From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μανουήλ Oλόβολος (1245 – 1310/14) ή Μάξιμος Ολόβολος[2] ήταν Βυζαντινός λόγιος, διπλωμάτης, και μοναχός, και ένας από τους πρωτοστάτες εναντίον της επανένωσης της Ανατολικής με τη Δυτική εκκλησία (Δεύτερη Σύνοδος της Λυών) κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγου.
Μανουήλ Ολόβολος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1240 (περίπου)[1] |
Θάνατος | 1290 (περίπου)[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία[1] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φιλόλογος[1] ποιητής[1] φιλόσοφος[1] θεολόγος[1] μοναχός[1] |
Αρχικά ο Ολοβόλος διορίστηκε σε νεαρή ηλικία στην υπηρεσία του Μιχαήλ Παλαιολόγου ως γραμματικός, και συνέθεσε διάφορα κείμενα για τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Μιχαήλ και τις περιγραφές των διπλωματικών διαδικασιών με τη Δημοκρατία της Γένοβας, τα οποία σήμερα αποτελούν σημαντικές πρωτογενείς πηγές.[3][4] Το 1261 ωστόσο, ο Μιχαήλ διέταξε την τύφλωση και φυλάκιση του νομίμου διαδόχου της αυτοκρατορίας, του 11χρονου Ιωάννη Δ΄ Λάσκαρη του οποίου ήταν ο κηδεμόνας, εξασφαλίζοντας τον θρόνο οριστικά για τον εαυτό του. Κατά τις ιστορικές μαρτυρίες του Γεώργιου Παχυμέρη, ο Oλόβολος διαμαρτυρήθηκε δημοσίως για το συμβάν αυτό, με συνέπεια ο Μιχαήλ Παλαιολόγος να τον τιμωρήσει με ακρωτηριασμό της μύτης και των χειλιών του. Μετά από αυτό το συμβάν, ο Oλόβολος αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή και έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Προδρόμου στη Κωνσταντινούπολη, υιοθετώντας τη μοναστική ονομασία Μάξιμος.
Σημείωσε μεγάλη επιτυχία στις σπουδές του, και το 1265 με 1266, μέσω της παρέμβασης του Πατριάρχη Γερμανού Γ´ προς τον αυτοκράτορα, ο Oλόβολος απέκτησε μια θέση καθηγητή, πιθανώς στο ορφανοτροφείο της εκκλησίας του Αγίου Παύλου. Λόγω της έντονης αντίθεσης του στην ένωση των εκκλησιών όμως, υπέστη νέο δημόσιο εξευτελισμό περιφερόμενος δεμένος με σχοινί στο λαιμό του και καλυμμένος με εντόσθια ζώων και κόπρανα[5], και εξορίστηκε στο μοναστήρι του Μεγάλου Αγρού στη Προποντίδα το 1273, και δεν του επιτράπηκε να επιστρέψει στην πρωτεύουσα μέχρι το θάνατο του Μιχαήλ το 1282, όταν και ο γιος και διάδοχος του, ο Ανδρόνικος Β´ Παλαιολόγος, αποφάσισε κατά των σχεδίων περί ενώσεως. Έτσι ο Oλόβολος συμμετείχε στη Σύνοδο των Βλαχερνών το 1285, η οποία καταδίκασε επίσημα τις προσπάθειες ένωσης και καθαίρεσε τον πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, ηγέτη των ενωτικών. Ο Ολόβολος απέκτησε την αυτοκρατορική εύνοια, και έως το 1299 είχε λάβει τον τίτλο του ρήτορα και τον ρόλο του πρωτοσύγγελου.
Σύμφωνα με ένα από τους μαθητές του, τον Γεώργιο Γαλησιώτη, συνέχισε τη διδασκαλία έως τον θάνατό του, σε κάποιο χρονικό σημείο ανάμεσα στο 1310 και 1314. Επίσης μαθητές του, υπήρξαν οι Ιωάννης Πεδιάσιμος και Γρηγόριος Β´ Κύπριος.[6]
Ο Ολόβολος αναφέρεται πως ήταν από τους λίγους βυζαντινούς οι οποίοι κατείχαν καλή γνώση της λατινικής γλώσσας -ίσως από τους πρώτους μαζί με τον Πλανούδη-, και πως είχε μεταφράσει αρκετά κείμενα από ελληνικά σε λατινικά -όπως αυτά για το Περί Φυτών του Αριστοτέλη- και αντίστροφα -όπως τα έργα του Βοήθιου-,[5] καθώς και περιγράφεται ως ένας από τους κύριους συγγραφείς επί της γραμματικής των ελληνικών.[7][8]
Από τα συγγράμματά του πλέον γνωστά είναι η συλλογή λόγων που εξέδωσε με τον τίτλο Orationes,[9]το Versus Politici in Michaelem Palaeologum (Πολιτικοί λόγοι για τον Μιχαήλ Παλαιολόγο), και Ἑρμηνεῖαι, Scholia in Aram Dosiadae. . Του αποδίδεται επίσης ποιητικό έργο[10]καθώς και αναλυτικός σχολιασμός στο έργο του Οβίδιου.[11]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.