Rutherfordium

Rutherfordium is ’n superswaar, kunsmatige element met die atoomgetal 104 en simbool Rf. Dit kom nie in die natuur voor nie, kan net in ’n laboratorium vervaardig word en is radioaktief. Die stabielste bekende isotoop, rutherfordium-267, het ’n halfleeftyd van ongeveer 1,3 uur.

Meer inligting Algemeen, Fisiese eienskappe ...

104

lawrensium ← rutherfordium → dubnium

Hf
↑
Rf
↓
(Upo)

Periodieke tabel

Algemeen

Naam, simbool, getal

rutherfordium, Rf, 104

4, 7, d

(267) g/mol

[Rn] 5f¹⁴ 6d² 7s²^[1]^[2]

Elektrone per skil

2, 8, 18, 32, 32, 10, 2

Kristalstruktuur

heksagonaal, dig gepak; voorspel^[3]

CAS-registernommer

53850-36-5

Fisiese eienskappe

Toestand

voorspel;^[1]^[2] vastestof

Smeltpunt

2 400 K
(2 100 °C)

Kookpunt

5 800 K
(5 500 °C)

Digtheid (naby k.t.)

voorspel; 23,2 g/cm³

Atoomeienskappe

Oksidasietoestande

4,^[1] (3), (2)^[2]^[4]

Ionisasie-energieë

1ste: 579,9 kJ/mol

2de: 1 389,4 kJ/mol

3de: 2 296,4 kJ/mol

Geskiedenis

Ontdek

1964, 1969

Ontdek deur

Gesamentlike Instituut vir
Kernnavorsing; Lawrence Berkeley
Nasionale Laboratorium

Genoem na

Ernest Rutherford

Datum van naam

1997

Vernaamste isotope

Hoofartikel: Isotope van rutherfordium
iso	NV	halfleeftyd	VM	VE (MeV)	VP
²⁶¹Rf	sin	70 s^[5]	>80% α	8,28	²⁵⁷No
			<15% EV	-	²⁶¹Lr
			<10% SS	-	^--
²⁶³Rf	sin	15 min.^[5]	<100% SS	-	^--
²⁶³Rf	sin	15 min.^[5]	~30% α	7,90 ?	²⁵⁹No
²⁶⁵Rf	sin	1 min.	SS	-	^--
²⁶⁶Rf	sin	23 s?	SS	-	^--
²⁶⁷Rf	sin	1,3 h^[5]	SF	-	^--

Portaal

Chemie

Sluit

Op die periodieke tabel lê dit in die d-blok, in groep 4 en periode 7. Dit is dus die tweede lid van die 6d-reeks oorgangsmetale. Chemiese eksperimente het bevestig dit tree op soos die swaarder homoloog van hafnium net bo dit. Sy eienskappe stem baie ooreen met dié van ander elemente in groep 7, titaan, sirkonium en hafnium. Daar kan egter ook groot verskille wees vanweë relavistiese effekte.

In die 1960's is klein hoeveelhede rutherfordium vervaardig deur beide die Gesamentlike Instituut vir Kernnavorsing in die Sowjetunie en die Lawrence Berkeley Nasionale Laboratorium in Kalifornië.^[6] Albei spanne het ’n naam voorgestel en ’n lang dispuut het gevolg. In 1997 het die IUPAC eindelik aangekondig die amptelike naam is "rutherfordium", genoem na die Nieu-Seelandse kernfisikus Ernest Rutherford.

[1]
Chemiese data, rutherfordium, Royal Chemical Society
[2]
Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (reds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3de uitg.). Dordrecht, Nederland: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
[3]
Östlin, A.; Vitos, L. (2011). "First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals". Physical Review B. 84 (11). Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104.
[4]
Fricke, Burkhard (1975). "Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties". Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Besoek op 4 Oktober 2013.
[5]
Sonzogni, Alejandro. "Interactive Chart of Nuclides". written at National Nuclear Data Center. Brookhaven National Laboratory. http://www.nndc.bnl.gov/chart/reCenter.jsp?z=104&n=158. Besoek op 2008-06-06.
[6]
"Rutherfordium – Elementinligting, Periodic Table". www.rsc.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Mei 2020. Besoek op 9 Desember 2016.