ประเทศคูเวต
From Wikipedia, the free encyclopedia
คูเวต (อาหรับ: الكويت) หรือชื่อทางการคือ รัฐคูเวต (อาหรับ: دولة الكويت) เป็นประเทศปกครองโดยเจ้าผู้ครองรัฐคูเวตที่มีขนาดเล็กและอุดมไปด้วยทรัพยากรน้ำมัน ตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ ริมชายฝั่งอ่าวเปอร์เซีย มีพรมแดนทางใต้ติดกับประเทศซาอุดีอาระเบีย และพรมแดนทางเหนือติดกับประเทศอิรัก คูเวตมีความยาวชายฝั่งประมาณ ประมาณ 500 กม. (311 ไมล์) ประชากรส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตเมืองซึ่งรวมตัวกันกลายเป็นเมืองหลวง และเมืองใหญ่ที่สุดในประเทศในชื่อคูเวตซิตี ใน ค.ศ. 2023 คูเวตมีประชากรราว 4.8 ล้านคน ทว่ามีเพียง 1.5 ล้านคนที่ถือสัญชาติคูเวต ในขณะที่ประชากรที่เหลือจำนวน 3.29 ล้านคนเป็นชาวต่างชาติซึ่งเป็นผู้พลิดถิ่นมาจากประเทศต่าง ๆ มากถึง 100 ประเทศ[7]
รัฐคูเวต دولة الكويت (อาหรับ) | |
---|---|
ที่ตั้งของ ประเทศคูเวต (สีเขียว) | |
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | คูเวตซิตี 29°22′N 47°58′E |
ภาษาราชการ | ภาษาอาหรับ[1] |
กลุ่มชาติพันธุ์ |
|
ศาสนา | 74.36% อิสลาม (ทางการ)
18.17% คริสต์ 7.47% อื่น ๆ |
เดมะนิม | ชาวคูเวต |
การปกครอง | รัฐเดี่ยว กึ่งราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญแบบรัฐสภา[3] |
มิชาล อัล-อะหมัด อัล-จาเบอร์ อัล-ซาบาห์ | |
• นายกรัฐมนตรี | มุฮัมมัด เศาะบาห์ อัสซาลิม อัศเศาะบาห์ |
• ประธานรัฐสภา | มัรซูก อะลี อัลฆอนิม |
สภานิติบัญญัติ | รัฐสภา |
การก่อตั้ง | |
• ชีคแห่งคูเวต | ค.ศ. 1613 |
• ได้รับเอกราชจากเชคแห่งคูเวต | ค.ศ. 1752 |
• ข้อตกลงอังกฤษ-คูเวต | 23 มกราคม ค.ศ. 1899 |
• อนุสัญญาอังกฤษ-ออตโตมัน | 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 |
• สิ้นสุดสนธิสัญญากับสหราชอาณาจักร | 19 มิถุนายน ค.ศ. 1961 |
14 พฤษภาคม ค.ศ. 1963 | |
• วันชาติคูเวต | 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1961 |
• วันปลดปล่อยคูเวต | 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1991 |
พื้นที่ | |
• รวม | 17,818 ตารางกิโลเมตร (6,880 ตารางไมล์) (อันดับที่ 152) |
น้อยมาก | |
ประชากร | |
• ค.ศ. 2019 ประมาณ | 4,420,110[2] (อันดับที่ 127) |
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2005 | 2,213,403[4] |
200.2 ต่อตารางกิโลเมตร (518.5 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 61) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | ค.ศ. 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 303 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 57) |
• ต่อหัว | 67,891 ดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 8) |
จีดีพี (ราคาตลาด) | ค.ศ. 2018 (ประมาณ) |
• รวม | 118.271 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 57) |
• ต่อหัว | 28,199 ดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 23) |
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019) | 0.806[6] สูงมาก · อันดับที่ 64 |
สกุลเงิน | ดีนาร์คูเวต (KWD) |
เขตเวลา | UTC+3 (AST) |
รูปแบบวันที่ | วว/ดด/ปปปป (CE) |
ขับรถด้าน | ขวา |
รหัสโทรศัพท์ | +965 |
โดเมนบนสุด | .kw |
เว็บไซต์ www.e.gov.kw | |
|
พื้นที่ส่วนใหญ่ในปัจจุบันของคูเวตเคยเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเมโสโปเตเมีย[8] ก่อนจะมีการค้นพบน้ำมัน คูเวตถือเป็นหนึ่งในท่าเรือที่สำคัญในภูมิภาค น้ำมันสำรองถูกพบครั้งแรกใน ค.ศ. 1938 และเริ่มมีการส่งออกน้ำมันดิบเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1946 ประเทศคูเวตได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในช่วงระหว่าง ค.ศ. 1946–1982 ส่งผลให้มีความเจริญและทันสมัยยิ่งขึ้น เศรษฐกิจของประเทศพัฒนาอย่างก้าวกระโดด โดยมีรายได้หลักมาจากการผลิตและส่งออกน้ำมัน อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษ 1980 คูเวตต้องประสบกับช่วงเวลาของความไม่มั่นคงทางภูมิรัฐศาสตร์ และวิกฤตเศรษฐกิจภายหลังการล่มของตลาดหุ้น ต่อมาใน ค.ศ. 1990 คุูเวตต้องเผชิญข้อพิพาทในด้านการผลิตน้ำมันกับประเทศเพื่อนบ้าน นำไปสู่การบุกครองโดยอิรักและดินแดนส่วนหนึ่งถูกผนวกเข้าเป็นหนึ่งในเขตการปกครองของอิรักภายใต้ซัดดัม ฮุสเซนเป็นเวลาเจ็ดเดือน ก่อนที่การยึดครองโดยอิรักจะสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1991 จากการแทรกแซงทางการทหารนำโดยสหรัฐ และประเทศชั้นนำอื่น ๆ
คูเวตมีสถานะเป็นเอมิเรตเช่นเดียวกับรัฐอาหรับอื่น ๆ ในอ่าวเปอร์เซีย เจ้าผู้ครองรัฐคูเวตมีฐานะเป็นประมุขแห่งรัฐโดยตระกูลอัลซาบาห์เป็นตระกูลผู้ปกครองที่มีอิทธิพลต่อสังคม และครอบงำระบบการเมืองของประเทศ ศาสนาประจำชาติคือศาสนาอิสลาม คูเวตเป็นประเทศกำลังพัฒนาพร้อมด้วยระบบเศรษฐกิจที่มั่นคงและรายได้ต่อหัวสูง โดยมีแหล่งน้ำมันสำรองที่ใหญ่เป็นอันดับหกของโลก วัฒนธรรมประชานิยมของประเทศปรากฎให้เห็นในรูปแบบละคร, วิทยุ ดนตรี และโทรทัศน์ คูเวตเป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ร่วมก่อตั้งคณะมนตรีความร่วมมือรัฐอ่าวอาหรับ และเป็นสมาชิกสหประชาชาติ, สันนิบาตอาหรับ, โอเปก และ องค์การความร่วมมืออิสลาม