Μάχη της Ανδράσσου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μάχη της Ανδράσσου ή Αδράσσου ήταν μία συμπλοκή που διεξήχθη στις 8 Νοεμβρίου 960 σε ένα άγνωστο ορεινό πέρασμα στα βουνά του Ταύρου, μεταξύ των Ρωμαίων, με επικεφαλής τον Λέοντα Φωκά τον νεότερο, και των δυνάμεων του εμιράτου των Χαμδανιδών του Χαλεπίου υπό τον εμίρη Σαΐφ αλ-Ντάουλα.
Ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα είχε ιδρύσει ένα εμιράτο με έδρα το Χαλέπιο το 945 και γρήγορα αναδείχθηκε ως ο κύριος Μουσουλμάνος ανταγωνιστής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα ανατολικά της σύνορα. Και οι δύο πλευρές εξαπέλυσαν επιδρομές και αντεπιδρομές με εναλλασσόμενη επιτυχία: οι Χαμδανίδες εισέβαλαν στις Ρωμαϊκές επαρχίες της Μ. Ασίας και οι Ρωμαίοι επιδρομές στις κτήσεις των Χαμδανιδών στην Άνω Μεσοποταμία και τη βόρεια Συρία.
Στα μέσα του 960, εκμεταλλευόμενος την απουσία μεγάλου μέρους του Ρωμαϊκού στρατού στην εκστρατεία κατά του εμιράτου της Κρήτης, ο Χαμδανίδης πρίγκιπας εξαπέλυσε άλλη μία εισβολή στη Μ. Ασία και εισέβαλε βαθιά και ευρέως στην περιοχή της Καππαδοκίας. Κατά την επιστροφή του όμως, ο στρατός του δέχθηκε ενέδρα από τον Λέοντα Φωκά στο πέρασμα της Ανδάσσου. Ο ίδιος ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα μόλις και μετά βίας γλίτωσε, αλλά ο στρατός του εξολοθρεύτηκε.
Μετά από μία σειρά Ρωμαϊκών επιτυχιών τα προηγούμενα χρόνια, η μάχη της Ανδράσσου θεωρείται από πολλούς μελετητές ότι έσπασε οριστικά την εξουσία του εμιράτου των Χαμδανιδών. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της δύναμής του και όλο και περισσότερο κατακλυζόμενος από ασθένειες, ο Σαΐφαλ-Ντάουλα δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να επιτεθεί τόσο βαθιά σε Ρωμαϊκά εδάφη. Με επικεφαλής τον αδελφό του Λέοντα, τον Νικηφόρο (Β΄) Φωκά, οι Βυζαντινοί εξαπέλυσαν τώρα μία συνεχή επίθεση, που μέχρι το 969 είχε κατακτήσει την Κιλικία και τη βόρεια Συρία γύρω από την Αντιόχεια και είχε ως αποτέλεσμα την υποτέλεια του ίδιου του Χαλεπίου.