Τατουάζ

Το τατουάζ ή δερματοστιξία είναι ο σκόπιμος στιγματισμός του δέρματος με διάφορες τεχνικές που προκαλούν πληγές και επιπλέον κυρίως περιλαμβάνουν την βίαια εισαγωγή ξένων ουσιών στο χόριο ή κυρίως δέρμα το οποίο αποτελεί την εσωτερική στιβάδα του με σκοπό την μόνιμη αλλαγή της εμφάνισής του.

Μέλη της Γιακούζα που επιδεικνύουν τα ολόσωμα τατουάζ τους στο φεστιβάλ Σάντζα Ματσούρι (三社祭).

Τα σύγχρονα υλικά και τεχνικές επιτρέπουν μια σειρά από σχέδια και χρώματα στην τέχνη του τατουάζ που πριν ήταν αδύνατον να επιτευχθούν.

Ετυμολογία

Αρχηγός των Μαορί με τατουάζ «Τα μόκο» (Tā moko) όπως τον συνάντησε ο Κουκ και το πλήρωμά του.

Η λέξη tattoo, ή tattow στον 18ο αι., είναι δανεισμένη από την Πολυνησιακή λέξη tatau, που σημαίνει ορθός, έντεχνος.^[1] Το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης δίνει την ετυμολογία της λέξης tattoo σαν «Στον 18ο αι. tattaow, tattow. Στα νησιά της Πολυνησίας (Ταϊτή, Σαμόα, Τόνγκα, κλπ) tatau. Στους Νήσους Μαρκέζα, Tatu.». Πριν την εισαγωγή της Πολυνησιακής λέξης στο λεξιλόγιο, η πρακτική του τατουάζ περιγραφόταν στη Δύση ως τσιμπήματα, ζωγραφική ή χρώση. Οι ναυτικοί κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους λάνσαραν αργότερα, τόσο τη λέξη όσο την επαναφορά της ιδέας του τατουάζ στην Ευρώπη.^[2] Δεν θα πρέπει να γίνεται σύγχυση με την προέλευση της λέξης που αφορά το στρατιωτικό εμβατήριο- δείτε επίσης στρατιωτικό τατουάζ. Σε αυτήν την περίπτωση, η Αγγλική λέξη τατουάζ προέρχεται από την Ολλανδική λέξη taptoe (Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης). Η πρώτη γραπτή αναφορά στη λέξη tattoo (ή tatau), εμφανίζεται στο ημερολόγιο του Τζόζεφ Μπανκς (24 Φεβρουαρίου 1743 - 19 Ιουνίου 1820), του φυσιοδίφη στο πλοίο HMS Endeavour του εξερευνητή Κουκ: «Τώρα θα κάνω αναφορά στον ανεξίτηλο τρόπο που σημαδεύουν τον εαυτό τους, ο καθένας τους σημαδεύεται τόσο ανάλογα από το χιούμορ του ή τη διάθεσή του». Η λέξη «tattoo» εισήχθη στην Ευρώπη από τον εξερευνητή Τζέιμς Κουκ, όταν επέστρεψε το 1769 από το πρώτο του ταξίδι στην Αϊτή και τη Νέα Ζηλανδία. Στη αφήγησή του για το ταξίδι, αναφέρεται σε μια δραστηριότητα που ονομάζεται «tattaw». Πρότερα αυτού περιγραφόταν σαν σημάδεμα, ζωγραφική, ή χρώση.^[3] Οι θαυμαστές του τατουάζ μπορεί να αναφέρονται στα τατουάζ ως «μελάνι», «κομμάτια», «τέχνη του δέρματος» «τέχνη του τατουάζ», «τατς», ή «δουλειά», ενώ οι δημιουργοί ως «καλλιτέχνες του τατουάζ», «τατούερς», ή «τατούιστς» και τα μέρη όπου εργάζονται ως «καταστήματα τατουάζ», «στούντιο τατουάζ» ή «αίθουσες τατουάζ».

Σχέδια

Η πλάτη ενός άνδρα με τατουάζ, Ιαπωνία, 1875

Οι γκαλερί τέχνης του εκφράζουν την κυρίαρχη τάση της εποχής διοργανώνουν εκθέσεις τόσο για συμβατικά όσο και για προσαρμοσμένα σχέδια τατουάζ, όπως η Μπιγιόντ Σκιν του Μουσείου του Κρόιντον. Σχέδια τατουάζ με πνευματικά δικαιώματα τα οποία παράγονται μαζικά και στέλνονται σε καλλιτέχνες τατουάζ είναι γνωστά σαν «φλας», ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα του βιομηχανικού σχεδίου. Οι σελίδες με τα σχέδια φλας είναι αναρτημένες σε εμφανή μέρη πλήθους αιθουσών τατουάζ για να παρέχουν τόσο έμπνευση όσο και έτοιμα τατουάζ για τους πελάτες. Η Ιαπωνική λέξη Ιρεζούμι (入れ墨) σημαίνει «εισαγωγή του μελανιού» και μπορεί να αναφέρεται στα τατουάζ που προκύπτουν με τη χρήση tebori, με την παραδοσιακή Ιαπωνική μέθοδο με τα χέρια, με τη Δυτικού-τύπου μηχανή, ή εν πάση περιπτώσει, με οποιαδήποτε μέθοδο τατουάζ που χρησιμοποιείται για την εισαγωγή του μελανιού. Η πιο συνηθισμένη ορολογία που χρησιμοποιείται για τα παραδοσιακά Ιαπωνικά τατουάζ είναι η Χοριμόνο (彫り物, 彫物). Οι Ιάπωνες μπορεί να χρησιμοποιήσουν τον όρο «τατουάζ» αναφερόμενοι σε μη-Ιαπωνικού τύπου τρόπου τατουάζ. Ο ανθρωπολόγος Χένρυ Λινγκ Ροθ στα 1900 περιέγραψε τέσσερις μεθόδους σημαδέματος του δέρματος και πρότεινε να διακρίνονται σύμφωνα με τα ονόματα «tatu», «Tā moko», «cicatrix» και «keloid».^[4]

Είδη

Η Αμερικανική Ακαδημία Δερματολογίας διακρίνει πέντε τύπους τατουάζ:^[5]

• Τα τραυματικά τατουάζ, τα οποία επίσης αναφέρονται σαν «φυσικά τατουάζ» και προέκυψαν ύστερα από τραυματισμούς, ειδικά από την άσφαλτο μετά από τροχαία, ή τραυματισμούς από μύτη μολυβιού.
• Τα ερασιτεχνικά τατουάζ και τα επαγγελματικά τατουάζ τόσο αυτά που προέκυψαν μέσω των παραδοσιακών μεθόδων όσο και αυτά με τη χρήση μοντέρνων μηχανών.
• Τα αισθητικά τατουάζ επίσης γνωστά ως μόνιμο μακιγιάζ.
• Τα λειτουργικά τατουάζ και
• τα ιατρικά τατουάζ.

Τραυματικά τατουάζ

Σύμφωνα με τον Τζωρτζ Όργουελ, οι ανθρακωρύχοι μπορούσαν να αναπτύξουν χαρακτηριστικά τατουάζ που οφείλονταν στη σκόνη του κάρβουνου που εισχωρούσε στις πληγές τους.^[6] Αυτό επίσης μπορεί να συμβεί με ουσίες όπως το μπαρούτι. Παρόμοια, ένα τραυματικό τατουάζ προκύπτει όταν μια ουσία όπως η άσφαλτος τρίβεται μέσα σε μια πληγή που είναι αποτέλεσμα κάποιου είδους ατυχήματος ή τραυματισμού. Αυτές οι ουσίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφαιρεθούν καθώς έχουν την τάση να απλώνονται σε αρκετές στρώσεις του δέρματος κάνοντας, ανάλογα με την περιοχή, αναπόφευκτη τη δημιουργία ουλών ή μόνιμου αποχρωματισμού. Το τατουάζ αμαλγάματος είναι όταν σωματίδια οδοντιατρικού αμαλγάματος εμφυτεύονται στους μαλακούς ιστούς τους στόματος, συνήθως στα ούλα, κατά τη διάρκεια τοποθέτησης ή αφαίρεσης σφραγίσματος. Άλλο παράδειγμα δημιουργίας τραυματικών τατουάζ είναι το αποτέλεσμα ενός σκόπιμου ή τυχαίου τραυματισμού με ένα μολύβι ή στυλό, αφήνοντας γραφίτη ή μελάνι κάτω από το δέρμα.

Ερασιτεχνικά και επαγγελματικά τατουάζ

Η δημιουργία τατουάζ στις γυναίκες της φυλής Koita στην Παπούα Νέα Γουινέα παραδοσιακά άρχιζε στην ηλικία των πέντε ετών και προστίθονταν κάθε χρόνο, με το τατουάζ σε σχήμα V στο στήθος να υποδεικνύει πως έχει φτάσει σε ηλικία γάμου. Φωτογραφία τραβηγμένη το 1912.

Πολλά τατουάζ χρησιμεύουν σαν τελετουργίες, σαν σύμβολα που υποδηλώνουν τη θέση και την ιεραρχία, σαν σύμβολα θρησκευτικής και πνευματικής αφοσίωσης, σαν διακοσμητικά στοιχεία που υποδουλώνουν τη γενναιότητα, σαν σεξουαλικά θέλγητρα και σύμβολα γονιμότητας, σαν διακηρύξεις αγάπης, σαν τιμωρίες, σαν φυλαχτά, σαν προστασία και σαν σύμβολα των περιθωριακών, των σκλάβων και των κατάδικων. Ο συμβολισμός και ο αντίκτυπος των τατουάζ ποικίλλει ανάλογα τα διαφορετικά μέρη και κουλτούρες. Τα τατουάζ μπορεί να υποδεικνύουν το πως νιώθει το άτομο για ένα συγγενικό του πρόσωπο (συνήθως τη μητέρα/τον πατέρα ή την κόρη/τον γιο), ή σχετικά με ένα μη συγγενικό του πρόσωπο.^[7] Σήμερα, οι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν τατουάζ για καλλιτεχνικούς, αισθητικούς, συναισθηματικούς/αναμνηστικούς, θρησκευτικούς και μαγικούς λόγους και για να συμβολίσουν είτε ότι είναι μέλη, είτε την ταυτοποίησή τους σε συγκεκριμένες ομάδες, συμπεριλαμβανομένου των εγκληματικών οργανώσεων (δείτε τατουάζ εγκληματιών) είτε μιας συγκεκριμένης ομάδας που υποδηλώνει την εθνικότητα ή τη σχέση με ομάδες που αφορούν στη κοινωνική δομή. Ορισμένοι Μαορί μέχρι και σήμερα επιλέγουν να έχουν πολύπλοκα τατουάζ moko στο πρόσωπό τους. Στην Καμπότζη, στο Λάος και την Ταϊλάνδη τα τατουάζ γιάντρα χρησιμεύουν για την προστασία από το κακό και για να φέρουν καλή τύχη. Τα Βιβλικά τατουάζ στη δυτική κουλτούρα είναι ακόμα πολύ δημοφιλή. Πλήθος κόσμου κατά βάση Χριστιανοί έχουν έναν ψαλμό ή στίχο από τη Βίβλο σε τατουάζ στο σώμα τους αν και ορισμένοι άνθρωποι έχουν τατουάζ που έχουν σχέση με τη Βίβλο ακόμα και αν δεν είναι Χριστιανοί. Δημοφιλείς στίχοι είναι οι, κατά Ιωάννην 3:16, προς Φιλιππησίους 4:13 και Ψαλμοί 23.^[8] Στις Φιλιππίνες συγκεκριμένες φυλές έχουν την πεποίθηση πως τα τατουάζ έχουν μαγικές ιδιότητες και προστατεύουν όποιον τα έχει. Τα περισσότερα τατουάζ στις Φιλιππίνες είναι σχετικά με τα επιτεύγματα της ζωής ή της θέσης στη φυλή αυτού που τα έχει. Εκτενή διακοσμητικά τατουάζ είναι συνηθισμένα ανάμεσα στα μέλη παραδοσιακών freak show και σε καλλιτέχνες του θεάματος που ακολουθούν την παράδοσή τους.

Ταυτοποίηση

Σημάδεμα με τατουάζ ενός λιποτάκτη από τον Βρετανικό Στρατό, αφαίρεση δέρματος μετά θάνατον.

Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάνει τατουάζ παρά τη θέλησή τους. Ένα πασίγνωστο παράδειγμα είναι το σύστημα αναγνώρισης των κρατούμενων των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Οι Ναζί υιοθέτησαν αυτήν την πρακτική του σημαδέματος στο στρατόπεδο Άουσβιτς το 1941 ώστε να ταυτοποιούν τα πτώματα των καταγεγραμμένων κρατούμενων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατά τη καταγραφή, χάραζαν το περίγραμμα των ψηφίων του αύξοντα αριθμού καταγραφής, στους βραχίονες των κρατουμένων. Τα τατουάζ έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί σαν μέθοδος ταυτοποίησης με άλλους τρόπους. Ήδη από την εποχή της Δυναστείας του Ζου, οι Κινεζικές Αρχές θα χρησιμοποιήσουν τα τατουάζ προσώπου ως μέσο τιμωρίας για συγκεκριμένα εγκλήματα ή για να μαρκάρουν φυλακισμένους ή σκλάβους. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Ρωμαίοι στρατιώτες ήταν υποχρεωμένοι από τον Νόμο να έχουν αναγνωριστικά τατουάζ στα χέρια τους προκειμένου να κάνουν δύσκολη τη λιποταξία τους. Οι μονομάχοι και οι σκλάβοι έκαναν για παρόμοιους λόγους τατουάζ: σκλάβοι που εξάγονταν σημαδεύονταν με τις λέξεις «πληρωμένος φόρος» και ήταν συνηθισμένη τακτική να τους γίνονται τατουάζ στο μέτωπο με τη φράση «Σταματήστε με είμαι φυγάς».^[9] Λόγω των Βιβλικών αναφορών που ήταν αντίθετες στη συγκεκριμένη τακτική, ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄ απαγόρευσε το τατουάζ προσώπου γύρω στο 330 μ.Χ. και η Δεύτερη Σύνοδος της Νίκαιας απαγόρευσε το 787 μ.Χ. οποιαδήποτε σημάδευση του σώματος ως πρακτική που ακολουθούσαν οι Παγανιστές.^[10]

Τατουάζ για λόγους ταυτοποίησης σε έναν επιζώντα του Στρατοπέδου Άουσβιτς.

Κατά την περίοδο της πρώιμης επαφής μεταξύ των Μαορί και των Ευρωπαίων, οι Μαορί κυνηγούσαν και αποκεφάλιζαν ο ένας τον άλλον για τα τατουάζ moko τους, τα οποία αντάλλασσαν με ευρωπαϊκά αντικείμενα όπως τα τσεκούρια και τα πυροβόλα όπλα.^[11] Τα moko τατουάζ ήταν σχέδια προσώπου που έκαναν και οι γυναίκες και οι άντρες για να δηλώσουν την καταγωγή τους, την κοινωνική τους θέση και την κατάστασή τους μέσα στη φυλή. Η τέχνη του τατουάζ εκλαμβανόταν σαν ένα ιερό σημάδι ταυτοποίησης ανάμεσα στους Μαορί και ακόμα, θεωρείτο σαν το μέσο για να αποθηκεύσει κάποιος το τάπου (tapu) του ή το πνεύμα του στη μετά θάνατον ζωή.^[12] Μερικές φορές τα τατουάζ χρησιμοποιούνται από τους ιατροδικαστές για να τους βοηθήσουν στην ταυτοποίηση καμμένων, σε προχωρημένη σήψη ή ακρωτηριασμένων πτωμάτων. Καθώς η χρωστική των τατουάζ βρίσκεται εγκλωβισμένη βαθιά στο δέρμα, τα τατουάζ είναι δύσκολο να καταστραφούν ακόμα και αν το δέρμα καεί. Τατουάζ γίνονται και σε ζώα, αν και σπάνια για διακοσμητικούς λόγους. Τα κατοικίδια, τα ζώα επιδείξεων, τα καθαρόαιμα άλογα και τα κτηνοτροφικά ζώα μερικές φορές σημαδεύονται με σημάδια ταυτότητας και άλλα. Η τεχνική του μαρκαρίσματος χρησιμοποιείται για παρόμοιους λόγους και συνήθως γίνεται χωρίς τη χρήση αναισθησίας, μα διαφέρει από την τεχνική του τατουάζ καθώς κατά τη διαδικασία δεν χρησιμοποιείται μελάνι ή βαφή. Τα κατοικίδια, σκύλοι και γάτες, μερικές φορές σημαδεύονται με ένα σειριακό αριθμό τατουάζ (συνήθως στο αυτί, ή στο εσωτερικό του μηρού) μέσω του οποίου οι ιδιοκτήτες τους μπορούν να τα αναγνωρίσουν, αν και η χρήση ενός μικροτσίπ είναι η περισσότερο αυξανόμενη δημοφιλής επιλογή.

Αισθητικό τατουάζ

Κύριο λήμμα: Μόνιμο μακιγιάζ

Τατουάζ χειλιών.

Η βιομηχανία της αισθητικής χειρουργικής συνεχίζει να βλέπει την ύπαρξη μιας ολοένα αυξανόμενης τάσης για θεραπείες τόσο με χειρουργικό τρόπο όσο και με μη επεμβατικό τρόπο (Gimlin 2002, Sullivan 2001). Όταν το τατουάζ χρησιμοποιείται για αισθητικούς λόγους, συμπεριλαμβάνει το μόνιμο μακιγιάζ και την κάλυψη ή εξουδετέρωση δυσχρωμιών του δέρματος. Λέγεται μόνιμο τατουάζ όταν το τατουάζ χρησιμοποιείται για να ενισχύσει είτε τα φρύδια, είτε τα χείλη (το περίγραμμα και/ή το γέμισμα), είτε τα μάτια (το περίγραμμα), είτε ακόμα τις κρεατοελιές, συνήθως με φυσικές αποχρώσεις καθώς ο σχεδιασμός προορίζεται να μοιάζει με μακιγιάζ. Μια αυξανόμενη τάση στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία είναι να γίνονται καλλιτεχνικά τατουάζ θηλών πάνω από τις χειρουργικές ουλές των μαστεκτομών. «Όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να μην κάνουν αποκατάσταση στο στήθος τους μετά τη μαστεκτομή αλλά να κάνουν τατουάζ πάνω στον ουλώδη ιστό... Το τατουάζ μαστεκτομής θα γίνει μια ακόμα επιλογή για τις πρώην καρκινοπαθείς ασθενείς και μια συνειδητή επιλογή για τα άτομα ώστε να ανακτήσουν τον έλεγχο πάνω στα σώματά τους μετά τον καρκίνο και να αποδείξουν μια και καλή ότι ο καρκίνος του μαστού δεν αφορά μόνο μια ροζ κορδέλα.»^[13] Παρόλα αυτά, το τατουάζ θηλών σε στήθη που έχουν αποκατασταθεί εξακολουθεί να έχει μεγάλη ζήτηση.^[14]

Λειτουργικό τατουάζ

Τα λειτουργικά τατουάζ χρησιμοποιούνται πρωτίστως για έναν άλλο σκοπό πέραν της αισθητικής. Μια τέτοια χρήση είναι το τατουάζ σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ με τα ονόματά τους, ώστε η αναγνώρισή τους να είναι εύκολη σε περίπτωση εξαφάνισής τους.^[15]

Ιατρικά τατουάζ

Ιατρικό τατουάζ που αναγράφεται η ομάδα αίματος και η ημερομηνία γέννησης.

Κύριο λήμμα: Ιατρικά τατουάζ

Τα ιατρικά τατουάζ χρησιμοποιούνται για να εξασφαλίσουν τη σωστή τοποθέτηση των εργαλείων κατά την επαναλαμβανόμενη εφαρμογή της ακτινοθεραπείας και της θηλαίας άλω σε ορισμένες μορφές αποκατάστασης του μαστού. Τα τατουάζ έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για να μεταφέρουν ιατρικές πληροφορίες σχετικά με το ασθενή (π.χ., την ομάδα αίματος, την ιατρική του κατάσταση, κ.λπ.). Επιπλέον, τατουάζ σε χρωματικούς τόνους του δέρματος χρησιμοποιούνται για την κάλυψη της λεύκης, μιας διαταραχής στη χρώση του δέρματος.^[16] Τα τατουάζ ομάδας αίματος των SS (Γερμανικά: Blutgruppentätowierung) τα έκαναν τα μέλη των Waffen-SS της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να ταυτοποιείται ο τύπος του αίματος τους. Μετά τον πόλεμο, το τατουάζ υπήρξε η πρώτη ένδειξη, αν όχι η τέλεια απόδειξη ότι κάποιος υπήρξε μέλος των Waffen-SS, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα την πιθανή σύλληψη και ποινική δίωξή του. Αυτό οδήγησε ορισμένα πρώην μέλη των Waffen-SS να αυτοπυροβολούνται στο χέρι με σκοπό να αφαιρέσουν το τατουάζ αφήνοντάς τους με ουλές όπως είναι αυτές που προκύπτουν ύστερα από τον εμβολιασμό της ευλογιάς, καθιστώντας την αφαίρεση λιγότερο προφανή. Πιθανώς τα τατουάζ επίσης χρησιμοποιήθηκαν στην αρχαία ιατρική σαν μέρος της θεραπείας του ασθενή. Το 1898, ο γιατρός Ντάνιελ Φουγκέτ, έγραψε ένα άρθρο σχετικά με τα «ιατρικά τατουάζ» που γίνονταν στην Αρχαία Αίγυπτο, στο οποίο περιγράφει τα σημάδια από τατουάζ που βρέθηκαν στις γυναικείες μούμιες που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή Ντέιρ ελ-Μπαχάρι. Υπέθεσε πως τα τατουάζ και άλλα σημάδια που παρατηρήθηκαν στα σώματα μπορεί να είχαν φαρμακευτικό ή θεραπευτικό σκοπό. «Η εξέταση αυτών των ουλών, ορισμένων λευκών, άλλων μπλε, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι δεν είναι, κατ' ουσία, διακοσμητικό στοιχείο, αλλά μια καθιερωμένη θεραπεία για την πάθηση της πυέλου, πιθανότατα της χρόνιας πυελικής περιτονίτιδας.»^[17]

Ιστορία

Το Πι'α είναι ένα ανδρικό παραδοσιακό τατουάζ στη Σαμόα. Η τέχνη των τατουάζ των Σαμοανών εξασκούνταν συνεχώς παρά τις προσπάθειες για την παύση της κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1830.

Διατηρημένα τατουάζ σε αρχαία μουμιοποιημμένα ανθρώπινα σώματα αποκαλύπτουν ότι η τεχνική του τατουάζ εξασκούνταν σε όλο τον κόσμο για πολλούς αιώνες.^[18] Οι Αινού, ιθαγενείς της Ιαπωνίας, παραδοσιακά είχαν τατουάζ προσώπου, όπως και οι Αυστροασιάτες. Σήμερα, κάποιος μπορεί να βρει φυλές με τατουάζ προσώπου όπως τους Αταγιάλ (Atayal), τους Σιντίκ (Seediq), τους Τρουκού (Truku) και τους Σαΐσιγιατ (Saisiyat) στην Ταϊβάν, τους Βέρβερους της Ταμάζγκα (Tamazgha, Νότια Αφρική), τους Γιορούμπα, τους Φουλάνι (Fulani) και Χαούσα (Hausa) της Νιγηρίας και τους Μαορί της Νέας Ζηλανδίας.^[1][19] Η χρήση τατουάζ ήταν συνηθισμένη τακτική ανάμεσα σε ορισμένα εθνικά φύλα στη Νότια Κίνα, στην Πολυνησία, στην Αφρική, στο Βόρνεο, στην Καμπότζη, στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία, στα Νησιά Μενταβάι Ρίτζενσι (Mentawai Islands Regency), στη Μεσοαμερική, στη Νέα Ζηλανδία, στη Βόρεια Αμερική και στη Νότια Αμερική, στις Φιλιππίνες, στην Εποχή του Σιδήρου στη Βρετανία και στην Ταϊβάν. Είναι μύθος πως η σύγχρονη αναβίωση του τατουάζ προέρχεται από τα τρία ταξίδια του καπετάνιου Τζέιμς Κουκ στον Νότιο Ειρηνικό στα τέλη του 1700.^[20] Βεβαίως, τα ταξίδια του Κούκ και η διάδοση των κειμένων και των εικόνων τους έφερε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σχετικά με τα τατουάζ (και όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, εισήγαγε τη λέξη «tattow» στις δυτικές γλώσσες), όμως οι Ευρωπαίοι είχαν τατουάζ καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας τους. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού του Κουκ το 1768, ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος για τα επιστημονικά θέματα και ο βοτανολόγος της αποστολής, Σερ Τζόζεφ Μπανγκς, καθώς και ο καλλιτέχνης Σίδνεϊ Πάρκινσον και πολλά άλλα μέλη του πληρώματος, επέστρεψαν στην Αγγλία έχοντας κάνει τατουάζ, αν και πολλοί από αυτούς είχαν ήδη προϋπάρχουσα τατουάζ. Ο Μπανγκς ήταν σημαίνον μέλος της Αγγλικής αριστοκρατίας και είχε αποκτήσει τη θέση του με τον Κουκ προσφέροντας το τότε αστρονομικό ποσό των δέκα χιλιάδων λιρών στην εκστρατεία. Με τη σειρά του, ο Κουκ έφερε πίσω μαζί του ένα άνδρα από τη νήσο Ραϊάτε (Raiate) που είχε τατουάζ, τον Ομάι (Omai), τον οποίο παρουσίασε στον Βασιλέα Γεώργιο και τη Βρετανική αυλή. Στα επόμενα δρομολόγια, άλλα μέλη του πληρώματος, από αξιωματικούς, όπως ο Αμερικανός Τζον Λεντιαρντ μέχρι απλούς ναύτες, απέκτησαν τατουάζ. Ο πρώτος καταγεγραμμένα επαγγελματίας καλλιτέχνης τατουάζ στη Βρετανία εγκαταστάθηκε στο λιμάνι του Λίβερπουλ τη δεκαετία του 1870. Στη Βρετανία το τατουάζ ήταν ακόμα στενά συνδεδεμένο με τους ναύτες^[21] και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα ή ακόμα και την εγκληματική τάξη,^[22] όμως από τη δεκαετία του 1870 είχε γίνει μόδα ανάμεσα σε ορισμένα μέλη των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, συμπεριλαμβανομένου και της αριστοκρατίας ^[3][23] και στην αριστοκρατική του μορφή μπορούσε να είναι μια δαπανηρή^[24] και μερικές φορές επώδυνη διαδικασία.^[25] Μια έντονη ταξική διαίρεση σχετικά με την αποδοχή της πρακτικής συνεχίστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Βρετανία.^[26] Πρόσφατα μία τάση έχει εμφανιστεί με τον εμπορικό όρο «Στικ εντ Ποοκ» τατουάζ, όπου ο χρήστης αφού αποκτήσει το κουτί με τα σύνεργα «Κάντο μόνος σου» το οποίο περιέχει βελόνες, μελάνι και μια συλλογή από προτάσεις μάρκετινγκ, χαράσσει μόνιμα ο ίδιος βασικά σχέδια.^[27]

Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής

Ναυτικοί με τατουάζ στο πλοίο USS New Jersey το 1944

Καθώς τα περισσότερα τατουάζ στις ΗΠΑ έγιναν από ερασιτέχνες της Πολυνησίας και της Ιαπωνίας, η ζήτηση για καλλιτέχνες τατουάζ ήταν μεγάλη στα μεγαλύτερα λιμάνια ανά τον κόσμο, κυρίως από Ευρωπαίους και Αμερικανούς στρατιώτες. Ο πρώτος καταγεγραμμένος επαγγελματίας καλλιτέχνης τατουάζ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν ο Γερμανός μετανάστης Martin Hildebrandt. Άνοιξε ένα κατάστημα στη Νέα Υόρκη το 1846 και γρήγορα έγινε δημοφιλής ανάμεσα στους στρατιώτες και ναύτες των στρατών τόσο της Ένωσης όσο και της Συνομοσπονδίας κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου. Ο Hildebrandt άρχισε να ταξιδεύει από στρατόπεδο σε στρατόπεδο για να κάνει τατουάζ στους στρατιώτες, μεγαλώνοντας τη δημοτικότητά του, καθώς επίσης ξεκίνησε την παράδοση να κάνουν τατουάζ οι Αμερικανοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Λίγο μετά το τέλος του Εμφύλιου Πολέμου, τα τατουάζ έγιναν της μόδας μεταξύ των νεαρών ενηλίκων της ανώτερης τάξης. Η τάση αυτή διήρκεσε μέχρι τις αρχές του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Η εφεύρεση της ηλεκτρικής μηχανής τατουάζ προκάλεσε την πτώση της δημοτικότητας των τατουάζ ανάμεσα στους πλούσιους. Το μηχάνημα έκανε τη διαδικασία του τατουάζ ευκολότερη και φθηνότερη και ως εκ τούτου εξάλειψε το προηγούμενο καθεστώς που συμβόλιζαν τα τατουάζ καθώς τώρα ήταν προσιτά σε όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις. Από σύμβολο που αναπαριστούσε τον πλούτο, το τατουάζ μετατράπηκε σε ένα σημάδι που συνήθως βλέπουμε σε επαναστάτες και εγκληματίες. Παρά αυτήν την αλλαγή, το τατουάζ εξακολούθησε να είναι δημοφιλές μεταξύ των στρατιωτικών κάτι που παραδοσιακά συνεχίζεται έως και σήμερα. Με την πάροδο του χρόνου τα τατουάζ έχουν γίνει όλο και πιο δημοφιλή στις ΗΠΑ και σύμφωνα με μια μελέτη του 2006, σχεδόν το 25 τις εκατό των Αμερικανών μεταξύ των ηλικιών δεκαοκτώ και πενήντα έχουν ένα ή περισσότερα τατουάζ.^[28] Από τη δεκαετία του 1970, τo τατουάζ έχει γίνει βασικό κομμάτι της Δυτικής μόδας, συνηθισμένο ανάμεσα και στα δύο φύλα, σε όλες τις οικονομικές τάξεις και στις ηλικίες μεταξύ των μετεφηβικών χρόνων μέχρι τη μέση ηλικία. Για πολλούς νέους Αμερικανούς, το τατουάζ έχει αποκτήσει μια σαφώς διαφορετική έννοια από ό, τι για τις προηγούμενες γενιές. Το τατουάζ έχει «υποστεί ριζικό επαναπροσδιορισμό» και έχει αλλάξει από μια μορφή παραβατικότητας σε μια αποδεκτή μορφή έκφρασης.^[29] Το 2010, το 25 τις εκατό των Αυστραλών ηλικίας κάτω των 30 ετών είχαν τατουάζ.^[30]

Διαδικασία

Άντρας που κάνει τατουάζ

Το τατουάζ περιλαμβάνει την τοποθέτηση χρωστικής ουσίας στο χόριο μέρος του δέρματος, το στρώμα του δερματικού ιστού κάτω από την επιδερμίδα. Μετά την αρχική έγχυση, η χρωστική διασπείρεται σε όλο το ομογενοποιημένο κατεστραμμένο στρώμα κάτω της επιδερμίδας και άνω του χορίου, μέρος όπου η παρουσία μιας ξένης ουσίας ενεργοποιεί τα φαγοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος ώστε να καταπιούν τα σωματίδια της χρωστικής. Καθώς η επούλωση εξελίσσεται, οι κατεστραμμένες φολίδες της επιδερμίδας απομακρύνονται (εξαλείφοντας την επιφανειακή χρωστική) ενώ βαθύτερα στο δέρμα σχηματίζεται ιστός με τη κοκκοποίηση του δέρματος, ο οποίος αργότερα μετατρέπεται σε συνδετικό ιστό μετά την ανάπτυξη κολλαγόνου. Αυτό επιδιορθώνει το ανώτερο χόριο όπου η χρωστική εγκλωβίζεται εντός των ινοβλαστών και τελικά συμπυκνώνεται σε ένα στρώμα ακριβώς κάτω από το όριο ανάμεσα στο χόριο με την επιδερμίδα. Η παρουσία του εκεί είναι σταθεροποιημένη, όμως μακροπρόθεσμα (μετά από δεκαετίες) η χρωστική τείνει να μετακινείται βαθύτερα μέσα στο χόριο, φαινόμενο στο οποίο οφείλονται οι ξεθωριασμένες λεπτομέρειες των παλιών τατουάζ.^[31]

Τυπικό μηχάνημα τατουάζ δύο πηνίων

Στις κουλτούρες ορισμένων φυλών παραδοσιακά δημιουργούσαν τα σχέδια των τατουάζ με το κόψιμο του δέρματος και τρίβοντας την προκύπτουσα πληγή με μελάνι, στάχτες και άλλες ουσίες. Mερικές κουλτούρες συνεχίζουν αυτή την πρακτική, η οποία μπορεί να θεωρηθεί συμπλήρωμα της τεχνικής του χαράγματος. Μερικοί πολιτισμοί δημιουργούν τα σημάδια του τατουάζ βάζοντας το μελάνι στο δέρμα τρυπώντας το με το χέρι, με τη χρήση αιχμηρών ραβδιών ή κόκαλα ζώων (φτιαγμένα σαν βελόνες) με διαμορφωμένους πήλινους δίσκους, ή στη σύγχρονη εποχή με τη χρήση βελονών. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος δημιουργίας τατουάζ στην εποχή μας είναι η ηλεκτρική μηχανή τατουάζ, η οποία εισάγει το μελάνι στο δέρμα μέσω μιας βελόνας ή ένα σύνολο βελονών που είναι συγκολλημένες σε μια μπάρα και η οποία εφαρμόζεται στο παλλόμενο τμήμα του μηχανήματος. Το τμήμα αυτό ταχύτατα και επαναλαμβανόμενα κατευθύνει τις βελόνες μέσα και έξω από το δέρμα, συνήθως με ρυθμό 80 με 150 φορές το δευτερόλεπτο. Αυτή η μοντέρνα τεχνική είναι συνήθως ασφαλής στο θέμα της υγιεινής. Οι βελόνες είναι μιας χρήσης που συσκευάζονται ξεχωριστά. Ο καλλιτέχνης τατουάζ πρέπει να πλένει τα χέρια του καθώς και την επιφάνεια που θα γίνει το τατουάζ. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται γάντια καθόλη τη διάρκεια και η πληγή θα πρέπει να σκουπίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με κάποιο υγρό μαντιλάκι μιας χρήσης. Ο εξοπλισμός πρέπει να αποστειρώνεται σε πιστοποιημένο αεροσταγή λέβητα βρασμού (αυτόκλειστο) πριν και μετά από κάθε χρήση

Συσχετισμοί

Ιστορικοί συσχετισμοί

Εκτύπωση ξυλογραφίας του 1888 που αναπαριστά μια ιερόδουλο που δαγκώνει το μαντίλι της από τον πόνο την ώρα που κάνει τατουάζ στο χέρι της. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, το τατουάζ είναι πιθανόν το όνομα του εραστή της.

Η κυβέρνηση του Μέιτζί της Ιαπωνίας τον 19ο αι. έκρινε τα τατουάζ παράνομα, μια απαγόρευση που διατηρήθηκε για 70 χρόνια μέχρι την κατάργησή της το 1948.^[32] Από τις 6 Ιουνίου του 2012 απαγορεύτηκαν όλα τα νέα τατουάζ για τους εργαζόμενους της πόλης Οσάκα. Τα προϋπάρχοντα τατουάζ θα πρέπει να καλύπτονται με την κατάλληλη ενδυμασία. Οι κανονισμοί προστέθηκαν στους ηθικούς κώδικες της Οσάκας και οι εργαζόμενοι με τατουάζ ενθαρρύνθηκαν να τα αφαιρέσουν. Αυτό συνέβη εξαιτίας της στενής σχέσης των τατουάζ της Γιάκουζα ή του Ιαπωνικού οργανωμένου εγκλήματος, ύστερα από το περιστατικό τον Φεβρουάριο του 2012 όπου ένας κρατικός λειτουργός της Οσάκα απείλησε έναν μαθητή δείχνοντάς του το τατουάζ του. Τα τατουάζ έχουν αρνητική έννοια στην ιστορική Κίνα όπου οι εγκληματίες συχνά είχαν σημαδευτεί με τατουάζ.^[33][34] Η συσχέτιση των τατουάζ με τους εγκληματίες μεταδόθηκε από την Κίνα επηρεάζοντας την Ιαπωνία.^[33] Σήμερα τα τατουάζ θεωρούνται ταμπού στην Κινεζική κοινωνία.^[35] Οι Ρωμαίοι έκαναν τατουάζ στους εγκληματίες και τους σκλάβους και τον 19ο αιώνα αποφυλακισμένοι Αμερικανοί κατάδικοι και Βρετανοί λιποτάκτες αναγνωρίζονταν από τα τατουάζ τους. Οι αιχμάλωτοι στη Σιβηρία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί έκαναν τατουάζ με έναν αριθμό για λόγους ταυτοποίησης. Σήμερα πολλοί φυλακισμένοι κάνουν τατουάζ στους εαυτούς τους ως ένδειξη του χρόνου που πέρασαν στη φυλακή.^[3] Οι Αμερικανοί ιθαγενείς επίσης χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ σαν μέσο εκπροσώπησης της φυλής τους. Καθολικοί Κροάτες της Βοσνίας χρησιμοποίησαν θρησκευτικά Χριστιανικά τατουάζ, ειδικά παιδιών και γυναικών, για προστασία από τον εξαναγκαστικό προσηλυτισμό στο Ισλάμ κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής των Βαλκανίων.^[36]

Σύγχρονοι συσχετισμοί

Μέλος της εγκληματικής οργάνωσης Latin Kings επιδεικνύει το τατουάζ της συμμορίας του.

Κύριο λήμμα: Τατουάζ στη φυλακή

Στο βαθμό που αυτή η χρήση των τατουάζ στην κουλτούρα ή υποκουλτούρα προμήνυε την ευρέως διαδεδομένη δημοτικότητα τους στο γενικό πληθυσμό, τα τατουάζ εξακολουθούν να συσχετίζονται με την εγκληματικότητα. Τα τατουάζ στο πρόσωπο σε σχήμα δάκρυ είναι συνήθως συνδεδεμένα με τον αριθμό των ατόμων που έχει δολοφονήσει κάποιος. Αν και η γενική αποδοχή των τατουάζ είναι σε άνοδο στη Δυτική κοινωνία, εξακολουθούν να κουβαλάνε ένα βαρύ στίγμα μεταξύ ορισμένων κοινωνικών ομάδων. Τα τατουάζ γενικά εκλαμβάνονται ως ένα σημαντικό μέρος της κουλτούρας της Ρωσικής μαφίας. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004 σε 500 ενήλικες μεταξύ των ηλικιών 18 και 50, κατέληξε στο ότι υπάρχει σαφής σχέση ανάμεσα στο τατουάζ και την εγκληματικότητα. Το 72 της εκατό των ερωτηθέντων που είχαν τατουάζ στο πρόσωπο, στο λαιμό, στα χέρια ή δάκτυλα, είχαν περάσει περισσότερες από τρεις ημέρες στη φυλακή, σε σύγκριση με το 6 της εκατό του πληθυσμού χωρίς τατουάζ.^[37][38] Οι τρέχουσες πολιτιστικές αντιλήψεις σχετικά με το τατουάζ στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έχουν επηρεαστεί σημαντικά από μακρόχρονα στερεότυπα βασισμένα σε αποκλίνουσες κοινωνικές ομάδες του 19ου και 20ου αιώνα. Ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική τα τατουάζ είχαν συσχετιστεί με τα στερεότυπα, τη λαογραφία και το ρατσισμό.^[12] Τη δεκαετία του 1960 και '70 ήταν που ο κόσμος συνέδεσε τα τατουάζ με τέτοιες περιθωριακές ομάδες όπως οι μηχανόβιοι και οι φυλακισμένοι.^[39] Σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες πλήθος φυλακισμένων και εγκληματικές συμμορίες χρησιμοποιούν χαρακτηριστικά τατουάζ για να υποδείξουν γεγονότα σχετικά με την εγκληματική τους δραστηριότητα, τις ποινές φυλάκισης και τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση.^[40] Ένα τατουάζ δάκρυ, για παράδειγμα, μπορεί να είναι συμβολικό μιας δολοφονίας, ή κάθε δάκρυ να αντιπροσωπεύει το θάνατο ενός φίλου. Ταυτόχρονα, μέλη του Αμερικανικού στρατού έχουν μια εξίσου καθιερωμένη και μακροχρόνια ιστορία με τα τατουάζ για να υποδείξουν στρατιωτικές μονάδες, μάχες, σκοτωμούς, κ.λ.π., μια σχέση που παραμένει διαδεδομένη ανάμεσα στους ηλικιωμένους Αμερικανούς. Στην Ιαπωνία τα τατουάζ σχετίζονται με τις εγκληματικές ομάδες της Γιάκουζα όμως υπάρχουν και ομάδες μη σχετιζόμενες με τη Γιάκουζα, όπως ο σύλλογος για το τατουάζ Fukushi Masaichi που αποσκοπεί στη διατήρηση του δέρματος πεθαμένων Ιαπώνων που είχαν εκτενή τατουάζ. Το τατουάζ είναι επίσης συνηθισμένο στις Βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ανάλογα με τη επαγγελματική δραστηριότητα τα τατουάζ είναι αποδεκτά σε μια σειρά επαγγελμάτων στην Αμερική. Οι εταιρείες σε πολλούς τομείς ολοένα επικεντρώνονται στην πολυμορφία και την κοινωνική ένταξη.^[41]

Ένα ζευγάρι χριστιανών με ίδια τατουάζ με το σύμβολο του σταυρού ώστε να σχετίζεται με τη θρησκευτική τους πίστη

Η επικράτηση των γυναικών στη βιομηχανία του τατουάζ, παράλληλα με τον μεγαλύτερο αριθμό γυναικών που έχουν κάνει τατουάζ, οδηγούν στην αλλαγή των αρνητικών αντιλήψεων. Μια μελέτη για τα έφηβα κορίτσια χαρακτηρισμένα ως «υψηλού ρίσκου» (όπως ορίζεται από τη συνεχόμενη απουσία τους από το σχολείο και το σκασιαρχείο) έδειξε μια θετική συσχέτιση μεταξύ της τροποποίησης του σώματος και τα αρνητικά συναισθήματα προς το σώμα και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ωστόσο, η μελέτη επίσης κατέδειξε πως ένα ισχυρό κίνητρο σχετικά με την τροποποίηση του σώματος είναι η αναζήτηση «του εγώ και η επίτευξη κυριότητας και ελέγχου πάνω στο σώμα σε μια εποχή αυξανόμενη αποξένωσης».^[42] Πολλές μελέτες έχουν γίνει για τον πληθυσμό που έχει τατουάζ και για την αντίληψη της κοινωνίας σχετικά με τα τατουάζ. Τον Ιούνιο του 2006, το περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Δερματολογίας δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας τηλεφωνικής έρευνας του 2004. Βρέθηκε πως το 36% των Αμερικανών ηλικίας μεταξύ 18-29, το 24% ηλικίας μεταξύ 30-40 και το 15% μεταξύ των 41-51 είχαν ένα τατουάζ.^[37] Τον Σεπτέμβριο του 2006, το Ερευνητικό Κέντρο Πιου (Pew Research Center) διεξήγαγε μια τηλεφωνική έρευνα που έδειξε πως το 36% των Αμερικανών ηλικιών μεταξύ 18-25, το 40% των ηλικιών μεταξύ 26-40 και το 10% αυτών μεταξύ 41-64 είχαν ένα τατουάζ. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Γενιά Χ και η Γενιά Υ δεν φοβούνται να εκφραστούν μέσω της εμφάνισής τους και το τατουάζ είναι η πιο δημοφιλής μορφή αυτο-έκφρασης.^[43] Τον Ιανουάριο του 2008, μια έρευνα που διεξήχθη διαδικτυακά από την εταιρεία Harris Interactive εκτίμησε πως το 14% του συνόλου των ενηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ένα τατουάζ, ελαφρώς μειωμένο ποσοστό από το 2003, που ήταν 16%. Ανάμεσα στις ηλικιακές ομάδες, το 9% μεταξύ των ηλικιών 18-24, το 32% των ατόμων ηλικίας 25-29, το 25% μεταξύ 30-39 και το 12% εκείνων μεταξύ 40-49 είχαν τατουάζ, όπως και το 8% μεταξύ 50-64. Οι άντρες είναι ελάχιστα πιθανότερο να έχουν τατουάζ απ' ό,τι οι γυναίκες. Το Ρίτσμοντ στη Βιρτζίνια, έχει αναφερθεί ως μια από τις πόλεις με τα περισσότερα τατουάζ στις Ηνωμένες Πολιτείες.^[44] Η διάκριση αυτή οδήγησε το Valentine Richmond History Center να δημιουργήσει μια διαδικτυακή έκθεση με τίτλο «Ιστορία, μελάνι: Το εγχείρημα Τατού αρκάιβ». Η εισαγωγή της έκθεσης σημειώνει πως, «Στο παρελθόν, η δυτική κουλτούρα συσχέτιζε τα τατουάζ με εκείνα τα άτομα που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, ωστόσο σήμερα, τα αναγνωρίζει σαν μια νόμιμη μορφή τέχνης και είναι ευρέως αποδεκτά ως μέρος της κυρίαρχης τάσης».

Διαφήμιση και μάρκετινγκ

Ο πρώην αθλητής της πάλης CM Punk είναι γνωστός για τα τατουάζ του.

Τα τατουάζ έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στο μάρκετινγκ και τη διαφήμιση με τις εταιρείες να πληρώνουν ανθρώπους να κάνουν τατουάζ στο σώμα τους τα λογότυπά τους όπως το HBO, το Red Bull, η ASOS.com και το ρούμι Sailor Jerry's.^[45] Αυτή η μέθοδος διαφήμισης είναι γνωστή ως «σκινβερτάϊζιν».^[46] Το B.T.'s Smokehouse, μια ψησταριά στη Μασσαχουσέτη, πρόσφερε δωρεάν γεύματα εφ' όρου ζωής στους πελάτες που θα έκαναν τατουάζ το λογότυπό τους σε εμφανές μέρος του σώματός τους. Εννιά άνθρωποι επωφελήθηκαν της προσφοράς.^[47]

Κίνδυνοι για την υγεία

Κύριο λήμμα: Κίνδυνοι για την υγεία από τα τατουάζ

Σύγχρονα γάντια νιτριλίου που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης του τατουάζ και αποστειρωμένα εργαλεία.

Επειδή απαιτεί να τρυπηθεί το πάνω στρώμα του δέρματος, το τατουάζ εγκυμονεί ορισμένους κινδύνους για την υγεία όπως η μόλυνση και οι αλλεργικές αντιδράσεις. Οι σύγχρονοι επαγγελματίες του τατουάζ μειώνουν τους κινδύνους ακολουθώντας παγκόσμιες οδηγίες προφύλαξης όπως να εργάζονται με είδη μιας χρήσης και αποστειρώνοντας τα εργαλεία τους μετά από κάθε χρήση. Πολλές δημόσιες υπηρεσίες απαιτούν από τους επαγγελματίες του τατουάζ να έχουν σχετική εκπαίδευση αιμογενών παθογόνων που παρέχεται από τον Ερυθρό Σταυρό και τον OSHA. Από το 2009 (στις Ηνωμένες Πολιτείες) δεν έχουν υπάρξει καταγεγραμμένα περιστατικά μετάδοσης του HIV που να σχετίζονται με τα τατουάζ.^[48] Ωστόσο στα ερασιτεχνικά τατουάζ, όπως αυτά που γίνονται στις φυλακές, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος μόλυνσης. Λοιμώξεις που θεωρητικά μπορούν να μεταδοθούν από τη χρήση μη αποστειρωμένων εργαλείων τατουάζ ή μολυσμένο μελάνι περιλαμβάνουν τις επιφανειακές μολύνσεις του δέρματος, τις μυκητιάσεις, μερικές μορφές ηπατίτιδας, τον απλό ιό του έρπητα, τον HIV, τον σταφυλόκοκκο, τον τέτανο και τη φυματίωση.^[49] Τα μελάνια τατουάζ έχουν περιγραφεί ως «εξαιρετικά μη αντιδραστικά ιστολογικά».^[31] Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις αλλεργικών αντιδράσεων ιατρικά καταγεγραμμένες στα μελάνια τατουάζ, ιδιαίτερα σε ορισμένα χρώματα. Αυτό μερικές φορές οφείλεται στην παρουσία νικελίου σε μια χρωστική του μελανιού, η οποία πυροδοτεί μια συνηθισμένη αλλεργική αντίδραση στο μέταλλο. Μερικές φορές, όταν ένα αιμοφόρο αγγείο τρυπηθεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του τατουάζ, μπορεί να εμφανιστεί μια μελανιά ή αιμάτωμα. Ορισμένα χρώματα -όπως το κόκκινο ή παρόμοια χρώματα όπως το μωβ, το ροζ και το πορτοκαλί- τείνουν να προκαλούν περισσότερα προβλήματα και βλάβες συγκριτικά με άλλα.^[50] Το κόκκινο μελάνι έχει προκαλέσει τόσο σοβαρές ζημιές στο δέρμα και στη σάρκα όπου ο ακρωτηριασμός ενός ποδιού ή χεριού κρίθηκε απαραίτητος. Αν μέρος του τατουάζ (ειδικά αν είναι κόκκινο) αρχίζει να προκαλεί μικροπροβλήματα, όπως φαγούρα ή χειρότερα εξόγκωμα, τότε οι Δανοί εμπειρογνώμονες συμβουλεύουν έντονα να αφαιρεθούν τα κόκκινα τμήματα του τατουάζ.^[51]

Αφαίρεση

Κύριο λήμμα: Αφαίρεση τατουάζ

Καθώς τα τατουάζ θεωρούνται μόνιμα, είναι δυνατόν ορισμένες φορές να αφαιρεθούν, ολικώς ή μερικώς, με θεραπείες laser. Τυπικά, τα μαύρα και μερικά χρωματιστά μελάνια μπορούν να απομακρυνθούν περισσότερο ολοκληρωμένα απ' ό,τι μελάνια άλλων χρωματισμών. Το κόστος και ο πόνος που σχετίζεται με τη διαδικασία αφαίρεσης των τατουάζ είναι πολύ μεγαλύτερα απ' ό,τι το κόστος και ο πόνος για να αποκτηθούν. Μέθοδοι αφαίρεσης τατουάζ πριν τη χρήση του laser, περιλαμβάνουν τη δερμοαπόξεση, την salabrasion (την απόξεση του δέρματος με αλάτι), τη κρυοχειρουργική και την εκτομή -η οποία μερικές φορές χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τη μεταμόσχευση δέρματος για μεγαλύτερα τατουάζ. Αυτές οι παλαιότερου τύπου μέθοδοι, παρ'όλα αυτά, έχουν αντικατασταθεί πλήρως από την επιλογή θεραπειών με laser.

Προσωρινά τατουάζ

Εφαρμογή προσωρινού τατουάζ σε αστράγαλο.

Η εφαρμογή μελανιού ή βαφής στην επιφάνεια του δέρματος μερικές φορές αναφέρεται ως τατουάζ. Η μέχντι (mehndi), επίσης γνωστό ως χέννα, υπάρχει από τον 12ο αιώνα όπου φέρεται να προέρχεται από την αρχαία Ινδία. Είναι μια παραδοσιακή Ινδουιστική μέθοδος χρώσης του δέρματος και ένα έθιμο που συναντάται επίσης στη Βόρειο Αφρική, στη Νότια Ασία και στη Μέση Ανατολή. Οι σύγχρονες τεχνικές Mehndi περιλαμβάνουν τη μεταφορά του μελανιού πάνω σε φύλλα χαρτιού.

Δείτε ακόμα

Είδη

• 
  Μαύρο και γκρι τατουάζ
• 
  Ολόσωμο τατουάζ
• 
  Τατουάζ μανίκι
• 
  Τατουάζ στο κάτω τμήμα της πλάτης
• 
  Τατουάζ τριχωτού κεφαλής
• 
  Τατουάζ θηλών
• 
  Τατουάζ βολβού του ματιού
• 
  Κερατοειδικό τατουάζ
• 
  Τατουάζ γεννητικών οργάνων
• 
  Παραδοσιακό Τατουάζ του Βόρνεο
• 
  Τα μόκο
• 
  Πι'α
• 
  Μαλού
• 
  Ιρεζούμι, παραδοσιακό Ιαπωνικό τατουάζ
• 
  Τατουάζ μαρκέζαν
• 
  Τατουάζ γιάντρα
• 
  Μιανμάρ
• 
  Κλασικά
• 
  σύγχρονα
• 
  Ναυτικά τατουάζ
• 
  Τατουάζ χελιδόνι
• 
  Τατουάζ εγκληματιών
• 
  Τατουάζ στη φυλακή
• 
  Χάραγμα
• 
  Τατουάζ αμαλγάματος
• 
  Τατουάζ φλας

Παραπομπές

1. Samoa: Samoan Tattoos, Polynesian Cultural Center, http://www.polynesia.com/polynesian_culture/samoa/samoan-tattoos.html, ανακτήθηκε στις 2015-12-07
2. «The American Heritage® Dictionary of the English Language: Fourth Edition. 2000». bartleby.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2015.
3. «tattoo». The Hutchinson Unabridged Encyclopedia with Atlas and Weather guide (Credo Reference. Web. έκδοση). Helicon. 2010.
4. Roth, H. Ling (11 Σεπτεμβρίου 1900). On Permanent Artificial Skin Marks: a definition of terms. Bradford: Anthropological Section of the British Association for the Advancement of Science.
5. «Tattoos, Body Piercings, and Other Skin Adornments». Aad.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2012.
6. George Orwell (1940). «Down the Mine». Inside the Whale.
7. Johnson, Frankie J. "Tattooing: Mind, Body And Spirit. The Inner Essence Of The Art". Sociological Viewpoints 23. (2007): 45–61. Academic Search Premier. Web. 13 March 2013.
8. «25 Nobel Bible Verses Tattoos».
9. «Marking Slaves». www.archaeology.org. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2015.
10. Adrienne Mayor (March–April 1999). «People Illustrated». Archaeological Institute of America 52 (2). http://www.archaeology.org/9903/abstracts/tattoo.html.
11. «A Strange Trade — Deals in Maori Heads — Pioneer Artists». victoria.ac.nz.
12. Michael Atkinson. Tattooed: the sociogenesis of a body art. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2012.
13. Locke, Katherine. 2013. "Women choose body art over reconstruction after cancer battle: Undergoing a mastectomy is a harrowing experience, but tattoos can celebrate the victory over cancer." The Guardian. 7 August 2013.
14. «Nipple tattoos and their Michelangelo». BBC News. 21 December 2013. http://www.bbc.co.uk/news/magazine-25366749.
15. Hürriyet Daily News: Tattooist offers to tattoo names of Alzheimer patients in İzmir
16. Arndt, Kenneth A.· Hsu, Jeffrey T. S. (2007). Manual of Dermatologic Therapeutics (illustrated έκδοση). Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 116. ISBN 978-0781760584. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2013.
17. Tattooing in Ancient Egypt Part 2: The Mummy of Amunet by Gemma Angel, on 10 December 2012.
18. Deter-Wolf, Aaron; Robitaille, Benoît; Krutak, Lars; Galliot, Sébastien (February 2016). «The World's Oldest Tattoos». Journal of Archaeological Science:Reports 5: 19-24. doi:10.1016/j.jasrep.2015.11.007.
19. «Maori Tattoo». Maori.com. Maori Tourism Limited. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2015.
20. «The Cook Myth: Common Tattoo History Debunked». tattoohistorian.com.
21. Some days after a shipwreck divers recovered the bodies. Most were unrecognisable, but that of a crew member was readily identified by his tattoos: "The reason why sailors tattoo themselves has often been asked." The Times (London), 30 January 1873, p. 10
22. The Times (London), 3 April 1879, p. 9: "Crime has a ragged regiment in its pay so far as the outward ... qualities are concerned ... they tattoo themselves indelibly ... asserting the man's identity with the aid of needles and gunpowder. This may be the explanation of the Mermaids, the Cupid's arrows, the name of MARY, the tragic inscription to the memory of parents, the unintended pathos of the appeal to liberty."
23. Broadwell, Albert H. (27 January 1900). «Sporting pictures on the human skin». Country Life. Article describing work of society tattooist Sutherland Macdonald Αρχειοθετήθηκε 2013-11-03 στο Wayback Machine. refers to his clientele including "members of our Royal Family, among them H.R.H. the Duke of York, H.I.M. the Czarevitch, and Imperial and Royal members of Russian, German and Spanish courts...."
24. The Times (London), 18 April 1889, p. 12: "A Japanese Professional Tattooer". Article describes the activities of an unnamed Japanese tattooist based in Hong Kong. He charged £4 for a dragon, which would take 5 hours to do. The article ends "The Hong-Kong operator tattooed the arm of an English Prince, and, in Kioto, was engaged for a whole month reproducing on the trunk and limbs of an English peer a series of scenes from Japanese history. For this he was paid about £100. He has also tattooed ladies.... His income from tattooing in Hong Kong is about £1,200 per annum."
25. Broadwell, Albert H. (27 January 1900). «Sporting pictures on the human skin». Country Life. "In especially sensitive cases a mild solution of cocaine is injected under the skin, ... and no sensation whatever is felt, while the soothing solution is so mild that it has no effect ... except locally."
26. In 1969 the House of Lords debated a bill to ban the tattooing of minors, on grounds it had become "trendy" with the young in recent years but was associated with crime, 40 per cent of young criminals having tattoos. Lord Teynham and the Marquess of Aberdeen and Temair however rose to object that they had been tattooed as youngsters, with no ill effects. The Times (London), 29 April 1969, p. 4: "Saving young from embarrassing tattoos".
27. Genis, Daniel. «DIY Tattoos Make Irony Permanent». www.newsweek.com. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2015.
28. Kirby, David (2012). Inked Well. Patterns for College Writing: A Rhetorical Reader and Guide: Bedford/St. Martins. σελίδες 685–689. ISBN 9780312676841.
29. Roberts, D. J. (2012). «Secret Ink: Tattoo's Place in Contemporary American Culture». Journal of American Culture 35 (2): 153–65. doi:10.1111/j.1542-734x.2012.00804.x. https://archive.org/details/sim_journal-of-american-culture_2012-06_35_2/page/153.
30. Brittany, By (31 October 2010). «I'm inked therefore I am: Why tatts have left a mark on Gen Y». News.com.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-10-30. https://web.archive.org/web/20101030144237/http://www.news.com.au/entertainment/fashion/im-inked-therefore-i-am-why-tatts-have-left-a-mark-on-gen-y/story-e6frfn7i-1225945591327. Ανακτήθηκε στις 5 April 2012.
31. Tattoo lasers / Histology, Suzanne Kilmer, eMedicine
32. Ito, Masami, "Whether covered or brazen, tattoos make a statement Αρχειοθετήθηκε 2012-07-19 at Archive.is", Japan Times, 8 June 2010, p. 3
33. DeMello, Margo (2007). Encyclopedia of body adornment. Westport: Greenwood Press. σελ. 61. ISBN 978-0-313-33695-9.
34. Dutton, Michael (1998). Streetlife China. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 163 & 180. ISBN 0-521-63141-6.
35. Dutton, Michael (1998). Streetlife China. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 180. ISBN 0-521-63141-6.
36. Truhelka, Ciro. Wissenschaftliche Mittheilungen Aus Bosnien und der Hercegovina: "Die Tätowirung bei den Katholiken Bosniens und der Hercegovina." Sarajevo; Bosnian National Museum, 1896.
37. Laumann, Anne E.; Derick, Amy J. (September 2006). «Tattoos and Body Piercings in the United States: A National Data Set». Journal of the American Academy of Dermatology 55 (3): 413–421. doi:10.1016/j.jaad.2006.03.026. PMID 16908345.
38. Joshua Adams (2012), The Relationship between Tattooing and Deviance in Contemporary Society, σελ. 137–145
39. Bodies of Inscription: A Cultural History of the Modern Tattoo Community. Margo DeMello. Durham, NC: Duke University Press, 2000. vii + 222 pp., photographs, notes, bibliography, index.
40. Andrew Lichtenstein, Texas Prison Tattoos, http://www.foto8.com/issue01/dprisontattoos/prisontattoos1.html, ανακτήθηκε στις 8 December 2007
41. Hennessey, Rachel (8 Μαρτίου 2013). «Tattoos No Longer A Kiss Of Death In The Workplace - Yahoo! Small Business Advisor». Smallbusiness.yahoo.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2013.
42. Carroll, L.; Anderson, R. (2002), «Body piercing, tattooing, self-esteem, and body investment in adolescent girls», Adolescence 37 (147): 627–37, PMID 12458698
43. «A Portrait of "Generation Next"». The Pew Research Center for the People and the Press. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2012.
44. Harris, Al (19 August 2010). «Richmond, third most tattooed in U.S.». RichmondBizSense. http://www.richmondbizsense.com/2010/08/19/richmond-third-most-tattooed-in-u-s/. Ανακτήθηκε στις 24 March 2015.
45. Allen, Kevin (25 June 2013). «‘Your ad here?’ Marketers turn to tattoos». PR Daily (Ragan Communications, Inc.). http://www.prdaily.com/Main/Articles/Your_ad_here_Marketers_turn_to_tattoos_14716.aspx#. Ανακτήθηκε στις 18 April 2014.
46. Hines, Alice (30 May 2013). «The Tattoo As Corporate Branding Tool». Details (Condé Nast.). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-23. https://web.archive.org/web/20150923213906/http://www.details.com/blogs/daily-details/2013/05/the-tattoo-as-corporate-branding-tool.html. Ανακτήθηκε στις 18 April 2014.
47. Boynton, Donna (19 February 2013). «B.T.'s Smokehouse logo tattoo earns patrons free meals for life». Telegram.com (Worcester Telegram & Gazette Corp.). http://www.telegram.com/article/20130219/NEWS/102199933/0. Ανακτήθηκε στις 18 April 2014.
48. «HIV and Its Transmission». CDC. Ιουλίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2015.
49. «Tattoos: Risks and precautions to know first». MayoClinic.com. 20 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2012.
50. Danish TV2 - http://livsstil.tv2.dk/kropogsundhed/2014-03-26-gode-r%C3%A5d-om-tatoveringer-de-her-farver-skal-du-undg%C3%A5
51. Danish TV programme "Min krop til andres forfærdelse" or "My body to the dismay of others" aired on DR 3 1.July 9pm CEST. A man who at a younger age had competed with his older brother to obtain the largest tattoos, experienced an infection years later originating in the red portions of the tattoos, resulting in his left leg being amputated piece by piece. Also, a woman with incipient problems at her two formerly red roses was followed as her skin was removed.

Βιβλιογραφία

Ανθρωπολογικά

• Buckland, A. W. (1887) "On Tattooing", in Journal of the Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland, 1887/12, p. 318–328
• Caplan, Jane (ed.) (2000): Written on the Body: the Tattoo in European and American History, Princeton University Press
• DeMello, Margo (2000) Bodies of Inscription: a Cultural History of the Modern Tattoo Community, California. Durham NC: Duke University Press
• Fisher, Jill A. (2002). "Tattooing the Body, Marking Culture". Body & Society 8 (4): pp. 91–107.
• Gell, Alfred (1993) Wrapping in Images: Tattooing in Polynesia, Oxford: Clarendon Press
• Gilbert, Stephen G. (2001) Tattoo History: a Source Book, New York: Juno Books
• Gustafson, Mark (1997) "Inscripta in fronte: Penal Tattooing in Late Antiquity", in Classical Antiquity, April 1997, Vol. 16/No. 1, p. 79–105
• Hambly, Wilfrid Dyson (1925) The History of Tattooing and Its Significance: With Some Account of Other Forms of Corporal Marking, London: H. F. & G. Witherby (reissued: Detroit 1974)
• Hesselt van Dinter, Maarten (2005) The World of Tattoo; An Illustrated History. Amsterdam, KIT Publishers
• Jones, C. P. (1987) "Stigma: Tattooing and Branding in Graeco–Roman Antiquity", in Journal of Roman Studies, 77/1987, pp. 139–155
• Juno, Andrea. Modern Primitives. en:Re/Search #12 (October 1989) ISBN 0-9650469-3-1
• Kächelen, Wolf-Peter (2004): Tatau und Tattoo – Eine Epigraphik der Identitätskonstruktion. en:Shaker Verlag, Aachen, ISBN 3-8322-2574-9.
• Lombroso, Cesare (1896) "The Savage Origin of Tattooing", in Popular Science Monthly, Vol. IV., 1896
• Pang, Joey (2008) "Tattoo Art Expressions", https://web.archive.org/web/20100827000158/http://tattootemple.hk/
• Raviv, Shaun (2006) "Marked for Life: Jews and Tattoos" (en:Moment Magazine; June 2006)
• "Comparative study about Ötzi's therapeutic tattoos" (L. Renaut, 2004, French and English abstract)
• Robley, Horatio (1896) Moko, or, Maori tattooing. London: Chapman and Hall
• Roth, H. Ling (1901) "Maori tatu and moko". In: Journal of the Anthropological Institute vol. 31, January–June 1901
• Rubin, Arnold (ed.) (1988) Marks of Civilization: Artistic Transformations of the Human Body, Los Angeles: UCLA Museum of Cultural History
• Sanders, Clinton R. (1989) Customizing the Body: the Art and Culture of Tattooing. Philadelphia: Temple University Press
• Sinclair, A. T. (1909) "Tattooing of the North American Indians", in American Anthropologist 1909/11, No. 3, p. 362–400
• Wianecki, Shannon (2011) "Marked" en:Maui No Ka 'Oi Magazine.

Δημοφιλή και καλλιτεχνικά

• Green, Terisa. Ink: The Not-Just-Skin-Deep Guide to Getting a Tattoo ISBN 0-451-21514-1
• Green, Terisa. The Tattoo Encyclopedia: A Guide to Choosing Your Tattoo ISBN 0-7432-2329-2
• Kraków, Amy. Total Tattoo Book ISBN 0-446-67001-4

Ιατρικά

• CDC's Position on Tattooing and HCV Infection, en:Centers for Disease Control and Prevention, http://www.cdc.gov/hepatitis/C/cFAQ.htm#cFAQ10, ανακτήθηκε στις 12 June 2006
• Body Art (workplace hazards), en:National Institute for Occupational Safety and Health, http://www.cdc.gov/niosh/topics/body_art/, ανακτήθηκε στις 15 September 2008
• Tattoos and Permanent Makeup, en:United States Food and Drug Administration, http://www.fda.gov/Cosmetics/ProductandIngredientSafety/ProductInformation/ucm108530.htm, ανακτήθηκε στις 12 June 2006
• Haley, R. W.; Fischer, R. P. (March 2000). «Commercial tattooing as a potential source of hepatitis C infection». Medicine 80: 134–151. doi:10.1097/00005792-200103000-00006.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

wiktionary logo

Το Βικιλεξικό έχει σχετικό λήμμα:   τατουάζ

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Τατουάζ

• Tattoos, The Permanent Art Ντοκυμαντέρ παραγωγής του Off Book (web series)
• History, Ink παραγωγής της Meghan Glass Hughes για το Valentine Richmond History Center.