ภาษาอูรดู
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาอูรดู (อูรดู: اردو) (รู้จักกันในชื่อภาษาว่า Lashkari لشکری[1]) เป็นภาษาหนึ่งในภาษากลุ่มอินโด-อารยัน ซึ่งพัฒนามาจากหลายภาษารวมกันคือ ภาษาเปอร์เซีย ตุรกี อาหรับ ฮินดี และสันสกฤต นิยมใช้กันมากในช่วงสมัยรัฐสุลต่านเดลี และจักรวรรดิโมกุล (ค.ศ. 1200-1800)
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาอูรดู, ออกเสียง ...
ภาษาอูรดู | |
---|---|
اردو | |
ออกเสียง | [ˈʊrduː] ( ฟัง) |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินเดีย ประเทศปากีสถาน และประชากรอย่างน้อย 1% ของประเทศบาห์เรน สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ประเทศโอมาน ประเทศกาตาร์ ประเทศซาอุดิอาระเบีย |
ชาติพันธุ์ | ชาวอูรดู, ชาวเดกกัน |
จำนวนผู้พูด | 61 ล้านคน (ภาษาแม่) 104 ล้านคน (ทั้งหมด) (ไม่พบวันที่) |
ตระกูลภาษา | |
รูปแบบก่อนหน้า | ภาษาปรากฤต
|
ระบบการเขียน | อักษรอูรดู อักษรละติน |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | ปากีสถาน อินเดีย |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | แอฟริกาใต้ |
รหัสภาษา | |
ISO 639-1 | ur |
ISO 639-2 | urd |
ISO 639-3 | urd |
ปิด
ภาษาอูรดู อยู่ในอันดับที่ 20 ของภาษาที่มีคนใช้เป็นภาษาแม่ และเป็นภาษาราชการของประเทศปากีสถาน นอกจากนี้ยังเป็นภาษาหนึ่งในภาษาราชการ 23 ภาษา ของประเทศอินเดีย