Камагенскае царства

Камагенскае царства (арм.: Կոմմագենեի թագավորություն, грэч. Βασίλειον τῆς Kομμαγηνῆς) — старажытнаармянскае^[1][2] царства ў Малой Азіі перыяду элінізму^[3]. Царства заснаваў у 163 да н.э. Пталамей Камагенскі з армянскай дынастыі Ервандуні. Сталіцай царства з’яўляўся горад Самасата (суч. Самсат).

Гістарычная дзяржава
Камагенскае царства
Կոմմագենեի թագավորություն
Камагенскае царства
163 да н.э. — 72 н.э.
Сталіца	Самасата
Мова(ы)	Армянская, грэчаская, арамейская, сірыйская
Афіцыйная мова	армянская мова, грэчаская мова і сірыйская мова[d]
Рэлігія	Да IV стагоддзя армянскае язычніцтва, з пачатку IV стагоддзя — Хрысціянства (Армянская апостальская царква)
Форма кіравання	Абсалютная манархія
Дынастыя	Ервандзіды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Царства знаходзілася паміж уласна Вялікай Арменіяй і старажытнай Сірыяй і Кілікіяй. Камагенскае царства ахоплівала тэрыторыі сучасных абласцей Турцыі: Адыяман, Элязыг, Кахраманмараш, Газіянтэп і Малат’я. У другой палове XX стагоддзя яго гістарычная частка была знішчана турэцкімі ўладамі і затоплена водамі Еўфрата, з мэтай канчатковага зацвярджэння афіцыйнай турэцкай гісторыяграфічнай версіі датычна гэтай мясцовасці.

Гісторыя

Камагенскае царства было багата пладамі і алеем; пазней спустошана частымі набегамі парфян.

Невялікае Камагенскае царства са сталіцай у Самасаце аддзялілася ад дзяржавы Селеўкідаў у 163 да н.э. Продкам мясцовай дынастыі іранскага паходжання быў Дарыя I, таксама яна мела цесныя роднасныя сувязі з домам Селеўкідаў і армянскай царскай дынастыяй Ервандзідаў. Гісторыя Камагенскага царства не адзначана асабліва значнымі падзеямі. Царам Камагены ўдавалася ўтрымліваць на працягу двух стагоддзяў сваю незалежнасць. Толькі пасля смерці Антыёха III Камагена была далучана да рымскай правінцыі Сірыя^[3].

Аднак неўзабаве пасля гэтага рымскі імператар Калігула ў 38 годзе зноў аднавіў на Камагенскім прастоле Антыёха IV, якога сам жа неўзабаве і адхіліў ад улады. У 46 годзе імператар Клаўдзій ізноў пасадзіў Антыёха на царства. Толькі ў 72 годзе імператар Веспасіян канчаткова далучыў землі Камагены да рымскай дзяржавы. Яе былая сталіца Самасата была пераназвана рымлянамі і стала называцца Флавіяй. Захаваўся важны ў гістарычным плане помнік цару Антыёху Камагенскаму.

У гонар жонкі Антыёха IV — Іатапэ быў названы горад, руіны якога цяпер знаходзяцца на трасе Аланья-Газіпаша.

Паводле меркавання Эхсана Яршатэра, некаторы час з’яўляўся васальным армянскім царствам.^[4]

Гл. таксама

• Цары Камагены
• Грабніца Антыёха I Камагенскага

Зноскі

1. Frank McLynn (2010). Marcus Aurelius: A Life. New York: Da Capo Press. p. 377. ISBN 0786745800.
2. Yarshater, Ehsan (1983). The Cambridge History of Iran, Volume 3: The Seleucid, Parthian and Sasanid Periods, Part 1 of 2(грэч.). Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. p. 535 (627). ISBN 978-0521200929. Праверана 20 February 2014.
3. Wolfgang, Haase (1986). Aufstieg und Niedergang der romischen Welt: Geschichte und Kultur Roms im spiegel der neueren Forschung. Walter de Gruyter. p. 736. ISBN 3-11-007337-4.
4. Ehsan Yarshater- The Cambridge History of Iran, Volume 3: The Seleucid, Parthian and Sasanid Periods, 1983б ISBN 0-521-20092-X. p. 535. «(…)The most striking example of the syncretism of gods in ancient Parthia actually occurs in a former Armenian satellite kingdom, namely Commagene, the modern Malatya district. Here a scion of the Armenian Orontid house, King Antiochus I (69 — 38 B.C.) built himself a funeral hill at Nimrud Dagh.(..) We see the king’s paternal ancestors, traced back to the Achaemenian monarch Darius, son of Hystaspes, while Greek inscriptions record the dead ruler’s connections with the Armenian dynasty of the Orontids.»

Літаратура

• Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Камагена