Сымон Караль Агінскі

Сымон Караль Агінскі^[a] (каля 1625 — 3 ліпеня 1694^[4]) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Падкаморы віцебскі (з 1654), мечнік вялікі літоўскі (1679—1687), ваявода амсьціслаўскі (1685—1688)^[4].

Сымон Караль Агінскі

Брама[d][1]
Герб «Агінскі»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1625
Памёр	3 ліпеня 1694
Пахаваны	Касьцёл Сьвятой Тэрэзы ў Вільні[d][2]
Род	Агінскія[3]
Бацькі	Самуэль Леў Агінскі Соф’я зь Білевічаў
Жонка	Тэадора з Корсакаў Тэрэза Ясянецкая
Дзеці	Марцыян Міхал Агінскі, Элеанора Агінская, Багуслаў Казімер Агінскі, Аляксандар Агінскі

Валодаў Еўем і Лёзнам. У 1690 годзе атрымаў спадчыну стрыечнага брата Марцыяна Аляксандра.

Біяграфія

Прадстаўнік старэйшай княскай лініі роду Агінскіх, сын Самуэля Льва, цівуна троцкага, і Соф’і зь Білевічаў.

У 1641—1655 гадох атрымліваў адукацыю ва ўнівэрсытэце Франэкера ў Галяндыі, дзе на лацінскай мове выдаў кнігу пра паводзіны пры двары. Тамака ж ажаніўся з Т. Стаакман, якая неўзабаве па прыезьдзе ў Літву пакінула яго і вярнулася дадому.

У 1654 годзе атрымаў пасаду падкаморыя віцебскага. Па захопе Віцебску 22 лістапада 1654 году маскоўскім генэралам Шарамецьявым, разам з бацькам пераехаў у Вільню. У 1660 годзе далучыўся да войска гетмана вялікага літоўскага Вінцэнта Гансеўскага. У 1660—1663 гадох удзельнічаў у бесьперапынных вайсковых апэрацыях паручнікам. Па тым, як у выніку Андрусаўскага замірэньня Віцебск вярнуўся ў склад Вялікага Княства Літоўскага, застаўся на пасадзе падкаморыя.

У шлюбе з Тэадорай Корсак меў сыноў Багуслава Казімера, Марцыяна Міхала і 2 дачок. У шлюбе з Тэрэзай Войнай-Ясянецкай — сына Аляксандра.

Сябар Віленскага праваслаўнага Сьвятадухаўскага брацтва^[5]. У 1680 годзе перайшоў у каталіцтва. Быў фундатарам Віленскага касьцёла кармэлітаў босых, дзе і быў пахаваны.

Заўвагі

1. Таксама Шыман Караль Агінскі