Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1998 ήταν η 43η έκδοση του ετήσιου διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Μπέρμιγχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά τη νίκη των Katrina & the Waves στο διαγωνισμό του 1997 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας με το τραγούδι "Love Shine a Light". Ήταν η πέμπτη νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου και η όγδοη φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο φιλοξένησε το διαγωνισμό, η τελευταία ήταν στο Χάρογκεϊτ το 1982. Ο διαγωνισμός διοργανώθηκε στην National Indoor Arena στις 9 Μαΐου 1998, που παρουσίασαν οι Τέρι Ουόγκαν και Ούλρικα Τζόνσον. Ο Ουόγκαν ήταν το τρίτο άτομο στην ιστορία του διαγωνισμού που συνδυάζει τους ρόλους του παρουσιαστή και του σχολιαστή, μετά το δίδυμο των Ντενίζ Φαμπρ και Λεόν Ζιτρόν το 1978. Όταν δεν ήταν στη σκηνή, ήταν στον ιδιωτικό τους θάλαμο σχολιασμού στα παρασκήνια, παρέχοντας τον απαραίτητο τηλεοπτικό σχολιασμό στους θεατές του BBC.[1]
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1998 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 9 Μαΐου 1998 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | National Indoor Arena Μπέρμιγχαμ, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Παρουσιαστές |
|
| Μουσική διεύθυνση | Μάρτιν Κοχ |
| Σκηνοθέτης | Τζοφ Πόσνερ |
| Εκτελεστικός επόπτης | Κριστίν Μαρτσάλ-Ορτίθ |
| Εκτελεστικός παραγωγός |
|
| Διοργανωτής | British Broadcasting Corporation (BBC) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | Το Μπέρμιγχαμ, Παλαιό και Νέο |
| Ενδιάμεση πράξη | Jupiter, The Bringer of Joviality |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 25 |
| Πρώτη εμφάνιση |  ΠΓΔΜ |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απονέμει 12, 10, 8-1 βαθμούς στα 10 αγαπημένα της τραγούδια |
| Νικητής |
|
Είκοσι πέντε χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό,[2] με την ΠΓΔΜ να κάνει το επίσημο ντεμπούτο τους, παρόλο που είχαν υποβάλει συμμετοχή στον προκριματικό γύρο του 1996, όπου δεν κατάφερε να προκριθεί στον τηλεοπτικό τελικό αυτού του διαγωνισμού.[3] Το Βέλγιο, η Φινλανδία και η Σλοβακία επέστρεψαν στο διαγωνισμό μετά το 1996. Παρά το γεγονός ότι συμμετείχαν επίσης στον προκριματικό γύρο του 1996, στον οποίο δεν προκρίθηκαν, η Ρουμανία και το Ισραήλ επέστρεψαν επισήμως μετά τις τελευταίες συμμετοχές τους το 1994 και το 1995 αντίστοιχα.[4][5] Η Αυστρία, η Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η Δανία, η Ισλανδία και η Ρωσία υποβιβάστηκαν, ενώ η Ιταλία δεν συμμετείχε κατ' επιλογή. Η Ιταλία δεν επέστρεψε μέχρι το 2011.[6]
Υπήρχε μεγάλη διαμάχη πριν από τον διαγωνισμό, κυρίως γύρω από τις συμμετοχές από την Ελλάδα, του Ισραήλ και της Τουρκίας: ο Έλληνας συνθέτης, Γιάννης Βαλβής, ήταν δυσαρεστημένος με τον τρόπο που ο σκηνοθέτης Τζοφ Πόσνερ, σκόπευε να γυρίσει το τραγούδι του.[7] Πολλοί Ορθόδοξοι Εβραίοι αντιτάχθηκαν στην επιλογή της τρανς γυναίκας Dana International για το Ισραήλ.[8] Η Τουρκία έκανε αγώνα στη διάρκεια των προβών να ακολουθήσει τον περιορισμό των 3 λεπτών για το τραγούδι της.[7] Η Dana International τελικά κέρδισε το διαγωνισμό με 172 βαθμούς,[lower-greek 1] με το τραγούδι "Diva", που έγραψε ο Γιοάβ Γκινάι, συνέθεσε ο Σβίκα Πικ και παραγωγή του Όφερ Νισίμ. Η τραγουδίστρια είχε προσελκύσει πολύ την προσοχή των μέσων ενημέρωσης τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Ευρώπη από τότε που είχε υποβληθεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου το 1993, ως η πρώτη ανοιχτή τρανς τραγουδίστρια που συμμετείχε στον διαγωνισμό. Το Ηνωμένο Βασίλειο τερμάτισε στη δεύτερη θέση, ένα βαθμό μπροστά από τη Μάλτα που ήρθε τρίτη.
Τοποθεσία
Το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό τους, το BBC, φιλοξένησε το διαγωνισμό στο National Indoor Arena στην πόλη του Μπέρμιγχαμ. Ήταν η πρώτη φορά από το 1982 που διοργανώθηκε ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision στο Ηνωμένο Βασίλειο[9] και η τελευταία μέχρι σήμερα. Αυτή ήταν η όγδοη φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο διοργάνωσε το διαγωνισμό, ένας αριθμός ρεκόρ, αφού το έκανε για τους διαγωνισμούς του 1960, του 1963, του 1968, του 1972, του 1974, του 1977 και του 1982.[10] Η ανακοίνωση της διοργανώτριας πόλης και του χώρου πραγματοποιήθηκε στις 8 Αυγούστου 1997.[11]
Χώρος διεξαγωγής
Το National Indoor Arena είχε χρησιμοποιηθεί για πολλά μεγάλα γεγονότα στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της μέτρησης τουλάχιστον οκτώ εκλογικών περιφερειών στην αίθουσα για τις γενικές εκλογές του 1992.[12] Την εβδομάδα μετά τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, η πόλη έπρεπε να φιλοξενήσει την 24η σύνοδο κορυφής της G8, και στο δωμάτιο του Τέρι Ουόγκαν διέμενε μετά ο Μπιλ Κλίντον.[13][14] Άνοιξε τον Οκτώβριο του 1991 και ήταν πιο γνωστή στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη φιλοξενία βρετανικών τηλεοπτικών σειρών Gladiators της δεκαετίας του 1990, που παρουσιάστηκε επίσης από την Γιόνσον, στο ITV.
Ενώ η χωρητικότητα του National Indoor Arena ήταν έως και 12.700 θέσεις, το BBC αποφάσισε να καταλάβει μόνο το ήμισυ του χώρου, το οποίο θα μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 4.000 θεατές,[15] μια μορφή που θα ξεπεραστεί συστηματικά τα επόμενα χρόνια. Το κύριο στάδιο είχε ως το πιο εξαιρετικό στοιχείο του μια δομή σε σχήμα ουράς φάλαινας. Ένα μεγάλο πράσινο δωμάτιο χτίστηκε πίσω από τη σκηνή όπου οι διαγωνιζόμενοι παρακολούθησαν την ψηφοφορία. Έμοιαζε με νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, με χώρο μπαρ και 40 μεγάλες οθόνες τηλεόρασης. Και οι δύο περιοχές σχεδιάστηκαν από τον Andrew Howe-Davies.[16]
Μορφή
Η κλήρωση σειράς εμφάνισης για το διαγωνισμό πραγματοποιήθηκε στον χώρο διεξαγωγής στο Μπέρμιγχαμ στις 13 Νοεμβρίου 1997. Την κλήρωση έκαναν ο Ουόγκαν και η νικήτρια του 1997, Κατρίνα Λέσκανιτς.[17] Παρουσιάστηκε από τον τοπικό ραδιοφωνικό DJ Μάλκολμ Μπόϊντεν και μεταδόθηκε ζωντανά στο BBC Radio West Midlands.[18] Μετά από μια αλλαγή το 1997 όπου οι συμμετοχές είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν καθαρά προ ηχογραφημένα κομμάτια χωρίς όργανα στη σκηνή, τουλάχιστον οκτώ χώρες είτε χρησιμοποίησαν εν μέρει είτε εξ ολοκλήρου προ ηχογραφημένα κομμάτια: η Ελβετία, η Γερμανία, η Μάλτα, η Σλοβενία, το Ισραήλ και το Βέλγιο χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά προ ηχογραφημένα κομμάτια, ενώ η Γαλλία αποφάσισε να χρησιμοποιήσει εν μέρει την ορχήστρα την εβδομάδα προβών.
Αυτή ήταν η πρώτη χρονιά κατά την οποία η τηλεψηφοφορία χρησιμοποιήθηκε μαζικά: στους θεατές δόθηκαν πέντε λεπτά μετά το τέλος των τραγουδιών για να ψηφίσουν το τραγούδι που ήθελαν να κερδίσει, με τον Τέρι Ουόγκαν να αναφέρει ότι "δεν θα έχετε κανέναν να κατηγορήσετε παρά μόνο τον εαυτό σας", ειρωνικά, ήταν ο λόγος που ο Ουόγκαν εγκατέλειψε τη σχολιαστική δουλειά δέκα χρόνια αργότερα.[19] Κατά ειρωνικό τρόπο, ο διαγωνισμός διεξήχθη σε μια αγγλόφωνη χώρα για τελευταία φορά που ο διαγωνισμός διεξήχθη χωρίς τον κανόνα της ελεύθερης γλώσσας, οπότε μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο, η Μάλτα και η Ιρλανδία ερμηνεύσαν στα αγγλικά.[20]
Καρτ ποστάλ
Οι καρτ ποστάλ συνεχίστηκαν με το εναρκτήριο θέμα του "Μπέρμιγχαμ: Παλιό και Νέο", κοιτάζοντας ένα παραδοσιακό αντικείμενο και μετά το σύγχρονο. Δημοφιλή Britpop τραγούδια καθώς και μερικά κομμάτια κλασικής μουσικής χρησιμοποιήθηκαν ως μουσική υπόκρουση. Τέλος, διαμορφωνόταν η σημαία της χώρας που θα ερμήνευε και στη συνέχεια ξεθώριαζε είτε στον μαέστρο που υποκλίνεται είτε στην αρχή της απόδοσης της χώρας που πρόκειται να ερμηνεύσει. Τα διάφορα θέματα ήταν τα ακόλουθα και παρατίθενται σε σειρά εμφάνισης:[21]
Κροατία – Ποδόσφαιρο
Ελλάδα – Παραλίες
Γαλλία – Αεροσκάφη
Ισπανία – Αναψυχή
Ελβετία – Λοχ Νες
Σλοβακία – Κοσμήματα
Πολωνία – Γλασκώβη, Σκωτία
Ισραήλ – Τέχνες
Γερμανία – Σιδηροκατασκευές
Μάλτα – Μόδα
Ουγγαρία – Ουαλία
Σλοβενία – Παμπ
Ιρλανδία – Λονδίνο, Αγγλία
Πορτογαλία – Εκπαίδευση
Ρουμανία – Ιστιοπλοΐα
Ηνωμένο Βασίλειο – Αυτοκίνητα
Κύπρος – Φαγητό
Ολλανδία – Μετάδοση
Σουηδία – Λιανεμπόριο
Βέλγιο – Θέατρα
Φινλανδία – Ταινίες
Νορβηγία – Μεσαίωνας
Εσθονία – Μπέλφαστ, Βόρεια Ιρλανδία
Τουρκία – Εθνικά αξιοθέατα
ΠΓΔΜ – Καιρός
Ψηφοφορία
Κάθε χώρα χρησιμοποίησε την τηλεψηφοφορία, με εξαίρεση την Τουρκία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία, όπου οι πρώτες δέκα χώρες που ψηφίστηκαν πιο πολύ από τον κόσμο έπαιρναν 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 και 1 βαθμούς, με μια εφεδρική κριτική επιτροπή σε περίπτωση λάθους. Χρησιμοποιήθηκε κριτική επιτροπή εάν υπήρχαν εξαιρετικοί λόγοι για να μην χρησιμοποιηθεί τηλεψηφοφορία.
Τελετή έναρξης και ενδιάμεση διαλειμματική τελετή
Το Μπέρμινγχαμ, Παλιό και Νέο
Το άνοιγμα του διαγωνισμού ξεκίνησε με ένα βίντεο με τίτλο Birmingham, Old and New (Το Μπέρμινγχαμ, Παλιό και Νέο). Οι απόψεις του παρελθόντος και του παρόντος της διοργανώτριας πόλης αντιπαρατέθηκαν για να δώσουν μια ματιά στην ιστορία της. Τα πλάνα της κάμερας τελείωσαν με ένα πλάνο της αρένας από το πλησιέστερο κανάλι. Η ορχήστρα εμφανίστηκε στην οθόνη, καθώς και οι σάλπιγγες των σωμάτων ζωής που άκουσαν την αρχή της μετάδοσης. Εμφανίστηκε ένα σύντομο βίντεο που συνοψίζει τον πρώτο διαγωνισμό που διοργάνωσε το BBC το 1960 στο Λονδίνο. Εμφανίστηκε η Κέιτι Μπόιλε (το μοναδικό άτομο που έχει παρουσιάσει το διαγωνισμό τέσσερις φορές) που ήταν στο κοινό μαζί με τον νικητή της προηγούμενης χρονιάς, την τραγουδίστρια του συγκροτήματος Katrina and the Waves, Κατρίνα Λέσκανιτς.
Jupiter, The Bringer of Joviality
Η ενδιάμεση διαλειμματική τελετή είχε τον τίτλο Jupiter, The Bringer of Joviality (Δίας, ο Φορέας της Διαχυτικότητας) (ένα κίνημα από την ορχηστρική σουίτα The Planets που συνέθεσε ο Gustav Holst το 1914) που περιγράφεται ως "υπέροχη συνάντηση, ένα υπέροχο... μούσλι" από τον παρουσιαστή και σχολιαστή Ουόγκαν. Ήταν ένα ποτ πουρί με χορούς και τραγούδια, τονίζοντας την πολυπολιτισμικότητα του Ηνωμένου Βασιλείου και περιελάμβανε γκάιντες, μια ανδρική φωνητική χορωδία, έναν σοπράνο τραγουδιστή, έναν βιολιστή και μερικούς χορευτές φυλετικούς πολεμιστές. Έπαιξαν κομμάτια εμπνευσμένα από πολιτισμούς της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Ουαλίας, της Ιρλανδίας, της Ινδίας και των Ζουλού. Πάνω από 200 άτομα συμμετείχαν στην ενδιάμεση διαλειμματική τελετή,[22] μεταξύ των οποίων οι Clan Sutherland, ο φλαουτίστας Andy Findon, ένα απόσπασμα του Sun Dance του Patti Boulaye (το οποίο αργότερα θα ανοίξει ως μουσικό West End), η αρπίστρια Carys Hughes, χορευτές της μπάνγκρα Nachda Sansaar, οι Canoldir Male Voice Choir, οι Grimethorpe Colliery Band, τρομπέτες του συγκροτήματος των Blues και Royals, η Βανέσσα Μέι, η Lesley Garrett και το BBC Concert Orchestra σε διεύθυνση Μάρτιν Κοχ.[23]
Τρόπαιο
Ο 24χρονος Anongkarat Unyawong, ένας Ταϊλανδός μαθητής στη Σχολή Κοσμημάτων του Μπέρμιγχαμ, κέρδισε έναν διαγωνισμό για το σχεδιασμό ενός τρόπαιου για τον τραγουδοποιό του νικητήριου τραγουδιού.[24] Επιπλέον, οι νικητές ερμηνευτές έλαβαν ο καθένας από ένα μοναδικό γυάλινο μπολ (που φέρει το ακρωνύμιο του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision) που σχεδιάστηκε στο Midlands από τη Susan Nickson.[13][23]
Συμμετέχουσες χώρες
Η ΠΓΔΜ, που συμμετείχε ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, συμμετείχε για πρώτη φορά, αφού στη συμμετοχή τους το 1996 δεν κατάφερε να περάσει από την εσωτερική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU).[3] Το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Ρουμανία και η Σλοβακία συμμετείχαν μετά το διάλειμμα από το διαγωνισμό του προηγούμενου έτους. Η Αυστρία, η Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η Δανία, η Ρωσία και η Ισλανδία δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν λόγω των χαμηλών μέσων βαθμολογιών τους τα τελευταία πέντε χρόνια. Το Ισραήλ θα μπορούσε να επιστρέψει το 1997, αλλά επέλεξε να μην το κάνει λόγω της Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος, που σημαίνει ότι επέστρεψε για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια. Ο Ιταλός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός, RAI, αποφάσισε να μην συμμετάσχει στον διαγωνισμό, μια κίνηση που θα έβλεπε την Ιταλία να απουσιάζει από το διαγωνισμό για 13 χρόνια πριν την επιστροφή τους το 2011.[6]
Η Ρωσία και η Ιταλία δεν μεταδίδουν την εκδήλωση. Το 1998, ο Ρώσος ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ORT ετοιμάστηκε να διεξαγάγει εσωτερικές προεπιλογές, αλλά σύντομα οι διοργανωτές συνειδητοποίησαν ότι λόγω των χαμηλών μέσων αποτελεσμάτων τα προηγούμενα χρόνια, η Ρωσία δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει στο διαγωνισμό το 1998 (αν και υπήρχαν φήμες ότι το Channel One είχε προγραμματίσει να ορίσει την Τατιάνα Οβιένκο ως εκπρόσωπό τους, εκτελώντας το "Solntse moyo"). Επειδή η Ρωσία δεν συμμετείχε, το Channel One αποφάσισε να μην μεταδώσει το διαγωνισμό του 1998, επομένως η Ρωσία δεν μπόρεσε να συμμετάσχει το 1999. Σύμφωνα με άλλες πηγές, το Channel One ανέμενε από το Channel Russia να μεταδώσει τον διαγωνισμό.[2] Στη Λιθουανία, ο διαγωνισμός μεταδόθηκε με σχολιασμό έξι ημέρες αργότερα.[25]
Το Βέλγιο, η Σλοβακία και Φινλανδία επέστρεψαν στο διαγωνισμό έπειτα από απουσία ενός χρόνου, και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Η Ρουμανία και το Ισραήλ επέστρεψαν επίσημα έχοντας συμμετάσχει για τελευταία φορά το 1994 και το 1995 αντίστοιχα.[4][26] Η Ιταλία δεν επέστρεψε νωρίτερα από το 2011.[6]
Διευθυντές ορχήστρας
Οι περισσότερες παραστάσεις είχαν έναν μουσικό σκηνοθέτη που διηύθυνε την ορχήστρα. Η Γερμανία και η Σλοβενία παρουσίασαν τα τραγούδια τους χωρίς ορχηστρική συνοδεία, αλλά παρόλα αυτά εισήγαγαν έναν μαέστρο πριν από τα τραγούδια τους (ο Ράαμπ δεν είχε ποτέ σκοπό να διευθύνει, αλλά ήθελε ακόμη να λάβει χειροκρότημα ως συνθέτης του τραγουδιού. Ο Sepe επρόκειτο να διευθύνει για τη Σλοβενία, αλλά ήρθε σε αντίθεση με τον πιανίστα/τραγουδοποιό και αυτό οδήγησε στη χρήση ενός προ ηχογραφημένου κομματιού). Η Γαλλία αρχικά δεν σχεδίαζε να ερμηνεύσει με την ορχήστρα, αλλά κατέληξε να ενσωματώνει το τμήμα έγχορδων για τη ζωντανή παράσταση (αν και ο μουσικός σκηνοθέτης Μάρτιν Κοχ δεν πήρε το συνήθη χειροκρότημα).
Κροατία – Στίπιτσα Καλογκιερά
Ελλάδα - Ανδρέας Ευαγγελόπουλος
Γαλλία – Μάρτιν Κοχ
Ισπανία – Αλμπέρτο Εστέμπανεθ
Ελβετία – Μη διαθέσιμο
Σλοβακία – Βλαντίμιρ Βάλοβιτς
Πολωνία – Βισλάβ Πιερεγκορόλκα
Ισραήλ – Μη διαθέσιμο
Γερμανία – Στέφαν Ράαμπ
Μάλτα – Μη διαθέσιμο
Ουγγαρία – Μίκλος Μάλεκ
Σλοβενία – Μόιμιρ Σέπε
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλιαν
Πορτογαλία – Μάικ Σέρτζαντ
Ρουμανία – Αντριάν Ρομτσέσκου
Ηνωμένο Βασίλειο – Τζέιμς Μακμίλαν
Κύπρος – Κώστας Κακογιάννης
Ολλανδία – Ντικ Μπάκερ
Σουηδία – Άντερς Μπέργκλαντ
Βέλγιο – Μη διαθέσιμο
Φινλανδία – Όλι Αβενλάχτι
Νορβηγία – Κέιρ Λάνγκσλετ
Εσθονία – Χέικι Βαχάρ
Τουρκία – Ουμίτ Έρογλου
ΠΓΔΜ – Αλεξάνταρ Τζαμπάζοφ
.svg){kind=small}
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
| Καλλιτέχνης | Χώρα | Προηγούμενες συμμετοχές |
|---|---|---|
| Ντανιέλα Μαρτίνοβιτς |  Κροατία |
1995 (μέλος των Magazin) |
| Έγκον Έγκεμαν (βιολονίστας) |  Ελβετία |
1990 |
| Ζοζέ Σιντ (μέλος των Alma Lusa) |  Πορτογαλία |
1980 |
| Πολ Χάρινγκτον (φωνητικά) |  Δημοκρατία της Ιρλανδίας |
1994 (με τον Τσάρλι Μακγκέτιγκαν) |
Αποτελέσματα
Οι παρακάτω πίνακες αντικατοπτρίζουν τα επίσημα επαληθευμένα αποτελέσματα που επιβεβαιώθηκαν μετά τη μετάδοση του ζωντανού διαγωνισμού. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψηφοφορίας που παρατηρήθηκε στην εκπομπή, οι ισπανικές ψήφοι ανακοινώθηκαν λανθασμένα, καθώς η Γερμανία αποκλείστηκε από την ισπανική ανακοίνωση. Το Ισραήλ και η Νορβηγία έχασαν δύο βαθμούς και το Βέλγιο, η Πορτογαλία, η Μάλτα, οι Κάτω Χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Εσθονία, η Κροατία και η Τουρκία έχασαν όλοι ένα βαθμό κάθε φορά που η Γερμανία είχε δώδεκα πόντους.
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[20][27] | Θέση[28] | Βαθμοί[28] |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Κροατία |
Ντανιέλα | "Neka mi ne svane" | Κροάτικα | 5 | 131 |
| 02 |  Ελλάδα |
Θάλασσα | "Μια Κρυφή Ευαισθησία" | Ελληνικά | 20 | 12 |
| 03 |  Γαλλία |
Μαρί-Λιν | "Où aller" | Γαλλικά | 24 | 3 |
| 04 |  Ισπανία |
Μίκελ Χέρτσογκ | "¿Qué voy a hacer sin ti?" | Ισπανικά | 16 | 20 |
| 05 |  Ελβετία |
Γκούνβορ | "Lass ihn" | Γερμανικά | 25 | 1 |
| 06 |  Σλοβακία |
Καταρίνα Χασπρόβα | "Modlitbá" | Σλοβακικά | 21 | 8 |
| 07 |  Πολωνία |
Sixteen | "To takie proste" | Πολωνικά | 17 | 19 |
| 08 |  Ισραήλ |
Ντάνα Ιντερνάσιοναλ | "Diva" (דיווה) | Εβραϊκά | 1 | 172 |
| 09 |  Γερμανία |
Γκίλντο Χορν | "Guildo hat euch lieb!" | Γερμανικά | 7 | 86 |
| 10 |  Μάλτα |
Κιάρα | "The One That I Love" | Αγγλικά | 3 | 165 |
| 11 |  Ουγγαρία |
Τσάρλι | "A holnap már nem lesz szomorú" | Ουγγρικά | 23 | 4 |
| 12 |  Σλοβενία |
Βίλι Ρέσνικ | "Naj bogovi slišijo" | Σλοβενικά | 18 | 17 |
| 13 |  Ιρλανδία |
Ντον Μάρτιν | "Is Always Over Now?" | Αγγλικά | 9 | 64 |
| 14 |  Πορτογαλία |
Άλμα Λούζα | "Se eu te pudesse abraçar" | Πορτογαλικά | 12 | 36 |
| 15 |  Ρουμανία |
Μαλίνα Ολινέσκου | "Eu cred" | Ρουμανικά | 22 | 6 |
| 16 |  Ηνωμένο Βασίλειο |
Ιμαάνι | "Where Are You?" | Αγγλικά | 2 | 166 |
| 17 |  Κύπρος |
Μιχάλης Χατζηγιάννης | "Γένεσις" | Ελληνικά | 11 | 37 |
| 18 |  Ολλανδία |
Εντσίλια Ρόμπλεϊ | "Hemel en aarde" | Ολλανδικά | 4 | 150 |
| 19 |  Σουηδία |
Τζιλ Τζόνσον | "Kärleken är" | Σουηδικά | 10 | 53 |
| 20 |  Βέλγιο |
Μελανί Κολ | "Dis oui" | Γαλλικά | 6 | 122 |
| 21 |  Φινλανδία |
Edea | "Aava" | Φινλανδικά | 15 | 22 |
| 22 |  Νορβηγία |
Λαρς Α. Φρέδρικσεν | "Alltid sommer" | Νορβηγικά | 8 | 79 |
| 23 |  Εσθονία |
Κόιτ Τοόμε | "Mere lapsed" | Εσθονικά | 12 | 36 |
| 24 |  Τουρκία |
Ταρκάν Τούζμεν | "Unutamazsın" | Τούρκικα | 14 | 25 |
| 25 | ΠΓΔΜ |
Βλάντο Γιάνεφσκι | "Ne zori, zoro" (Не зори, зоро) | Σλαβομακεδονικά | 19 | 16 |
Πίνακας βαθμολογίας
| Τρόπος ψηφοφορίας: 100% Κοινό 100% Επιτροπές |
Ψηφοφόροι[lower-greek 1] | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κροατία | 131 | 5 | 8 | 1 | 5 | 10 | 6 | 10 | 10 | 10 | 12 | 3 | 2 | 2 | 7 | 4 | 3 | 5 | 3 | 6 | 3 | 4 | 12 | ||||
| Ελλάδα | 12 | 12 | |||||||||||||||||||||||||
| Γαλλία | 3 | 1 | 2 | ||||||||||||||||||||||||
| Ισπανία | 20 | 4 | 6 | 3 | 4 | 3 | |||||||||||||||||||||
| Ελβετία | 1 | 1 | |||||||||||||||||||||||||
| Σλοβακία | 8 | 8 | |||||||||||||||||||||||||
| Πολωνία | 19 | 2 | 5 | 2 | 10 | ||||||||||||||||||||||
| Ισραήλ[lower-greek 1] | 172 | 10 | 12 | 10 | 10 | 10 | 7 | 12 | 7 | 6 | 12 | 7 | 5 | 10 | 6 | 5 | 10 | 10 | 3 | 7 | 5 | 8 | |||||
| Γερμανία | 86 | 3 | 12 | 12 | 8 | 8 | 10 | 6 | 6 | 12 | 7 | 1 | 1 | ||||||||||||||
| Μάλτα | 165 | 7 | 6 | 6 | 5 | 8 | 12 | 8 | 7 | 8 | 7 | 3 | 12 | 5 | 12 | 5 | 8 | 6 | 8 | 5 | 12 | 5 | 10 | ||||
| Ουγγαρία | 4 | 1 | 1 | 2 | |||||||||||||||||||||||
| Σλοβενία | 17 | 3 | 2 | 5 | 4 | 3 | |||||||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 64 | 2 | 2 | 4 | 2 | 2 | 6 | 6 | 1 | 1 | 8 | 8 | 1 | 4 | 2 | 8 | 7 | ||||||||||
| Πορτογαλία | 36 | 1 | 10 | 6 | 2 | 2 | 2 | 2 | 1 | 6 | 4 | ||||||||||||||||
| Ρουμανία | 6 | 6 | |||||||||||||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 166 | 12 | 7 | 3 | 3 | 3 | 1 | 7 | 12 | 1 | 8 | 10 | 5 | 5 | 6 | 12 | 8 | 7 | 7 | 6 | 8 | 5 | 8 | 12 | 10 | ||
| Κύπρος | 37 | 4 | 12 | 5 | 1 | 1 | 1 | 4 | 4 | 3 | 2 | ||||||||||||||||
| Ολλανδία | 150 | 10 | 8 | 5 | 4 | 7 | 6 | 5 | 8 | 6 | 7 | 12 | 10 | 7 | 10 | 8 | 12 | 7 | 8 | 7 | 3 | ||||||
| Σουηδία | 53 | 3 | 4 | 8 | 2 | 1 | 5 | 6 | 10 | 12 | 2 | ||||||||||||||||
| Βέλγιο | 122 | 4 | 7 | 7 | 4 | 7 | 12 | 5 | 4 | 3 | 3 | 6 | 7 | 8 | 7 | 6 | 10 | 2 | 7 | 6 | 1 | 6 | |||||
| Φινλανδία | 22 | 10 | 1 | 10 | 1 | ||||||||||||||||||||||
| Νορβηγία | 79 | 8 | 1 | 4 | 4 | 3 | 5 | 5 | 10 | 4 | 3 | 4 | 3 | 3 | 12 | 4 | 2 | 4 | |||||||||
| Εσθονία | 36 | 2 | 8 | 1 | 4 | 2 | 1 | 2 | 4 | 12 | |||||||||||||||||
| Τουρκία | 25 | 5 | 12 | 2 | 1 | 5 | |||||||||||||||||||||
| ΠΓΔΜ | 16 | 6 | 3 | 4 | 3 | ||||||||||||||||||||||
12 βαθμοί
Παρακάτω είναι μια σύνοψη των 12 βαθμών που δόθηκαν κατά τη διάρκεια του τελικού:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 4 | Μάλτα | Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Νορβηγία, Σλοβακία |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Ισραήλ, Κροατία, Ρουμανία, Τουρκία | |
| 3 | Ισραήλ | Γαλλία, Μάλτα, Πορτογαλία |
| Γερμανία | Ελβετία, Ισπανία, Ολλανδία | |
| 2 | Κροατία | ΠΓΔΜ, Σλοβενία |
| Ολλανδία | Βέλγιο, Ουγγαρία | |
| 1 | Βέλγιο | Πολωνία |
| Κύπρος | Ελλάδα | |
| Εσθονία | Φινλανδία | |
| Ελλάδα | Κύπρος | |
| Νορβηγία | Σουηδία | |
| Σουηδία | Εσθονία | |
| Τουρκία | Γερμανία |
Πρόκριση για το διαγωνισμό του 1999
Εκτός από τη διοργανώτρια χώρα του διαγωνισμού του 1999, το Ισραήλ, οι 16 χώρες με τη μεγαλύτερη μέση βαθμολογία μεταξύ του 1994 και του 1998 επετράπη να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό του 1999.
Υπόμνημα:
Αυτόματος προκριθείς
Προκριθείς
Αντικαταστατικός προκριθείς
Αποχώρησε
| Βαθμός | Χώρα | Ποσοστό | Σκορ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | |||
| 1 | Ιρλανδία |
130.60 | 226 | 44 | 162 | 157 | 64 |
| – | Ισραήλ |
126.50 | 81 | 172 | |||
| 2 | Ηνωμένο Βασίλειο |
121.80 | 63 | 76 | 77 | 227 | 166 |
| 3 | Μάλτα |
94.40 | 97 | 76 | 68 | 66 | 165 |
| 4 | Νορβηγία |
83.40 | 76 | 148 | 114 | 0 | 79 |
| 5 | Κροατία |
74.20 | 27 | 91 | 98 | 24 | 131 |
| 6[lower-greek 2] | Σουηδία |
67.40 | 48 | 100 | 100 | 36 | 53 |
| 7[lower-greek 2] | Κύπρος |
67.40 | 51 | 79 | 72 | 98 | 37 |
| 8 | Ολλανδία |
59.25 | 4 | 78 | 5 | 150 | |
| 9 | Γερμανία |
59.25 | 128 | 1 | 22 | 86 | |
| 10 | Πολωνία |
57.00 | 166 | 15 | 31 | 54 | 19 |
| 11 | Γαλλία |
56.80 | 74 | 94 | 18 | 95 | 3 |
| 12 | Τουρκία |
56.00 | 21 | 57 | 121 | 25 | |
| 13 | Ισπανία |
54.00 | 17 | 119 | 17 | 96 | 21 |
| 14 | Εσθονία |
53.50 | 2 | 94 | 82 | 36 | |
| 15 | Βέλγιο |
50.67 | 8 | 22 | 122 | ||
| 16 | Σλοβενία |
44.25 | 84 | 16 | 60 | 17 | |
| 17 | Ουγγαρία[lower-greek 3] |
42.00 | 122 | 3 | 39 | 4 | |
| 18 | Πορτογαλία[lower-greek 3] |
41.20 | 73 | 5 | 92 | 0 | 36 |
| 19 | Ελλάδα |
39.80 | 44 | 68 | 36 | 39 | 12 |
| 20 | ΠΓΔΜ |
16.00 | 16 | ||||
| 21[lower-greek 4] | Φινλανδία |
14.00 | 11 | 9 | 22 | ||
| 22[lower-greek 4] | Σλοβακία |
14.00 | 15 | 19 | 8 | ||
| 23 | Ελβετία |
10.50 | 15 | 22 | 5 | 0 | |
| 24 | Ρουμανία |
10.00 | 14 | 6 | |||
Βραβείο Μπάρμπαρα Ντεξ
Για δεύτερη χρονιά το House of Eurovision παρουσίασε το βραβείο για το χειρότερο ντύσιμο καλλιτέχνη. Ο εκπρόσωπος της Γερμανίας, Γκίλντο Χορν κέρδισε το βραβείο για το 1998.
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
Εκπρόσωποι βαθμολογίας
- Κροατία – Νταβόρ Μέστροβιτς [29]
- Ελλάδα – Αλέξης Κωστάλας[30]
- Γαλλία – Marie Myriam[31] νικήτρια του διαγωνισμού εκπροσωπώντας τη Γαλλία το 1977)
- Ισπανία – Μπελέν Φερνάντεθ ντε Ενεστρόσα
- Ελβετία – Ρέγκουλα Έλσενερ
- Σλοβακία – Αλένα Χεριμπάνοβα
- Πολωνία – Γιαν Τσοτζνάτσκι
- Ισραήλ – Γιγκάλ Ραβίντ[32] (συμπαρουσιαστής το 1999)
- Γερμανία – Νένα
- Μάλτα – Στέφανι Φαρούτζια
- Ουγγαρία – Μπάρνα Χέντερ
- Σλοβενία – Μόιτσα Μάβετς
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Άιλιν Νταν
- Πορτογαλία – Λουσία Μονίζ [33] (εκπρόσωπος της Πορτογαλίας το 1996)
- Ρουμανία – Άνκα Τουρκάσιου
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κεν Μπρους
- Κύπρος – Μαρίνα Μαλένη[34]
- Ολλανδία – Κόνι Βάντενμπος (εκπρόσωπος της Ολλανδίας το 1965)
- Σουηδία – Μπιόρν Χέντμαν[35]
- Βέλγιο – Μαρί-Ελέν Βάντερμποργκτ [31]
- Φινλανδία – Μάριο Βίλσκα[36]
- Νορβηγία – Ράγκνχιλντ Σέλτθουν Φιόρτοφτ (Ragnhild Sælthun Fjørtoft)
- Εσθονία – Ούρβε Τίντους[37]
- Τουρκία – Οσμάν Ερκάν
- Βόρεια Μακεδονία – Εβγκένια Τεοντοσίεφσκα[38]
Σχολιαστές
- Βέλγιο – Ζαν-Πιέρ Οτιέ (RTBF La Une), André Vermeulen & Andrea Croonenberghs (VRT TV1), Alain Gerlache & Adrien Joveneau (RTBF La Première), Ζιλιέν Πουτ & Μισέλ Φογιέ (VRT Radio 2)[23][39]
- Κροατία – Αλεξάνταρ "Aco" Κοσταντίνοφ (HRT 1), Ντραγκίνια Μπάλας (HR 2)[40]
- Κύπρος – Εύη Παπαμιχαήλ (ΡΙΚ 1), Παύλος Παύλου (CyBC Radio 2)[34]
- Εσθονία – Ριτ Λέϊνα (Eesti Televisioon), Μάρκο Ράικοπ (Raadio 2)
- Φινλανδία – Μαρία Γκουζένινα & Σάμι Αάλτονεν (YLE TV1), Άκι Σιρκέσαλο & Κάτι Μπέργκμαν (Yle Radio Suomi)[41]
- Γαλλία – Κρις Μέιν & Λόρα Μέιν "Native" (France 2), Φρανσουά Κεβορκιάν & Μισέλ Φιλντ (France Inter)[23]
- Γερμανία – Πέτερ Ούρμπαν (Das Erste), Thomas Mohr (Deutschlandfunk/NDR 2)[42][43]
- Ελλάδα – Γιώργος Μητρόπουλος (ΕΤ1), Δημήτρης Κωνσταντάρας (ΕΡΑ1)[44]
- Ουγγαρία – Γκάμπορ Γκούντελ Τάκατς (MTV1)
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Πατ Κένι(RTÉ One), Λάρι Γκόγκαν (RTÉ Radio 1)[45]
- Ισραήλ – Τηλεόραση: Χωρίς σχολιαστή (Haarutz Ha-Rishon) Ραδιόφωνο: Ντανιέλ Πιρ (Reshet Gimel)
- ΠΓΔΜ – Μιλάνκα Ράσικ (MTV 3)
- Μάλτα – Τζίνο Κάουκι (TVM)
- Ολλανδία – Βίλεμ φαν Μπόιζεκομ (TV2), Ντανιέλ Ντέκερ & Χάιλκο Σπαν (Radio 2)[46]
- Νορβηγία – Γιοστάιν Πέντερσεν (NRK1)[47]
- Πολωνία – Άρτουρ Όρτσεχ (TVP1)[48]
- Πορτογαλία – Ρουί Ουνάς (RTP1)[33]
- Ρουμανία – Λέοναρντ Μίρον (TVR2)
- Σλοβακία – Ραστισλάβ Σοκόλ (STV2)
- Σλοβενία – Μίσα Μολκ (SLO1)
- Ισπανία – Χοσέ Λουίς Ουριμπάρι (TVE1)[49]
- Σουηδία – Περνίλα Μόνσον & Κρίστερ Μπιόρκμαν (SVT2),[35] Κλάες-Γιόχαν Λάρσον & Άννα Χέτσελ (SR P4)
- Ελβετία – Ρόμαν Κίλχσμπεργκερ & Χάιντς Μάργκοτ (SF 1), Ζαν-Μαρκ Ρισάρ (TSR 1), Τζόναθαν Τεντέσκο (TSI 1)[23]
- Τουρκία – Ομέρ Οντέρ (TRT 1), Φατίχ Ορμπάι (TRT Radyo 3)
- Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Ουόγκαν (BBC One), Κεν Μπρους (BBC Radio 2)
Αυστρία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Ερνστ Γκρίσεμαν (ORF2), Stermann & Grissemann (FM4)[50][51]
Βοσνία και Ερζεγοβίνη (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Ισμέτα Ντερβόζ-Κρβάβατς (BHT)
Δανία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Γιούργκεν ντε Μίλιους (DR1)[52]
Ισλανδία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Πάουλ Όσκαρ (Sjónvarpið)[53]
ΟΔ Γιουγκοσλαβίας (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Βίσλαβ Πάντιτς (RTS 3K)[54]
Σημειώσεις και παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
