60 γκολ).
  • 1981-82 (Β΄ όμιλος): 12η θέση/16 ομάδες, 27 β. (31-36 γκολ), υποβιβάστηκε.

Οι συγχωνεύσεις

Παρθενών και Γ.Σ. Πετραλώνων (1967)

Το καλοκαίρι του 1967, εκτός από τον ΑΟ Πετραλώνων, οι υπόλοιπες ομάδες της συνοικίας εξαναγκάστηκαν σε συγχώνευση από τη χούντα σε δύο συλλόγους. Έτσι δημιουργήθηκαν ο Παρθενών και ο ΓΣ Πετραλώνων.

• Παρθενών Κ. Πετραλώνων: δημιουργήθηκε από τις ομάδες των Κάτω Πετραλώνων: Εθνικός (Α1 κατηγορίας), Θησέας (Β΄) και Πετραλωνιακός (Β1). Εντάχθηκε στη νέα Β΄ ΕΠΣΑ, όπου αγωνίστηκε έως το 1974 που ανέβηκε στην Α΄. Το 1978 υποβιβάστηκε στη Β΄ και την επόμενη σεζόν μετονομάστηκε σε Ένωση Κ. Πετραλώνων, όνομα στο οποίο αργότερα προστέθηκε η επωνυμία Βικτώρια, από την ιστορική ομάδα Βικτώρια Ρουφ, για την οποία έγινε μια αποτυχημένη απόπειρα να αναδημιουργηθεί. Ως «Ε.Β.Κ. Πετραλώνων» αγωνιζόταν στις χαμηλές κατηγορίες της ΕΠΣΑ μέχρι το 2009. Στη συνέχεια συγχωνεύτηκε με τον ΑΣ Πετράλωνα.
• Γ.Σ. Πετράλωνα: δημιουργήθηκε από τις ομάδες ΑΕ Πετραλώνων (Β΄) και ΠΑΟ Ν. Μελανδίας (Β1) αλλά απορρόφησε και τη διαλυθείσα Βικτώρια Ρουφ (Β΄). Εντάχθηκε στη νέα Γ΄ ΕΠΣΑ, το 1969 ανέβηκε στη Β΄ και το 1971 υποβιβάστηκε ξανά. Με δυο διαδοχικές ανόδους το 1975 αναρριχήθηκε στην Α΄, όπου παρέμεινε τρεις σεζόν, για να βρεθεί ξανά στη Γ΄ το 1979, με δυο συνεχόμενους υποβιβασμούς. Ακολούθησαν δυο συνεχόμενες άνοδοι και το 1982-83 πέτυχε τη μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας του κερδίζοντας το πρωτάθλημα του α΄ ομίλου στην Α΄ ΕΠΣΑ.^[20] Στη συνέχεια, με πρωτοβουλία του ΓΣ Πετραλώνων, πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση με τον ΑΟ Πετραλώνων και δημιουργήθηκε μία ομάδα στη συνοικία ο Α.Σ. Πετράλωνα. Ακολούθως, διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το υπερπρωτάθλημα της ΕΠΣΑ από τους πρωταθλητές των άλλων δύο ομίλων ΑΕ Χαλανδρίου και Χαραυγιακό (που πήρε τον τίτλο). Στα παιχνίδια κατάταξης που έγιναν τον Σεπτέμβριο (η συγχώνευση είχε γίνει τον Ιούλιο) τερμάτισε τρίτος κάνοντας δυο ήττες με 0-1. Παράλληλα έχασε την άνοδο στη Δ΄ Εθνική κατηγορία, στην οποία ανέβηκαν μόνο δύο αθηναϊκές ομάδες.

Α.Σ. Πετράλωνα (1983-2009)

Τον Ιούνιο του 1983 με πρωτοβουλία της διοίκησης του ΓΣ Πετραλώνων ξεκίνησε η προσπάθεια συγχώνευσης των τριών σωματείων της συνοικίας: του ΓΣΠ που είχε αναδειχθεί πρωταθλητής του ομίλου του στην Α΄ κατηγορία και διεκδικούσε την ένταξή του στη Δ΄ Εθνική, του ΑΟΠ που είχε υποβιβαστεί στη Β΄ ΕΠΣΑ και της Ένωσης ΚΠ που είχε υποβιβαστεί στη Γ΄. Τελικά, η Ένωση ΚΠ δεν συμφώνησε αλλά τα δυο πιο δυναμικά σωματεία στις 8 Ιουλίου 1983 προχώρησαν σε συμφωνία και δημιούργησαν τον «Αθλητικό Σύλλογο Πετράλωνα» με νέα κοινή διοίκηση,^[21] ο οποίος έκτοτε αποτελεί τη δυναμικότερη αθλητική ομάδα της περιοχής, χωρίς όμως να καταφέρει να ανεβεί σε εθνική κατηγορία και πολύ περισσότερο να επαναλάβει το κατόρθωμα του ΑΟΠ που είχε παίξει στη Β΄ Εθνική.

Ο ΑΣ Πετράλωνα για πολλά χρόνια παρέμεινε μια υπολογίσιμη ομάδα της Α΄ ΕΠΣΑ, έως το 1989 που υποβιβάστηκε στη Β΄. Έκτοτε, με εξαίρεση τρεις-τέσσερις σεζόν που ανέβηκε στην Α΄, παίζει κυριότερα στη Β΄ Κατηγορία, έχοντας υποβιβαστεί και στην τρίτη κατηγορία. Το 2009 συγχωνεύτηκε με την Ένωση-Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων και δημιούργησαν την «Αθλητική Ένωση Πετραλώνων».

Α.Ε. Πετραλώνων

Η «Αθλητική Ένωση Πετραλώνων» ιδρύθηκε το 2009 κατόπιν συγχώνευσης του Α.Σ. Πετράλωνα με την Ένωση-Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων, η οποία αναγνωρίστηκε με την υπ΄ αριθμόν 2276/2009 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών και εγκρίθηκε το καταστατικό του συλλόγου, το οποίο είχε ως σκοπό την προώθηση του αθλήματος του ποδοσφαίρου.^[1]

Τη σεζόν 2012-13 κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1ου ομίλου της Γ΄ Κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο.^[22] Τη σεζόν 2016-17 κατέκτησε το πρωτάθλημα 3ου ομίλου της Β΄ Κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Αθηνών.^[23] Τη σεζόν 2017-18 κατέλαβε την 4η θέση του 2ου ομίλου και τη σεζόν 2018-19 κατέλαβε τη 2η θέση του 1ου ομίλου της Α΄ Κατηγορίας.^[24]

Τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών

Τμήμα κολύμβησης

Η Αθλητική Ένωση Πετραλώνων διαθέτει εκτός του ποδοσφαίρου και τμήμα κολύμβησης.

Δείτε επίσης

• Κατάλογος ποδοσφαιρικών ομάδων Αθηνών

Παραπομπές

1. "Αίσιο τέλος είχε και η αναγνώριση του νέου σωματείου με την επωνυμία «ΑΕ Πετραλώνων». Κάτι που το επιβεβαιώνει και η σχετική απόφαση που αναφέρει τα εξής: Με την με αριθμό 2276/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναγνωρίστηκε η ένωση του αθλητικού σωματείου με την επωνυμία «Α.Σ. Πετράλωνα» που έδρευε στην Αθήνα, στο αθλητικό σωματείο με την επωνυμία «Ένωση Βικτώρια-Κάτω Πετραλώνων που έδρευε στην Αθήνα, στο αθλητικό Σωματείο με την επωνυμία «Αθλητική Ένωση Πετραλώνων» με έδρα την Αθήνα, οδό Απολλωνίου αρ. 16 και σκοπό την προώθηση του αθλήματος ποδοσφαίρου και εγκρίθηκε το καταστατικό του." επίσημη ιστοσελίδα Α.Ε. Πετραλώνων
2. Βαθμολογίες Πρωταθλημάτων, επίσημη ιστοσελίδα ΕΠΣ Αθηνών
3. επίσημη ιστοσελίδα ΕΠΣ Αθηνών
4. Επίσημη σελίδα facebook τμήματος κολύμβησης του συλλόγου
5. «Συναντήσεις μη ανεγνωρισμένων ομάδων». Περιοδικό «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» τ. 16, σ. 11 (ψηφιακή σ. 155). 22 Αυγούστου 1926. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2011.
6. «Ένωσις Πετραλώνων». Εφημερίδα «η Βραδυνή» σ. 5 (ψηφιακή σ. 47). 9 Ιουλίου 1930. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2015.
7. «Μία εξαιρετικής σημασίας έρευνα...]». Εφημερίδα «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ» σ. 3 (ψηφιακές σ. 19 και 31). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2012. 29 Αυγούστου 1934 και 5 Σεπτεμβρίου 1934
8. «Ο Εθνικός Πετραλώνων σ. 2 (ψηφιακή σ. 154)». «ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ». 14 Μαρτίου 1938. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2012.
9. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 18 Οκτωβρίου 1945.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
10. "Τα χρυσά πόδια", συλλογικό έργο, έκδοση αθλητικής εφημ. «ΟΜΑΔΑ», Αθήνα 1962, σ. 86 και 87
11. «Η Σπάρτα πρωταθλήτρια Αθηνών». «Αθλητικά Χρονικά». 11 Οκτωβρίου 1933. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2012.
12. «Πρόσκλησις υπό της ΕΠΣΑ των σωματείων β΄- γ΄ κατηγορίας». «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ». 14 Ιανουαρίου 1946.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
13. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 4 Μαρτίου 1953.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
14. Μαστρογιαννόπουλος, Αλέξανδρος. «Αναμετρήσεις 051 και 052». RSSSF.
15. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 11 Απριλίου 1949.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
16. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 7 Νοεμβρίου 1949.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
17. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 13 Ιανουαρίου 1959.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
18. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 24 Σεπτεμβρίου 1959.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
19. «Σαν σήμερα (1969)]». sportday.gr.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
20. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 6 Ιουνίου 1983.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
21. εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 9 Ιουλίου 1983.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
22. Βαθμολογία 1ου Ομίλου Γ' Κατηγορίας 2012-2013, επίσημη ιστοσελίδα ΕΠΣ Αθηνών
23. Βαθμολογία 3ου Ομίλου Β' Κατηγορίας 2016-2017, επίσημη ιστοσελίδα ΕΠΣ Αθηνών
24. Βαθμολογία 1ου Ομίλου Α' Κατηγορίας 2018-2019, επίσημη ιστοσελίδα ΕΠΣ Αθηνών

Δείτε επίσης

• Κατάλογος ποδοσφαιρικών σωματείων Ε.Π.Σ. Αθηνών

Πηγές

• Greece - List of Second Level Final Tables, Dinant Abbink - Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος - Νίκος Νικολαΐδης για το RSSSF
• ΕΠΣ Αθηνών, erasitexniko-podosfairo.gr
• ΕΠΣ Αθηνών, επίσημος ιστότοπος
• ψηφιακό αρχείο εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»