ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ (อังกฤษ: United Airlines) เป็นสายการบินหลักของสหรัฐ ที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ชิคาโก รัฐอิลลินอย[4][5][6] ตามจำนวนฝูงบินและจุดหมายปลายทาง ยูไนเต็ดแอร์ไลน์เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดอันดับสามของโลก หลังจากการผนวกกิจการเข้ากับคอนติเนนตัลแอร์ไลน์ในปี 2010[7] ยูไนเต็ดมีฐานการบินหลักในท่าอากาศยานนานาชาติโอแฮร์ และเป็นหนึ่งในสมาชิกก่อตั้งของสตาร์อัลไลแอนซ์

ข้อมูลเบื้องต้น IATA, ICAO ...
ยูไนเต็ดแอร์ไลน์
Thumb
IATA ICAO รหัสเรียก
UA UAL UNITED
ก่อตั้ง6 เมษายน ค.ศ. 1926 (98 ปี)
(ในชื่อ วาร์นีย์แอร์ไลน์)
เริ่มดำเนินงาน28 มีนาคม ค.ศ. 1931 (93 ปี)
AOC #CALA014A[1]
ท่าหลักชิคาโก-โอแฮร์
เดนเวอร์
กวม
ฮิวส์ตัน-อินเตอร์คอนติเนนตัล
ลอสแอนเจลิส
นวร์ก
ซานฟรานซิสโก
วอชิงตัน-ดัลเลส
สะสมไมล์ไมล์เอจ พลัส[2]
พันธมิตรการบินสตาร์อัลไลแอนซ์[3]
ขนาดฝูงบิน954
จุดหมาย354
บริษัทแม่ยูไนเต็ดแอร์ไลน์โฮลดิ้ง
สำนักงานใหญ่สหรัฐอเมริกา ชิคาโก รัฐอิลลินอย สหรัฐ
บุคลากรหลักสกอตต์ เคอร์บี (ซีอีโอ)
เอดวาร์ด 'เท็ก' ฟิลิป (ประธาน)
เจน การ์วีย์ (ประธาน)
เบรตต์ ฮาร์ท (ประธาน)
เจอร์รี ลาเดอร์แมน (ซีเอฟโอ)
ผู้ก่อตั้งวอล์ตเตอร์ ที. วาร์นีย์
เว็บไซต์www.united.com
ปิด

ประวัติ

ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ มีต้นกำเนิดจาก วานนีย์แอร์ไลน์ (VAL) ก่อตั้งโดย วอลเทอร์ วานนีย์ ในปี ค.ศ. 1926 เมืองบอยซี รัฐไอดาโฮ ในระยะแรกให้บริการเที่ยวบินขนส่งไปรษณีย์ภายในสหรัฐอเมริกา[8][9][10]

กิจการองค์กร

จุดหมายปลายทาง

ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ให้บริการเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางในประเทศ 238 แห่งและปลายทางระหว่างประเทศ 118 แห่งใน 48 ประเทศใน 6 ทวีป[11]

ฐานการบิน

Thumb
ท่าอากาศยานนานาชาติโอแฮร์เป็นฐานการบินที่ใหญ่ที่สุดของยูไนเต็ดแอร์ไลน์

ณ เดือนมกราคม ค.ศ. 2023 ยูไนเต็ดแอร์ไลน์มีฐานการบินทั้งหมดแปดแห่ง ตามเครือข่ายฮับแอนด์สโปกของสายการบิน ดังนี้:[12]

  • ชิคาโก-โอแฮร์ – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคตะวันตกกลางของสหรัฐ โอแฮร์เป็นฐานการบินที่ใหญ่ที่สุดโดยรวมของสายการบิน โดยยูไนเต็ดควบคุมส่วนแบ่งการตลาด 47% ในสนามบิน ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสนามบิน[13] สำนักงานใหญ่ของยูไนเต็ดก็อยู่ในชิคาโกเช่นกัน
  • เดนเวอร์ – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคเทือกเขาร็อกกีของสหรัฐ ยูไนเต็ดมีส่วนแบ่งการตลาดประมาณ 42% ในเดนเวอร์ ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสนามบิน จากจำนวนเที่ยวบิน เดนเวอร์เป็นฐานการบินที่ใหญ่ที่สุดของยูไนเต็ดในปี 2021
  • กวม – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคแปซิฟิก ยูไนเต็ดมีส่วนแบ่งการตลาดประมาณ 98.8% ที่กวม ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสนามบิน[14]
  • ลอสแอนเจลิส – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคตะวันตกของสหรัฐ รวมถึงเอเชียและออสเตรเลีย ยูไนเต็ดมีส่วนแบ่งตลาด 15% ที่สนามบิน ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่เป็นอันดับสามของสนามบิน
  • นวร์ก – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคตะวันออกของสหรัฐ ในขณะที่รวมถึงเที่ยวบินอื่นๆ ที่เลือกไปยังละตินอเมริกา แอฟริกา และเอเชีย[15] ยูไนเต็ดมีส่วนแบ่งตลาด 68% ที่นวร์ก ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสนามบิน[16][17] อดีตฐานการบินของคอนติเนนตัลแอร์ไลน์
  • ซานฟรานซิสโก – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคตะวันตกของสหรัฐ รวมถึงเอเชียและออสเตรเลีย ยูไนเต็ดมีส่วนแบ่งตลาดประมาณ 46% ที่สนามบิน ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสนามบิน[18]
  • วอชิงตัน–ดัลเลส – ฐานการบินของยูไนเต็ดสำหรับเที่ยวบินในภูมิภาคชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐ ยูไนเต็ดมีส่วนแบ่งตลาดประมาณ 65% ที่วอชิงตัน ดัลเลส ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสนามบิน

พันธมิตรการบินและข้อตกลงการบินร่วม

ฝูงบิน

ณ เดือนเมษายน ค.ศ. 2024 ยูไนเต็ดแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[22][23][24]

ข้อมูลเพิ่มเติม เครื่องบิน, ประจำการ ...
ฝูงบินของยูไนเต็ดแอร์ไลน์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
J F W Y+ Y รวม อ้างอิง
แอร์บัส เอ319-100 81 12 36 78 126 [25] จะเปลี่ยนที่นั่งใหม่เป็น ยูไนเต็ดส์ซิกเนเจอร์ ภายในปี 2025[26]
แอร์บัส เอ320-200 89 12 42 96 150 [27]
แอร์บัส เอ321นีโอ 8 157 20 57 123 200 [28][29][30] ส่งมอบจนถึงปี 2032[29]
แอร์บัส เอ321 เอกซ์แอลอาร์ 50[31] รอประกาศ เริ่มส่งมอบในปี 2024[31]
แอร์บัส เอ350-900 45[32] รอประกาศ ส่งมอบตั้งแต่ปี 2030[33]
โบอิง 737-700 40 12 36 78 126 [34] จะเปลี่ยนที่นั่งใหม่เป็น ยูไนเต็ดส์ซิกเนเจอร์ ภายในปี 2025[26]
โบอิง 737-800 141 16 48 102 166 [35]
42 108
โบอิง 737-900 12 20 42 117 179 [36]
โบอิง 737-900อีอาร์ 136 20 45 114 179
42 117
39 120
โบอิง 737 แมกซ์ 8 87 41[37] 16 54 96 166 [35]
โบอิง 737 แมกซ์ 9 79 34[37] 20 48 111 179 [36] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น[38]
โบอิง 737 แมกซ์ 10 277[37] 20 64 104 188 [39] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น[40]
โบอิง 757-200 40 16 45 108 169 [41]
42 118 176
โบอิง 757-300 21 24 54 156 234 [42] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น[26]
โบอิง 767-300อีอาร์ 13 30 24 32 113 199 จะปลดประจำการภายในปี 2030[43]
24 46 22 43 56 167
โบอิง 767-400อีอาร์ 16 34 24 48 125 231 [44]
โบอิง 777-200 19 28 102 234 364 [45] ลูกค้าเปิดตัว[46]
ใช้ในเที่ยวบินภายในประเทศ[47]
โบอิง 777-200อีอาร์ 51 50 24 46 156 276 [45]
4 32 124 206 362 ใช้ในเที่ยวบินภายในประเทศ[47]
โบอิง 777-300อีอาร์ 22 60 24 62 204 350 [48]
โบอิง 787-8 12 150[38] 28 21 36 158 243 [49] สั่งซื้อพร้อม 50 ตัวเลือก[50]
จะทดแทนโบอิง 767 ที่เก่ากว่าและโบอิง 777[43]
โบอิง 787-9 38 48 21 39 149 257 [51]
โบอิง 787-10 21 44 21 54 199 318 [52]
บูม โอเวอร์เชอร์ 15 รอประกาศ สั่งซื้อ 35 ตัวเลือก
รวม 954 769
ปิด

ยูไนเต็ดแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 16.3 ปี

ข้อกังวลและความขัดแย้งของสายการบิน

ปัญหาด้านบริการต่อผู้โดยสาร

เดฟ แคร์รอลล์ และยูไนเต็ดเบรกส์กีตาส์

ในปี ค.ศ. 2008 ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ได้ทำกีตาร์ของเดฟ แคร์รอลล์ (Dave Carroll) พังเสียหาย แคร์รอลล์ได้อ้างว่า ในขณะลงจากเครื่องบิน เขาได้ยินผู้โดยสารรายอื่นร้องขึ้นว่าพนักงานยกกระเป๋าโยนกระเป๋ากีตาร์แตก และเขาได้เห็นกีตาร์ของเขาพังเสียหายอยู่บนพื้นสนามบิน เขาได้ดำเนินการเรียกร้องค่าเสียหายและดำเนินการทางกฎหมายต่าง ๆ อยู่นานหลายเดือนแต่ก็ไม่เป็นผล จึงตัดสินใจออกเพลง (และมิวสิกวิดีโอ) ประท้วงยูไนเต็ดแอร์ไลน์ ชื่อเพลง ยูไนเต็ดเบรกส์กีตาส์ (United Breaks Guitars) ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2009 และจากนั้นไม่นานก็ได้ออกเพลง ยูไนเต็ดเบรกส์กีตาส์ 2 และ ยูไนเต็ดเบรกส์กีตาส์ 3 ซึ่งเพลงในชุด ยูไนเต็ดเบรกส์กีตาส์ นี้ประสบความสำเร็จในการทำให้ผู้คนจำนวนมาก โดยเฉพาะคนในสหรัฐฯ ได้รับรู้ถึงเหตุการณ์หรือปัญหาในลักษณะดังกล่าวนี้ที่อาจเกิดขึ้นได้ในการใช้บริการสายการบิน และทำให้เกิดภาพที่ไม่ดีต่อยูไนเต็ดแอร์ไลน์ โดยเฉพาะในด้านการบริการ อีกทั้งยังมีรายงานข่าวจากบีบีซีว่าราคาหุ้นของยูไนเต็ดแอร์ไลน์ได้ตกต่ำลงราว 10% ในช่วง 3-4 สัปดาห์นับจากวันที่แคร์รอลล์ออกเพลงประท้วงเพลงแรกอีกด้วย[53]

ยูไนเต็ดเอ็กซ์เพรส เที่ยวบินที่ 3411

เมื่อวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 2017 ยูไนเต็ดเอ็กซ์เพรส เที่ยวบินที่ 3411 มีผู้โดยสารเต็มลำ ทุกคนปฏิเสธที่จะยอมสละที่นั่งให้กับพนักงานสายการบิน 4 คน แม้ว่าจะได้รับค่าชดเชยและการเปลี่ยนเที่ยวบินให้ก็ตาม จึงได้เลือกบังคับผู้โดยสาร 4 คนให้ออกจากเครื่องบิน ผู้โดยสารสามคนแรกยินยอมปฏิบัติตาม และเดวิด เต๋า คือคนที่สี่ เต๋าปฏิเสธ เจ้าหน้าที่ตำรวจของท่าอากาศยานนานาชาติโอแฮร์จึงใช้กำลังขับไล่เต๋าออกจากเครื่อง จนเต๋าได้รับบาดเจ็บ วิดีโออุบัติการณ์ดังกล่าวถูกบันทึกโดยผู้โดยสาร จนกลายเป็นไวรอลบนสื่อสังคมอย่างแพร่หลาย ส่งผลให้เกิดความไม่พอใจต่อยูไนเต็ดแอร์ไลน์อย่างรุนแรง (ยูไนเต็ดเอ็กซ์เพรสเป็นสายการบินในเครือยูไนเต็ดแอร์ไลน์ ซึ่งใช้ชื่อยี่ห้อและโลโก้ร่วมกัน)

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ

วินาศกรรม 11 กันยายน พ.ศ. 2544

เมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2544 เครื่องบินของยูไนเต็ดแอร์ไลน์จำนวน 2 ลำ คือ เที่ยวบินที่ 93 และเที่ยวบินที่ 175 ได้ประสบกับวินาศกรรม 11 กันยายน

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.