From Wikipedia, the free encyclopedia
இந்தியாவில் மதம் (Religion in India) என்பது மத நம்பிக்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகளின் பன்முகத்தன்மையால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. இந்தியா அதிகாரப்பூர்வமாக ஒரு மதச்சார்பற்ற நாடு மேலும் இங்கு எந்த மதமும் நிறுவப்படவில்லை. இந்திய துணைக் கண்டம் உலகின் முக்கிய மதங்களின் பிறப்பிடமாகும்; அதாவது இந்து மதம், பௌத்தம், சமண மதம் மற்றும் சீக்கியம் . 2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, இந்தியாவின் மக்கள் தொகையில் 79.8% இந்து மதத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள். 14.2% இஸ்லாத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள். 2.3% கிறிஸ்தவ மதத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள். 1.7% சீக்கிய மதத்தை பின்பற்றுகிறார்கள். 0.7% பௌத்த மதத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள், 0.37% சமண மதத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள். சொராட்டிரியம், சனாமகிசம் மற்றும் யூதம் ஆகியவையும் இந்தியாவில் ஒரு பண்டைய வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளன. ஒவ்வொன்றும் பல ஆயிரக்கணக்கான இந்திய ஆதரவாளர்களைக் கொண்டுள்ளன. சொராட்டிரியத்தை கடைபிடிக்கும் அதிக மக்கள் தொகை இந்தியாவில் உள்ளது (அதாவது பார்சிகள் மற்றும் ஈரானிகள் ) மேலும் பகாய் நம்பிக்கையும் பின்பற்றபட்டு வருகிறது. இந்த மதங்கள் ஆரம்பத்தில் பெர்சியாவில் வளர்ந்திருந்தாலும். இந்தியாவின் வரலாறு முழுவதும், நாட்டின் கலாச்சாரத்தில் மதம் ஒரு முக்கிய அங்கமாக இருந்து வருகிறது. மத வேறுபாடு மற்றும் மத சகிப்புத்தன்மை இரண்டும் சட்டம் மற்றும் வழக்கத்தால் நாட்டில் நிறுவப்பட்டுள்ளன; மத சுதந்திரத்திற்கான உரிமையை ஒரு அடிப்படை உரிமையாக இந்திய அரசியலமைப்பு அறிவித்துள்ளது.
இந்தியாவிலுள்ள சமயங்கள் (2011)
இன்று, உலக இந்துக்களின் மக்கள் தொகையில் சுமார் 94% [1] இந்தியாவில் உள்ளனர். பெரும்பாலான இந்து ஆலயங்களும் கோயில்களும் இந்தியாவில் அமைந்துள்ளன. பெரும்பாலான இந்து புனிதர்களின் பிறப்பிடங்கள் இந்தியாவில் இருக்கிறது. அலகாபாத் உலகின் மிகப்பெரிய மத யாத்திரையான அலகாபாத் கும்ப மேளாவை நடத்துகிறது. இங்கு உலகெங்கிலும் உள்ள இந்துக்கள் இந்தியாவின் மூன்று புனித நதிகளான கங்கா, யமுனா மற்றும் சரசுவதி ஆகியவற்றின் சங்கமத்தில் குளிக்க வருகிறார்கள். மேற்கில் உள்ள இந்திய புலம்பெயர்ந்தோர் யோகா, தியானம், ஆயுர்வேத மருத்துவம், கணிப்பு, கர்மா மற்றும் மறுபிறவி போன்ற இந்து தத்துவத்தின் பல அம்சங்களை பிரபலப்படுத்தியுள்ளனர்.[2] இந்திய மதங்களின் செல்வாக்கு உலகம் முழுவதும் குறிப்பிடத்தக்கதாக உள்ளது. அகில உலக கிருஷ்ணா பக்திக் கழகம், பிரம்மகுமாரிகள் உலக ஆன்மீகப் பல்கலைக்கழகம், ஆனந்த மார்கா மற்றும் பல இந்து சார்ந்த அமைப்புகள் இந்து ஆன்மீக நம்பிக்கைகளையும் நடைமுறைகளையும் பரப்பியுள்ளன. இந்திய துணைக் கண்டத்தில் உலகிலேயே அதிக முஸ்லிம்கள் உள்ளனர். முஸ்லிம்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கு தெற்காசியாவைச் சேர்ந்தவர்கள் .[3][4] 2050 வாக்கில், இந்தியாவின் முஸ்லீம் மக்கள் தொகை 311 மில்லியனாக உயர்ந்து இந்தோனேசியாவை விட உலகின் மிகப்பெரிய முஸ்லீம் மக்கள்தொகையாக மாறும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இருப்பினும் இந்தியா ஒரு இந்து பெரும்பான்மையை (சுமார் 77%) தக்க வைத்துக் கொள்ளும்.[5][6] அகமதிய இஸ்லாத்தின் தொட்டிலாக இருப்பதால், குறைந்தது 2 மில்லியன் அகமதி முஸ்லிம்களைக் கொண்ட நாடுகளில் இந்தியாவும் ஒன்றாகும். மிகப் பிரபலமான துறவிகளின் சில கோயில்களைக் சுபி போன்ற, காஜா முகையதீன் சிஷ்தி மற்றும் நிஜாமுதீன் ஆலியா, போன்ற சூபித்துவத்தின் மிகவும் பிரபலமான சில புனிதர்களின் ஆலயங்கள் இந்தியாவில் காணப்படுகின்றன. மேலும் உலகம் முழுவதிலுமிருந்து பார்வையாளர்களை ஈர்க்கின்றன.[7] இஸ்லாமிய கட்டிடக்கலைகளின் மிகவும் பிரபலமான நினைவுச்சின்னங்களான தாஜ்மகால் மற்றும் குதுப் மினார் போன்றவையும் இந்தியாவில் உள்ளது. சமூகம் தொடர்பான குடிமை விஷயங்கள் முஸ்லீம் தனிநபர் சட்டத்தால் கையாளப்படுகின்றன,[8] மேலும் 1985இல் அரசியலமைப்பு திருத்தங்கள் குடும்ப விஷயங்களில் அதன் முதன்மையை நிறுவின.[9]
இந்திய "துணைக் கண்டத்தில்" வரலாற்றுக்கு முந்தைய மதத்தை சான்றளிக்கும் சான்றுகள் நடனங்கள் மற்றும் சடங்குகளை சித்தரிக்கும் சிதறிய இடைக் கற்காலப் பாறை ஓவியங்களிலிருந்து பெறப்படுகின்றன. சிந்து சமவெளியில் வசித்த புதிய கற்கால கால்நடை மேப்பவர்கள், இறந்தவர்களை அடக்கம் செய்ய ஆன்மீக நடைமுறைகளை அறிவுறுத்தும் விதத்தில் புதைத்தனர். மத்திய மத்தியப் பிரதேசத்தில் உள்ள பீம்பேட்கா பாறை வாழிடங்கள் மற்றும் இந்தியாவின் கிழக்கு கர்நாடகாவின் பெல்லாரி மாவட்டத்தில் உள்ள குப்கலில் காணப்படும் பாறை ஓவியப் படைப்புகள் போன்ற பிற தெற்காசிய கற்கால தளங்கள், மத சடங்குகளை சித்தரிக்கும் பாறை கலையையும், சடங்கு செய்யப்பட்ட இசையின் சான்றுகளையும் கொண்டுள்ளது.[10]
கிமு 3300 முதல் 1400 வரை நீடித்த மற்றும் சிந்து மற்றும் காகர்-கக்ரா நதி பள்ளத்தாக்குகளை மையமாகக் கொண்ட சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின்அரப்பன் மக்கள் கருவுறுதலைக் குறிக்கும் ஒரு முக்கியமான தாய் தெய்வத்தை வணங்கியிருக்கலாம். சிந்து சமவெளி நாகரிக தளங்களின் அகழ்வாராய்ச்சிகள் விலங்குகள் மற்றும் "தீ ‑ பலிபீடங்களுடன்" முத்திரைகள் காட்டுகின்றன. இது நெருப்புடன் தொடர்புடைய சடங்குகளைக் குறிக்கிறது. இப்போது இந்துக்களால் வழிபடப்படுவதைப் போன்ற ஒரு வகை இலிங்கமும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது.
5,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலங்களில் வேர்கள் காணப்பட்ட நிலையில், இந்து மதம் பெரும்பாலும் உலகின் பழமையான மதமாக கருதப்படுகிறது.[11][12] தென்கிழக்கு ஆசியா, சீனா, கொரியா மற்றும் ஜப்பான் பகுதிகளில் இந்து மதம் பரவியது. இந்துக்கள் வெவ்வேறு வடிவங்களைக் கொண்ட ஒரே கடவுளை வணங்குகிறார்கள்.[13]
இந்து மதத்தின் தோற்றம் சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் கலாச்சார கூறுகள் மற்றும் பிற இந்திய நாகரிகங்களுடன் அடங்கும். இந்து மதத்தின் எஞ்சியிருக்கும் மிகப் பழமையான உரை இருக்கு வேதம் ஆகும். கிமு 1700–1100 வரை இது வேதகாலத்தில் தயாரிக்கப்பட்டுள்ளது. காவிய மற்றும் புராண காலங்களில், காவியக் கவிதைகளின் ஆரம்பப் பதிப்புகள், அவற்றின் தற்போதைய வடிவத்தில் இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம் உட்பட கி.மு. 500-100 வரை எழுதப்பட்டன. இருப்பினும் இவை இந்த காலத்திற்கு முன்பே பல நூற்றாண்டுகளாக குடும்பங்கள் வழியாக வாய்வழியாக பரப்பப்பட்டன.
கிமு 200 க்குப் பிறகு, இந்திய தத்துவத்தில் சாங்கியம், யோகா, நியாயம், வைஷேகம், பூர்வ-மீமாஞ்சம் மற்றும் வேதாந்தம் உள்ளிட்ட பல சிந்தனைப் பள்ளிகள் முறையாக குறியிடப்பட்டன. இந்து மதம், மிகவும் தத்துவ மதம், நாத்திக பள்ளிகளையும் நாத்திக தத்துவங்களையும் நடத்தியது. பொதுவாக மரபுவழியாகக் கருதப்படும் பிற இந்திய தத்துவங்களில் சாங்கியம் மற்றும் மீமாஞ்சம் ஆகியவை அடங்கும்.
இந்தியாவில் சமண மதத்தின் வரலாற்று வேர்கள் கிமு 9 ஆம் நூற்றாண்டு வரை பார்சுவநாதரின் எழுச்சி மற்றும் அவரது அகிம்சை தத்துவத்துடன் காணப்படுகின்றன. [14] [15] இந்த சௌபிஷிக்கு 23 தீர்த்தங்கரர்கள் (ஸ்ரீ ரிசவ்தேவாவிலிருந்து தொடங்கப்பட்டது) அதற்கு முன் மகாவீரர் 24 வது சமண தீர்த்தங்கரர் (கிமு 599–527), அகிம்சை மற்றும் அஸ்தேய (திருடாத) உள்ளிட்ட ஐந்து சபதங்களை வலியுறுத்தினார். பௌத்தத்தை ஸ்தாபித்த கௌதம புத்தர், மகத வம்சம் (இது கிமு 546–324 வரை நீடித்தது) ஆட்சிக்கு வருவதற்கு சற்று முன்பு சாக்கிய குலத்தில் பிறந்தார். அவரது குடும்பம் இப்போது தெற்கு நேபாளத்தில் உள்ள லும்பினி சமவெளிக்கு சொந்தமானது. மௌரிய பேரரசின் பேரரசர் அசோகரின் ஆட்சியின் போது இந்தியாவில் பௌத்தம் உயர்ந்தது. அவர் மதம் மாறியதைத் தொடர்ந்து பௌத்தத்தை ஆதரித்தார் . மேலும் கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டில் இந்திய துணைக் கண்டத்தை ஒன்றிணைத்தார். அவர் பௌத்தத்தைப் பரப்ப தனது மிஷனரிகளை வெளிநாடுகளுக்கு அனுப்பினார். பௌத்தம் ஆசியா முழுவதும் பரவியது. குசான் பேரரசு வழங்கிய அரச ஆதரவையும், மகதம் மற்றும் கோசலம் போன்ற பேர்ரசுகள் வீழ்ந்ததையடுத்து இந்தியவில் பௌத்தம் குறைந்தது.
இந்தியாவில் பௌத்த மதத்தின் வீழ்ச்சி பல்வேறு காரணிகளால் கூறப்படுகிறது. இதில் சங்கராச்சாரியாரின் கீழ் 10 மற்றும் 11 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் இந்து மதம் மீண்டும் எழுந்தது. பின்னர் வந்த துருக்கிய படையெடுப்பு, குடும்ப விழுமியங்கள் மற்றும் தனியார் சொத்துக்களுக்கு மாறாக துறவறத்தில் பௌத்த கவனம், இந்து மதம் துறத்தல் மற்றும் அகிம்சை போன்ற பௌத்த மற்றும் சமண கொள்கைகளின் சொந்த பயன்பாடு மற்றும் கையகப்படுத்தல் போன்றவை. பொ.ச. 11 ஆம் நூற்றாண்டில் பிரதான இந்தியாவிலிருந்து பௌத்தம் கிட்டத்தட்ட மறைந்துவிட்ட போதிலும், அதன் இருப்பு பக்தி நெறி பாரம்பரியம், வைணவம் மற்றும் வங்காளத்தின் பாலப் பேரரசு போன்ற பிற இயக்கங்கள் மூலம் வெளிப்பட்டது. அவை வங்காளத்தில் பிரபலமாக இருந்த சஹஜ்ஜியான பௌத்த மதத்தால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன.
14 முதல் 17 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், வட இந்தியா முஸ்லீம் ஆட்சியின் கீழ் இருந்தபோது, பக்தி இயக்கம் மத்திய மற்றும் வட இந்தியா வழியாக பரவியது. பக்தி இயக்கம் உண்மையில் எட்டாம் நூற்றாண்டிலேயே தென்னிந்தியாவில் (இன்றைய தமிழ்நாடு மற்றும் கேரளா ) தொடங்கியது. பின்னர் படிப்படியாக வடக்கு நோக்கி பரவியது. [16] இது குருக்கள் அல்லது புனிதர்களின் தளர்வான குழுவால் தொடங்கப்பட்டது. ஞானேஷ்வர், சைதன்ய மகாபிரபு, வல்லபாச்சார்யா, சூர்தாசர், மீரா பாய், கபீர், துளசிதாசர், ரவிதாசர், நாம்தேவ், ஏகநாதர், இராமதாசர் [disambiguation needed] , துக்காராம் மற்றும் பிற மர்மவாதிகள் வடக்கில் சில புனிதர்கள். சடங்கு மற்றும் சாதியின் பாரமான சுமைகளையும் தத்துவத்தின் நுட்பமான சிக்கல்களையும் மக்கள் ஒதுக்கி வைக்க முடியும் என்றும், கடவுள்மீது அவர்கள் கொண்டுள்ள அன்பை வெறுமனே வெளிப்படுத்தலாம் என்றும் அவர்கள் கற்பித்தனர். இந்த காலகட்டம் பல்வேறு இந்திய மாநிலங்கள் அல்லது மாகாணங்களின் இன மொழிகளில் வடமொழி உரை மற்றும் கவிதைகளில் ஏராளமான பக்தி இலக்கியங்களால் வகைப்படுத்தப்பட்டது. பக்தி இயக்கம் இந்தியா முழுவதும் பல்வேறு இயக்கங்களுக்கு வழிவகுத்தது.
பக்தி இயக்கத்தின் போது, பாரம்பரிய இந்து சாதி முறைக்கு வெளியே கருதப்பட்ட பல இந்து குழுக்கள் அந்தந்த சமூகங்களைச் சேர்ந்த புனிதர்களை வணங்குவதன் மூலம் / பின்பற்றுவதன் மூலம் பக்தி மரபுகளைப் பின்பற்றின. உதாரணமாக, உத்தரபிரதேசத்தின் சாமரின் குரு ரவிதாசர் ; சத்தீஸ்கரின் சூக்ராவின், குரு பரசுராம் ரம்னாமி ராஜஸ்தானின் பாங்கியின் மகரிசி ராம் நாவல் போன்றோர். அவர்களின் வாழ்நாளில், இந்த புனிதர்களில் பலர் வெளிநாட்டு மிஷனரிகளிடமிருந்து மதமாற்றத்தை எதிர்த்துப் போராடி, தங்கள் சமூகங்களுக்குள் இந்து மதத்தை மட்டுமே ஊக்குவித்தனர். உதாரணமாக அசாமில், பழங்குடியினரை பிரம்ம சமாஜத்தின் குருதேவ் காளிச்சரன் பிரம்மா வழிநடத்தினார்; நாகாலாந்தில் கச்சா நாகா; மற்றும் மத்திய இந்தியாவில் பிர்சா முண்டா, அனுமன் ஆரோன், ஜத்ரா பகத் மற்றும் புத பகத் ஆகியோரால் வழிநடத்தப்பட்டது.
குரு நானக் தேவ் ஜி (1469–1539) சீக்கிய மதத்தை நிறுவியவர். குரு கிரந்த் சாகிப் ஐந்தாவது சீக்கிய குருவான குரு அர்ஜன் தேவ் அவர்களால் முதல் ஐந்து சீக்கிய குருக்கள் மற்றும் இந்து மற்றும் முஸ்லீம் நம்பிக்கை உள்ளிட்ட உலகளாவிய சகோதரத்துவம் என்ற கருத்தை பிரசங்கித்த பிற புனிதர்களின் எழுத்துக்களிலிருந்து தொகுத்தார். குரு கோவிந்த் சிங் இறப்பதற்கு முன்பு, குரு கிரந்த் சாகிப் நித்திய குருவாக அறிவிக்கப்பட்டார். நிறம், சாதி, பரம்பரை ஆகியவற்றைப் பொருட்படுத்தாமல், வாகேகுருவுக்கு முன் [17] அனைத்து மனிதர்களையும் சமமாக சீக்கிய மதம் அங்கீகரிக்கிறது.[18] உண்ணாவிரதம் , மூடநம்பிக்கைகள், சிலை வழிபாடு [19][20] மற்றும் விருத்தசேதனம் போன்ற நம்பிக்கைகளை சீக்கிய மதம் கடுமையாக நிராகரிக்கிறது .[21][22]
கிமு 562 இல் கேரளாவின் கொச்சி நகரில் யூதேயாவிலிருந்து யூதர்கள் முதன்முதலில் வணிகர்களாக வந்தனர்.[23] இரண்டாம் ஆலயம் அழிக்கப்பட்ட பின்னர், பொ.ச. 70-ல் அதிகமான யூதர்கள் இஸ்ரேலில் இருந்து நாடுகடத்தப்பட்டனர்.[24]
கி.பி 52 இல் கேரளாவில் முசிறித் துறைமுகத்துக்கு வருகை தந்த தோமா திருத்தூதரால் கிறிஸ்தவத்தை இந்தியாவுக்கு அறிமுகப்படுத்தியதாக பாரம்பரியம் கூறுகிறது. இன்று புனித தோம கிறிஸ்தவர்கள் (சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் அல்லது நஸ்ரானி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) என்று அழைக்கப்படும் பூர்வீக மதமாற்றம் செய்யப்பட்டவர்கள் ஆவர்.[25][26][27][28] இந்தியாவில் கிறித்துவத்தின் சரியான தோற்றம் தெளிவாகத் தெரியவில்லை என்றாலும், கி.பி 6 ஆம் நூற்றாண்டில் கிறித்துவம் வேரூன்றியதாக ஒரு பொது அறிவார்ந்த ஒருமித்த கருத்து உள்ளது. இதில் சில சமூகங்கள் சிரியாக் வழிபாட்டு முறையைப் பயன்படுத்தின. மேலும் இந்தியாவில் மதத்தின் இருப்பு விரிவடைவதற்கான சாத்தியக்கூறு 1 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இருந்தது.[29][30][31] இந்தியாவில் கிறித்துவம் ரோமன் கத்தோலிக்கம், சீர்திருத்தத் திருச்சபை, ஓரியண்டல் ஆர்த்தடாக்ஸ் போன்ற பல்வேறு பிரிவுகளைக் கொண்டுள்ளது.
பெரும்பாலான கிறிஸ்தவர்கள் தென்னிந்தியாவில், குறிப்பாக கேரளா, தமிழ்நாடு மற்றும் கோவாவில் வசிக்கின்றனர்.[32][33] வடகிழக்கு இந்திய மாநிலங்களிலும் பெரிய அளவில் கிறிஸ்தவ மக்கள் உள்ளனர்.[34] இந்தியாவில் கிறிஸ்தவம் 16 ஆம் நூற்றாண்டில் கத்தோலிக்க போர்த்துகீசிய பயணங்களால் மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டில் சீர்த்திருத்தச் திருச்சபை பிரித்தன் மற்றும் அமெரிக்க மிஷனரிகளால் விரிவாக்கப்பட்டது.[35]
இஸ்லாம் இந்தியாவில் இரண்டாவது பெரிய மதமாகும். நாட்டின் மக்கள் தொகையில் 14.2% அல்லது சுமார் 172 மில்லியன் மக்கள் இஸ்லாத்தை பின்பற்றுபவர்களாக அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளனர் ( 2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புப்படி ).[36][37][38][39] இது முஸ்லீம் பெரும்பான்மை நாடுகளுக்கு வெளியே மிகப்பெரிய முஸ்லீம் மக்கள்தொகை கொண்ட நாடாக இந்தியாவை உருவாக்குகிறது.
7 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் கேரளாவின் மலபார் கடற்கரையில் அரபு வர்த்தகர்களின் வருகையுடன் இஸ்லாம் இந்தியாவுக்கு வந்த போதிலும், இந்திய துணைக் கண்டத்தில் முஸ்லீம் ஆட்சியின் போது அது ஒரு முக்கிய மதமாக மாறத் தொடங்கியது. இந்தியாவில் இஸ்லாத்தின் பரவல் பெரும்பாலும் தில்லி சுல்தானகம் (1206–1526) மற்றும் முகலாயப் பேரரசு (1526–1858) ஆகியவற்றின் கீழ் நடந்தது, இது ஆன்மீக சூபி பாரம்பரியத்தால் பெரிதும் உதவியது.[40]
| சமயம் | மக்கள் தொகை | % |
|---|---|---|
இந்துக்கள் ( ) |
966,257,353 | 79.8% |
முஸ்லிம்கள் ( ) |
172,245,158 | 14.2% |
கிறித்தவர்கள் ( ) |
27,819,588 | 2.3% |
சீக்கியர்கள் ( ) |
20,833,116 | 1.72% |
பௌத்தர்கள் ( ) |
8,442,972 | 0.7% |
சைனர்கள் ( ) |
4,451,753 | 0.37% |
| மற்றவை | 7,937,734 | 0.67% |
| சமயமில்லாதவர்கள் | 2,867,303 | 0.24% |
| மொத்தம் | 1,210,854,977 | 100% |
இந்தியாவில் ஆறு மதங்கள் உள்ளன. இவற்றிக்கு "தேசிய சிறுபான்மை" அந்தஸ்தை வழங்கப்பட்டுள்ளன - முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள், சீக்கியர்கள், சமணர்கள், பௌத்தர்கள் மற்றும் சொராட்ரியர்கள்.[42][43]
| சமயம் | மக்கள்தொகை % 1951 |
மக்கள்தொகை % 1961 |
மக்கள்தொகை % 1971 |
மக்கள்தொகை % 1981 |
மக்கள்தொகை % 1991 |
மக்கள்தொகை % 2001 |
மக்கள்தொகை % 2011[44] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| இந்துக்கள் | 84.1% | 83.45% | 82.73% | 82.30% | 81.53% | 80.46% | 79.80% |
| முஸ்லிம்கள் | 9.8% | 10.69% | 11.21% | 11.75% | 12.61% | 13.43% | 14.23% |
| கிறித்தவர்கள் | 2.30% | 2.44% | 2.60% | 2.44% | 2.32% | 2.34% | 2.30% |
| சீக்கியர்கள் | 1.79% | 1.79% | 1.89% | 1.92% | 1.94% | 1.87% | 1.72% |
| பௌத்தர்கள் | 0.74% | 0.74% | 0.70% | 0.70% | 0.77% | 0.77% | 0.70% |
| சைனர்கள் | 0.46% | 0.46% | 0.48% | 0.47% | 0.40% | 0.41% | 0.37% |
| சொராஷ்ட்ரியர்கள் | 0.13% | 0.09% | 0.09% | 0.09% | 0.08% | 0.06% | கணக்கிடப்படவில்லை |
| மற்றவை | 0.43% | 0.43% | 0.41% | 0.42% | 0.44% | 0.72% | 0.88% |
2011 ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின் படி இந்தியாவில் உள்ள முக்கிய மதங்களும் அவற்றைப் பின்பற்றுபவர்களின் எண்ணிக்கையும் பின்வருமாறு:[45]
| சமயம் | மக்கள்தொகை (2011) % |
மக்கள்தொகை வளர்ச்சி (2001-2011)[46][47] |
பாலின விகிதம் (2011) (மொத்தம்)[48] |
பாலின விகிதம் (2011) (கிராமப்புறம்) |
பாலின விகிதம் (2011) (நகர்ப்புறம்) |
பாலின விகிதம் (2011) (குழந்தைகள்)[49] |
கல்வியறிவு (2011) (%)[50] |
தொழிலாளர் பங்களிப்பு (2011) (%)[48][51] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| இந்து | 79.80% | 16.8% | 939 | 946 | 921 | 913 | 73.3% | 41.0% |
| இசுலாம் | 14.23% | 24.6% | 951 | 957 | 941 | 943 | 68.5% | 32.6% |
| கிறித்துவம் | 2.30% | 15.5% | 1023 | 1008 | 1046 | 958 | 84.5% | 41.9% |
| சீக்கியம் | 1.72% | 8.4% | 903 | 905 | 898 | 828 | 75.4% | 36.3% |
| பௌத்தம் | 0.70% | 6.1% | 965 | 960 | 973 | 933 | 81.3% | 43.1% |
| சைனம் | 0.37% | 5.4% | 954 | 935 | 959 | 889 | 94.9% | 35.5% |
| மற்றவை | 0.90% | n/a | 959 | 947 | 975 | 974 | n/a | n/a |
குறிப்பு:2001 உடன் ஒப்பிடும்போது, 2011 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவின் மக்கள் தொகை 17.7% அதிகரித்துள்ளது, சராசரி பாலின விகிதம் 943 மற்றும் கல்வியறிவு விகிதம் 74.4%. சராசரி தொழிலாளர் பங்களிப்பு 39.79% ஆக இருந்தது.
1947 இல் சுதந்திரம் மற்றும் பிரிவினைக்குப் பிறகு, இந்தியாவில் 330 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் இருந்தனர். புள்ளிவிவரங்களின்படி, தேசப் பிரிவினைக்குப் பிறகு, இந்தியாவில் 85% இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்தனர், கணிசமான சிறுபான்மையினர் 9.1% முஸ்லிம்கள் நாடு முழுவதும் சிதறினர், மற்றும் கிறிஸ்தவம், சீக்கியம், பௌத்த மதத்தை பின்பற்றுபவர்கள் நாட்டின் மக்கள்தொகையில் 5.9% ஆகும்.
| சமயம் | மக்கள் தொகை (மில்லியன்) |
|---|---|
| இந்துக்கள் | 280.5 |
| முஸ்லிம்கள் | 30.03 |
| கிறித்தவர்கள் | 7.59 |
| சீக்கியர்கள் | 6.27 |
| பௌத்தர்கள் | 2.31 |
| சைனர்கள் | 1.32 |
| மற்றவை | 1.98 |
இந்தியாவில் 1947இல் 330 மில்லியன் மக்கள் தொகை இருந்தது.[55]
இந்து மதம் என்பது ஒரு பண்டைய மதமாகும். இந்து மதம் வேறுபட்டிருந்தாலும், ஒரு கடவுட் கொள்கை, பல கடவுள்களில் ஒரு கடவுளை வணங்கும் கோட்பாடு, பல கடவுட் கொள்கை, கடவுள் பிரபஞ்சத்தை விட பெரியவர் என்ற நம்பிக்கை , அனைத்து இறைக் கொள்கை, பொருண்மை வாதம், நாத்திகம், அறியவியலாமைக் கொள்கை மற்றும் ஞானக் கொள்கை ஆகியவை குறிப்பிடப்படுகின்றன.[56][57][58][59] ), இந்து மதம் இந்தியாவில் மிகப்பெரிய மதக் குழுவாகும்; 2011 நிலவரப்படி சுமார் 966 மில்லியன் பின்பற்றுபவர்கள்; மக்கள்தொகையில் 79.8% .[44] இந்து என்ற சொல், முதலில் புவியியல் விளக்கமாகும், இது சமசுகிருதம், சிந்து, ( சிந்து நதிக்கான வரலாற்று முறையீடு) என்பதிலிருந்து உருவானது. மேலும் சிந்து நதியின் நிலத்திலிருந்த ஒரு நபரைக் குறிக்கிறது.[60]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
