Δυναστεία των Αμαλών

Οι Αμαλοί^[1] ήταν ηγετική δυναστεία των Γότθων, ενός γερμανικού λαού που αντιμετώπισε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά την παρακμή της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. ^[2] Τελικά έγιναν ο βασιλικός οίκος των Οστρογότθων και ίδρυσαν το βασίλειο των Οστρογότθων της Ιταλίας. ^[3]

Δυναστεία των Αμαλών
Πληροφορίες ασχολίας
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Προέλευση

Η φυλή Αμάλ ισχυριζόταν ότι είχε θεϊκή καταγωγή. ^[4] Ο Ιορδάνης ο Αλανός γράφει:

Τώρα ο πρώτος από αυτούς τους ήρωες, όπως οι ίδιοι αφηγούνται στους θρύλους τους, ήταν ο Γκαπτ, ο οποίος γέννησε τον Ουλμούλ. Και ο Ουλμούλ γέννησε τον Αυγί, και ο Αυγίς γέννησε αυτόν που ονομαζόταν Αμάλ, από τον οποίο προέρχεται το όνομα των Αμαλών. [Ο Αμάλ τον Ισάρνι, αυτός τον Οστρογότθα, αυτός τον Ουνούιλ, αυτός τον Αθάλ.] Ο Aθάλ γέννησε τον Aχιούλφ και τον Oδουούλφ. Τώρα ο Aχιούλφ γέννησε την Aνσίλα και τον Eδιούλφ, τον Βουλτουούλφ και τον Eρμανάριχ. ^[5]

Αυτό παρέχει την ακόλουθη αρχή για τους πρώτους ηγεμόνες των Γότθων, πριν σκιαγραφήσει λεπτομερέστερα τις δύο διαιρέσεις, που προέκυψαν από τον γιο, Aχιούλφ του Aθάλ, τον τελευταίο σε αυτή την πρώιμη γενεαλογία:

Πρώιμοι ηγεμόνες/βασιλείς
Γκαπτ
Ουλμούλ
Αυγίς
Αμάλ
Ισάρνις
Οστρογότθας
Ουνούιλ
Aθάλ [6]

Ο Γκαπτ ή Γκάουτ είναι ο Σκανδιναβός θεός του πολέμου. Ο Ουλμούλ ή Ουμλί-Ουμλούλ, θεωρείται ο θεϊκός πατέρας του δανικού λαού. ^[4] Ο Ερμανάριχος (επίσης αναφερόμενος ως Ερμανάριχ ή Χερμανάριχος), προσδιορίζεται ως Γρευθούνγιος βασιλιάς, που κυβέρνησε εδάφη στη σύγχρονη Ουκρανία. Ο Ερμανάριχ σηματοδοτεί τη 10η μυθική γενιά, και την 1η γενιά που υποστηρίζεται από ιστορικά στοιχεία. ^[4]

Ιστορία

Οι Aμάλοι παρέμειναν μία εξέχουσα οικογένεια, καθώς οι Γρευθούνγιοι εξελίχθηκαν στους Οστρογότθους, έγιναν υποτελείς των Ούννων και μετακινήθηκαν δυτικά. Το 453 οι Οστρογότθοι ανέκτησαν την ανεξαρτησία τους υπό τον Θεοδέμιρ των Αμαλών. Σύμφωνα με τον Ιορδάνη, «ο Βουλτουούλφ γέννησε τον Βαλαραβάνς και ο Βαλαραβάνς τον Βινιθάριο. Ο Βινιθάριος εξάλλου γέννησε τον Βανδαλάριο. Ο Βανδαλάριος γέννησε τον Θεοδέμιρ, τον Βαλάμιρ και τον Βιδίμερ» ^[5] Ο γιος του Θεοδέμιρ, Θεοδώριχος ο Μέγας, ίδρυσε το βασίλειο των Οστρογότθων. 

Ένας ξεχωριστός κλάδος της οικογένειας ήταν μέλη των Βησιγότθων. Ο Σιγέριχ, ένας σύντομος σφετεριστής του βησιγοτθικού θρόνου το 415, μπορεί να ήταν μέλος των Αμάλ. Ένας άλλος Βησιγότθος, ο Ευθάριχ, επανένωσε τους κλάδους της οικογένειας, νυμφευόμενος την κόρη του Θεοδώριχου, την Αμαλασούνθα. Ο Ιορδάνης δηλώνει «Ο Ερμανάριχ, ο γιος του Aχιούλφ, γέννησε τον Ουνινούνδ και ο Ουνιμούνδ γέννησε τον Θορισμούνδ. Τώρα ο Θορισμούνδ γέννησε τον Bερεμούνδ, ο Bερεμούνδ γέννησε τον Βετέριχ και ο Βετέριχ ομοίως γέννησε την Eυθάριχ».

Το τελευταίο πιστοποιημένο μέλος του οίκου των Αμάλ ήταν ο Θεοδεγίσκλος, γιος του αχ.

Στη Λογοτεχνία

Στο Τραγούδι του Νιμπελούνγκεν (Nibelungenlied) και κάποια άλλα μεσαιωνικά γερμανικά επικά ποιήματα, οι οπαδοί του Ντήτριχ φον Μπερν αναφέρονται ως «Aμελούνγκεν». Σε άλλες περιπτώσεις, το Άμελουνγκ ερμηνεύεται εκ νέου ως το όνομα ενός από τους προγόνους του Ντήτριχ. Το Kaiserchronik αναφέρεται επίσης στην οικογένεια του Dietrich/Theoderic ως «Amelungen» και σε μία επιστολή τού επισκόπου Mάινχαρντ φον Μπάμπεργκ, καθώς και στα Χρονικά του Κβέντλινμπουργκ, το «Amulungum»/«Amelung» («the Amelung») χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στον ίδιο τον Ντήτριχ. Αυτό δείχνει ότι η κληρονομιά της οικογένειας μνημονεύτηκε στην προφορική παράδοση επί μακρόν, μέχρι τον Μεσαίωνα, πολύ αφότου είχαν πάψει να κυκλοφορούν οποιεσδήποτε ιστορίες για τους ίδιους τους Αμάλ.

Το έργο Καταγωγή των Γότθων (Origo Gothica) του Kασσιοδώρου περιγράφει τους Γότθους, που μετακινήθηκαν στον Εύξεινο Πόντο, όπου χωρίστηκαν σε δύο φατρίες, οι Aμάλοι, που αργότερα θα γινόταν οι Οστρογότθοι και οι Bάλθοι, που έγιναν Βησιγότθοι. Τόσο οι Αμάλοι όσο και οι Μπάλθοι καλούνται ως οικογένειες «βασιλέων και ηρώων». ^[4] Ωστόσο, ακόμη και πριν από την εποχή του Κασσιόδωρου, η παράδοση των Αμάλ φαινόταν να είναι ακόμα δημοφιλής. Αυτό φαίνεται στην ονομασία των βασιλικών προσώπων, όπως οι κόρες τού Θεοδώριχου, Oστρογότθα και Aμαλασούνθα, και η αδελφή του, Aμαλαφρίδα, που έλαβαν όλες ονόματα Aμάλ. ^[4]

Υστεροφημία

Τουλάχιστον δύο εξέχουσες οικογένειες ευγενών ισχυρίστηκαν ότι κατάγονταν από τους Αμαλούς: οι Μπίλλουνγκ δούκες της Σαξονίας, γνωστοί επίσης ως Αμέλουνγκς ή φον Έμλινγκεν, και οι Σολοβγιόβς, βαρόνοι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1727 (σε γερμανικές πηγές, γνωστοί ως von Solowhoff ή Solowhoff von Greutungen). Οι Solovjov ισχυρίστηκαν συγκεκριμένα ως πρόγονό τους τον Ερμανάριχ.

Το όνομα του Βησιγότθου βασιλιά Aμαλάριχ του 6ου αι. -που σημαίνει "κυβερνήτης Amal", αν και στην πραγματικότητα ανήκε στη δυναστεία Μπαλτ- ήταν η πηγή των ηπειρωτικών τοπωνυμίων της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, μέσω της ιταλικής παραλλαγής "Amerigo".

Στη λαϊκή κουλτούρα

• Οι Αμάλοι εμφανίζονται ως η δυναστεία "Amaling" στο μεγάλο παιχνίδι στρατηγικής Crusader Kings 2.

Δείτε επίσης

• Οίκος του Αττίλα
• Οίκος του Μπαλτ

Ηγεμόνες των Αμάλ

• Eρμανάριχ, βασιλιάς των Γρευθούνγων, π. 370
• Σιγέριχ, βασιλιάς των Βησιγότθων, 415
• Θεοδέμιρ, βασιλιάς των Οστρογότθων, μέχρι το 474
• Θεοδώριχος ο Μέγας, βασιλιάς των Οστρογότθων, 474-526
• Αθαλάριχ, βασιλιάς των Οστρογότθων, 526-534
• Θεοδαχάτ, βασιλιάς των Οστρογότθων, 534-536.

Γενεαλογία

Γκαπτ

Ουμούλ

Αυγίς

Αμάλ ΟΙΚΟΣ ΑΜΑΛ

Ισάρνις

Οστρογότθας

Ουνουίλ

Αθάλ

Αχιούλφ

Οδουούλφ

Ανσίλας

Εδιούλφ

Βουλτουούλφ

Ερμανάριχος βασ. των Γρευθούνγιων, Γότθων

Βαλαραβάνς

Βινιθάριος

Βανδαλάριος

Σιγέριχος βασ. των Βησιγότθων

Σάρος ευγενής Γότθος

Θιυδίμιρ

Θεοδέμιρος βασ. των Οστρογότθων

(κόρη) ∞ Βαλάμηρος βασ. των Οστρογότθων

Αμαλαφρίδα ∞ Θρασαμούνδος βασ. των Βανδάλων ΟΙΚΟΣ

Θεοδώριχος ο Μέγας βασ. των Οστρογότθων, Βησιγότθων

Αυδοφλέδα

Κλόβις Α΄ βασ. των Φράγκων ΟΙΚΟΣ ΜΕΡΟΒΙΓΓΙΩΝ

Θεοδαχάτος βασ. των Οστρογότθων ∞Γουδελίβα

Αμαλαβέργα ∞ Ερμαναφρίδος βασ. των Θουριγγίων ΟΙΚΟΣ

(νόθη) Θεοδεγόθα ∞ Αλάριχος Β΄ βασ. των Βησιγότθων ΟΙΚΟΣ ΒΑΛΤΩΝ

Αμαλασούνθα 1.Τραγουίλας 2.Ευθάριχος ύπατος ΟΙΚΟΣ

(νόθη) Οστρογότθα ∞ Σιγισμόνδος βασ. της Βουργουνδίας ΟΙΚΟΣ ΠΑΛΑΙΩΝ ΓΟΥΕΛΦΩΝ

Ανίκιος

Ιουστίνος Α΄ Αυτ. των Ρωμαίων

Βιγιλαντία ΔΥΝ. ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ

Ροδελίνδη ∞ Αυδοΐνος βασ. των Λομβαρδών

Αμαλαφρίδας στρατηγός στην ΚΠολη

Αμαλάριχος βασ. των Βησιγότθων

Αθαλάριχος βασ. των Οστρογότθων

Ματασούνθα ∞ 1.Ουίτιγις βασ. των Οστρογότθων

2.Γερμανός στρατηγός

Ιουστινιανός Α΄ Αυτ. των Ρωμαίων

Δείτε επίσης

• Η καταγωγή και οι πράξεις των Γότθων (Getica)
• Βανταμέρκα

Παραπομπές

1. Μπογδάντσαλης 2020, σελ. 28.
2. «FamilyTreeDNA - Genetic Testing for Ancestry, Family History & Genealogy». www.familytreedna.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2019.
3. Wolfram, Herwig (13 Φεβρουαρίου 1990). History of the Goths (στα Αγγλικά). University of California Press. ISBN 9780520069831.
4. Wolfram, Herwig (1988). History of the Goths. Berkeley: University of California Press. σελίδες 32.
5. Christensen, Arne Søby (1 Ιανουαρίου 2002). Cassiodorus, Jordanes and the History of the Goths: Studies in a Migration Myth. Museum Tusculanum Press. ISBN 9788772897103.
6. Πήτερ Χήδερ, 'Cassiodorus and the Rise of the Amals: Genealogy and the Goths under Hun Domination,' The Journal of Roman Studies, Vol. 79 (1989), pp. 103-128 p.104

Πηγές

• Μπογδάντσαλης, Δημήτριος (2020). Οι Γότθοι στη Θράκη και οι σχέσεις τους με το Βυζάντιο. Κομοτηνή: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. doi:10.26257/heal.duth.12625.
• Bradley, Henry (Δεκεμβρίου 2009). The Goths, from the Earliest Times to the End of the Gothic Dominion in Spain. General Books LLC. ISBN 978-1-150-60725-7.
• Jones, Arnold. Prosopography of the Later Roman Empire, Cambridge at the University Press, 1971.
• Jordanes (12 Νοεμβρίου 2013). The Origin and Deeds of the Goths. B & R Samizdat Express. σελ. 551. ISBN 978-1-4554-3671-2.