ภาษาจีนฮากกา

ภาษาแคะ, ภาษาฮากกา หรือ เค่อเจียฮว่า (จีน: 客家话; พินอิน: Kèjiāhuà; พักฟ้าซื้อ: Hak-kâ-va / Hak-kâ-fa, จีน: 客家语; พินอิน: Kèjiāyǔ; พักฟ้าซื้อ: Hak-kâ-ngî) คือหนึ่งในภาษาของตระกูลกลุ่มภาษาจีนที่ชาวฮากกาพูดเป็นภาษาแม่ในพื้นที่ประเทศจีนตอนใต้ ไต้หวัน และพื้นที่พลัดถิ่นบางแห่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และในชุมชนชาวจีนโพ้นทะเลทั่วโลก

ภาษาจีนฮากกา
客家话 Hak-kâ-va/Hak-kâ-fa
"เค่อเจียฮว่า" ในอักษรจีน
ภูมิภาค	จีนใต้และตะวันตกเฉียงใต้ มีจุดศูนย์กลางที่มณฑลกวางตุ้ง, นิวเทอร์ริทอรีส์ในฮ่องกง, มาเลเซีย, เจอะเลิ้น ในประเทศเวียดนาม และหมู่เกาะบังกาเบอลีตุงและจังหวัดกาลีมันตันตะวันตกในประเทศอินโดนีเซีย
ชาติพันธุ์	ฮากกา
จำนวนผู้พูด	44 ล้านคน  (2022)e27
ตระกูลภาษา	จีน-ทิเบต จีน จีน ภาษาจีนฮากกา
รูปแบบก่อนหน้า	จีน-ทิเบตดั้งเดิม ภาษาจีนเก่า ภาษาฮากกา-เชอดั้งเดิม[1][2] ภาษาฮากกาดั้งเดิม ภาษาจีนฮากกา
ภาษาถิ่น	เหมย์เซี่ยน ทิงโจว ซื่อเซี่ยน ฮุ่ยโจว
ระบบการเขียน	อักษรจีน อักษรละติน (พักฟ้าซื้อ)
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	ไต้หวัน[lower-alpha 1][6]
ผู้วางระเบียบ	ไต้หวัน: กระทรวงศึกษาธิการ สภากิจการฮากกา จีน: กรมการศึกษามณฑลกวางตุ้ง
รหัสภาษา
ISO 639-3	hak
Linguasphere	79-AAA-g > 79-AAA-ga (+ 79-AAA-gb transition to 79-AAA-h)
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด

ฮากกา
อักษรจีนตัวย่อ	客家话
อักษรจีนตัวเต็ม	客家話
ฮากกา	hag5 ga1 fa4 หรือ hag5 ga1 va4
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Kèjiāhuà ภาษาอู๋ อักษรโรมัน Kah-ka-ho ภาษากั้น อักษรโรมัน Khak-ka-ua ภาษาฮากกา อักษรโรมัน hag5 ga1 fa4 หรือ hag5 ga1 va4 พักฟ้าซื้อ Hak-kâ-fa หรือ Hak-kâ-va ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล haak gā wá ยฺหวิดเพ็ง haak3 gaa1 waa2 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Kheh-oē (客话)

ผู้พูดภาษาจีนฮากกา บันทึกที่ไต้หวัน

หมายเหตุ

1. ภาษาประจำชาติในไต้หวัน;^[3] นอกจากนี้ ยังมีสถานะตามกฎหมายในไต้หวัน โดยเป็นหนึ่งในภาษาสำหรับประกาศเกี่ยวกับการขนส่งสาธารณะ^[4] และในแบบทดสอบการแปลงสัญชาติ^[5]

อ้างอิง

1. Nakanishi 2010.
2. Coblin 2019, p. 438-440.
3. Fan, Cheng-hsiang; Kao, Evelyn (2018-12-25). "Draft National Language Development Act Clears Legislative Floor". Focus Taiwan News Channel (ภาษาอังกฤษ). Central News Agency. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-25.
4. "Dàzhòng yùnshū gōngjù bòyīn yǔyán píngděng bǎozhàng fǎ" 大眾運輸工具播音語言平等保障法 [Act on Broadcasting Language Equality Protection in Public Transport] (ภาษาจีน) – โดยทาง Wikisource.
5. Article 6 of the Standards for Identification of Basic Language Abilities and General Knowledge of the Rights and Duties of Naturalized Citizens เก็บถาวร 2017-07-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
6. "Hakka Basic Act". สืบค้นเมื่อ 22 May 2019 – โดยทาง law.moj.gov.tw.

อ่านเพิ่ม

• Branner, David Prager (2000). Problems in Comparative Chinese Dialectology – the Classification of Miin and Hakka. Trends in Linguistics series, no. 123. Berlin: Mouton de Gruyter. ISBN 978-3-11-015831-1.
• Hashimoto, Mantaro J. (2010). The Hakka Dialect: A Linguistic Study of Its Phonology, Syntax and Lexicon. Princeton/Cambridge Studies in Chinese Linguistics. Vol. 5. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-13367-8.
• Lee, Wai-Sum & Zee, Eric (2009). "Hakka Chinese". Illustrations of the IPA. Journal of the International Phonetic Association. 39 (1): 107–111. doi:10.1017/S0025100308003599{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์), with supplementary sound recordings.

• O'Connor, Kevin A. (1976). "Proto-Hakka". Ajia Afurika Gengo Bunka Kenkyū / Journal of Asia and Africa Studies. 11 (1): 1–64.
• Sagart, Laurent (1998). "On distinguishing Hakka and non-Hakka dialects". Journal of Chinese Linguistics. 26 (2): 281–302. JSTOR 23756757.
• ——— (2002). "Gan, Hakka and the Formation of Chinese Dialects" (PDF). ใน Ho, Dah-an (บ.ก.). Dialect Variations in Chinese: Papers from the Third International Conference on Sinology, Linguistics Section (ภาษาอังกฤษ). Taipei: Academia Sinica. pp. 129–153. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-08-14. สืบค้นเมื่อ 2016-04-05.
• Schaank, Simon Hartwich (1897). Het Loeh-foeng-dialect (ภาษาดัตช์). Leiden: E.J. Brill. สืบค้นเมื่อ 11 February 2015.
• Taiwan Language Tool (including Hakka)
• Nakanishi, Hiroki (2010). "On the genetic affiliation of Shehua 《论畬话的归属》". Journal of Chinese Linguistics (ภาษาจีน). The Chinese University of Hong Kong Press. 24: 247–267. JSTOR 23825447 – โดยทาง JSTOR.
• Coblin, W. South (2019). Common Neo-Hakka: A Comparative Reconstruction. Language and linguistics Monograph Series 63. Taipei: Institute of Linguistics, Academia Sinica. ISBN 978-986-54-3228-7.