Loading AI tools
Amerikan yapımı savaş uçağı Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
McDonnell Douglas F-4 Phantom II, McDonnell Douglas Firması tarafından ilk olarak Amerika Birleşik Devletleri Donanması için geliştirilmiş, tandem iki koltuklu, çift motorlu, tüm hava koşullarına uygun, uzun menzilli süpersonik, 3. nesil[1] jet önleme ve avcı-bombardıman uçağıdır.
McDonnell Douglas F-4 Phantom II | |
---|---|
Türü | Avcı-Bombardıman |
Ulusal köken | ABD |
Üretici | McDonnell Aircraft/ McDonnell Douglas |
İlk uçuş | 27 Mayıs 1958 |
Hizmete giriş | 1961 |
Hizmetten çıkış | 1992 Kraliyet Hava Kuvvetleri
1996 ABD Hava Kuvvetleri 2021 Japonya Hava Öz Savunma Kuvvetleri 2024 Kore Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri |
Durumu | Aktif hizmette |
Ana kullanıcı | ABD Hava Kuvvetleri (eski kullanıcı)[A 1] Türk Hava Kuvvetleri İran Hava Kuvvetleri Kore Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri Japonya Hava Öz Savunma Kuvvetleri |
Üretim aralığı | 1958-1981 |
Üretim sayısı | 5,195 |
Birim maliyeti | 2.4 milyon $ (Amerikan doları) |
Son derece faydalı bir hava aracı olduğunu kanıtlayarak, 1961'de ABD Deniz Piyadeleri ve Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri tarafından kabul edilmeden önce ilk olarak Donanma ile hizmete girdi ve 1960'ların ortalarında mevcut hava silahlarının önemli bir parçası haline geldi. Phantom üretimi 1958'den 1981'e kadar toplam 5.195 uçakla gerçekleşti, bu miktar da onu tarihteki en çok üretilen Amerikan süpersonik askeri uçağı haline getirdi ve Soğuk Savaş'ın ikonik savaş uçağı olma konumunu pekiştirdi.
Phantom, Mach 2.2'den fazla hıza sahip göreceli büyük gövdeli bir avcı uçağıdır. Havadan havaya füzeler, havadan yere füzeler ve çeşitli bombalar dahil olmak üzere dokuz harici sabit noktada 18.000 pound (8.400 kg) 'dan fazla silah taşıyabilir.
F-4, zamanının diğer av önleme uçakları gibi, başlangıçta dahili bir top olmadan tasarlandı. Daha sonraki modellerde ise bir M61 Vulcan döner topu revizyonu yapıldı. 1959'dan başlayarak, mutlak hız rekoru ve mutlak irtifa rekoru da dahil olmak üzere uçuş sırasında performans için 15 dünya rekoru kırdı.
F-4, Vietnam Savaşı sırasında yoğun olarak kullanıldı. ABD Hava Kuvvetleri, Donanma ve Deniz Piyadeleri için başlıca hava üstünlüğü savaşçısı olarak görev yaptı ve savaşın sonlarında kara saldırısı ve hava keşif rollerinde önemli hale geldi. F-4, 1970'ler ve 1980'ler boyunca ABD askeri hava gücünün önemli bir bölümünü oluşturmaya devam etti ve 1980 yılından itibaren yerini yavaş yavaş ABD Hava Kuvvetleri'ndeki F-15 Eagle ve F-16 Fighting Falcon, Deniz Kuvvetlerinde F-14 ve F-18 gibi daha modern uçaklara bırakmaya başladı.
F-4 Phantom II, 1991 Körfez Savaşı'nda keşif ve SEAD (Düşman Hava Savunmalarının Bastırılması) rollerinde ABD tarafından kullanılmaya devam etti, 1996'da hizmetten ayrıldı. Aynı zamanda her iki ABD uçuş gösteri ekibi (Hava Kuvvetlerinde F-4E Thunder Birds, Deniz Kuvvetlerinde F-4J Blue Angels, tarafından kullanılan tek uçaktır.
F-4 ayrıca diğer 11 ülkenin silahlı kuvvetleri tarafından da kullanıldı. Arap-İsrail çatışmalarında yoğun bir oranda ve İran-Irak Savaşı'nda (Şah'ın düşüşünden önce satın aldığı Phantom lar) kullanıldı. F-4, ilk uçuşundan 63 yıl sonra, 2021 itibarıyla İran, Güney Kore, Yunanistan ve Türk Hava Kuvvetleri ile aktif olarak hizmet vermeye devam etmektedir.
Türkiye ilk olarak “Peace Diamond I”(Barış Pırlantası I) projesi ile 40 adet F-4E sipariş etmiş ve uçaklar 1974 yılında Türk Hava Kuvvetleri'ne teslim edilmeye başlanmıştır. 1977 yılında ikinci proje olan “Peace Diamond II” dahilinde 32 adet daha F-4E filoya eklenmiştir. Sırasıyla 1981 yılında “Peace Diamond III” kapsamında ABD Hava Kuvvetleri'nden 16 adet F-4E, 1984 yılı ortalarında “Peace Diamond IV” çerçevesinde yine ABD Hava Kuvvetleri’nden 14 adet F-4E ve “Peace Diamond V” kapsamında ABD hava kuvvetlerinden emekliye ayrılmış 40 adet F-4E 1987 yılında filoya katılmıştır. Türkiye’nin 1991 yılında ABD’yi Körfez Savaşı’nda desteklemesi sebebiyle “Peace Diamond VI” ile hizmetten çıkmış 40 adet F-4E daha teslim edilmiştir. ABD'nin elinde uluslararası satış taleplerini karşılayacak yeterli RF-4 olmadığından 1992–1994 yılları arasında da Alman Hava Kuvvetleri’den emekliye ayrılan 32 adet RF-4E Türkiye’ye hibe edilmiştir.
İsrail Havacılık Endüstrisi (IAI-Israel Aircraft Industries Ltd.) ile 1997 yılında ortak başlatılan modernizasyon projesiyle Türk Hava Kuvvetleri envanterindeki 53 adet F-4E üzerinde yapısal güçlendirme, yeni nesil navigasyon sistemleri, HUD (Head-Up Display), HOTAS (Hands on Throttle-and-stick), MFD (Multi-Function-Display), yeni nesil radyo ekipmanı, mevcut AN-APQ 120 radarının ELTA ELO/M-2032 radarı ile değişimi sağlanmıştır. Ayrıca uçağın silah taşıma kabiliyeti yeni nesil silahlarla güçlendirilmiştir. Modernizasyon kapsamında F-4'lerin 28 uçaklık bölümü 1. Hava İkmal Bakım Merkezi Komutanlığı, Eskişehir'de, 26 uçaklık bölümü İsrail Havacılık Endüstrisi (IAI) tesislerinde tamamlanmıştır. Modernizasyondan sonra uçak F-4 2020/Terminatör adını almıştır. RF-4E / TM uçakları 2013 yılında Işık Projesi ile modernize edilmiştir.[2]
24 Şubat 2015 akşamı 2 adet RF-4E uçağının Malatya'da,[3] 05 Mart 2015 sabahı saat 09:48'de 1 adet F-4E 2020 uçağının Konya'da düşmesinin ardından,[4] TSK envanterindeki F-4E uçaklarının yarısı düşmüş oldu.[5] Bu durum, F-4E uçaklarının emekliye ayrılmasını tekrar gündeme getirmiştir.[6] 11 Mart günü Muharip Hava Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Abidin Ünal yaptığı açıklamada RF-4E tipi keşif uçaklarının 12 Mart'tan itibaren keşif uçağı olarak kullanılamayacağını açıkladı.[7]
Türk Hava Kuvvetlerindeki ilk F4 pilotlarından birisi Üsteğmen Göksel Doğan ve Yüzbaşı Ali İlker Özgüler'dir. 28 Haziran 1977 yılında kullandıkları F4-E uçağı ile radar önleme görev uçuşu esnasında Afyon Emirdağ eteklerinde hayatlarını kaybettiler.[8]
Benzer rolde, dönemde ve yetenekte olan uçaklar
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.