ภาษาจีนฮากกา

ภาษาแคะ, ภาษาฮากกา หรือ เค่อเจียฮว่า (จีน: 客家话; พินอิน: Kèjiāhuà; พักฟ้าซื้อ: Hak-kâ-va / Hak-kâ-fa, จีน: 客家语; พินอิน: Kèjiāyǔ; พักฟ้าซื้อ: Hak-kâ-ngî) คือหนึ่งในภาษาของตระกูลกลุ่มภาษาจีนที่ชาวฮากกาพูดเป็นภาษาแม่ในพื้นที่ประเทศจีนตอนใต้ ไต้หวัน และพื้นที่พลัดถิ่นบางแห่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และในชุมชนชาวจีนโพ้นทะเลทั่วโลก

ภาษาจีนฮากกา
客家话 Hak-kâ-va/Hak-kâ-fa
"เค่อเจียฮว่า" ในอักษรจีน
ภูมิภาค	จีนใต้และตะวันตกเฉียงใต้ มีจุดศูนย์กลางที่มณฑลกวางตุ้ง, นิวเทอร์ริทอรีส์ในฮ่องกง, มาเลเซีย, เจอะเลิ้น ในประเทศเวียดนาม และหมู่เกาะบังกาเบอลีตุงและจังหวัดกาลีมันตันตะวันตกในประเทศอินโดนีเซีย
ชาติพันธุ์	ฮากกา
จำนวนผู้พูด	44 ล้านคน  (2022)e27
ตระกูลภาษา	จีน-ทิเบต จีน จีน ภาษาจีนฮากกา
รูปแบบก่อนหน้า	จีน-ทิเบตดั้งเดิม ภาษาจีนเก่า ภาษาฮากกา-เชอดั้งเดิม[1][2] ภาษาฮากกาดั้งเดิม ภาษาจีนฮากกา
ภาษาถิ่น	เหมย์เซี่ยน ทิงโจว ซื่อเซี่ยน ฮุ่ยโจว
ระบบการเขียน	อักษรจีน อักษรละติน (พักฟ้าซื้อ)
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	ไต้หวัน[a][3]
ผู้วางระเบียบ	ไต้หวัน: กระทรวงศึกษาธิการ สภากิจการฮากกา จีน: กรมการศึกษามณฑลกวางตุ้ง
รหัสภาษา
ISO 639-3	hak
Linguasphere	79-AAA-g > 79-AAA-ga (+ 79-AAA-gb transition to 79-AAA-h)
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด

ฮากกา
อักษรจีนตัวย่อ	客家话
อักษรจีนตัวเต็ม	客家話
ฮากกา	hag5 ga1 fa4 หรือ hag5 ga1 va4
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Kèjiāhuà ภาษาอู๋ อักษรโรมัน Kah-ka-ho ภาษากั้น อักษรโรมัน Khak-ka-ua ภาษาฮากกา อักษรโรมัน hag5 ga1 fa4 หรือ hag5 ga1 va4 พักฟ้าซื้อ Hak-kâ-fa หรือ Hak-kâ-va ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล haak gā wá ยฺหวิดเพ็ง haak3 gaa1 waa2 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Kheh-oē (客话)

ผู้พูดภาษาจีนฮากกา บันทึกที่ไต้หวัน

หมายเหตุ

1. ภาษาประจำชาติในไต้หวัน;'"`UNIQ--ref-00000006-QINU`"' นอกจากนี้ ยังมีสถานะตามกฎหมายในไต้หวัน โดยเป็นหนึ่งในภาษาสำหรับประกาศเกี่ยวกับการขนส่งสาธารณะ'"`UNIQ--ref-00000007-QINU`"' และในแบบทดสอบการแปลงสัญชาติ'"`UNIQ--ref-00000008-QINU`"'