Δυναστεία των Βάλτων

Η δυναστεία των Βάλτων^{[1][2] [3] [4]} ή η δυναστεία των Βαλθών ^[5] (λατινικά: Balti‎‎ ή Balthi) ήταν η πρώτη κυρίαρχη οικογένεια των Βησιγότθων από το 395 έως το 531. Οδήγησαν τους Βησιγότθους στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα χρόνια της παρακμής της.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Αβλάβιο, όπως αναφέρει ο ιστορικός Ιορδάνης, οι Βησιγότθοι διοικούνταν από τους Μπαλτ από την αρχαιότητα. Ο Ιορδάνης, ωστόσο, λέει ότι όλοι οι Γότθοι διοικούνταν στο παρελθόν από τη δυναστεία των Αμάλ. ^[6] Βασιζόμενος στον Κασσιόδωρο, ο Ιορδάνης λέει ότι οι Μπαλτ ήταν «δεύτεροι» μετά τους Οστρογότθους Αμάλ. ^[7] Ισχυρίζεται ότι η οικογένεια ονομάστηκε από πολύ παλαιά για την τόλμη της: «Baltha, που [στα γοτθικά] σημαίνει τολμηρή» (Baltha, qui est audax). ^[8] Ο ιστορικός Χέρβιχ Βόλφραμ θεωρεί ότι το όνομα Μπαλτ/Βαλτ μπορεί να προέρχεται από το νησί που αναφέρει ο Πλίνιος του Πρεσβύτερος, Bαλτία (δηλαδή, νησί των Βαλτικών), το οποίο αποκαλεί επίσης Βασιλία (δηλαδή, βασιλική γη). ^[5]

Οι Βησιγότθοι ως έθνος σχηματίστηκαν υπό την κυριαρχία του Αλάριχου Α', του πρώτου που ονομαζόταν Μπαλτ, μόλις το 395 ^[6] Έγινε διάσημος για το ότι λεηλάτησε τη Ρώμη το 410. Οι απόγονοί του συνέχισαν να κυβερνούν μέχρι το 531, όταν με το τέλος του Αμαλάριχ η γραμμή εξαφανίστηκε. Το 507 οι Βησιγότθοι ηττήθηκαν από τους Φράγκους στη Μάχη του Βουγιέ και έχασαν το μεγαλύτερο μέρος του βασιλείου τους. Το 511 ο βασιλιάς των Οστρογότθων Θεοδώριχος ο Μέγας παρενέβη για να καθαιρέσει τον Μπαλτ βασιλιά Γεζάλεχ. Κυβέρνησε ο ίδιος μέχρι το θάνατό του το 526, όταν τον διαδέχθηκε ο Αμαλάριχ. Η παρέμβαση του Θεοδώριχου πιστώνεται συχνά ότι έσωσε το βασίλειο των Βησιγότθων, αλλά τερμάτισε τη δυναστεία των Bαλτ. ^[4]

Ο ιδιωτικός πλούτος (res privata) των βασιλέων Μπαλτ, που είχε αποτελέσει θεμέλιο της νομιμότητάς τους, μετατράπηκε σε βασιλικό θησαυροφυλάκιο (thesaurus regalis) και έγινε κρατική ιδιοκτησία μετά το 531 ^[9]. Η δυναστική αρχή εγκαταλείφθηκε και οι βασιλείς επιλέγονταν με εκλογή, μέχρι την πτώση του βασιλείου των Βησιγότθων το 711 ^[2].

Κατάλογος ηγεμόνων

• Aλάριχ Α΄ (395–410)
• Aταούλφ (410–415)
• Βάλλιας (415–419)
• Θεοδώριχ[ος] Α΄ (419–451)
• Θορισμούνδ (451–453)
• Θεοδώριχ[ος] Β' (453-466)
• Eυάριχ (466–484)
• Aλάριχ Β΄ (484–507)
• Γεζάλεχ (507–511)
• Αμαλάριχ (526–531)

Γενεαλογία του Οίκου των Μπαλτ

Αριάρικ βασ. των Θερβίγγειων

Αόρικ βασ. των Θερβίγγειων

Αθανάριχος βασ. των Θερβιγγείων/Βησιγότθων

Αλάριχος Α΄ βασ. των Βησιγότθων

Αταούλφος βασ. των Βησιγότθων

Γάλλα Πλακιδία (κόρη Θεοδοσίου Α΄ Αυτ. των Ρωμαίων) ΔΥΝ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Α΄

Βάλλιας βασ. των Βησιγότθων

Θεοδώριχος Α΄ βασ. των Βησιγότθων

Θορισμούνδος βασ. των Βησιγότθων

Θεοδώριχος Β΄ βασ. των Βησιγότθων

Ευάριχος βασ. των Βησιγότθων ∞ Ραγναχίλδα

Αλάριχος Β΄ βασ. των Βησιγόρθων

Θεοδεγόθα (κόρη Θεοδώριχου του Μεγάλου) ΟΙΚΟΣ ΑΜΑΛ

(νόθος) Γεζάλεχος βασ. των Βησιγότθων

Αμαλάριχος βασ. των Βησιγότθων

Κλοτίλδη (κόρη Κλόβι Α΄ των Φράγκων) ΟΙΚΟΣ ΜΕΡΟΒΙΓΓΕΙΩΝ

Παραπομπές

1. Μπογδάντσαλης 2020, σελ. 28.
2. Roger Collins, Visigothic Spain, 409–711 (Blackwell, 2008), p. 45.
3. Guy Halsall, Barbarian Migrations and the Roman West, 376–568 (Cambridge University Press, 2007), p. 510.
4. A. Barbero and M. I. Loring, "The Formation of the Sueve and Visigothic Kingdoms in Spain", in Paul Fouracre (ed.), The New Cambridge Medieval History, Volume 1: c.500–c.700 (Cambridge University Press, 2005), pp. 175 and 178.
5. Herwig Wolfram, History of the Goths (University of California Press, 1979), pp. 32–34, has theories on family connections and Baltic connections.
6. Peter Heather, "Balti", in Oiver Nicholson (ed.), The Oxford Dictionary of Late Antiquity (Oxford University Press, 2018), p. 202.
7. post Amalos secunda nobilitas Balthorumque
8. Arne Søby Christensen, Cassiodorus, Jordanes and the History of the Goths: Studies in a Migration Myth (Museum Tusculanum Press, 2002), pp. 320–21.
9. Pablo C. Díaz and María R. Valverde, "The Theorethical Strength and Practical Weakness of the Visigothic Monarchy of Toledo", in Frans Theuws and Janet L. Nelson (eds.), Rituals of Power: From Late Antiquity to the Early Middle Ages (Brill, 2000), p. 69.

Πηγές

• Μπογδάντσαλης, Δημήτριος (2020). Οι Γότθοι στη Θράκη και οι σχέσεις τους με το Βυζάντιο. Κομοτηνή: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. doi:10.26257/heal.duth.12625.

Περαιτέρω ανάγνωση

• Peter Heather : Cassiodorus and the Rise of the Amals. Genealogy and the Goths under Hun Domination, στο: Journal of Roman Studies 79 (1989), S. 103–128.
• Peter Heather: Goths and Romans, 332–489, Οξφόρδη 1991.
• H. Kuhn/R. Wenskus: Amaler, στο: Reallexikon der germanischen Altertumskunde, Bd. 1, S. 246–248. * Henry Bradley, The Goths: from the Earliest Times to the End of the Gothic Dominion στην Ισπανία. Δεύτερη έκδοση, 1883, Νέα Υόρκη: GP Putnam's Sons, κεφάλαιο 1.