Кніга прарока Ераміі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Кні́га праро́ка Ерамі́і (па-габрэйску: ספר ירמיהו — Сэфэр Ірмеяху) — 24-я кніга кананічнага Старога Запавету, трынаццатая частка Танаху. У пазьнейшых прароках знаходзіцца паміж кнігамі Ісаі ды Езэкііля. Напісаная прарокам Ераміям (Ірміяху) прыкладна ў VI стагодзьдзі да н. э.. Ахоплівае пэрыяд ад 647 да 580 да н. э. — часы валадараньня цара Ёсіі і захопу Юдэі Бабілёнам.
Кніга Старога Запавету |
Пяцікніжжа Майсеева |
Прарокі |
|
Пісаньні |
|
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Book_of_Jeremiah_Chapter_38-2_%28Bible_Illustrations_by_Sweet_Media%29.jpg/640px-Book_of_Jeremiah_Chapter_38-2_%28Bible_Illustrations_by_Sweet_Media%29.jpg)
Гэта найбольшая з прарочых кнігаў Старога Запавету, складаецца з 52 разьдзелаў. Кніга напісаная складанай і паэтычнай гэбрайскай мовай, за выняткам вершу 10:11, які напісаны па-арамэйску.