42η διοργάνωση του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1997 ήταν η 42η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Διοργανώθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, μετά τη νίκη της Ιμίαρ Χίνι στο διαγωνισμό του 1996 στο Όσλο της Νορβηγίας, με το τραγούδι "The Voice". Αυτή ήταν η έβδομη φορά που ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στην Ιρλανδία και η τέταρτη φορά που τον φιλοξενούσε μέσα σε πέντε χρόνια.
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1997 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 3 Μαΐου 1997 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Θέατρο Πόιντ, Δουβλίνο, Ιρλανδία |
| Παρουσιαστές |
|
| Μουσική διεύθυνση | Φρανκ Μακνάμαρα |
| Σκηνοθέτης | Ίαν ΜακΓκάρι |
| Εκτελεστικός επόπτης | Μαρί-Κλερ Βιονέ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Νόελ Κάραν |
| Διοργανωτής | Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | Ευχές καλής επιτυχίας από πρώην αστέρες του διαγωνισμού |
| Ενδιάμεση πράξη | "Let The Message Run Free" από τους Boyzone |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 25 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απονέμει 12, 10, 8-1 βαθμούς στα 10 αγαπημένα της τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | |
| Νικητής |
|
Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Θέατρο Πόιντ στις 3 Μαΐου 1997. Τον παρουσίασαν το πρώην μέλος των Boyzone, Ρόναν Κίτινγκ και η Κάρι Κράουλεϊ.[1] Συνολικά 25 χώρες έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό του 1997, με την Ιταλία να επιστρέφει για πρώτη φορά από το 1993,[2] μαζί με τη Δανία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία και τη Ρωσία, οι οποίες για τελευταία φορά είχαν λάβει μέρος στο διαγωνισμό του 1995 και απέτυχαν να προκριθούν στον προκριματικό του 1996.[3] Εξαιτίας του κανονισμού να υποβιβάζονται οι χώρες με πολύ χαμηλές βαθμολογίες στον προηγούμενο διαγωνισμό, δεν πήραν μέρος στο διαγωνισμό του 1997 το Βέλγιο, η Φινλανδία και η Σλοβακία.[1]
Νίκησε η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου για 5η και τελευταία ως τώρα φορά, ενώ ήταν και η δεύτερη φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε σε ιρλανδικό έδαφος. Τη χώρα εκπροσώπησε το συγκρότημα Katrina & The Waves με την Αμερικανίδα Κατρίνα Λέσκανιτς να ηγείται του συγκροτήματος, με το τραγούδι "Love Shine a Light", λαμβάνοντας 227 βαθμούς.
Η Ιρλανδία φιλοξένησε το διαγωνισμό για 4η φορά τα τελευταία 5 χρόνια μετά τη νίκη της στο διαγωνισμό του 1996 στο Όσλο. Ως τόπος διεξαγωγής επιλέχθηκε το Δουβλίνο και ο διαγωνισμός έγινε στην ιρλανδική πρωτεύουσα για 6η φορά. Ο χώρος ήταν το Θέατρο Πόιντ όπου έγιναν και οι διαγωνισμοί του 1994 και 1995.[1]
Έχοντας φιλοξενήσει τόσες πολλές Eurovision ξανά και ξανά (και μερικές φορές διαδοχικά) άσκησε μεγάλη οικονομική πίεση στο Radio Telefis Eireann (RTE). Υπήρχαν φήμες, δηλώνοντας ότι ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός επρόκειτο να συνεργαστεί με το BBC στη Βόρεια Ιρλανδία, και ακόμη και μια άλλη ενδιαφέρουσα φήμη εξαπλώθηκε γύρω από ότι η Ειδική Υπηρεσία Ραδιοτηλεόρασης (SBS) της Αυστραλίας (η οποία μεταδίδει τον διαγωνισμό για δεκατέσσερα χρόνια ήδη), επρόκειτο να συνδιοργανώσει με το RTE στην Όπερα του Σίδνεϊ. Καμία από αυτές τις δύο φήμες δεν ήταν αληθινή και το RTE αρνήθηκε.
Έπειτα από τον αμφιλεγόμενο προκριματικό για τον διαγωνισμό του 1996, η EBU εισήγαγε ένα νέο σύστημα για το 1997: οι χώρες με τη χαμηλότερη κατά μέσο όρο βαθμολογία των τελευταίων 4 ετών αποκλείστηκαν από τον διαγωνισμό του 1997, ενώ εκείνες με τις χαμηλότερες βαθμολογίες κατά μέσο όρο των τελευταίων 5 ετών θα αποκλείονταν από τους μελλοντικούς διαγωνισμούς. Έτσι, ο αριθμός των χωρών που ελάμβαναν μέρος κάθε χρόνο θα μειωνόταν στις 25.[1] Το Ισραήλ δεν έλαβε μέρος, επειδή ο διαγωνισμός έγινε την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος και αντί αυτού επιτράπηκε στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη να συμμετάσχει.[1] Για μία ακόμη φορά το RTÉ επεφύλασσε μία υψηλού επιπέδου παραγωγή, με τη σκηνή να είναι μικρότερη για τους ερμηνευτές σε σύγκριση με τους προηγούμενους διαγωνισμούς.
Το Ισραήλ αρνήθηκε να συμμετάσχει, καθώς ο Διαγωνισμός διεξήχθη την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, παρέχοντας ανάκληση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η οποία διαφορετικά θα είχε αποκλειστεί λόγω του χαμηλού μέσου όρου της κατά τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια.[1] Το RTÉ παρήγαγε και πάλι μια εξαιρετικά θεαματική παράσταση, με μια σκηνή που είχε μικρότερο χώρο απόδοσης για τους καλλιτέχνες από ό, τι τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό ήταν το τρίτο σετ Eurovision που σχεδιάστηκε από την Paula Farrell, η οποία είχε προηγουμένως συμμετάσχει στους διαγωνισμούς του 1988 και του 1994.[1]
Την χρονιά αυτή ακούστηκαν πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Η Δανία έστειλε ένα τραγούδι της ραπ, η Κροατία παρουσίασε τη δική της έκδοση των Spice Girls και η Σουηδία έλαβε μέρος με ένα αντρικό συγκρότημα παρόμοιο με εκείνα των μέσων της δεκαετίας του '80. Γενικά, η μουσική ήταν πιο σύγχρονη από τις προηγούμενες φορές και για πρώτη φορά έπειτα από 6 χρόνια κέρδισε ένα τραγούδι σε ανεβασμένο τέμπο (up-tempo).[1] Σε πέντε χώρες εφαρμόστηκε δοκιμαστικά η ψηφοφορία των τηλεθεατών: Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο και Σουηδία. Τα αποτελέσματα της τηλεψηφοφορίας σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν αρκετά διαφορετικά από εκείνα των χωρών που διέθεταν κριτικές επιτροπές. Η Ισλανδία έλαβε τους 16 από τους συνολικά 18 βαθμούς από αυτές τις 5 χώρες.[1]
Επίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία της Eurovision, η βαθμολογία δόθηκε από δύο εκπροσώπους μιας χώρας: ήταν η Γαλλία. Έτσι, τις βαθμολογίες έδωσαν με τη σειρά ο Φρεντερίκ Φερέρ, δημοσιογράφος της τηλεόρασης και η νικήτρια του διαγωνισμού του 1977 Marie Myriam. Ο Ιρλανδός μαέστρος Νόελ Κέλιαν δεν ήταν ο διευθυντής ορχήστρας της διοργανώτριας χώρας αυτήν τη φορά. Μαέστρος ήταν ο Φρανκ Μακνάμαρα.
Η Άλμα Τσάρτζιτς επέστρεψε εκπροσωπώντας τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπως και το 1994.[4] Για 2η συνεχή χρονιά επέστρεψαν η Μαρία-Λις Ίλους και η Σεμπνέμ Πακέρ, εκπροσωπώντας αντίστοιχα την Εσθονία και την Τουρκία.[5][6]
Οι περισσότερες ερμηνείες είχαν έναν μαέστρο, για να διευθύνει την ορχήστρα.
.svg){kind=small}
Κύπρος – Σταύρος Λάντσιας
Τουρκία – Λεβέντ Τσοκέρ
Νορβηγία – Κέιρ Λάνγκσλετ
Αυστρία – Μη διαθέσιμο
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Μη διαθέσιμο
Σλοβενία – Μόιμιρ Σέπε
Ελβετία – Πιέτρο Νταμιάνι
Ολλανδία – Ντικ Μπάκερ
Ιταλία – Λούτσιο Φάμπρι
Ισπανία – Τόνι Ζουκλά
Γερμανία – Μη διαθέσιμο
Πολωνία – Κρέζιμιρ Ντέμπσκι
Εσθονία – Τάρμο Λάιναταμ.svg){kind=small}
Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Σινάν Αλιμάνοβιτς
Πορτογαλία – Τίλο Κράσμαν
Σουηδία – Κουρτ-Έρικ Χόλμκβιστ
Ελλάδα – Ανακρέων Παπαγεωργίου
Μάλτα – Ρέι Άγκιους
Ουγγαρία – Πέτερ Γουόλφ
Ρωσία – Ρούτγκερ Γκούναρσον
Δανία – Γιαν Γκλέσελ
Γαλλία – Ρεζί Ντιπρέ
Κροατία – Μη διαθέσιμο
Ηνωμένο Βασίλειο – Ντον Έιρεϊ
Ισλανδία – Σίμον Κουράν| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[7][8] | Θέση[1] | Βαθμοί[1] |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Κύπρος |
Χαρά Κωνσταντίνου & Ανδρέας Κωνσταντίνου | "Μάνα Μου" | Ελληνικά | 5 | 98 |
| 02 |  Τουρκία |
Σέμπνεμ Πακέρ & Grup Ethnic | "Dinle" | Τουρκικά | 3 | 121 |
| 03 |  Νορβηγία |
Τορ Έντρεσεν | "San Francisco" | Νορβηγικά1 | 23 | 0 |
| 04 |  Αυστρία |
Μπετίνα Σόριατ | "One Step" | Γερμανικά1 | 21 | 12 |
| 05 |  Ιρλανδία |
Μάρκ Ρόμπερτς | "Mysterious Woman" | Αγγλικά | 2 | 157 |
| 06 |  Σλοβενία |
Τάνια Ρίμπιτς | "Zbudi se" | Σλοβενικά | 10 | 60 |
| 07 |  Ελβετία |
Μπάρμπαρα Μπέρτα | "Dentro di me" | Ιταλικά | 22 | 5 |
| 08 |  Ολλανδία |
Mrs. Einstein | "Niemand heeft nog tijd" | Ολλανδικά | 22 | 5 |
| 09 |  Ιταλία |
Jalisse | "Fiumi di parole" | Ιταλικά | 4 | 114 |
| 10 |  Ισπανία |
Μάρκος Γιούνας | "Sin rencor" | Ισπανικά | 6 | 96 |
| 11 |  Γερμανία |
Μπιάνκα Σομπούργκ | "Zeit" | Γερμανικά | 18 | 22 |
| 12 |  Πολωνία |
Άννα-Μαρία Γιόπεκ | "Ale jestem" | Πολωνικά | 11 | 54 |
| 13 |  Εσθονία |
Μάαρια Λις-Ίλους | "Keelatud maa" | Εσθονικά | 8 | 82 |
| 14 |  Βοσνία και Ερζεγοβίνη |
Άλμα Τσάρτζιτς | "Goodbye" | Βοσνιακά | 18 | 22 |
| 15 |  Πορτογαλία |
Σέλια Λόσον | "Antes do adeus" | Πορτογαλικά | 24 | 0 |
| 16 |  Σουηδία |
Blond | "Bara hon älskar mig" | Σουηδικά | 14 | 36 |
| 17 |  Ελλάδα |
Μαριάννα Ζορμπά | "Χόρεψε" | Ελληνικά | 12 | 39 |
| 18 |  Μάλτα |
Ντέμπι Σέρι | "Let Me Fly" | Αγγλικά | 9 | 66 |
| 19 |  Ουγγαρία |
V.I.P. | "Miért kell, hogy elmenj?" | Ουγγρικά | 13 | 39 |
| 20 |  Ρωσία |
Άλλα Πουγκατσέβα | "Primadonna" (Примадонна) | Ρωσικά | 15 | 33 |
| 21 |  Δανία |
Τόμας Λεγκόρντ | "Stemmen i mit liv" | Δανικά | 16 | 25 |
| 22 |  Γαλλία |
Φανί | "Sentiments songes" | Γαλλικά | 7 | 95 |
| 23 |  Κροατία |
E.N.I. | "Probudi me" | Κροατικά | 17 | 24 |
| 24 |  Ηνωμένο Βασίλειο |
Katrina and the Waves | "Love Shine a Light" | Αγγλικά | 1 | 227 |
| 25 |  Ισλανδία |
Πάουλ Όσκαρ | "Minn hinsti dans" | Ισλανδικά | 20 | 18 |
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που κέρδισε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντους για τα δέκα τραγούδια τους ή τηλεψηφοφορία, όπου στα δέκα τραγούδια με τις περισσότερες ψήφους απονεμήθηκαν 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντοι. Η Ισλανδία κέρδισε τους περισσότερους από τους 18 πόντους της από τις 5 χώρες που χρησιμοποίησαν την τηλεψηφοφορία. Η Ιρλανδία ήταν φαινομενικά η χώρα με την καλύτερη βαθμολογία σε όλες τις χώρες με τηλεψηφοφορία. Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε δικαίωμα να λάβει πόντους από 4 από αυτούς, αφού δεν μπορούσαν να ψηφίσουν. Στην πραγματικότητα, το Ηνωμένο Βασίλειο έλαβε 12 πόντους από όλες τις άλλες χώρες τηλεψηφοφορίας εκτός από τη Γερμανία, από την οποία έλαβαν 10 πόντους: με άλλα λόγια, το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε 46 από 48 (95,83%) πιθανούς πόντους τηλεψηφοφορίας εκείνο το έτος. Η Ιρλανδία κέρδισε 47 από 60 (78,33%) πιθανούς πόντους τηλεψηφοφορίας - συμπεριλαμβανομένων των μόνο 12 από το Ηνωμένο Βασίλειο.[9]
Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, το Ηνωμένο Βασίλειο έλαβε τουλάχιστον πέντε βαθμούς από κάθε χώρα ψηφοφορίας, η εξαίρεση είναι η Μάλτα που έδωσε μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο έναν βαθμό.
| Τρόπος ψηφοφορίας: 100% Επιτροπές 100% Κοινό |
Ψηφοφόροι[9] | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κύπρος | 98 | 2 | 3 | 4 | 4 | 10 | 4 | 10 | 5 | 1 | 3 | 12 | 7 | 1 | 7 | 4 | 4 | 5 | 12 | ||||||||
| Τουρκία | 121 | 7 | 2 | 6 | 2 | 7 | 12 | 12 | 6 | 12 | 5 | 6 | 7 | 10 | 6 | 4 | 6 | 4 | 7 | ||||||||
| Νορβηγία | 0 | ||||||||||||||||||||||||||
| Αυστρία | 12 | 3 | 1 | 5 | 3 | ||||||||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 157 | 8 | 6 | 3 | 10 | 1 | 7 | 4 | 10 | 6 | 8 | 7 | 8 | 8 | 10 | 10 | 8 | 5 | 10 | 10 | 6 | 12 | |||||
| Σλοβενία | 60 | 2 | 10 | 2 | 4 | 7 | 4 | 3 | 5 | 10 | 7 | 3 | 3 | ||||||||||||||
| Ελβετία | 5 | 2 | 3 | ||||||||||||||||||||||||
| Ολλανδία | 5 | 1 | 4 | ||||||||||||||||||||||||
| Ιταλία | 114 | 6 | 5 | 1 | 1 | 10 | 10 | 7 | 8 | 4 | 8 | 6 | 12 | 3 | 5 | 3 | 7 | 4 | 10 | 3 | 1 | ||||||
| Ισπανία | 96 | 10 | 4 | 6 | 5 | 8 | 6 | 3 | 2 | 4 | 8 | 6 | 12 | 10 | 8 | 2 | 2 | ||||||||||
| Γερμανία | 22 | 3 | 5 | 5 | 3 | 1 | 5 | ||||||||||||||||||||
| Πολωνία | 54 | 4 | 8 | 7 | 1 | 1 | 2 | 6 | 3 | 4 | 2 | 1 | 7 | 5 | 3 | ||||||||||||
| Εσθονία | 82 | 1 | 6 | 8 | 3 | 12 | 4 | 7 | 6 | 1 | 1 | 1 | 4 | 8 | 8 | 10 | 2 | ||||||||||
| Βοσνία και Ερζεγοβίνη | 22 | 8 | 4 | 2 | 3 | 4 | 1 | ||||||||||||||||||||
| Πορτογαλία | 0 | ||||||||||||||||||||||||||
| Σουηδία | 36 | 8 | 5 | 6 | 6 | 7 | 4 | ||||||||||||||||||||
| Ελλάδα | 39 | 12 | 5 | 7 | 6 | 2 | 7 | ||||||||||||||||||||
| Μάλτα | 66 | 5 | 12 | 10 | 7 | 6 | 1 | 5 | 8 | 3 | 1 | 8 | |||||||||||||||
| Ουγγαρία | 39 | 3 | 4 | 5 | 5 | 2 | 5 | 2 | 8 | 5 | |||||||||||||||||
| Ρωσία | 33 | 1 | 5 | 12 | 8 | 7 | |||||||||||||||||||||
| Δανία | 25 | 7 | 1 | 7 | 2 | 2 | 6 | ||||||||||||||||||||
| Γαλλία | 95 | 3 | 2 | 12 | 10 | 2 | 3 | 5 | 12 | 12 | 3 | 6 | 2 | 4 | 2 | 6 | 1 | 10 | |||||||||
| Κροατία | 24 | 4 | 1 | 3 | 2 | 5 | 8 | 1 | |||||||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 227 | 7 | 7 | 6 | 12 | 12 | 8 | 12 | 12 | 8 | 5 | 10 | 10 | 10 | 10 | 7 | 12 | 10 | 1 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 8 | ||
| Ισλανδία | 18 | 2 | 2 | 8 | 6 | ||||||||||||||||||||||
Παρακάτω είναι μια σύνοψη των 12 βαθμών που δόθηκαν κατά τη διάρκεια του τελικού:[9]
| N. | Συμμετέχων | Χώρα(ες) που έδωσαν 12 βαθμούς |
|---|---|---|
| 10 | Ηνωμένο Βασίλειο | Αυστρία, Γαλλία, Δανία, Ελβετία, Ιρλανδία, Κροατία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Ρωσία, Σουηδία |
| 3 | Γαλλία | Εσθονία, Νορβηγία, Πολωνία |
| Τουρκία | Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Γερμανία, Ισπανία | |
| 2 | Κύπρος | Ελλάδα, Ισλανδία |
| 1 | Εσθονία | Ιταλία |
| Ελλάδα | Κύπρος | |
| Ιρλανδία | Ηνωμένο Βασίλειο | |
| Ιταλία | Πορτογαλία | |
| Μάλτα | Τουρκία | |
| Ρωσία | Σλοβενία | |
| Ισπανία | Μάλτα |
Εκτός από τη διοργανώτρια χώρα του διαγωνισμού του 1998, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι 18 χώρες με τη μεγαλύτερη μέση βαθμολογία μεταξύ του 1993 και του 1997 επετράπη να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό του 1998.
Υπόμνημα:
Αυτόματος προκριθείς
Προκριθείς
Αντικαταστατικός προκριθείς
Αποχώρησε
| Βαθμός | Χώρα | Ποσοστό | Σκορ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | |||
| 1 | Ιρλανδία |
155.20 | 187 | 226 | 44 | 162 | 157 |
| – | Ηνωμένο Βασίλειο |
121.40 | 164 | 63 | 76 | 77 | 227 |
| 2 | Νορβηγία |
91.60 | 120 | 76 | 148 | 114 | 0 |
| 3 | Γαλλία |
80.40 | 121 | 74 | 94 | 18 | 95 |
| 4 | Ιταλία[lower-greek 1] |
79.50 | 45 | 114 | |||
| 5 | Μάλτα |
75.20 | 69 | 97 | 76 | 68 | 66 |
| 6 | Σουηδία |
74.60 | 89 | 48 | 100 | 100 | 36 |
| 7 | Πολωνία |
66.50 | 166 | 15 | 31 | 54 | |
| 8 | Κύπρος |
63.40 | 17 | 51 | 79 | 72 | 98 |
| 9 | Ισπανία |
61.40 | 58 | 17 | 119 | 17 | 96 |
| 10 | Εσθονία |
59.33 | 2 | 94 | 82 | ||
| 11 | Ουγγαρία |
54.67 | 122 | 3 | 39 | ||
| 12 | Κροατία |
54.20 | 31 | 27 | 91 | 98 | 24 |
| 13 | Τουρκία |
52.25 | 10 | 21 | 57 | 121 | |
| 14 | Ελλάδα |
50.20 | 64 | 44 | 68 | 36 | 39 |
| 15 | Ελβετία |
47.50 | 148 | 15 | 22 | 5 | |
| 16 | Πορτογαλία |
46.00 | 60 | 73 | 5 | 92 | 0 |
| 17 | Ολλανδία |
44.75 | 92 | 4 | 78 | 5 | |
| 18[lower-greek 2] | Σλοβενία |
42.25 | 9 | 84 | 16 | 60 | |
| 19[lower-greek 2] | Γερμανία[lower-greek 1] |
42.25 | 18 | 128 | 1 | 22 | |
| 20 | Δανία |
42.00 | 9 | 92 | 25 | ||
| 21 | Ρωσία |
40.00 | 70 | 17 | 33 | ||
| 22 | Αυστρία |
39.60 | 32 | 19 | 67 | 68 | 12 |
| 23 | Ισλανδία |
38.20 | 42 | 49 | 31 | 51 | 18 |
| 24 | Βοσνία και Ερζεγοβίνη |
23.00 | 27 | 39 | 14 | 13 | 22 |
Για πρώτη φορά, παρουσιάστηκε από τους οπαδούς της Eurovision το βραβείο Μπάρμπαρα Ντεξ, ένα χιουμοριστικό βραβείο για το χειρότερο κοστούμι. Η ονομασία του βραβείου οφείλεται στη Βελγίδα καλλιτέχνιδα Μπάρμπαρα Ντεξ, η οποία ήρθε στην τελευταία θέση στο διαγωνισμό του 1993, στον οποίο φορούσε ένα φόρεμα, που είχε σχεδιάσει η ίδια. Η ομάδα House of Eurovision συνέχισε να απονέμει το βραβείο Μπάρμπαρα Ντεξ μέχρι τον διαγωνισμό του 2016, οπότε ένας άλλος ιστοχώρος οπαδών της Eurovision, το songfestival.be, ανέλαβε την παρουσίαση του βραβείου, ξεκινώντας από τον διαγωνισμό του 2017.
Το πρώτο πρόσωπο που κέρδισε το βραβείο ήταν η συμμετοχή της Μάλτας το 1997, η Ντέμπι Σέρι. Το βραβείο καταργήθηκε το 2022.
Κύπρος – Μάριος Σκορδής[10] Τουρκία – Ομέρ Οντέρ Νορβηγία – Ράγκνχιλντ Σέλθουν Φιόρτοφτ Αυστρία – Αντριάνα Τσαρτλ Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Άιλιν Νταν Σλοβενία – Μόιτσα Μάβετς Ελβετία – Σάντι Άλτερματ Ολλανδία – Κόρι Μπρόκεν (συμμετοχή της Ολλανδίας το 1956, 1957 και 1958, παρουσιάστρια το 1976) Ιταλία – Πέπι Φραντσέλιν Ισπανία – Μπελέν Φερνάντεθ ντε Ενεστρόσα Γερμανία – Κριστίνα Μεντς Πολωνία – Γιαν Τσοζνάτσκι Εσθονία – Ελέν Τεντρέ[11] Βοσνία και Ερζεγοβίνη - Σεγκμεντίνα Σρνα Πορτογαλία – Κριστίνα Ρότσα[12] Σουηδία – Γκέστα Χλανσον[13] Ελλάδα – Νίκη Βενέγκα[14] Μάλτα – Άννα Μπονάνο Ουγγαρία – Γκιόργκι Άλμπερτ Ρωσία – Αρίνα Σαράποβα Δανία – Μπεντ Χένιους [15] Γαλλία – Φρεντερίκ Φερέρ & Μαρί Μιριάμ[16] Κροατία – Νταβόρ Μέστροβιτς [17] Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι Ισλανδία – Σβάνχιλδουρ Κονραδσδότιρ Αυστρία – Ερνστ Γκρίσεμαν (ORF1),[18] Stermann & Grissemann (FM4)[19]
Βέλγιο (μη συμμετέχουσα χώρα) – Αντρέ Φερμόιλεν (BRTN TV1),[20] Ζαν-Πιέρ Οτιέ (RTBF La Une),[21] Ζιλιέν Πουτ & Μισέλ Φογιέ (BRTN Radio 2), Αλέν Γκερλάς & Αντριάν Ζοβενό (RTBF La Première) Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ντιάνα Γκρκόβιτς Φόρετιτς (BHT) Κροατία - Αλεξάνταρ "Aco" Κοσταντίνοφ (HRT 1),[22] Ντραγκίνια Μπάλας (HR 2) Κύπρος – Εύη Παπαμιχαήλ (RIK 1), Παύλος Παύλου (CyBC Radio 2)[10] Δανία – Γιούργκεν ντε Μίλιους (DR1), Όλε Γιάκομπσεν (DR P3)[15] Εσθονία – Γιούρι Πίχελ (Eesti Televisioon), Μάρκο Ράικοπ (Raadio 2)
Φινλανδία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Άκι Σιρκέσαλο & Όλι Αβενλάχτι (YLE TV1)[23] Γαλλία – Ολιβιέ Μιν (France 2), Φρεντερίκ Ταντέι (France Inter)[21] Γερμανία – Πέτερ Ούρμπαν (Das Erste),[24] Τόμας Μορ (Deutschlandfunk/NDR 2)[25] Ελλάδα – Δάφνη Μπόκοτα (ΕΤ1), Γιώργος Μητρόπουλος (ΕΡΑ1)[26] Ουγγαρία – Ιστβάν Βάγκο (MTV1) Ισλανδία – Γιάκομπ Φρίμαν Μάγνουσον (Sjónvarpið)[27] Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Πατ Κένι (RTÉ One), Λάρι Γκόγκαν (RTÉ Radio 1) Ιταλία – Ετόρε Αντένα (Raiuno), Αντόνιο Ντε Ρομπέρτις (Rai Radio 2)[28]
Βόρεια Μακεδονία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Ντράγκαν Μπ. Κόστικ (MTV 1) Μάλτα – Τζίνο Κάουκι (TVM) Ολλανδία – Βίλεμ φαν Μπόιζεκομ (TV2), Ντάνιελ Ντέκερ & Χίλκο Σπαν (Radio 2)[29] Νορβηγία – Γιοστάιν Πέντερσεν (NRK1)[30] Πολωνία – Γιαν Βίλκανς (TVP1), Αρτούρ Όρτσεχ (Polskie Radio Bis) Πορτογαλία – Κάρλος Ριμπέιρο (RTP1)[12] Ρωσία – Φίλιπ Κίρκοροβ & Σεργκέι Αντίποβ (Public Russian Television), Βαντίμ Ντολγκάτσεφ (Voice of Russia) Σλοβενία – Μίσα Μολκ (SLO1)
Σλοβακία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Γιουράι Τσούρνι (STV2) Ισπανία – Χοσέ Λουίς Ουριμπάρι (TVE1)[31] Σουηδία – Γιαν Γίνγκριντ (SVT2);[13] Κλάες-Γιόχαν Λάρσον και Σούζαν Σάιντεμαρ (SR P3) Ελβετία – Ρόμαν Κίλχσμπεργκερ & Χάιντς Μάργκοτ (SF DRS), Πιέρ Γκρανζάν (TSR),[32] Τζόναθαν Τεντέσκο (TSI) Τουρκία – Μπουλέντ Οζβερέν (TRT 1), Φατίχ Ορμπάι (TRT Radyo 3) Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Ουόγκαν (BBC 1), Κεν Μπρους (BBC Radio 2)
ΟΔ Γιουγκοσλαβίας (μη συμμετέχουσα χώρα) – Νίκολα Νέσκοβιτς (RTS2)[33] Ολλανδία – Maxine, Μάγκι Μακνίλ, Τσίελ φαν Πραγκ, Ρουντ βαν Ντούλκενραντ Ισπανία – Φερνάντο Γκονθάλεθ (οδηγός αγώνων), Μαρία Εστέβε (ηθοποιός), Μανουέλ ντελ Ροσάριο (φοιτητής), Γιολάντα Φλόρες (δημοσιογράφος στο RNE), Αντόνιο Καρμπονέλ (τραγουδιστής, συμμετοχή της Ισπανίας το 1996), Μπέατριθ Ρόχο (φοιτήτρια), Φερνάντο Αρίας (εκπαιδευτής ιππασίας), Μίριαμ Φουλτς (τραγουδίστρια), Μαρί Καρίγιο (ηθοποιός), Χαβιέρ Λόπεθ ντε Γκερένια (συνθέτης), Εύα Σανταμαρία (τραγουδίστρια, συμμετοχή της Ισπανίας το 1993), Πέπε Ρούμπιο (σχεδιαστής μόδας), Άνα Οχέντα (γιατρός), Χοσέ Μορένο "Χοσέλε" (κωμικός), Πιλάρ Νταρντέρ (οικοκυρά), Μανουέλ Ερνάντεθ "Manolo HH" (ραδιοφωνικός παρουσιαστής)[34] Πολωνία – Βιολέτα Ματσοβιέτς, Γιάτσεκ Σκουμπικόβσκι, Πατρίσια Μαρκόβσκα, Ρόμπερτ Γιάνσον, Μάγκντα Μακάρεβιτς, Βόιτσιχ Κάρολακ, Όλγκα Κούρεκ, Πάβελ Μπροντόφσκι, Ντανούτα Μπλάζεϊτσικ, Μιχάλ Μπορκόφσκι, Ανίτα Λιπνίτσκα, Γκρέγκορζ Στσέρμπα, Τζοάνα Ράβικ, Γιάτσεκ Μακόφσκι, Χάνα Μπανάσακ, Αρτούρ Γιαβόρσκι Εσθονία – Κόιτ Τόομε (μελλοντική συμμετοχή της Εσθνονίας το 1998 και το 2017) Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ισμέτα Κρβάβαβτς, Ντιάνα Γκρκόβιτς-Φόρετιτς, Σεγκμεντίνα Σρνα Πορτογαλία – Ραούλ Μέντες Ελλάδα: Φωτεινή Δούρου, Ανδρέας Χατζηαποστόλου, Λίτσα Σακελλαρίου, Πετρή Σαλπέα, Γιώργος Βρούβας, Θωμάς Μπακαλάκος, Ευάγγελος Αλεξανδρόπουλος, Γρηγόρης Λαμπριανίδης, Λουκάς Αναπλιώτης, Ναταλία Γιακουμή, Πελαγία Γιαλιτάκη, Μαρία Γρηγορίου, Κατερίνα Καλοχαιρέτη, Χρυσόστομος Κοντακιώτης, Νικόλαος Λένος και Μαρία Σίψα. Την ανακοίνωση βαθμών της ελληνικής επιτροπής έκανε η υπάλληλος της ΕΡΤ, Νίκη Βενέγκα. Κροατία – Ξένια ΟύρλιτσιτςSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
