Αθανάριχος

Ο Αθανάριχος^[1][2] (λατιν. Athanaricus, απεβ. 381 μ.Χ.) ήταν ηγεμόνας πολλών φυλών των Θερβιγγιανών Γότθων επί τουλάχιστον δύο δεκαετίες τον 4ο αιώνα. Σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ηγεμονίας του, ο Αθανάριχος αντιμετώπιζε εισβολές στα εδάφη του από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τους Ούννους, αλλά και έναν εμφύλιο πόλεμο. Θεωρείται ο πρώτος βασιλιάς των Βησιγότθων, που αργότερα κυρίευσαν και την ίδια τη Ρώμη, προτού εγκατασταθούν στην Ιβηρία και ιδρύσουν εκεί το Βασίλειο των Βησιγότθων.

Αθανάριχος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	318
Θάνατος	25  Ιανουαρίου 381 ή 25  Μαρτίου 381 Κωνσταντινούπολη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης αρχηγός φυλής
Οικογένεια
Τέκνα	Αλάριχος Α' Αταούλφος Βάλλιας
Γονείς	Αόρικ
Αδέλφια	Rothesteus
Οικογένεια	Δυναστεία των Βάλτων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Judge of the Tervingi (365–376)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία

«Ο Αθανάριχος και ο Ουάλης επί του Δουνάβεως», ξυλογραφία του 1860 βασισμένη σε σχέδιο του Έντουαρντ Μπέντεμαν.

Ο Αθανάριχος, γιος του Αορίχου, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ιστορία το 367-369, με τους πολέμους του κατά του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ουάλη. Το 369, μετά τη Μάχη του Νοβιόδουνου (στη σημερινή Ρουμανία), διαπραγματεύθηκε μία ευνοϊκή συμφωνία για τον λαό του. Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Αθανάριχου, πολλοί υπήκοοί του είχαν προσηλυτισθεί στον Αρειανισμό (αίρεση του Χριστιανισμού), κάτι που έβρισκε τον Αθανάριχο αντίθετο, καθώς φοβόταν ότι ο Χριστιανισμός γενικότερα θα κατέστρεφε τον γοτθικό πολιτισμό. Σύμφωνα με τον Σωζομενό, περισσότεροι από 300 Χριστιανοί σκοτώθηκαν στον Διωγμό του Αθαναρίχου κατά τη δεκαετία του 370, με γνωστότερο ίσως τον Άγιο Νικήτα.

Ο Φριτιγέρνης, αντίπαλος του Αθανάριχου, ήταν οπαδός του Αρειανισμού και ευνοούμενος τού, επίσης Αρειανού, Ουάλη. Από το 371 έως το 375 ο Αθανάριχος πολέμησε τον Φριτιγέρνη σε εμφύλιο πόλεμο. Μαζί με τους στρατηγούς του Μουνδέριχο και Λαγγαρίμανο (Lagarimanus), ο Αθανάριχος ηττήθηκε αργότερα από τους εισβάλλοντες Ούννους. Καταφεύγοντας προσωρινά στα Καρπάθια Όρη, ο Αθανάριχος έγινε δεκτός αργότερα με μεγάλες τιμές από τον Θεοδόσιο Α΄ στην Κωνσταντινούπολη το 381, οπότε και υπέγραψε συνθήκη φιλίας με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.^[3]

Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, ο Σωζομενός και ο Ζώσιμος αναφέρονται στις συγκρούσεις μεταξύ Φριτιγέρνη και Αθαναρίχου.^[4][5][6] Αντιθέτως, ο Αμμιανός Μαρκελλίνος και ο Φιλοστόργιος δεν κατέγραψαν τέτοιες συγκρούσεις.

Λίγο καιρό μετά την άφιξή του στην Κωνσταντινούπολη, ο Αθανάριχος απεβίωσε από κάποια νόσο.^[7] Ο Θεοδόσιος τον κήδευσε με τόση μεγαλοπρέπεια και πολυτέλεια, ώστε «οι βάρβαροι έμειναν έκπληκτοι»^[8] Με συνθήκη το 382, συμφωνήθηκε ειρήνη με όσους Θερβιγγιανούς (Βησιγότθους πλέον) πολεμούσαν ακόμα τους Ρωμαίους στη Θράκη, και κράτησε μέχρι το τέλος του Θεοδοσίου Α΄ το 395.

Παραπομπές

1. Μπογδάντσαλης 2020, σελ. 37.
2. Maurizio Lupoi (18 Ιανουαρίου 2007). The Origins of the European Legal Order. Cambridge University Press. σελίδες 47 κ.ε. ISBN 978-0-521-03295-7. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.
3. History of the Goths. University California Press. 13 Φεβρουαρίου 1990. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2012.
4. Socrates Scholasticus, Church History, βιβλίο 4, κεφ. 33.
5. Σωζομενού Εκκλ. Ιστ., βιβλίο 6, κεφ. 37.
6. Ζωσίμου Historia Nova, βιβλίο 4.
7. Hydatius: Chronicon 39, 3. Prosper Tiro: Chronicon 41, 4 & Fasti consulares, s.a. 381.
8. Ζώσιμος, βιβλίο 4, κεφ. 34

Πηγές

• Μπογδάντσαλης, Δημήτριος (2020). Οι Γότθοι στη Θράκη και οι σχέσεις τους με το Βυζάντιο. Κομοτηνή: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. doi:10.26257/heal.duth.12625.