Loading AI tools
Kürt edebiyatı (Kürtçe: Wêjeya Kurdî), Kürtçe ile yaratılmış sözlü ve yazılı edebi eserleri kapsayan edebiyat. İslam öncesi Kürt edebiyatına dair hiçbir bilimsel bulgu ve bilgi yoktur. Kürt anlatılarının büyük bir kısmı sözlü şekilde yayılmış ve bu sözlü edebiyat bugün de sürmektedir. 20. yüzyılın başına kadar olan yazılı edebiyat ise şiir şeklindedir. Nesrin gelişmesi ise daha çok politik ve sosyal gelişmeler sayesinde olmuştur. Avrupa ülkelerine göçün artmasıyla birlikte yüzü kendi topraklarındaki gelişmelere dönük olan yeni bir tür sürgün edebiyatının da geliştiği görülmektedir.[1]
20. yüzyıla kadar Kürtçe edebiyatı şiire dayanmaktaydı ve diğer Müslüman halklara benzer şekilde Arap vezin ve ifade biçimlerine bağlı kalmıştır. Edebi ürünler daha çok dini kesimler ve sufi tarikatlarıyla sınırlı kalmıştır. Ancak 1920 sonrasında bu klasik şiir biçimine ek olarak değişik edebi türler ortaya çıkmaya başlamıştır. 1920'lerin başında, şiirde klasik biçimi koruyan, fakat politik ve sosyla temaları işleyen klasisizm akımı doğdu. 1930'dan sonra ise Arapça vezin, pençe (beşli) denilen ve o ana kadar sözlü edebiyatta kullanılan vezinle değiştirildi. Aynı dönemde serbest vezin de ortaya çıktı.[2]
Hikâye Kürt edebiyatında 1920'lerin ortalarında ortaya çıktı ve önemli bir adım oldu. Kürt edebiyatında hikâyenin ortaya çıkmasının ilişkin iki hipotez ileri sürülmüştür. Birinci hipoteze göre hikâye, halk masallarının yeni bir türe evrilmesidir.[3] İkinci hipotez ise 19. yüzyılda Avrupa'da ortaya çıkan yazın türlerinin etkisi olduğu şeklindedir.[4][5] Sözlü geleneğe referansta bulunmayan ilk hikâyeler, daha çok sosyal ve politik durumun eleştirisi niteliğindedir. Irak'ta yayınlanan ilk hikâye Cemil Saib'in Le Xewma (Rüyamda) adlı hikâyesidir. Bu hikâye Şeyh Mahmud'un iktidarı sırasındaki (1922) sosyal hayatı anlatır. Hikâye 26.6.1925 tarihli Jiyaname dergisinde yayınlandı. İkinci hikâye ise 1926'da A. Muhtar Caff'la yazılan ve 1970'te yayınlanan, şehir kurumlarının yozlaşmasının bir eleştirisi olan Meseleyi Wijdan (Vicdan Meselesi)'dir.[2]
Buna karşılık 1930'lu yıllarda yazılan hikâyeler, kaynaklarını genellikle folklorik temalarda aramaktaydı. Hem folklorik temaların çekiciliği hem de Arap vezninin bırakılıp gelenksel Kürt veznine geçilmesi bu dönemde gelişen Kürt milliyetçi düşüncesinin bir yansıması olarak değerlendirilmiştir.[2]
Bilinen ilk Kürt şairleri Abdussamed Babek, Ali Hariri, Melayê Batê, Molla Ahmed-i Cezirî, Faki Tayran ve Ahmed-i Hani'dir. A. Babek 10. A. Hariri 11. yüzyıl, diğerleri ise 15. ve 17. yüzyıllar arasında yaşamış ve Kürtçenin Kurmanci lehçesiyle yazmışlardır. Bu dönemde Kürtlerin edebi merkezi Botan emirliği ve başkenti Cizre idi.[6] Cizre'nin yanında Süleymaniye ve Senendec şehirleri diğer önemli edebi merkezlerdi.[kaynak belirtilmeli] Baban emirliğinin başkenti olan Süleymaniye'de ise Irak Kurmancisi pek gelişmezken, bugün Irak'ta resmî dil olan Sorani lehçesi gelişti. Diğer önemli bir edebiyat dili de Gorani'dir. Gorani'nin hamiliğini Ardalan emirliği ve Senendec yapmıştı. Goran edebiyatı zamanla etkisini yitirdi. Bu edebiyat İran'a çok yakın olması sayesinde Kırmançi etkisinden çok Pers edebi tarzına yakındı.
En iyi bilinen ve yaygın destanlar Meme Alan'ın[7] türküleri ve epik şiirleri ile Siyabend ile Xecê destanıdır. Bu destan ve öyküler dengbejler ve çirokbejler (öykü anlatıcıları) tarafından destanlar, kılamlar, stranlar gibi sözlü ürünlerle bugüne kadar aktarıla gelmiştir.[8]
Osmanlı'nın yıkılması ile Kürt azınlık Türkiye, Irak, İran ve Suriye'ye dağıldı. Kürt edebiyatının gelişmesi bu ülkelerde farklı oldu. Farklı lehçeler konuşulduğu ve farklı alfabeler kullanıldığı için ortak bir dil ve edebiyat gelişmedi.
Irak'ta dil ve kültürün gelişebilmesi için daha uygun koşullar bulunduğu için[kaynak belirtilmeli], Kürt edebiyatı bu bölgede daha çok gelişme olanağı buldu. Burada 1939 yılında Gelawêj adında bir gazete ortaya çıktı ve modern Kürt nesrinin temelleri atıldı. Gelawêj'in önemli isimleri Aladdin Seccadi, İbrahim Ahmed ve Şakir Fattah'dir. Bugün Irak Kürt Bölgesel Yönetimi'ndeki üniversitelerde Kürt dili ve edebiyatı eğitimi yapılmaktadır.
Sovyetler Birliği'nde yaşayan Kürt yazarlar ise 1930 yılında Erivan'da SSCB hükûmetinin desteği ile Lâtin alfabesinde yayınlanan Riya Teze adında bir gazete çıkardılar.[9] Bu listeye Emînê Evdal, Erebê Şemo ve Hecîyê Cindî'nin kitaplarını da dahil etmek gerekir. Kürt edebiyatı 1960'larda Fêrîkê Ûsiv, Emerîkê Serdar, Wezîrê Eşo, Sîma Semend, Tosnê Reşîd, Ahmedê Hepo ve Ezîzê Îsko gibi yazarlarla en yüksek noktasına ulaşmıştır.[kaynak belirtilmeli]
Bunların dışında Kürt kökenli olup nesir tarzı ürünleriyle ünlü olan ve Kürtçe değil Arapça, Türkçe ve Farsça yazan yazarlar da vardır. Örneğin Muhittin Zengane, Mahmud Taymur ve Salim Barakat Arapça, Nezir Bülbül Almanca, Ali Eşref Derwişan ve Mansur Yakutî Farsça, Yaşar Kemal, Suzan Samancı ve Bekir Yıldız ise Türkçe eserler vermiştir.
Kürt tarihine ilişkin en önemli kaynaklardan Bitlisli Şeref Han'ın Şerefname adlı eserinde hiçbir Kürt şairine rastlanmaz. 17. yüzyılda yaşamış olan tanınmış Kürt şairi Ahmed-i Hani ise eserlerinde Ali Hariri (1009-1080), Molla Ahmed-i Cezirî (1570-1640) ve Faki Tayran'dan (1590-1660) bahseder. Sufi olan Ahmed Cezirî ismini memleketi olan Cizre'den almaktadır; nitekim yıllarca Cizre'deki Kızıl Medrese'de (Medresa Sor) ders vermiştir.[10] Divanı, Dîwanî Melayê Cezîrî, bugün hâlâ okunmaktadır ve 100'den fazla şiir, birkaç tane de rubai barındırır. Bugüne ulaşmış tek eseri olan divanı, yoğun Sufi imgeler taşır ve oldukça metafiziksel bir şiir örneği sunar ki şiirleri bu tür (metafiziksel konulu) yazında ünlü olan İranlı şair Hafız'ın eserleriyle karşılaştırılmıştır.[10] Ahmed-i Hani'nin zikrettiği bir diğer isim olan Faki Tayran Ahmed Cezirî ile aynı dönemde yaşamıştır ki bu iki şairin birbirleriyle tanıştığı bilinmekte, Hakkârili olan Faki Tayran'ın Cizre'de Ahmed Cezirî'den ders aldığı düşünülmektedir.[11] Eserlerinde özellikle Kürt folkloründen öğeler ağırlıkta olan Faki Tayran'ın Qewlê Hespê Reş (Siyah Atın Ölümü), Şêxê Senan (Senan Şeyhi) ve Qiseya Bersiyayî (Bersiyay'ın Öyküsü) adındaki eserleri en önemli yapıtlarıdır.[12] Faki Tayran'ın 17. yüzyılda Kürtler ile Safeviler arasında gerçekleşmiş olan Dimdim Savaşı'na dair eseri ise birçoğuna göre bu savaşın ilk edebî anlatısıdır ve bugün hâlen okunan epik bir eserdir.[13] Hanî, Hariri, Cezirî ve Tayran gibi isimleri, Kürt edebiyatının en ünlü eserlerinden olan,[14] Mem ü Zîn ("Mem ve Zin") isimli klasik, epik şiirinin önsözünde zikreden Ahmed-i Hani veya Ehmedê Xanî, Kürt edebiyatı açısından çok önemli bir rol oynamış ve genel kanıya göre eserlerinde Kürt bağımsızlığından bahseden ilk Kürt şairi olmuştur.[15] Şairin ünlü eseri Mem ü Zîn, Mem ile Zîn isimlerindeki iki aşığı konu eden bir mesnevidir ki Sufi öğeler de taşır.
Bunların dışında, dinî bir akım olan Ehl-i Hakk tarafından tercih edilen Gorani dilinde (Goranicede) Kürt edebiyatı açısından önemli birçok eser kaleme alınmıştır. Özellikle İran'nda etkin olmuş bağımsız Kürt liderleri Goraniceyi öncelemiştirler ki bu da bu dilde edebî eserlerin verilmesine ve bu dilde yazmayı tercih eden şairlerin türemesi yardımcı olmuştur; örnek olarak 14. yüzyılda yaşamış ve bu dilde eserler vermiş Molla Perişan (Mele Perîşan) zikredilebilir.[16] Nitekim bu dil etkinliğini uzun bir süre devam ettirmiş ve örneğin 19. yüzyılda yaşamış olan bir başka şair Molla Abdurrahim Mevlevi (1806–1881) de bu dilde eserler vermiştir. Ayrıca, Batı'da Süleymaniye ve çevresinde de 18. yüzyılla birlikte bölgedeki egemen Kürt siyasi isimlerin teşvikiyle Sorani dilinde edebî bir gelişim ortaya çıkmıştır.[16]
19. ve 20. yüzyıllarda Kürt edebiyatı, Kürt dili ile birlikte, özellikle yazılı Kürt edebiyatı, çok büyük bir ilgi ve gelişmeye sahne olmuştur. Bunda 19. yüzyılda temelleri atılan Kürt basınının önemli bir payı vardır.[16] İlk Kürt basın yayını, dergisi, Kürdistan Kahire'de 1898 yılında yayımlanmıştır.[16] Birinci Dünya Savaşı sonrasında Kürtlerin yaşadığı toprakların Türkiye, İran, Irak ve Suriye sınırları içerisinde kalmasıyla birlikte Kürt dili ve edebiyatı farklı bir döneme girmiş ve her Kürt topluluğu içinde bulunduğu ülkedeki eğilimlerden etkilenmiş ve bu etkileşim dile ve edebiyata da yansımıştır. Örneğin Kürtçenin yazımında 1920'lere kadar Arap harfleri tercih edilmişken, 1920'lerle birlikte bölgedeki ülkeler Batıcı politikaları benimsemeye başlayınca, birçok Kürt topluluğu Latin harfleriyle Kürtçeyi yazmaya başlamışlardır.[16][17] Buna verilebilecek bir örnek ise, Celadet Ali Bedirhan tarafından yayımlanmış ve 1932 yılından 1943 yılına kadar toplam 57 adet basılmış olan basılı ilk Kürtçe edebiyat dergisi olarak görülen Hawar dergisinin ilk 23 sayısının hem Latin, hem Arapça harflerle basılıp daha sonra sadece Latin harflerle basılmasıdır.[18] Ek olarak, Kürt edebiyatının bu topraklardaki gelişim süreci ve Kürt edebî eserlerinin ortaya çıkması sıklıkla bu ülkelerdeki azınlık politikalarıyla doğrudan ilgili olmuş; örneğin zaman zaman bu ülkelerde Kürtçenin yasaklanmasıyla birlikte Kürt edebiyatının yavaşladığı, bu tip yasaklamaların kalktığı veya rahatladığı zamanlarda ise hızlı bir şekilde geliştiği ve yeni eserlerin ortaya çıktığı gözlemlenmiştir.[11][16]
20. yüzyılda Irak'ta Abdullah Süleyman (1904-1962) ve İbrahim Ahmed gibi isimler öne çıkarken, Suriye'de İkinci Dünya Savaşı sonrasında Suriye'nin bağımsızlığını almasına dek, başta Emir Celadet Bedirhan ve kardeşi Emir Kâmuran'ın gayretlerinin etkisiyle Kürt edebî faaliyetleri yoğunluğunu korumuştur.[16] İkinci Dünya Savaşı sonrası Suriye'de Kürtlerin haklarının birçoğunu kaybetmesiyle edebî faaliyetler de durma noktasına gelmiştir.[16] Türkiye'de Kürtçe yasağı sebebiyle uzun yıllar Kürt edebiyatında fazla çalışma yapılamamış olsa da, özellikle 90'larda siyasi iradenin Kürtçe üzerindeki yasakları kaldırması ve Kürtçe yayıncılığın rahatlamasıyla birlikte Kürt edebiyatı hızlı bir şekilde gelişmeye başlamıştır.[17] Ayrıca çeşitli baskılar ve ihtilaflar sebebiyle Kürdistan bölgesinden ayrılıp başta Avrupa olmak üzere farklı yerlere göç eden Kürtlerden oluşan Kürt diasporası Kürt edebiyatı açısından 20. yüzyılda birçok önemli başarıya imza atmıştır.[15][16][17] Başta devletin azınlıklara basın ve yayın alanında maddi yardımlarda bulunduğu İsveç olmak üzere birçok Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinde yaşayan Kürt toplulukları kendi basın yayın kuruluşlarını kurmuşlardır.[16][17] Zaroken Ihsan ("İhsan'ın Çocukları"), Helin ("Yuva"), Gundike Dono ("Dono Köyü") gibi eserleriyle tanınan Mahmut Baksi ve Tu ("Sen"), Mirina Kaleki Rind ("Yaşlı Rind'in Ölümü"), Siya Evine ("Yitik Bir Aşkın Gölgesinde") gibi eserleriyle tanınan Mehmed Uzun gibi tanınmış Kürt yazarları ortaya çıkmış ve örneğin bu iki yazar da İsveç Yazarlar Birliği Yönetim Kurulunda yer almışlardır.[16] Çağdaş dönemdeki diğer bazı Kürt yazarlar ise şunlardır: Pîremêrd, Abdulla Goran, Osman Sabri, Şêrko Bêkes, Şeyhmus Dağtekin,Yekta Uzunoğlu.[19]
Kurmanc-î
- Abdussamed Babek (970 - 1019-20)
- Ali Hariri (1009 – 1080) şair,
- İbn-i Hallikân (1211-1282) tarihçi ve edebiyatçı,
- Hasan Ertuşi (1417–1494) Hakkârili, Kürtçe Mevlit'in yazarı
- Şeref Han (1543 - 1603) Kürt tarihçisi,
- Ali Teremahi (1591 - 1653) Dilbilimci ve şair,
- Molla Ahmed-i Cezirî (1570–1640) Botan bölgesinden. Kürtçe divanı ile tanınır.
- Faki Tayran (1590 - 1660) Melayê Cezîrî'nin öğrencisi. 1609–1610 arasında Kürtler ve Safaviler arasındaki Dimdim savaşını anlatmıştır.
- Ahmed Murşidi (1689-1761) Yazar, alim ve filozof.[20]
- Ahmed-i Hani (1651–1707) Alim, astronom ve Mem û Zîn'in yazarı
- Mahmud Beyazidi (1797-1863) Adet û Rusumetnameê Ekradiye (Kürt Adetleri) adlı kitabın yazi.
- İsmail Beyazidi (1654 - 1709) Gulzar adlı Kürtçe kitabın yazarı.
Soran-î
- Nali (1800–1873) Matematikçi ve şair,
- Haci Kadire Koyi (1817–1897)
- Şeyh Rıza Talabanî (1835–1910)
- Wefayi (1844–1902)
Goran-î
- Bassami Kurdi (9. Yüzyıl)
- Perîşan Dinaveri (14. yüzyıl)
- Mustefa Basarani (1642-1701)
- Muhammed Kendulaî (l7. yüzyıl)
- Hana Kubadi (1700-1759)
- Muhemmed Zengene Xemnakî Kerkûkî (18. yüzyıl)
- Mîrza Şafî Dînewerî (18 yüzyıl)
- Şeyda Hewramî (1784-1852)
- Ehmed Beg Kumsî (1796-1889)
- Mesture Erdelan (1805-1848)
- Abdurrahim Mevlevi (1806-1882)
- Muhammad Welî Kirmanşahî (ca. 1901)
20. yüzyıl
- Pîremêrd (Tewfîq Beg Mehmûd Axa) (1868–1950)
- Celadet Ali Bedirhan (1893 [1897?]-1951)
- Erebê Şemo/Ereb Şamilov (1897–1978) Ermenistan
- Cigerxwîn (Sheikmous Hasan)(1903–1984) Mardin doğumlu, İsveç'te öldü
- Abdulla Goran (1904–1962)
- Osman Sabri (1905–1993)
- Nûredîn Zara (1919, Maden -1988, Maden)[21]
- Qedrî Can (1911, Derik -1972, Şam)[21]
- Hesenê Qizlcî (1911, Batı Azerbaycan, - 1984 Şubatında tutuklandıktan sonra habersiz)[21]
- Hemin Mukriyani (1920–1986)
- Hejar (1920–1990)
- Husên Arif (1926, Süleymaniye -)[21]
- Cemal Nebez (1933-)
- Şêrko Bêkes (1940-2013)
- Tosinê Reşît (1941, Kûrekend, Ermenistan -)[21]
- Letîf Helmet (1947-)
- Ebdulah Peşêw/Abdullah Pashew (1947-)
- Refîq Sabir (1950-)
- Hesenê Metê (1957, Ergani -)[21]
- Fawaz Husên (1953, Suriye -)[21]
- Fırat Cewerî (1959, Derik -)[21]
- Renas Jiyan (1974, Kızıltepe -)[21]
- Ferhad Shakely (1951, Kerkük -)[21]
- Mehmed Uzun (1953-2007)
- Mehemed Malmîsanij (1952-)
- M.Çiya Mazî (1960 -)
- Ferhad Pîrbal (1961, Erbil -)[21]
- M. Alî K (1964, Nusaybin -)[21]
- Helîm Yûsiv (1967, Amudê -)[21]
- Nezir Bülbül (1970-)
- Şahînê Bekirê Soreklî (?)[21]
- Şêrzad Hesen (?)[21]
- Suzan Samancı 1962 Diyarbekir
- Mehmet Adal (1988, Derik -)[21]
- Yekta Uzunoğlu (Geylanî) (1953-)[22]
- Cemil Turan Bazîdî (Doğubeyazıt-1955)
- Encyclopædia Iranica 17 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kurdish Written Literature maddesi, İngilizce
- Paris Kürt Enstitüsü21 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Kurdish Language and Literature, Joyce BLAU, İngilizce
- Kürt Pen'i resmi sitesi 4 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Durchs literarische Kurdistan, Hüseyin Dozen, Almanca
- Kurdische Volksdichtung 6 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Yekta Uzunoğlu - Thomas Bois, Almanca
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
