Portia (maan)

Portia is ’n binnemaan van Uranus. Dit is op 3 Januarie 1986 ontdek op foto's wat deur Voyager 2 geneem is en het die voorlopige naam S/1986 U 1 gekry.^[5] Dit is daarna genoem na Portia, die heldin in William Shakespeare se toneelstuk The Merchant of Venice. Dit het ook die naam Uranus XII.^[6]

Portia   

Ontdekking
Ontdek deur	Stephen P. Synnott / Voyager 2
Datum	3 Januarie 1986
Kleinplaneet-benaming	Uranus XII
Wentelbaaneienskappe
Halwe lengteas	66 097,265 ± 0,050 km[1]
Wentelperiode	0,5131959201 ± 0,0000000093 d[1]
Gem. omwentelingspoed	9,37 km/s[nota 1]
Baanhelling	0,05908 ± 0,039° (tot Uranus se ewenaar)[1]
Satelliet van	Uranus
Fisiese eienskappe
Afmetings	156 × 126 × 126 km[2]
Gem. radius	67,6 ± 4 km[2][3][4]
Oppervlakte	~57 000 km²[nota 1]
Volume	~1 300 000 km³[nota 1]
Massa	~1,7×1018 kg[nota 1]
Gem. digtheid	~1,3 g/cm³ (veronderstel)[3]
Oppervlak- aantrekkingskrag	~0,023 m/s2[nota 1]
Ontsnapping- snelheid	~0,058 km/s[nota 1]
Rotasieperiode	Sinchronies[2]
Ashelling	0[2]
Temperatuur	~64 K

Portia is die tweede grootste van die Portiagroep satelliete, wat ook Bianca, Desdemona, Cressida, Juliet, Rosalind, Kupido, Belinda en Perdita insluit.^[7] Dié mane het soortgelyke wentelbane en fotometriese eienskappe.^[7] Die grootste een van hulle is Puck. Die mane se wentelbane word al hoe kleiner weens gety-invloede en Portia sal eendag óf verbrokkel en ’n ring om Uranus vorm óf teen die planeet bots.

Buiten sy grootte van sowat 140 km,^[2] wentelbaan^[1] en geometriese albedo van 0,08^[7] is feitlik niks oor Portia bekend nie.

Op die Voyager 2-foto's lyk Portia soos ’n lang voorwerp, waarvan die lengteas na Uranus wys. Die verhouding van die asse is 0,8 ± 0,1.^[2] Die oppervlak het ’n grys kleur.^[2] Waarnemings met die Hubble-ruimteteleskoop en groot grondgebaseerde teleskope het bewyse gevind van waterys-absorpsie in Portia se spektrum.^[7][8]

Galery

• 
  Portia soos op 23 Januarie 1986 gesien.

Sien ook

• Uranus se natuurlike satelliete

Notas

1. Bereken uit ander parameters.

Verwysings

1. Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal. 115 (3): 1195–1199. Bibcode:1998AJ....115.1195J. doi:10.1086/300263. {{cite journal}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
2. Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
3. "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 24 Oktober 2008. Besoek op 12 Desember 2008.
4. Williams, Dr. David R. (23 November 2007). "Uranian Satellite Fact Sheet". Nasa (National Space Science Data Center). Besoek op 12 Desember 2008.
5. Smith, B.A. (16 Januarie 1986). "Satellites of Uranus". IAU Circular. 4164. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 November 2011. Besoek op 29 Oktober 2011.
6. "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. 21 Julie 2006. Besoek op 6 Augustus 2006.
7. Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
8. Dumas, Christophe; Smith, Bradford A.; Terrile, Richard J. (2003). "Hubble Space Telescope NICMOS Multiband Photometry of Proteus and Puck". The Astronomical Journal. 126 (2): 1080–1085. Bibcode:2003AJ....126.1080D. doi:10.1086/375909.

Skakels

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.