From Wikipedia, the free encyclopedia
Ліст апостала Іуды, Сабо́рны ліст Свято́га Апо́стала Іу́ды[1], Сабо́рнае Пасла́нне свято́га Апо́стала Іу́ды[2], Ліст Ю́ды[3], Пасла́ньне Ю́ды[4] — адзін з лістоў апосталаў, які ўваходзіць у спіс кніг Новага Запавету. Паводле ўсходняй традыцыі, змяшчаецца пасля трэцяга ліста апостала Іуды перад лістом да Рымлянаў, аднак паводле заходняй традыцыі пасля ліста Іуды ідзе кніга Адкрыцця Яна Багаслова.
| Ліст апостала Іуды | |
|---|---|
|
| |
| Апостал Іуда пэндзля дэ Латура, пач. 17 ст. | |
| Раздзел: | Новы Запавет |
| Вікікрыніцы: |  Саборнае пасланьне сьвятога Апостала Юды
Тэкст на Вікікрыніцах |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Імя аўтара дадзена ў самым пачатку ліста. Аўтар называе сабе Іудай, братам Якава. Вядома, што адным з братанічаў Ісуса Хрыста быў Якаў, а яго малодшым братам — Іуда, імя якога таксама згадваецца ў Евангеллях. Згодна з царкоўнымі праданнямі, Іуда быў біскупам Ерусалімскай царквы. Аднак у грэчаскім тэксце ліста Іуда названы «Якаўлевым», што можа значыць не толькі брата, але і сына Якава.
Нягледзячы на тое, што ліст быў вядомы яшчэ ў старажытнасці, працяглы час існавалі сумненні ў яго кананічнасці, нават да IV стагоддзя. Гэта магло здарыцца, магчыма, таму, што ў лісце цытуюцца ў якасці Святога Пісання два творы, якія не ўвайшлі ў канон Старога Запавета, але былі папулярнымі сярод вернікаў: Запавет Майсея і Першая кніга Еноха.
Ліст адрасаваны «ўсім закліканым Богам-Айцом і ахаваным Ісусам Хрыстом», гэта значыць, што ліст мог быць накіраваны як да асобнай суполкі, так і да шэрагу суполак на нейкай мясцовасці.
Мэтай напісання ліста былі ілжэвучэнні, якія пачалі распаўсюджвацца ў першаапостальскай царкве. Гэта тыя ж ілжэвучэнні, якія згадваліся і актыўна крытыкаваліся ў іншых лістах апосталаў. Адным з такіх было вучэнне, згодна якому хрысціянская свабода тлумачылася як уседазволенасць і магчымасць весці амаральны лад жыцця.
У пачатку ліста апостал паведамляе чытачам, што першапачаткова ён меў мэтай пісаць пра іншае, а менавіта пра агульнае выратаванне. Але калі ён даведаўся, што ў царкву пракраліся людзі, якія прапаведавалі ілжэвучэнне, то ён змяніў першапачатковы намер. Аўтар адчувае асаблівую небяспеку, таму што тыя людзі займаюць у суполках кіруючыя ролі, аднак іхныя паводзіны далёкія ад Божых стандартаў. Іуда ў вельмі эмацыйным стылі крытыкуе ерэтыкаў, прыводзячы прыклады са Святой гісторыі. Апостал яскрава хоча паказаць, што ў з’яўленні ерасі няма нічога дзіўнага, бо іх з’яўленне была прадказана прароцтвамі. Але як загінулі адступнікі ў Старым Запавеце, такім жа будзе канец і ерэтыкаў. А чытачы ліста павінны захоўваць сабе ў святым жыцці да самога вяртання Пана.
Большасць даследчыкаў зыходзіцца ў думках, што ліст быў напісаны каля 50 года н.э., аднак ёсць погляды, што ліст быў напісаны значна пазней — у 90 гадах н.э. Месцам напісання можа быць Іудэя ці Ерусалім.
Ліст складаецца з аднаго радзелу, у якім 25 вершаў. Ліст начынаецца з адрасату і прывітання, пасля якога аўтар выкрывае ілжэнастаўнікаў. Апостал прыводзць шэраг прыкладаў з Святой гісторыі і прадракае ерасі канец. Канчаецца ліст заклікамі захоўваць чысціню і ўдзячнай малітвай да Бога.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
_Saint_Jude_Thaddée_1620_-_Georges_de_La_Tour_Inv.166.jpg)
