Агінскія
Польскі княжацкі род / From Wikipedia, the free encyclopedia
Агінскія[lower-alpha 1] — княскі род гербаў уласных «Агінец» («Брама») і «Агінскі»[4], які ўваходзіў у шэрагі магнатаў Вялікага Княства Літоўскага.
Агінскія лац. Ahinskija[1][2][3] / Aginskija | |
Герб Агінскіх | |
Краіна паходжаньня: | Вялікае Княства Літоўскае |
Тытул: | князі, графы |
Прызнаныя ў: | Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая, Расейская імпэрыя |
Сваё паходжаньне выводзілі ад Рурыкавічаў (казельская галіна чарнігаўскіх князёў). Паводле іншай вэрсіі, пачынальнік роду — смаленскі князь Іван Глушонак[4]. Прозьвішча ўтварылася ад маёнтку Агінты ў Жыжмарскім павеце. Сьпярша вызнавалі праваслаўе, у XVII ст. прынялі каталіцтва[4].
У ХVІ стагодзьдзі род падзяліўся на дзьве лініі: старэйшую, прадстаўнікі якой ужывалі княскі, а потым і графскі тытул, і малодшую, якая страціла княскі тытул, але захавала за сабой шляхецтва. 3 красавіка 1868 году ўлады Расейскай імпэрыі прызналі Ірэнея Агінскага разам з сынамі ў княскай годнасьці і ўнесьлі іх у V частку Радаводных кнігаў.
Прадстаўнікам роду ў розны час належалі землі й маёнткі на Смаленшчыне, а таксама на тэрыторыі сучасных Беларусі (Віцебск, Маладэчна, Ганута, Залесьсе, Бабры, Мсьціславец, Бялынічы, Слонім, Чачэрск, Пінск і інш.), Летувы (Еўе, Кроны, Рэтаў, Плунге) і Польшчы (Гузаў, Саколаў).