From Wikipedia, the free encyclopedia
Бэл-Ланкастэрская сістэма (Сістэма ўзаемнага навучання) — форма вучэбнай працы, сутнасць якой складалася ў навучанні больш старэйшымі і дасведчанымі вучнямі вучняў малодшага ўзросту. Гэтая сістэма ўзнікла ў 1798 годзе ў Вялікабрытаніі. Яе распрацоўшчыкамі сталі незалежна адзін ад аднаго доктар Эндру Бэл і Джозеф Ланкастэр.
Спачатку настаўнік займаўся са старэйшымі навучэнцамі, якія, атрымаўшы пэўныя веды, пачыналі навучаць ім, пад кіраўніцтвам настаўніка, больш малодшых навучэнцаў. Гэтыя старэйшыя і больш паспяваючыя навучэнцы называліся маніторамі. Замест кніг выкарыстоўвалі разнастайны дыдактычны матэрыял, пераважна друкаваныя і рукапісныя табліцы. Методыка выкладання вызначалася стандартызацыяй, навучанне заключалася ў механічным завучванні матэрыялу. У выніку вучні хутка засвойвалі навыкі чытання, пісьма і лічэння, але не атрымлівалі сістэмы ведаў.
Асноўныя перавагі сістэмы:
Асноўныя недахопы сістэмы:
Належнага навучання дзяцей Бэл-Ланкастэрская сістэма не забяспечвала, таму шырокага распаўсюджвання як асноўная форма вучэбнай работы не атрымала. Разам з тым інтэнсіўна ўжывалася ў шэрагу краін (ЗША, Вялікабрытанія, Францыя і інш.) для навучання грамаце.
Першая ў Беларусі і Расійскай імперыі школа ўзаемнага навучання была адкрыта ў 1819 годзе ў Гомелі ў маёнтку графа М. П. Румянцава, куды для навучання і распрацоўкі праграмы з Англіі быў запрошаны педагог Дж. Герд. У ёй выкладалася чытанне, пісьмо, арыфметыка, вывучаліся рамёствы (кавальскае, экіпажнае, кравецкае), земляробства і жывёлагадоўля, існавала да 1825 г.
У першай чвэрці 19 ст. на Беларусі існавала 13 Ланкастэрскіх школ: у Гомелі, Мінску, Шчорсах (Навагрудскі павет), Кобрыне, Пружанах, Стоўбцах, Полацку, Століне і інш. Усе яны (за выключэннем Мінскай i Полацкай) утрымліваліся на сродкі буйных землеўладальнікаў, нярэдка былі гаспадарчым прыдаткам памешчыцкай гаспадаркі. У 1819 Віленскі ўніверсітэт арганізаваў падрыхтоўку настаўнікаў па ланкастэрскім метадзе навучання на базе Гомельскай вучэльні ўзаемнага навучання, з 1821 — i Гродзенскай вучэльні. Пэўную ролю ў арганізацыі вучэльняў узаемнага навучання, распрацоўцы метадычных рэкамендацый i вучэбных табліц адыгралі “Таварыства для заснавання вучэльняў узаемнага навучання” ў Санкт-Пецярбургу (1819-1824) і “Камітэт для заснавання вучэльняў узаемнага навучання” пры Галоўным упраўленні вучэльняў (1819-1831). Урад, занепакоены ростам i дзейнасцю тайных таварыстваў i іх уплывам на Ланкастэрскія школы, узяў апошнія пад свой кантроль.
У 1820 Міністэрства народнай асветы патрабавала весці навучанне па табліцах, выдадзеных дэпартаментам народнай адукацыі; выкарыстанне іншых табліц i дапаможнікаў дапускалася толькі пасля іх праверкі. Паводле загада міністра асветы (1821) прыватныя вучэльні ўзаемнага навучання падпарадкоўваліся павятовым вучэльням, а потым — міністэрству. Падрыхтоўка настаўнікаў сканцэнтроўвалася ў Санкт-Пецярбургскім настаўніцкім інстытуце. У 1830-я г. рабіліся захады падрыхтоўкі настаўнікаў для Ланкастэрскіх школ Беларусі ў Магілёўскай і Віцебскай узорных вучэльнях, у 1834-1839 — у Віцебскай настаўніцкай семінарыі. Пасля ўвядзення “Статута гімназій, вучэльняў павятовых і прыходскіх” (1828) выкарыстанне ланкастэрскага метаду абмежавана прыходскімі вучэльнямі і падрыхтоўчымі класамі гімназій. Гэта перашкодзіла пашырэнню школ узаемнага навучання. У Беларусі яны існавалi больш працяглы час, што было выклікана патрэбнасцю ў навучальных установах пасля скасавання каталіцкіх манаскіх ордэнаў, закрыцця і рэарганізацыі манастырскіх школ.
Ланкастэрскія школы ў Беларусі Архівавана 25 лютага 2021.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.