Remove ads

Το Κύπελλο Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη διοργάνωση ποδοσφαίρου ανδρών στην Ελλάδα, μετά το πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής Κατηγορίας (Super League 1). Διοργανώτρια αρχή του θεσμού είναι η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.).[1] Από την έναρξή του το 1931 έχει διεξαχθεί 82 φορές, στις οποίες κυπελλούχος αναδείχθηκε τις 81.[2] Από το 2023, το κύπελλο είναι γνωστό και με την ονομασία Κύπελλο Ελλάδας Betsson λόγω της χορηγίας από την εν λόγω εταιρεία.[3]

Γρήγορες Πληροφορίες Διοργανωτής, Ίδρυση ...
Κύπελλο Ελλάδας
Thumb
ΔιοργανωτήςΕλληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Ίδρυση1931
ΧώραΕλλάδα
Αριθμός ομάδων80 (2024–25)
Προκρίνει σεEuropa League
Τρέχων κάτοχος Παναθηναϊκός
(20ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσεις Ολυμπιακός
(28 τίτλοι)
Τηλεοπτική κάλυψηCOSMOTE TV
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
2024–25
wikidata (π • σ • ε )
Κλείσιμο

Από την περίοδο 2018–2019 (με εξαίρεση την περίοδο 2020–2021) στο Κύπελλο Ελλάδας συμμετέχουν οι Π.Α.Ε. των επαγγελματικών εθνικών κατηγοριών της Super League 1 (Α1 Εθνικής Κατηγορίας) και της Super League 2 (Α2 Εθνικής Κατηγορίας) και οι 53 κυπελλούχοι σύλλογοι των τοπικών Ε.Π.Σ.[4]

Από την αγωνιστική περίοδο 2013–14 έως την περίοδο 2017–2018 μετείχαν μόνο οι σύλλογοι των δύο ανώτερων εθνικών κατηγοριών, Super League και Β΄ Εθνικής Κατηγορίας (Football League), ενώ μέχρι τη σεζόν 2012–2013 λάμβαναν επίσης μέρος αυτοί της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας (Football League 2 κατά την περίοδο 2010–2013).

Παλαιότερα και έως την περίοδο 1970–1971, δικαίωμα προαιρετικής συμμετοχής είχαν και οι αγωνιζόμενοι στα πρωταθλήματα των τοπικών Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ.), με αποτέλεσμα κάποιες χρονιές ο συνολικός αριθμός των ομάδων να φτάνει ή ακόμα και να υπερβαίνει τις 200. Κατά καιρούς υπέστη διαφοροποιήσεις της επίσημης ονομασίας του, όπως π.χ. με την προσθήκη ονομασιών των εκάστοτε χορηγών.

Η πιο επιτυχημένη ομάδα του θεσμού είναι ο Ολυμπιακός Πειραιώς με 28 τίτλους (εκ των οποίων τα 22 αήττητα), ο οποίος κατέχει και το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων με 5 σερί τρόπαια (αήττητα) από την περίοδο 1956–1957 έως και την περίοδο 1960–1961.[2]

Τρέχων κάτοχος του τίτλου είναι o Παναθηναϊκός (2023–2024).

Remove ads

Ιστορία

Πριν από την ίδρυση της Ε.Π.Ο.

Διοργανώσεις κυπέλλου αναφέρονται από τα πρώτα ήδη χρόνια του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 1907 καταγράφεται η διεξαγωγή συναντήσεων που προκήρυξαν η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (σημερινή Ε.Ο.Ε.) και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων (Σ.Ε.Α.Γ.Σ., πλέον Σ.Ε.Γ.Α.Σ.)[5] με σύστημα νοκ άουτ,[σ 1] όπου στον τελικό αναμετρήθηκαν οι Εθνικός Γ.Σ. (επιβλήθηκε με 2-1) και Ακαδημαϊκόν Γυμναστήριον (ομάδα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών),[7] νικητές αντίστοιχα των Πειραϊκού Συνδέσμου και Πανελλήνιου Γ.Σ. κατά τους ημιτελικούς.[8]

Ως "αγώνα κυπέλλου" διεξαχθέντα υπό τον Σ.Ε.Α.Γ.Σ. περιγράφει προπολεμική αθλητική εφημερίδα δύο διοργανώσεις περί τα 1909 και 1910, τις οποίες κατέκτησαν οι Σ.Π. Γουδί και Πειραϊκός Σύνδεσμος.[9] Είναι πιθανόν αυτές να ταυτίζονται με τα πρωταθλήματα (του ίδιου φορέα και με νικητές τους προαναφερόμενους) των περιόδων 1908–1909 και 1909–1910 για τα οποία κάνουν λόγο πηγές της μεταγενέστερης βιβλιογραφίας[10][11] ή όντως να προκηρύχθηκαν διοργανώσεις τόσο κυπέλλου, όσο και πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της ίδιας αγωνιστικής χρονιάς.

Ο θεσμός υπό την Ε.Π.Ο.

Thumb
Η ομάδα της Α.Ε.Κ. κατέκτησε το πρώτο κύπελλο της Ε.Π.Ο. το 1932.

Ξεκίνησε την περίοδο 1931–1932 και τα πρώτα χρόνια η συμμετοχή ήταν προαιρετική, ενώ για πολλά χρόνια στη συνέχεια, ως τη φάση των «16» τα ζευγάρια προέκυπταν με γεωγραφικά κριτήρια, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι συχνές μετακινήσεις των ομάδων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχαν καθιερωθεί οι προκριματικοί όμιλοι, με τις ομάδες της Α΄ Εθνικής να τίθενται επικεφαλής και τις δύο πρώτες ομάδες κάθε ομίλου να προκρίνονται.

Μέχρι το 1963–1964 εάν κάποιος αγώνας παρέμενε ισόπαλος και μετά την παράταση, γινόταν επαναληπτικός αγώνας στην έδρα της φιλοξενούμενης ομάδας και στην περίπτωση νέας ισοπαλίας έπειτα από 120', ακολουθούσε κλήρωση ("στρίψιμο" νομίσματος) στα γραφεία της Ε.Π.Ο. μία από τις επόμενες ημέρες. Ο επαναληπτικός καταργήθηκε, όταν στον ημιτελικό Παναθηναϊκού − Ολυμπιακού Πειραιώς 1–1 οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, κατέστρεψαν το γήπεδο και διέκοψαν τον αγώνα, πιστεύοντας ότι ήταν κανονισμένο να λήξει ισόπαλο ώστε να γίνει επαναληπτικός και να υπάρξουν επιπλέον εισπράξεις. Τότε (1964) δεν απονεμήθηκε ο τίτλος, ωστόσο πολλά χρόνια αργότερα η Ε.Π.Ο. αναγνώρισε αυτό το τρόπαιο στην Α.Ε.Κ., η οποία είχε προκριθεί στον τελικό αποκλείοντας τον Πιερικό Κατερίνης.

Στη διοργάνωση της περιόδου 1968–1969, ο κυπελλούχος αναδείχθηκε με κλήρωση (στρίψιμο νομίσματος).

Την περίοδο 1990–1991 καθιερώθηκε για πρώτη φορά η διεξαγωγή διπλών αγώνων στον τελικό και ίσχυσε για δύο χρονιές (1990–1991 και 1991–1992), σε αντιγραφή της αντίστοιχης ιταλικής (στην Αυστρία είχαν επανέλθει σε μονό τελικό το 1990).

Περισσότερες κατακτήσεις τίτλων στη διοργάνωση έχει ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο οποίος υπήρξε τελικός νικητής 28 φορές, έχοντας συμμετάσχει σε 41 τελικούς. Κατέχει μάλιστα το ρεκόρ έξι συνεχόμενων κατακτήσεων από το 1957 και μετά. Στον αντίποδα, το διάστημα των περιόδων 1973–1974 έως 1979–1980, το τρόπαιο κατέκτησαν διαδοχικά 7 διαφορετικοί σύλλογοι.

Ο Απόλλων Σμύρνης είναι κάτοχος του ρεκόρ της νίκης με ευρύτερη διαφορά στην ιστορία του θεσμού. Για τον Α΄ Προκριματικό Γύρο της περιφέρειας Αθηνών την περίοδο 1959–1960 και στις 23 Σεπτεμβρίου 1959,[12] η ομάδα της Ριζούπολης επικράτησε με 23–0 του Π.Α.Ο. Νέας Μελανδίας (πρόγονο της σημερινής Α.Ε. Πετραλώνων).[13] Τα περισσότερα τέρματα σε έναν αγώνα πέτυχε ο Ο.Φ.Η. εναντίον του γειτονικού Ολυμπιακού Ηρακλείου το 1965 στη συνάντησή τους με τελικό αποτέλεσμα 24−2, κατά την οποία σημειώθηκε και το ρεκόρ συνολικής επίτευξης τερμάτων σε έναν αγώνα στο θεσμό (δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν εύστοχες εκτελέσεις στη διαδικασία των πέναλτι).[14]

Remove ads

Σύστημα διεξαγωγής

Thumb
Το τρόπαιο του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδας που η Ε.Π.Ο. απένεμε κάθε χρόνο μεταξύ 1972 και 2009.

2018–Σήμερα

Από την περίοδο 2018–2019 στο Κύπελλο Ελλάδας συμμετέχουν οι Π.Α.Ε. των επαγγελματικών εθνικών κατηγοριών της Super League 1 (Α1 Εθνικής Κατηγορίας) και της Super League 2 (Α2 Εθνικής Κατηγορίας) και οι 53 κυπελλούχοι σύλλογοι των τοπικών Ε.Π.Σ.[4]

2005–2013

Από την περίοδο 2005–2006 και μέχρι την περίοδο 2012–2013 ίσχυε το ακόλουθο σύστημα διεξαγωγής:

1ος γύρος: Μετέχουν αποκλειστικά οι ομάδες των 2 ομίλων της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας και οι αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ στην έδρα της ομάδας που ορίζεται από την κλήρωση. Σε περίπτωση ισοπαλίας ακολουθεί παράταση και αν χρειαστεί η διαδικασία των πέναλτι.

2ος γύρος: Οι προκριθείσες ομάδες του 1ου γύρου αντιμετωπίζουν σε μονό νοκ άουτ αγώνα (με πιθανότητα παράτασης ή πέναλτι) τις ομάδες της Β΄ Εθνικής Κατηγορίας που εισέρχονται στη διοργάνωση. Οι αγώνες γίνονται υποχρεωτικά στην έδρα της ομάδας της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας. Περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους ομάδες της ίδιας κατηγορίας, αποκλείεται.

3ος γύρος: Πρόκειται για έναν συμπληρωματικό, εμβόλιμο γύρο, με μόνο 2 ζευγάρια αγώνων ομάδων Β΄ Εθνικής και Γ΄ Εθνικής, ώστε το σύνολο των ομάδων που θα συνεχίσουν στη διοργάνωση να είναι 32. Και στη φάση αυτή οι δύο αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ.

4ος γύρος: Οι προκριθείσες ομάδες του 2ου και του 3ου γύρου αντιμετωπίζουν σε μονό νοκ άουτ αγώνα (με πιθανότητα παράτασης ή πέναλτι ξανά) τις ομάδες της Α΄ Εθνικής που εισέρχονται στη διοργάνωση. Οι αγώνες γίνονται υποχρεωτικά στην έδρα της ομάδας μικρότερης κατηγορίας, δηλαδή οι ομάδες της Α΄ Εθνικής είναι όλες φιλοξενούμενες. Περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους ομάδες της ίδιας κατηγορίας, και πάλι αποκλείεται.

5ος γύρος (φάση των 16): Οι 16 ομάδες που προκρίθηκαν από τον 4ο γύρο μπαίνουν πλέον σε ελεύθερη κλήρωση και σχηματίζονται 8 ζευγάρια, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Η έδρα του αγώνα ορίζεται από την κλήρωση. Και πάλι οι αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ, μόνο που σε περίπτωση ισοπαλίας δεν υπάρχει δυνατότητα για παράταση ή πέναλτι. Σ΄ αυτήν την περίπτωση ορίζεται επαναληπτικός αγώνας στην έδρα της φιλοξενούμενης ομάδας. Αν και πάλι υπάρξει ισοπαλία, τότε ακολουθεί κανονικά η διαδικασία παράτασης και πέναλτι. Δεν υπολογίζεται ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ στην περίπτωση 2 ισοπαλιών, αφού κάθε αγώνας αυτής της φάσης λογίζεται ως μοναδικός.

Προημιτελικοί (φάση των 8): Οι 8 ομάδες σχηματίζουν, πάντα κατόπιν κλήρωσης, 4 ζευγάρια όπου πλέον οι αγώνες γίνονται διπλοί στις έδρες των αντιπάλων ομάδων. Σ΄ αυτήν την περίπτωση ισχύει ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ για την πρόκριση, χωρίς όμως και πάλι να αποκλείεται το ενδεχόμενο για παράταση ή πέναλτι στον επαναληπτικό αγώνα.

Ημιτελικοί: Διεξάγονται ακριβώς με την ίδια διαδικασία των προημιτελικών.

Τελικός: Διεξάγεται μονός αγώνας με ενδεχόμενο παράτασης ή πέναλτι σε περίπτωση ισοπαλίας, ενώ η έδρα του αγώνα ορίζονταν έγκαιρα από την Ε.Π.Ο. και διευκρινίζονταν οι περιπτώσεις όπου οι αντίπαλες ομάδες του τελικού προέρχονται από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Με νέο όμως καταστατικό από το 2012, όλοι οι τελικοί ορίζονται στην έδρα του Ο.Α.Κ.Α. ανεξάρτητα από τις γεωγραφικές περιοχές των ομάδων του τελικού.

Remove ads

Οι Κυπελλούχοι

Σύνολο τίτλων και συμμετοχές στον τελικό

Ανά σύλλογο

Περισσότερες πληροφορίες Σύλλογος, Κυπελ. ...
Σύλλογος Κυπελ. Φιναλίστ Συμμετ. Έτη παρουσίας ως κυπελλούχος Έτη παρουσίας ως φιναλίστ
Ολυμπιακός Πειραιώς 28 14 42 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015, 2020 1956, 1962*, 1966, 1969, 1974, 1976, 1986, 1988, 1993, 2001, 2002, 2004, 2016, 2021
Παναθηναϊκός 20 11 31 1940, 1948, 1955, 1967, 1969, 1977, 1982, 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2004, 2010, 2014, 2022, 2024 1949, 1960, 1962*, 1965, 1968, 1972, 1975, 1997, 1998, 1999, 2007
Α.Ε.Κ. 16 11 27 1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964**, 1966***, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002, 2011, 2016, 2023 1948, 1953, 1979, 1994, 1995, 2006, 2009, 2017, 2018, 2019, 2020
Π.Α.Ο.Κ. 8 15 23 1972, 1974, 2001, 2003, 2017, 2018, 2019, 2021 1939, 1951, 1955, 1970, 1971, 1973, 1977, 1978, 1981, 1983, 1985, 1992, 2014, 2022, 2023
Πανιώνιος 2 04 6 1979, 1998 1952, 1961, 1967, 1989
Α.Ε. Λάρισας 2 02 4 1985, 2007 1982, 1984
Άρης Θεσσαλονίκης 1 09 10 1970 1932, 1933, 1940, 1950, 2003, 2005, 2008, 2010, 2024
Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1 04 5 1976 1947, 1957, 1980, 1987
Ο.Φ.Η. 1 01 2 1987 1990
Εθνικός Πειραιώς 1 0– 1 1933
Α.Γ.Σ. Καστοριάς 1 0– 1 1980
Δόξα Δράμας – 03 3 1954, 1958, 1959
Ατρόμητος Αθηνών – 02 2 2011, 2012
Πιερικός – 01 1 1963
Αθηναϊκός – 01 1 1991
Απόλλων Σμύρνης – 01 1 1996
Ιωνικός Νίκαιας – 01 1 2000
Αστέρας Τρίπολης – 01 1 2013
Α.Ο. Ξάνθης – 01 1 2015
Κλείσιμο

* Η συμμετοχή των Ολυμπιακού Πειραιώς και Παναθηναϊκού στον τελικό του 1962 προσμετράται και για τους δύο ως παρουσία φιναλίστ, δεδομένου ότι ο αγώνας διακόπηκε λόγω σκότους στη παράταση (0-0). Λόγω των επεισοδίων μεταξύ των παικτών των δυο ομάδων, των επεισοδίων στις κερκίδες, τις υπερβολικές καθυστερήσεις και την καχυποψία ότι όλα αυτά ήταν σκόπιμα για να επαναληφθεί ο αγώνας και να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη οι ομάδες, το συμβούλιο της Γ.Γ.Α. αποφάσισε να τιμωρήσει την Ε.Π.Ο. με επίπληξη και απαγόρευσε την επανάληψη του αγώνα ως ποινή για τις δυο ομάδες.[15]

** Το 1964 διεκόπη ο ημιτελικός μεταξύ Ολυμπιακού Πειραιώς και Παναθηναϊκού, πάλι στην παράταση (1-1), λόγω εισβολής των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο. Τότε δεν έγινε τελικός, ενώ αρκετά αργότερα η Ε.Π.Ο. αναγνώρισε αυτό το τρόπαιο στην Α.Ε.Κ., η οποία είχε προκριθεί στον τελικό αποκλείοντας τον Πιερικό Κατερίνης στα ημιτελικά.

*** Το 1966 πάλι δεν έγινε τελικός. Ο Ολυμπιακός Πειραιώς είχε προκριθεί στον τελικό έχοντας αποκλείσει τον Α.Ο. Τρικάλων, ενώ στον άλλο ημιτελικό μεταξύ Α.Ε.Κ. και Α.Ο. Καβάλας ξέσπασε διαμάχη μεταξύ των δυο ομάδων, με αφορμή την έδρα του ημιτελικού. Ο Α.Ο. Καβάλας τελικά μηδενίστηκε και η Ε.Π.Ο. όρισε καθυστερημένα τον τελικό τον Ιούλιο. Ο Ολυμπιακός Πειραιώς διαμαρτυρήθηκε έντονα επειδή οι παίκτες του και ο προπονητής είχαν φύγει ήδη για διακοπές, με αποτέλεσμα να μην κατέβει στον τελικό. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους η Ε.Π.Ο. ανακήρυξε κυπελλούχο την Α.Ε.Κ..

Ανά πόλη

Σύμφωνα με την τρέχουσα ένταξη κάθε συλλόγου σε μία Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ.).

Περισσότερες πληροφορίες Πόλη, Κ. ...
Πόλη Κ. Φ. Κυπελλούχοι Φιναλίστ
Αθήνα 38 29 Παναθηναϊκός 20, Α.Ε.Κ. 16, Πανιώνιος Σμύρνης 2 Παναθηναϊκός 10, Α.Ε.Κ. 11, Πανιώνιος Σμύρνης 4, Ατρόμητος Αθηνών 2, Αθηναϊκός Βύρωνα 1, Απόλλων Σμύρνης 1
Πειραιάς 29 15 Ολυμπιακός Πειραιώς 28, Εθνικός Πειραιώς 1Ολυμπιακός Πειραιώς 14, Ιωνικός Νίκαιας 1
Θεσσαλονίκη 100 28 Π.Α.Ο.Κ. 8, Άρης Θεσσαλονίκης 1, Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1 Π.Α.Ο.Κ. 15, Άρης Θεσσαλονίκης 9, Ηρακλής Θεσσαλονίκης 4
Λάρισα 2 2 Α.Ε. Λάρισας
Ηράκλειο 01 01 Ο.Φ.Η.
Καστοριά 01 0– Α.Γ.Σ. Καστοριάς
Δράμα 0– 03 Δόξα Δράμας
Κατερίνη 0– 01 Πιερικός Κατερίνης
Τρίπολη 0– 01 Αστέρας Τρίπολης
Ξάνθη 0– 01 Α.Ο. Ξάνθης
Κλείσιμο

Επιμέρους στατιστικά, ρεκόρ και πληροφορίες

Ο Ολυμπιακός Πειραιώς είναι ο πολυνίκης του θεσμού με 28 κατακτήσεις, ενώ διαθέτει και το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων με 5 σερί τρόπαια από την περίοδο 1956–1957 έως την περίοδο 1960–1961.[16]

Η Α.Ε.Κ. είναι η πρώτη ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Άρης Θεσσαλονίκης αποτελεί την πρώτη ομάδα εκτός Λεκανοπεδίου Αττικής και συνάμα την πρώτη της Θεσσαλονίκης που κατέκτησε το τρόπαιο, ενώ ο Α.Γ.Σ. Καστοριάς αποτελεί την πρώτη επαρχιακή ομάδα που στέφθηκε νικήτρια του θεσμού (1980) και μάλιστα μαζί με την Α.Ε. Λάρισας (1985, 2007) και τον Ο.Φ.Η. (1987) είναι οι μόνες εκτός των δύο μεγάλων αστικών κέντρων Αθηνών - Πειραιώς και Θεσσαλονίκης που έχουν καταφέρει να κερδίσουν το τρόπαιο στην ιστορία του θεσμού.

Ο Ολυμπιακός Πειραιώς είναι η ομάδα με τις περισσότερες παρουσίες σε τελικό με 42 και ακολουθεί ο Παναθηναϊκός με 31.

Remove ads

Κορυφαίοι ποδοσφαιριστές

Συνολικά στο θεσμό

Συμμετοχή σε κατακτήσεις

Ως κατακτήσεις του Κυπέλλου Ελλάδας σε ατομικό επίπεδο, προσμετρώνται οι περιπτώσεις που ο παίκτης αγωνίστηκε τουλάχιστον μία φορά για τη διοργάνωση της εκάστοτε περιόδου. Όταν δεν μετείχε στον τελικό της χρονιάς, αυτή αναγράφεται με πλάγια γραμματοσειρά και συνοδεύεται από επεξηγηματική σημείωση.

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού κατακτήσεων
Περισσότερες πληροφορίες #, Ποδοσφαιριστής ...
#ΠοδοσφαιριστήςΚατακτήσεις[17][18][19]
(χωρίς συμμετοχή στον τελικό)		ΧρονιέςΣύλλογος/γοι
1 Ηλίας Ρωσίδης 9 (2) 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958,[σ 2] 1959,[σ 3] 1960, 1961 Ο.Σ.Φ.Π.
Θανάσης Μπέμπης 9 (1)1951, 1952, 1953, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961,[σ 4] 1963 Ο.Σ.Φ.Π.
3 Μπάμπης Κοτρίδης 8 (2) 1951, 1952, 1953,[σ 5] 1954, 1957, 1958, 1959,[σ 6] 1960 Ο.Σ.Φ.Π.
Κώστας Πολυχρονίου 8 (1) 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968[σ 7] Ο.Σ.Φ.Π.
Δημήτρης Σαραβάκος 8 (4) 1979,[σ 8] 1986, 1988, 1989, 1991, 1993,[σ 9] 1994, 1996[σ 10] Πανιώνιος 1, Π.Α.Ο. 6, Α.Ε.Κ. 1
6 Κώστας Αντωνίου 7 (2) 1984, 1986, 1988,[σ 11] 1989, 1991, 1993, 1994 Π.Α.Ο.
Κώστας Μαυρίδης 7 (2) 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994[σ 12] Π.Α.Ο.
Γιάννης Καλιτζάκης 7000 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2000 Π.Α.Ο. 6, Α.Ε.Κ. 1
9 Βασίλης Ξανθόπουλος 6 (1) 1952, 1953, 1954, 1957, 1959, 1960[σ 13] Ο.Σ.Φ.Π.
Σωτήρης Γκαβέτσος 6 (1) 1957, 1958, 1959,[σ 14] 1960, 1961, 1963 Ο.Σ.Φ.Π.
Μίμης Στεφανάκος 6000 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965 Ο.Σ.Φ.Π.
Γιάννης Κυράστας 6 (1) 1973,[σ 15] 1975, 1981, 1982, 1984, 1986 Ο.Σ.Φ.Π. 3, Π.Α.Ο. 3
Λούης Χριστοδούλου 6 (2) 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995[σ 16] Π.Α.Ο.
Γιώργος Χ. Γεωργιάδης 6 (1) 1993, 1994, 1995, 2001, 2003, 2005[σ 17] Π.Α.Ο. 3, Π.Α.Ο.Κ. 2, Ο.Σ.Φ.Π. 1
Κλείσιμο

Τέρματα και αρχισκόρερ έτους

Ποδοσφαιριστές που έχουν σημειώσει τουλάχιστον 50 γκολ στην κανονική διάρκεια ή παράταση αγώνων κυπέλλου (όχι σε ενδεχόμενη διαδικασία των πέναλτι) και με τη σχετική αθλητική βιβλιογραφία να παραθέτει στοιχεία έως και τη διοργάνωση 2008–2009 μόνο,[σ 18] είναι:

Περισσότερες πληροφορίες #, Ποδοσφαιριστής ...
#ΠοδοσφαιριστήςΤέρματα
[30][31][32]		Πέν.Σύλλογος/γοιΠρώτος σκόρερ διοργάνωσης[33][34]
φορέςχρονιές (με τονισμένα οι νικηφόρες)
1Γιώργος Σιδέρης
73
5[35]Ατρόμητος Πειραιώς (13), Ο.Σ.Φ.Π. (60)[35]
5
1962 με 9, 1963 με 7, 1965 με 7, 1968 με 7, 1969 με 9
2Δημήτρης Σαραβάκος64[σ 19]
;
Πανιώνιος Σμύρνης, Π.Α.Ο. (50),[36] Α.Ε.Κ.
4
1988 με 10, 1989 με 7, 1990 με 8, 1991 με 10 (όλες με τον Π.Α.Ο.)
3Μίμης Παπαϊωάννου
55
;
Α.Ε.Κ.
–
4Θωμάς Μαύρος
54
;
Πανιώνιος Σμύρνης (σε δύο θητείες), Α.Ε.Κ.
μία
1983 με 12 (με την Α.Ε.Κ.)
5Κριστόφ Βαζέχα
0050[36]
;
Π.Α.Ο.
μία
1999 με 5
Κλείσιμο

Στον τελικό

Παρουσίες, αγώνες και επιτυχίες

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού παρουσιών[19]
Περισσότερες πληροφορίες #, Ποδοσφαιριστής ...
#ΠοδοσφαιριστήςΣύλ-
λο-
γος		Παρουσία και αγώνες τελικώνΚατάκτηση κυπέλλου
πλ.αγ.χρονιέςπλ.χρονιές
1 Θανάσης Μπέμπης Ο.Σ.Φ.Π. 100 120 1951, 1952 & επανάληψη, 1953, 1956, 1957, 1958, 1959,
1960 & επανάληψη, 1962 διακοπή, 1963		 8[σ 20] 1951 με 1953, 1957 με 1960, 1963
2 Κώστας Πολυχρονίου Ο.Σ.Φ.Π. 9 100 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 & επανάλ., 1961, 1962 διακ., 1963, 1965 7[σ 21] 1957 με 1961, 1963, 1965
Μίμης Δομάζος Π.Α.Ο. 9 100 8: 1960 & επανάλ., 1962 διακοπή, 1965, 1967, 1968, 1969, 1972, 1977 3 3: 1967, 1969, 1977
Α.Ε.Κ. 1: 1979 –
Γιώργος Κούδας Π.Α.Ο.Κ. 9 9 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1981, 1983 2 1972, 1974
5 Ηλίας Ρωσίδης Ο.Σ.Φ.Π. 8 100 1951, 1952 & επανάλ., 1953, 1954, 1956, 1957, 1960 & επανάλ., 1961 7[σ 22] 1951 με 1954, 1957, 1960, 1961
Στράτος Αποστολάκης Ο.Σ.Φ.Π. 8 9 2: 1988, 1990 5 1: 1990
Π.Α.Ο. 6: 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 4: 1991, 1993 με 1995
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς Ο.Σ.Φ.Π. 8 8 1999, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009 5 1999, 2005, 2006, 2008, 2009
8 Μπάμπης Κοτρίδης Ο.Σ.Φ.Π. 7 9 1951, 1952 & επανάληψη, 1954, 1956, 1957, 1958, 1960 & επανάληψη 6[σ 23] 1951, 1952, 1954, 1957, 1958, 1960
Μίμης Στεφανάκος Ο.Σ.Φ.Π. 7 8 1958, 1959, 1960 & επανάληψη, 1961, 1962 διακοπή, 1963, 1965 6 1958 με 1961, 1963, 1965
Γιάννης Γκαϊτατζής Ο.Σ.Φ.Π. 7 7 1965, 1968, 1969, 1971, 1973, 1974, 1975 5 1965, 1968, 1971, 1973, 1975
Σταύρος Σαράφης Π.Α.Ο.Κ. 7 7 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978 2 1972, 1974
Γιάννης Γούναρης Π.Α.Ο.Κ. 7 7 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1981 2 1972, 1974
Κριστόφ Βαζέχα Π.Α.Ο. 7 8 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998, 1999 4[σ 24] 1991, 1993 με 1995
Γιάννης Καλιτζάκης Π.Α.Ο. 7 8 6: 1988, 1989, 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995 7 6: 1988, 1989, 1991, 1993 με 1995
Α.Ε.Κ. 1: 2000 1: 2000
Γιώργος Χ. Γεωργιάδης Π.Α.Ο. 7 7 5: 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 5[σ 25] 3: 1993 με 1995
Π.Α.Ο.Κ. 2: 2001, 2003 2: 2001, 2003
Κλείσιμο

Από τους παίκτες που μετείχαν αποκλειστικά σε νικηφόρους τελικούς, ο Καλιτζάκης αποτελεί αυτόν με τις περισσότερες παρουσίες στην ιστορία του θεσμού και συγκεκριμένα 7. Ο Μπέμπης έχει 8, οι Ρωσίδης, Πολυχρονίου 7, ενώ και οι τρεις ως μόνη ήττα το 1-2 του 1956 από την Α.Ε.Κ. (στον μοναδικό, άλλωστε, τελικό σε 13 που ο Ολυμπιακός Πειραιώς ηττήθηκε κατά τη 15ετή κυριαρχία του στη διοργάνωση μεταξύ 1951 και 1965).

Τέρματα σε τελικό

Προσμετρώνται όσα σημειώθηκαν στην κανονική διάρκεια του αγώνα και την παράταση, όχι σε ενδεχόμενη διαδικασία των πέναλτι:[38][39]

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού τερμάτων
Περισσότερες πληροφορίες #, Ποδοσφαιριστής ...
#ΠοδοσφαιριστήςΤέρματαΛεπτάΤέρματα ανά τελικό
(με τονισμένα οι νικηφόροι)		Σύλλογος/γοι
1 Γιώργος Σιδέρης 6 690' 1960 κανένα+ένα, 1961 δύο, 1963 ένα, 1965 ένα, 1968, 1969 ένα Ο.Σ.Φ.Π.
2 Γιώργος Δαρίβας 5 570' 1951 ένα, 1952 κανένα+ένα, 1953 ένα, 1954 ένα, 1956 ένα Ο.Σ.Φ.Π.
Κώστας Πολυχρονίου 5 (1 πέν.) 937' 1956, 1957, 1958 δύο, 1959, 1960 κανένα+δύο, 1961, 1962, 1963 ένα, 1965 Ο.Σ.Φ.Π.
Δημήτρης Σαραβάκος 5 (1 πέν.) 450' 1986 δύο, 1988 ένα, 1989 ένα, 1991 ένα, 1995 Π.Α.Ο., Α.Ε.Κ. (το 1995)
5 Νίκος Κίτσος 4 300' 1932 τρία, 1933 ένα Άρης Θεσσαλονίκης
Μπάμπης Δρόσος 4 480' 1951 δύο, 1952 ένα+κανένα, 1953, 1954 ένα Ο.Σ.Φ.Π.
Γιώτης Τσαλουχίδης 4 480' 1988, 1990 δύο, 1992 ένα+ένα, 1993 Ο.Σ.Φ.Π.
Κριστόφ Βαζέχα 4 (1 πέν.) 755' 1991 ένα+κανένα, 1993 ένα, 1994 ένα, 1995 ένα, 1997, 1998, 1999 Π.Α.Ο.
9από 3: Γιάννης Βάζος (Ο.Σ.Φ.Π.), Ηλίας Υφαντής (Ο.Σ.Φ.Π.), Θανάσης Μπέμπης (Ο.Σ.Φ.Π.), Τάκης Τσιρώνης (1 πεν. / Α.Γ.Σ. Καστοριάς), Χρήστος Δημόπουλος (1 πεν. / Π.Α.Ο.), Βαγγέλης Βλάχος (Α.Ε.Κ. 1, Π.Α.Ο. 2), Βασίλης Τσιάρτας (1 πέν. / Α.Ε.Κ.), Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (2 πέν. / Ο.Σ.Φ.Π.),[40] Μιχάλης Κωνσταντίνου (Π.Α.Ο. 2, Ο.Σ.Φ.Π. 1),[40] Μάρκους Μπεργκ (Π.Α.Ο.),[40] Ραφίκ Τζεμπούρ (Ο.Σ.Φ.Π. 2, Α.Ε.Κ. 1)[40][41]
Κλείσιμο

Από τους παραπάνω, χατ τρικ σημείωσαν οι Νίκος Κίτσος (1932, στον πρώτο τελικό του θεσμού), Γιάννης Βάζος (1947), Τάκης Τσιρώνης (1980, έπειτα από 33 χρόνια και διεξαγωγή ισάριθμων ακριβώς αγώνων με 8 να περιλαμβάνουν παράταση), Βασίλης Τσιάρτας (1996) και Μάρκους Μπεργκ (2014).[40] Ο Τάκης Τσιρώνης κατέχει τη διάκριση του ταχύτερου χατ τρικ και του μοναδικού καθαρού (στα τελευταία 24' της επανάληψης), ενώ κυπελλούχοι στέφθηκαν οι τέσσερις που έπονται του πρωτοπόρου Νίκου Κίτσου.

Remove ads

Οι 83 σύλλογοι με συμμετοχή στα προημιτελικά

Κύριο λήμμα: Κατάλογος συλλόγων με συμμετοχή στα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών

Κατά τις 78 φορές που ο θεσμός έχει διεξαχθεί μέχρι και την περίοδο 2019–2020 (δεν συνυπολογίζεται η διοργάνωση 1940–1941 που διακόπηκε στον αρχικό γύρο), μόλις 19 σύλλογοι έχουν προκριθεί στον τελικό, με 11 από αυτούς να στέφονται κυπελλούχοι, άλλοι 26 έχουν φτάσει έως τα ημιτελικά και άλλοι 38 στα προημιτελικά.

Ντέρμπι στο κύπελλο

Κύριο λήμμα: Κατάλογος αγώνων ντέρμπι στο Κύπελλο Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών

Έως και την 78η διεξαγωγή του Κυπέλλου Ελλάδας (αγωνιστική περίοδος 2019–2020, χωρίς να περιλαμβάνεται η προαναφερόμενη 1940–1941), μόνον οι Α.Ε.Κ., Ολυμπιακός Πειραιώς, Παναθηναϊκός, Π.Α.Ο.Κ. και Άρης Θεσσαλονίκης έχουν να επιδείξουν διψήφιο αριθμό παρουσιών στον τελικό του και επιπρόσθετα, συγκεντρώνουν το 90% σχεδόν των τροπαίων. Οι πιθανές 6 μεταξύ τους συναντήσεις, διατηρούν για οποιοδήποτε γύρο του θεσμού το χαρακτήρα του ντέρμπι τον οποίον έχουν και στο πρωτάθλημα. Το ίδιο συμβαίνει επίσης για αυτή των δύο της συμπρωτεύουσας Άρη Θεσσαλονίκης και Π.Α.Ο.Κ., η οποία στο εξωτερικό αφενός αναγνωρίζεται ως η πλέον ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική αντιπαλότητα της Ελλάδας έπειτα από εκείνη των Ολυμπιακού Πειραιώς και Παναθηναϊκού,[42] αφετέρου έχει συγκαταλεχθεί ανάμεσα στα 50 σπουδαιότερα σε παγκόσμιο επίπεδο.[43]

Κατά μέσο όρο, προκύπτουν 2 διασταυρώσεις κάθε χρόνο μεταξύ των (θεωρούμενων ως) δημοφιλέστερων συλλόγων στην Ελλάδα, με το φίλαθλο κοινό να έχει την ευκαιρία παρακολούθησης σχεδόν τριών (2,7) ντέρμπι κυπέλλου ετησίως. Χωρίς κανένα εξελίχθηκαν 8 διοργανώσεις, δηλαδή μία στην 9ετία, ενώ περισσότερα υπήρξαν τα 9 της περιόδου 2000–2001 ως αποτέλεσμα των διπλών αγώνων σε κάθε φάση, ακόμα και των ομίλων, πλην του τελικού. Οι Άρης Θεσσαλονίκης και Π.Α.Ο.Κ. αναμετρήθηκαν τρεις φορές για την 1949–1950, το ίδιο Α.Ε.Κ. και Παναθηναϊκός την 1995–1996.

Μοναδική κυπελλούχος που επικράτησε και των τριών άλλων σε γύρο νοκ άουτ, αποτέλεσε η Α.Ε.Κ. τη χρονιά 1977–1978. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το κύπελλο 1993–1994 και η Α.Ε.Κ. το 1995–1996 έχοντας να αντιμετωπίσουν επίσης τρεις διασταυρώσεις για ντέρμπι, αλλά με την πρώτη (συμπτωματικά μεταξύ τους) κατά τη φάση των ομίλων και άρα χωρίς σοβαρή πιθανότητα αποκλεισμού εφόσον δεν νικούσαν, όπως και συνέβη. Α.Ε.Κ. και Ολυμπιακός Πειραιώς έχουν αναμετρηθεί σε 38 αγώνες και τους πιο πολλούς, ενώ ο δεύτερος και ο Παναθηναϊκός παρουσιάζουν την υψηλότερη συχνότητα διασταυρώσεων με 30 (πρόκειται όμως και για το ζευγάρι που καθυστερεί περισσότερο να συναντηθεί και συγκεκριμένα από το 2008). Γενικά, ο Ολυμπιακός Πειραιώς έχει αντιμετωπίσει κάποιον από τους τρεις 79 φορές και σε 104 αγώνες, αριθμοί μεγαλύτεροι των υπολοίπων. Το ντέρμπι των “αιωνίων”, αποτελεί τον συνηθέστερο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας έχοντας λάβει χώρα σε 11 περιπτώσεις εντός 44 ετών, αρχική το 1960, πλέον πρόσφατη το 2004 και με μοιρασμένες τις επιτυχίες (το 1962 διακόπηκε χωρίς την ανάδειξη νικητή).

Remove ads

Τελικοί

Κύριο λήμμα: Κατάλογος τελικών Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο ανδρών

Κατάλογος αγώνων

Περισσότερες πληροφορίες Περίοδος, Κυπελλούχος ...
Περίοδος Κυπελλούχος Σκορ Φιναλίστ Χώρος Περιοχή Θεατές Αν.
1931–32Α.Ε.Κ.5–3Άρης ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;[υ 1]
1932–33Εθνικός Πειραιώς2–2 (παρ.)Άρης ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο Άρη (παλαιό)Θεσσαλονίκη7.000
2–1Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1933–34δ.δ.[υ 2]
1934–35δ.δ.ό.π.
1935–36δ.δ.ό.π.
1936–37δ.δ.ό.π.
1937–38δ.δ.ό.π.
1938–39Α.Ε.Κ.2–1Π.Α.Ο.Κ.Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1939–40Παναθηναϊκός3–1Άρης ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1940–41δ.δ.[υ 3]
1941–42δ.δ.[υ 4]
1941–42δ.δ.ό.π.
1943–44δ.δ.ό.π.
1944–45δ.δ.[υ 5]
1945–46δ.δ.ό.π.
1946–47Ολυμπιακός Πειραιώς5–0Ηρακλής ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1947–48Παναθηναϊκός2–1Α.Ε.Κ.Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1948–49Α.Ε.Κ.0–0 (πα-δ)ΠαναθηναϊκόςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
(1-1 κ.α)2–1 (παρ.)Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1949–50Α.Ε.Κ.4–0Άρης ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1950–51Ολυμπιακός Πειραιώς4–0Π.Α.Ο.Κ.Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1951–52Ολυμπιακός Πειραιώς2–2 (παρ.)Πανιώνιος ΣμύρνηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;(Ε)
2–0Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1952–53Ολυμπιακός Πειραιώς3–2Α.Ε.Κ.Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1953–54Ολυμπιακός Πειραιώς2–0Δόξα ΔράμαςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1954–55Παναθηναϊκός2–0Π.Α.Ο.Κ.Γήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα6.729
1955–56Α.Ε.Κ.2–1Ολυμπιακός ΠειραιώςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1956–57Ολυμπιακός Πειραιώς2–0Ηρακλής ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς18.000
1957–58Ολυμπιακός Πειραιώς5–1Δόξα ΔράμαςΓήπεδο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς ;
1958–59Ολυμπιακός Πειραιώς2–1Δόξα ΔράμαςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1959–60Ολυμπιακός Πειραιώς1–1 (παρ.)ΠαναθηναϊκόςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα25.000(Ε)
3–0Γήπεδο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς ;
1960–61Ολυμπιακός Πειραιώς3–0Πανιώνιος ΣμύρνηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα ;
1961–620–0 (παρ.)
Ολυμπιακός Πειραιώς-Παναθηναϊκός
διεκόπη		Στάδ. Ν. ΦιλαδέλφειαςΑθήνα28.155
1962–63Ολυμπιακός Πειραιώς3–0Πιερικός ΚατερίνηςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα25.045
1963–64Α.Ε.Κ.α.α.
1964–65Ολυμπιακός Πειραιώς1–0ΠαναθηναϊκόςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς ;
1965–66Α.Ε.Κ.(α.α.)Ολυμπιακός ΠειραιώςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς
1966–67Παναθηναϊκός1–0Πανιώνιος ΣμύρνηςΣτάδ. Ν. ΦιλαδέλφειαςΑθήνα ;
1967-68Ολυμπιακός Πειραιώς1–0ΠαναθηναϊκόςΓήπεδο Π.Α.Ο.Αθήνα22.318
1968–69Παναθηναϊκός1–1 (παρ-κ)Ολυμπιακός ΠειραιώςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς ;
1969–70Άρης Θεσσαλονίκης1–0Π.Α.Ο.Κ.Καυτανζόγλειο στάδιοΘεσσαλονίκη46.695
1970–71Ολυμπιακός Πειραιώς3–1Π.Α.Ο.Κ.Στάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς45.000
1971–72Π.Α.Ο.Κ.2–1ΠαναθηναϊκόςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς34.831
1972–73Ολυμπιακός Πειραιώς1–0Π.Α.Ο.Κ.Στάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς40.070
1973–74Π.Α.Ο.Κ.2–2 παρ(4–3 π)Ολυμπιακός ΠειραιώςΣτάδ. Ν. ΦιλαδέλφειαςΑθήνα26.402
1974–75Ολυμπιακός Πειραιώς1–0ΠαναθηναϊκόςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς34.430
1975–76Ηρακλής Θεσσαλονίκης(2-2 κ.α) 4–4 παρ (6–5 π)Ολυμπιακός ΠειραιώςΣτάδ. Ν. ΦιλαδέλφειαςΑθήνα24.871
1976–77Παναθηναϊκός2–1Π.Α.Ο.Κ.Στάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς28.490
1977–78Α.Ε.Κ.2–0Π.Α.Ο.Κ.Στάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς23.483
1978–79Πανιώνιος Σμύρνης3–1Α.Ε.Κ.Στάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς20.299
1979–80Α.Γ.Σ. Καστοριάς5–2Ηρακλής ΘεσσαλονίκηςΣτάδιο Νίκος ΓκούμαςΑθήνα9.471
1980–81Ολυμπιακός Πειραιώς3–1Π.Α.Ο.Κ.Στάδιο Νίκος ΓκούμαςΑθήνα30.512
1981–82Παναθηναϊκός1–0Α.Ε. ΛάρισαςΣτάδιο Νίκος ΓκούμαςΑθήνα22.560
1982–83Α.Ε.Κ.2–0Π.Α.Ο.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα72.899
1983–84Παναθηναϊκός2–0Α.Ε. ΛάρισαςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα73.829
1984–85Α.Ε. Λάρισας4–1Π.Α.Ο.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα24.994
1985–86Παναθηναϊκός4–0Ολυμπιακός ΠειραιώςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα72.948
1986–87Ο.Φ.Η.1–1παρ (3–1 π)Ηρακλής ΘεσσαλονίκηςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα23.587
1987–88Παναθηναϊκός(1-1 κ.α) 2–2παρ (4–3 π)Ολυμπιακός ΠειραιώςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα73.375
1988–89Παναθηναϊκός3–1Πανιώνιος ΣμύρνηςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα54.183
1989–90Ολυμπιακός Πειραιώς4–2Ο.Φ.Η.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα47.627
1990–91Παναθηναϊκός3–0Αθηναϊκός ΒύρωναΓήπ. Απ. ΝικολαΐδηςΑθήνα12.737(Δ)
2–1Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα19.375
1991–92Ολυμπιακός Πειραιώς1–1Π.Α.Ο.Κ.Γήπεδο ΤούμπαςΘεσσαλονίκη25.744(Δ)
2–0Στάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς29.831
1992–93Παναθηναϊκός1–0Ολυμπιακός ΠειραιώςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα64.532
1993–94Παναθηναϊκός(2-2 κ.α) 3–3παρ (4–2 π)Α.Ε.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα61.232
1994–95Παναθηναϊκός(0-0 κ.α) 1–0 (παρ.)Α.Ε.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα60.777
1995–96Α.Ε.Κ.7–1Απόλλων ΣμύρνηςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα31.563
1996–97Α.Ε.Κ.0–0 (5–3 π)ΠαναθηναϊκόςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς21.926
1997–98Πανιώνιος Σμύρνης1–0ΠαναθηναϊκόςΣτάδιο ΚαραϊσκάκηΠειραιάς21.436
1998–99Ολυμπιακός Πειραιώς2–0ΠαναθηναϊκόςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα57.783
1999–00Α.Ε.Κ.3–0Ιωνικός ΝίκαιαςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα25.471
2000–01Π.Α.Ο.Κ.4–2Ολυμπιακός ΠειραιώςΣτάδιο Νίκος ΓκούμαςΑθήνα13.600
2001–02Α.Ε.Κ.2–1Ολυμπιακός ΠειραιώςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα45.258
2002–03Π.Α.Ο.Κ.1–0Άρης ΘεσσαλονίκηςΓήπεδο ΤούμπαςΘεσσαλονίκη18.703
2003–04Παναθηναϊκός3–1Ολυμπιακός ΠειραιώςΣτάδιο Ν. ΣμύρνηςΑθήνα7.500
2004–05Ολυμπιακός Πειραιώς3–0Άρης ΘεσσαλονίκηςΠαμπελοποννησιακόΠάτρα15.550
2005–06Ολυμπιακός Πειραιώς3–0Α.Ε.Κ.Παγκρήτιο στάδιοΗράκλειο22.079
2006–07Α.Ε. Λάρισας2–1ΠαναθηναϊκόςΠανθεσσαλικό στάδιοΒόλος18.111
2007–08Ολυμπιακός Πειραιώς2–0Άρης ΘεσσαλονίκηςΚαυτανζόγλειο στάδιοΘεσσαλονίκη19.199
2008–09Ολυμπιακός Πειραιώς(3-3 κ.α) 4-4παρ. (15-14 π)Α.Ε.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα48.594
2009–10Παναθηναϊκός1–0Άρης ΘεσσαλονίκηςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα48.926
2010–11Α.Ε.Κ.3–0Ατρόμητος ΑθηνώνΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα50.912
2011–12Ολυμπιακός Πειραιώς(1-1 κ.α) 2–1 (παρ.)Ατρόμητος ΑθηνώνΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα41.500
2012–13Ολυμπιακός Πειραιώς(1-1 κ.α) 3–1 (παρ.)Αστέρας ΤρίποληςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα28.980
2013–14Παναθηναϊκός4–1Π.Α.Ο.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα44.356
2014–15Ολυμπιακός Πειραιώς3–1Α.Ο. ΞάνθηςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα26.300
2015–16Α.Ε.Κ.2–1Ολυμπιακός ΠειραιώςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνα310[υ 6]
2016–17Π.Α.Ο.Κ.2–1Α.Ε.Κ.Πανθεσσαλικό στάδιοΒόλος19.236
2017–18Π.Α.Ο.Κ.2–0Α.Ε.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα35.545
2018–19Π.Α.Ο.Κ.1–0Α.Ε.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα1.040
2019–20Ολυμπιακός Πειραιώς1–0Α.Ε.Κ.Πανθεσσαλικό στάδιοΒόλοςκ.θ.[υ 7]
2020–21Π.Α.Ο.Κ.2–1Ολυμπιακός ΠειραιώςΟ.Α.Κ.Α.Αθήνακ.θ.[υ 8]
2021–22Παναθηναϊκός1–0Π.Α.Ο.Κ.Ο.Α.Κ.Α.Αθήνα45.409
2022–23Α.Ε.Κ.2–0Π.Α.Ο.Κ.Πανθεσσαλικό στάδιοΒόλοςκ.θ.[υ 9]
2023–24Παναθηναϊκός1–0Άρης ΘεσσαλονίκηςΠανθεσσαλικό στάδιοΒόλοςκ.θ.[υ 10]
Κλείσιμο
Υποσημειώσεις
  1. [υ 1]
    Η εναρκτήρια διεξαγωγή του θεσμού την περίοδο 1931–1932 ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 1931 και πριν από την έναρξη του Πανελλήνιου πρωταθλήματος της ίδιας αγωνιστικής χρονιάς. Σε αυτό, η Κυπελλούχος Ελλάδας Α.Ε.Κ. κατατάχθηκε τελευταία από 8 ομάδες, αποφεύγοντας σε αγώνες διαβάθμισης τον υποβιβασμό στην Α΄ Κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών όταν επικράτησε του πρωταθλητή της, Α.Π.Ο. Γουδί.
  2. [υ 2]
    Δεν διοργανώθηκε για διάφορους λόγους.
  3. [υ 3]
    Διακόπηκε με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου και ενώ είχαν πραγματοποιηθεί 8 αγώνες της προκριματικής φάσης.
  4. [υ 4]
    Δεν διοργανώθηκε εξαιτίας της Κατοχής.
  5. [υ 5]
    Δεν διεξήχθη ως συνέπεια των γεγονότων που προηγήθηκαν του Εμφυλίου πολέμου.
  6. [υ 6]
    Ο αγώνας είχε οριστεί από την Ε.Π.Ο. για τις 7 Μαΐου 2016.[44] Έπειτα από απόφαση του υφυπουργού αθλητισμού ο αγώνας αναβλήθηκε.[45] Εν συνεχεία, η Ε.Π.Ο. όρισε ως ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα τις 15 Μαΐου 2016.[46][47] Τελικά η Ε.Π.Ο. όρισε ως ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα τις 17 Μαΐου 2016.[48]
  7. [υ 7]
    Λόγω της πανδημίας COVID-19.
  8. [υ 8]
    Λόγω της πανδημίας COVID-19.
  9. [υ 9]
    Υπήρξαν φόβοι επεισοδίων.
  10. [Υ 10]
    Υπήρξαν φόβοι επεισοδίων.
Υπόμνημα
(Ε) Επαναληπτικός
(Δ) Διπλός τελικός
ά.α. Άνευ αγώνος
δ.δ. Δεν διεξήχθη
ό.π. Όπου και προηγουμένως
κ.θ. Κεκλεισμένων των θυρών

Γήπεδα διεξαγωγής

Οι αγώνες για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας έχουν πραγματοποιηθεί σε 11 διαφορετικά σημεία 6 πόλεων της χώρας. Μόλις 8 χρονιές μονός τελικός ορίστηκε να διεξαχθεί εκτός Λεκανοπεδίου Αττικής, το οποίο φιλοξενεί την κορυφαία αναμέτρηση του θεσμού 9 φορές τη δεκαετία.

Περισσότερες πληροφορίες Χώρος [τελευταία ονομασία], Πόλη ...
Χώρος
[τελευταία ονομασία]		ΠόληΔιοργανώσεις με μονό τελικόΕπα-
ναλη-
πτικός		Επα-
νά-
ληψη		Έδρα
διπλού
τελικού		Αγώνες
συνο-
λικά
ΠλήθοςΔιαστήματαΈδρα πρωταθλήματος
Στάδιο Ο.Α.Κ.Α. «Σπύρος Λούης»Αθήνα29μόνιμα 1983–1991, 1993–2002, 2009–2016, 2018–2019, 2021–2022 Π.Α.Ο., Ο.Σ.Φ.Π., Α.Ε.Κ.––130
Γήπεδο «Απ. Νικολαΐδης»Αθήνα181932–1933, μόνιμα 1939–1956, 1959–1961, 1963, 1968Π.Α.Ο., Ο.Σ.Φ.Π.21122
Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης»Πειραιάς131957–1958, 1960, 1965, 1969, 1971–1973, 1975, 1977–1979, 1992, 1997–1998 Ο.Σ.Φ.Π.1–115
Στάδιο Νίκος ΓκούμαςΑθήνα081962, 1967, 1974, 1976, 1980–1982, 2001 ––––08
Πανθεσσαλικό στάδιοΒόλος52007, 2017, 2020, 2023, 2024Ν.Π.Σ. Βόλος–––5
Καυτανζόγλειο στάδιοΘεσσαλονίκη021970, 2008––––02
Γήπεδο ΤούμπαςΘεσσαλονίκη012003Π.Α.Ο.Κ. ––102
Γήπεδο Άρη (παλαιό)Θεσσαλονίκη011933Άρης Θεσσαλονίκης–––01
Στάδιο Νέας ΣμύρνηςΑθήνα012004––––01
Παμπελοποννησιακό στάδιοΠάτρα012005––––01
Παγκρήτιο στάδιοΗράκλειο012006––––01
Κλείσιμο

Σε όλη σχεδόν την ιστορία του θεσμού, υπήρχε ένας χώρος σταθερής ή έστω συχνότατης τέλεσης του αγώνα ανά διαστήματα. Αρχικά και μέχρι το 1963 ήταν το γήπεδο Παναθηναϊκού, σήμερα «Απόστολος Νικολαΐδης» (17 μονοί τελικοί από τους πρώτους 21, με συνεχείς 12 μεταξύ 1939 και 1956), το οποίο το διαδέχθηκε το ανακαινισμένο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» από το 1969 και για όλη τη δεκαετία του 1970 (8 στους 11). Κατόπιν τριών ετών στο γήπεδο «Νίκος Γκούμας» και με την ανέγερση του πολλαπλάσιας χωρητικότητας Ολυμπιακού Σταδίου Αθηνών, αυτό αποτέλεσε (πλην δύο διοργανώσεων με διπλό τελικό) τη μόνιμη επιλογή της Ε.Π.Ο. για τα επόμενα 14 χρόνια και ανεξαρτήτως αντιπάλων (παρότι ταυτόχρονα διατελούσε έδρα του Παναθηναϊκού και για μικρότερες περιόδους των Ολυμπιακού, Α.Ε.Κ.). Ακολούθησε η 12ετία 1997–2008 με 9 διαφορετικά γήπεδα διεξαγωγής και για πρώτη φορά τα 3 στην λεγόμενη επαρχία, ενώ στη συνέχεια έχει επανέλθει ο προκαθορισμός του σταδίου Ο.Α.Κ.Α. μέσω της προκήρυξης του Κυπέλλου Ελλάδας.[49]

Τηλεοπτική κάλυψη

Οι αγώνες του Κυπέλλου Ελλάδας καλύπτονται τηλεοπτικά και εκπέμπουν από τον ιδιωτικό σταθμό τηλεοπτικό εθνικής εμβέλειας της συνδρομητικής τηλεόρασης, COSMOTE TV, η οποία ανήκει στον όμιλο Ο.Τ.Ε..

Χορηγίες

Το διάστημα 2006–2010, κεντρικός χορηγός του Κυπέλλου Ελλάδας ήταν η εταιρεία Hellas Online,[50] ενώ ο θεσμός ονομαζόταν «Κύπελλο Hellas Online». Για την περίοδο 2010–2011, ο κεντρικός χορηγός της διοργάνωσης ήταν ο Ο.Π.Α.Π., ενώ η διοργάνωση είχε τον τίτλο «Κύπελλο Ελλάδος ΟΠΑΠ».[51] Το 2022, τη χορηγία της διοργάνωσης ανέλαβε η εταιρεία Novibet,[52] ενώ ο θεσμός πήρε την ονομασία «Κύπελλο Ελλάδας Novibet». Την τριετία 2023–2026, τη χορηγία έχει αναλάβει η εταιρεία Betsson, ενώ ο θεσμός άλλαξε ονομασία σε «Κύπελλο Ελλάδας Betsson».[3]

Δείτε επίσης

Σημειώσεις

  1. [σ 1]
    Επομένως νικήτρια ανεκηρύχθη η ομάς του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου η οποία την προσεχή Κυριακήν θα διαμφισβητήση την νίκην προς την νικήτριαν της πρώτης Κυριακής ομάδα του Ακαδημαϊκού Γυμναστηρίου. Οι αγώνες της Κυριακής θα είνε τελικοί."[6]
  2. [σ 2]
    τέσσερις εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[20]
  3. [σ 3]
    πέντε εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[20]
  4. [σ 4]
    δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[21]
  5. [σ 5]
    δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[20]
  6. [σ 6]
    δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[20]
  7. [σ 7]
    μία εμφάνιση πριν τον τελικό[21]
  8. [σ 8]
    τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό[22]
  9. [σ 9]
    σημείωσε 2 τέρματα στη φάση των ομίλων[23]
  10. [Σ 10]
    σημείωσε τουλάχιστον ένα τέρμα στη φάση των ομίλων (διαμόρφωσε το τελικό ΠΑΟ-ΑΕΚ 3-1, δηλαδή κατά την ήττα από τον πρώην του σύλλογο[24]
  11. [Σ 11]
    σημείωσε 3 τέρματα σε γύρους πριν τον τελικό[25]
  12. [Σ 12]
    σημείωσε τέρμα στη φάση των ομίλων[26]
  13. [Σ 13]
    δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[21]
  14. [Σ 14]
    μία εμφάνιση πριν τον τελικό[20]
  15. [Σ 15]
    μία εμφάνιση πριν τον τελικό[21]
  16. [Σ 16]
    σημείωσε 2 τέρματα στη φάση των ομίλων[27]
  17. [Σ 17]
    τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό[28]
  18. [Σ 18]
    μάλλον δύσκολο πάντως να έχει ήδη ή να προσεγγιστεί μελλοντικά ο αριθμός 50, λαμβάνοντας υπόψη τις τωρινές συνθήκες του ελληνικού ποδοσφαίρου (λιγότεροι αγώνες εξαιτίας συρρίκνωσης των εθνικών κατηγοριών, σκορ χαμηλότερα, μεταγραφή στο εξωτερικό των ικανότερων επιθετικών)
  19. [Σ 19]
    έκδοση της ΓΓΑ πιστώνει στον Σαραβάκο 62 τέρματα,[32] γεγονός που ενδεχόμενα οφείλεται στο ότι οι συγγραφείς είτε θεώρησαν κάποια ως αυτογκόλ, είτε δεν ενημέρωσαν τα στοιχεία τους μέχρι και το τέλος της σταδιοδρομίας του παίκτη (1997)
  20. [Σ 20]
    συνολικά, ο Μπέμπης κατέκτησε 9 κύπελλα[17]
  21. [Σ 21]
    συνολικά, ο Πολυχρονίου κατέκτησε 8 κύπελλα[17]
  22. [Σ 22]
    συνολικά, ο Ρωσσίδης κατέκτησε 9 κύπελλα[17]
  23. [Σ 23]
    συνολικά, ο Κοτρίδης κατέκτησε 8 κύπελλα[17]
  24. [Σ 24]
    συνολικά, ο Βαζέχα κατέκτησε 5 κύπελλα αγωνιζόμενος με τον ΠΑΟ και τελευταίο την περίοδο 2003-04 (με τέσσερις εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό)[37]
  25. [Σ 25]
    συνολικά, ο ΓΧ Γεωργιάδης κατέκτησε 6 κύπελλα, το τελευταίο με τον ΟΣΦΠ τη χρονιά 2004-05 (με τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό)[28]

Παραπομπές

Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.

Chrome
Wikiwand for Chrome
Edge
Wikiwand for Edge
Firefox
Wikiwand for Firefox
Remove ads
Remove ads