shenjtore katolike shqiptaro-indiane (1910–1997) From Wikipedia, the free encyclopedia
Anjezë Gonxhe Bojaxhiu (sot zyrtarisht Mary Theresa Bojaxhi;[6] Shkup, 26 gusht 1910 – Kalkutë, 5 shtator 1997) e njohur zakonisht si Nënë Tereza e Kalkutës (dhe e nderuar në kishën katolike si Shën Tereza e Kalkutës[7]), ishte një murgeshë dhe misionare[8] katolike indiane[9] me prejardhje shqiptare.[4] U lind në Shkup, asokohe qendra e Vilajetit të Kosovës në Perandorinë Osmane. Jetoi në vendlindje për tetëmbëdhjetë vjet, ajo u shpërngul në Irlandë dhe më pas në Indi, ku jetoi pjesën më të madhe të jetës së saj.
Nënë Tereza Shën Tereza e Kalkutës, MB | |
|---|---|
 | |
| Fetare e shenjëtëruar,Murgeshë | |
| Lindur | Anjezë Gonxha Bojaxhiu 26 gusht 1910 Uskub (sot - Shkupi) , Vilajeti i Kosovës, Perandoria Osmane ,(sot - Maqedonia e Veriut) |
| Vdekur | 5 shtator 1997 Calcutta, Bengali Perëndimor, India (sot - Kolkata) |
| Nderuar në | Kisha Katolike Romake |
| Bekuar | 19 Tetor 2003, Sheshi i Shën Pjetrit, Vatikan nga Gjon Pali II |
| Kanonizuar | 4 Shtator 2016, Sheshi i Shën Pjetrit, Vatikan nga Papa Françesku |
| Vend i shenjtë | Shtëpia Nëna e Misionarëve të Bamirësisë, Kolkata, Bengali Perëndimor, India |
| Festa | 5 Shtator[1] |
| Atribute |
|
| Patronazhi |
|
Nënë Tereza | |
|---|---|
| Titulli | Gjeneral superior |
| Personal | |
| Feja | Krishtërim |
| Kombësia | Subjekt Osman (1910–1912) Subjekt Sërb (1912–1915) Subjekt Bullgar (1915–1918) Subjekt Jugosllav (1918–1943) Nënshtetësi Jugosllave (1943–1948) Subjekt Indian (1948–1950) Nënshtetësi Indiane[4] (1950–1997) Nënshtetësi Shqiptare[5] (1991–1997) Qytetar nderi i SHBA's (dhënë 1996) |
| Emërtimi | Kisha Katolike Romake |
| Instituti | Motrat e Loretos (1928–1948) Misionarët e Bamirësisë (1950–1997) |
| Postim i vjetër | |
| Periudha në Zyrë | 1950–1997 |
| Pasardhës | Mr. Nirmala Joshi, MB |
Nënë Tereza themeloi Misionarët e Bamirësisë, një kongregacion katolik, i cili në vitin 2012 kishte më shumë se 4,500 motra dhe ishte aktiv në 133 shtete. Ato ofrojnë shtëpi për njerëzit që janë duke vdekur nga HIV/AIDS, lebra dhe tuberkulozi; ato ofrojnë ushqime, klinika të lëvizshme, programe këshilluese për fëmijët dhe familjet, jetimore, dhe shkolla. Anëtarët duhet t’i përmbahen betimit të "dëlirësisë, varfërisë dhe bindjes", si dhe një kusht të katërt, për të dhënë "shërbime falas e me gjithë zemër për më të varfërit e të varfërve".[10]
Nënë Tereza ishte një tregëtare e njohur.Ishte bashkpronare e një firme ndërtimi në Shkup.Kompania e saj bëri bashkëfinancimin e projektit për ndërtimin e teatrit të parë të Shkupit.Ajo mori pjesë në zhvillimin e linjës hekururodhe që e lidh Kosovën me Shkupin,Projekt që e kishte financuar personalisht.
Nënë Tereza tregonte cdo herë se ishte shumë krenare që familja e saj asnjëherë nuk e la dikë me dorë ose me zemër të zbrazët.Ajo disa herë e vizitoi edhe Kosovën .Cdo kund u admirua për veprat e saj bamirëse.
Nënë Tereza është nderuar me çmimet dhe nderimet më të larta, duke përfshirë: më 1962 Çmimin e Paqes Ramon Magsaysay dhe 1979 Çmimin Nobel për Paqe. Më 19 tetor 2003, ajo u lumturua dhe u quajt "Tereza e Bekuar e Kalkutës". Për t’u kanonizuar në shenjtore, asaj duhej t’i njihej një mrekulli e dytë, në bazë të rregullave të kishës katolike. Një mrekulli e dytë i është njohur nga Papa Françesku, në dhjetor të vitit 2015, duke i hapur rrugën që ajo të shpallet e shenjt nga Kisha Katolike e Romës.[7] Kanonizimi i saj është bërë më 4 shtator 2016, një ditë para 19-vjetorit të vdekjes së saj (5 Shtator), ku njihet edhe si dita e saj e festës.
Një figurë e diskutueshme si gjatë jetës dhe pas vdekjes së saj, Nënë Tereza u admirua gjerësisht nga shumë njerëz për veprat e saj bamirëse. Ajo u vlerësua dhe u kritikua për akuza të ndryshme, të tilla si për pikëpamjet e saj për abortin dhe kontracepsionin [11][12] Ajo gjithashtu ka marrë kritika për kushtet në shtëpitë që ajo ofronte për ata që ishin buzë vdekjes.[13][14][15][16] Biografia e saj e autorizuar u shkrua nga Navin Chawla dhe u botua në 1992, ajo ka qenë subjekt i filmave dhe librave të tjerë. Më 6 Shtator 2017, Tereza dhe Shën Françesk Saver u emëruan bashkë-mbrojtës të Arqipeshkvisë Katolike Romake të Kalkutës.[17]
Gonxhe Bojaxhiu u lind më 26 gusht 1910 në një familje shqiptare[18][19][20] në Üsküb (Shkup, tani kryeqyteti i Maqedonisë së Veriut), Perandoria Osmane.[21][22] Ajo u pagëzua në Shkup, një ditë pas lindjes.[23] Ajo më vonë e konsideroi 27 gushtin, ditën kur u pagëzua, "ditëlindjen e saj të vërtetë".[21]
Ajo ishte fëmija më e vogël e Nikollës dhe Drande Bojaxhiu (Bernai).[24] Babai i saj, i cili ishte i përfshirë në politikën e komunitetit shqiptar në vilajetin e Kosovës, vdiq në vitin 1919 kur ajo ishte tetë vjeç.[21][25] Ai kishte lindur në Prizren por me prejardhje familjare ishte nga Fani i Mirditës[26][27][28] dhe nëna e saj ishte nga një fshat afër Gjakovës.[29]
Sipas një biografie të Joan Graff Clucas, Tereza u magjepsur nga tregimet e jetës së misionarëve dhe shërbimit të tyre në Bengal që kur ishte e vogël; në moshën 12 vjeçare ajo ishte e bindur që duhet të angazhohej për jetën fetare.[30] Vendosmëria e saj u forcua më 15 gusht 1928 ndërsa lutej në faltoren e Medonnës së Zezë të Vitisë, ku shpesh shkonte në pelegrinazhe.[31]
Teresa u largua nga shtëpia në vitin 1928 në moshën 18 vjeçare për t'u bashkuar me Motrat e Loretos në Loreto Abbey në Rathfarnham, Irlandë, për të mësuar anglisht me synimin për t'u bërë misionare; anglishtja gjithashtu ishte gjuha e folur e Motrave të Loretos në Indi.[32] Nga atëhere ajo nuk i ka pa më nënën dhe motrën a saj.[33] Familja e saj jetoi në Shkup deri në vitin 1934, më pas u transferua në Tiranë.[34] Në Tiranë familja e saj, gjegjësisht nëna Dranja, motra Agja dhe vëllau Lazri jetuan në rrugën "Hajdar Hidi" 41 pranë katedrales katolike në rrugën e Kavajës në shtëpinë e Avni Zajmit.[35][36][37]
Ajo arriti në Indi në vitin 1929 dhe filloi novatorin e saj në Darjeeling, në Himalajet e poshtme,[38] këtu ajo mësoi bengalishten dhe dha mësim në Shkollën e Shën Terezës pranë manastirit të saj.[39] Tereza mori Betimet fetare e saj të para më 24 maj 1931. Ajo zgjodhi të emërohej pas Terezes së Lisjës, shenjtore mbrojtëse të misionarëve;[40][41] sepse një murgeshë në manastir kishte zgjedhur tashmë atë emër, Agnesa zgjodhi drejtshkrimin e saj në spanjisht (Teresa, shqiptim: [Tereza]).[42]
Tereza mori Betimet solemne të saj më 14 maj 1937 ndërsa ishte mësuese në shkollën e manastirit Loreto në Entally, në Kalkutën Lindore.[21][43][44] Ajo shërbeu atje për afro njëzet vjet dhe u emërua drejtoreshë e shkollës në vitin 1944.[45] Megjithëse Tereza gëzonte mësimin në shkollë, ajo gjithnjë e më shumë shqetësohej nga varfëria që e rrethonte në Kalkutë.[46] Uria e Bengalit e 1943 solli mjerimin dhe vdekjen në qytet, dhe Dita e Veprimit të Drejtpërdrejtë në Gusht 1946 filloi një periudhë të dhunës myslimane-hindu.[47]
Më 10 shtator 1946, Tereza përjetoi atë që ajo e përshkroi më vonë si "thirrje brenda thirrjes" kur udhëtoi me tren për në manastirin Loreto në Darjeeling nga Kalkuta për tërheqjen e saj vjetore. "Unë do të largohesha nga manastiri dhe t'i ndihmoja të varfërit ndërsa jetonim në mesin e tyre. Ishte një urdhër. Të dështosh do të ishte të prishësh besimin ."[48] Joseph Langford më vonë shkroi, "Megjithëse askush nuk e dinte atë kohë, Motra Terezë sapo ishte bërë Nënë Tereza"[49]
Ajo filloi punën misionare me të varfërit në 1948, duke zëvendësuar zakonin e saj tradicional Loreto me një sari të thjeshtë pambuku të bardhë me një kufi blu. Teresa adoptoi nënshtetësinë indiane, kaloi disa muaj në Patna për të marrë trajnim bazë mjekësor në Spitalin e Familjes së Shenjtë dhe u fut në lagjet e varfëra.[50][51] Ajo themeloi një shkollë në Motijhil, Kalkuta, para se të fillonte të kujdeset për të varfërit dhe të uriturit.[52] Në fillim të vitit 1949 Tereza u bashkua në përpjekjet e saj nga një grup i grave të reja, dhe ajo hodhi themelet për një bashkësi të re fetare duke ndihmuar "më të varfërit midis të varfërve".[53]
Përpjekjet e saj shpejt tërhoqën vëmendjen e zyrtarëve indiane, përfshirë kryeministrin.[54] Teresa shkruajti në ditarin e saj se viti i saj i parë ishte i mbushur me vështirësi. Pa të ardhura, ajo lypte për ushqime dhe furnizime dhe përjetoi dyshim, vetminë dhe tundimin për t'u kthyer në komoditetin e jetës së manastirit gjatë këtyre muajve të hershëm:
Zoti ynë dëshiron që unë të jem një murgeshë e lirë e mbuluar me varfërinë e kryqit. Sot, mësova një mësim të mirë. Varfëria e të varfërve duhet të jetë aq e vështirë për ta. Ndërsa kërkoja një shtëpi, unë eca dhe eca derisa mu acaruan krahët dhe këmbët. Mendova se sa duhet të dhembin në trup dhe shpirt, duke kërkuar shtëpi, ushqim dhe shëndet. Pastaj, komoditeti i Loreto [ish-kongregacioni i saj] erdhi për të më tunduar. "Ju duhet të thoni vetëm fjalën dhe gjithçka që do të jetë përsëri e juaja", vazhdoi të thotë Tempter. ... Me zgjedhjen e lirë, Perëndia im, dhe nga dashuria për ju, unë dëshiroj të qëndroj dhe të bëj çfarëdo që të jetë vullneti juaj i Shenjtë në lidhje me mua. Nuk e lëshova një lot të vetëm..[55]
Më 7 tetor 1950, Tereza mori lejen e Vatikanit për kongregacionin dioqezan, i cili do të bëhej Misionarët e Bamirësisë.[56] Sipas fjalëve të saj, do të kujdesej për "të uriturit, të zhveshurit, të pastrehët, të gjymtuarit, të verbrit, lebrozët, për të gjithë ata njerëz që ndihen të padëshiruar, të pa dashur, të pa dashur për të gjithë shoqërinë, njerëz që janë bërë barrë për shoqërinë dhe janë të turpëruar nga të gjithë ".[57]
Në 1952, Tereza hapi bujtinë e saj të parë me ndihmën e zyrtarëve të Kalkutës. Ajo shndërroi një tempull Hindu të braktisur në Shtëpinë Kalighat për Vdekjen, falas për të varfërit, dhe e quajti atë Kalighat, Shtëpia e Zemrës së Pastër (Nirmal Hriday).[58] Ata që u sollën në shtëpi morën kujdes mjekësor dhe mundësinë për të vdekur me dinjitet në përputhje me besimin e tyre: Myslimanëve ju lexua Kuran, hindusët morën ujë nga Ganga dhe katolikët morën vajosje ekstreme.[59] "Një vdekje e bukur", tha Tereza, "është për njerëzit që kanë jetuar si kafshë të vdesin si engjëj - të dashur dhe të kërkuar".[59]
Ajo hapi një bujtinë për ata me lebër, duke e quajtur atë Shanti Nagar (Qyteti i Paqes).[60] Misionarët e Bamirësisë krijuan klinika për shtrirjen e lebrozit në të gjithë Kalkutën, duke siguruar ilaçe, veshje dhe ushqim.[61] Misionarët e Bamirësisë morën një numër gjithnjë e më të madh të fëmijëve të pastrehë; në vitin 1955 Tereza hapi Nirmala Shishu Bhavan, Shtëpia e Fëmijëve të Zemrës së Papërlyer, si një strehë për jetimët dhe rininë e pastrehë.[62]
Kongregacioni filloi të tërheqë rekrutë dhe dhurime, dhe deri në vitet 1960 ajo kishte hapur hotele, jetimore dhe shtëpi lebrike në të gjithë Indinë. Tereza pastaj zgjeroi kongregacionin jashtë vendit, duke hapur një shtëpi në Venezuelë në 1965 me pesë motra.[63] Shtëpitë u ndoqën edhe në Itali (Romë), Tanzani dhe Austri në 1968, dhe gjatë viteve 1970 kongregacioni hapi shtëpi dhe fondacione në Shtetet e Bashkuara dhe dhjetëra vende në Azi, Afrikë dhe Evropë.[64]
Misionarët e Vëllezërve të Bamirësisë u themeluan në vitin 1963, dhe një degë soditëse e Motrave ndoqi në 1976. Lay Katolikë dhe jo-Katolikë u regjistruan si Bashkëpunëtorët e Nënë Terezës, Bashkëpunëtorët e Sëmurë dhe Vuajtjeve, dhe Misionarët e Lay të Bamirësisë. Duke iu përgjigjur kërkesave të shumë priftërinjve, në 1981 Nënë Tereza themeloi Lëvizjen Corpus Krishti për Priftërinjtë [65] dhe me Joseph Langford Misionarët e Etërve të Bamirësisë në 1984, për të kombinuar qëllimet profesionale të Misionarëve të Bamirësisë me burimet e priftërisë.[66]
Deri në vitin 1997, kongregacioni 13 anëtarësh i Kalkutës ishte rritur në më shumë se 4000 motra që menaxhonin jetimore, strehimore të SIDA-ve dhe qendra bamirësie në të gjithë botën, duke u kujdesur për refugjatët, të verbrit, të paaftë, të moshuarit, alkoolistët, të varfërit dhe të pastrehët dhe viktimat e përmbytjeve, epidemive dhe krizë urie.[67] Deri në vitin 2007, Misionarët e Bamirësisë numëruan rreth 450 vëllezër dhe 5000 motra në të gjithë botën, duke operuar 600 misione, shkolla dhe strehimore në 120 vende.[68]
Tereza tha: "Me anë të gjakut, unë jam Shqiptare. Nga nënshtetësia, një indiane. Me anë të besimit, unë jam një murgeshë katolike. Sa i përket thirrjes sime, unë i përkas botës. Sa i përket zemrës time, unë i përkas plotësisht zemrës së Jezusit.[4] Ajo fliste rrjedhshëm pesë gjuhë - Bengalisht,[69] Shqip, Serbisht, Anglisht dhe Hindi- ajo bëri udhëtime të rastit jashtë Indisë për arsye humanitare.[70]
Në kulmin e Rrethimit të Beirutit në 1982, Tereza shpëtoi 37 fëmijë të bllokuar në një spital të linjës së përparme duke ndërmjetësuar një armëpushim të përkohshëm midis ushtrisë izraelite dhe guerileve palestinezë.[71] E shoqëruar nga punëtorët e Kryqit të Kuq, ajo udhëtoi nëpër zonën e luftës për në spital për të evakuuar pacientët e rinj.[72]
Kur Evropa Lindore përjetoi rritje të hapjes në fund të viteve 1980, Tereza i zgjeroi përpjekjet e saj drejt vendeve komuniste që kishin refuzuar Misionarët e Bamirësisë. Ajo filloi dhjetëra projekte, e pavendosur nga kritikat për qëndrimet e saj kundër abortit dhe divorcit: "Pavarësisht se kush thotë çfarë, duhet ta pranosh me një buzëqeshje dhe të bësh punën tënde". Ajo vizitoi Armeninë pas tërmetit të vitit 1988[73] dhe u takua me Nikolai Ryzhkov, Kryetar i Këshillit të Ministrave.[74]
Tereza udhëtoi për të ndihmuar të uriturit në Etiopi, viktima të rrezatimit në hernernobil dhe viktimat e tërmetit në Armeni.[75][76][77] Në vitin 1991 ajo u kthye në Shqipëri për herë të parë, duke hapur një shtëpi të Misionarëve të Bamirësisë në Tiranë.[78]
Deri në vitin 1996, Tereza ka operuar 517 misione në mbi 100 vende.[79] Misionarët Bamirësisë së saj të u rritën nga dymbëdhjetë në mijëra, duke u shërbyer "më të varfërve të të varfërve" në 450 qendra në të gjithë botën. Misionarët e parë të shtëpisë së bamirësisë në Shtetet e Bashkuara u krijuan në rajonin e South Bronx të New York City dhe me 1984 kongregacioni operoi 19 institucione në të gjithë vendin.[80]
Tereza pati një sulm në zemër në Romë në 1983 ndërsa ajo ishte duke vizituar Papën Gjon Pali II. Pas një sulmi të dytë në 1989, ajo mori një kardiak artificial. Në 1991, pas një periudhe pneumonie në Meksikë, ajo pati probleme shtesë të zemrës. Edhe pse Tereza ofroi të jepte dorëheqjen si kreu i Misionarëve të Bamirësisë, me një votim të fshehtë motrat e kongregacionit votuan që ajo të qëndronte dhe ajo ra dakord të vazhdonte.[81]
Në Prill 1996 ajo ra, duke thyer kolarbonin e saj, dhe katër muaj më vonë ajo pati malarje dhe Infrakt në zemër. Edhe pse Tereza kishte një operacion në zemër, shëndeti i saj ishte në rënie të qartë. Sipas Kryepeshkopit të Kalkutës Henry Sebastian D'Souza, ai urdhëroi një prift të kryente një ekzorcizëm (me lejen e saj) kur ajo u shtrua në spital për herë të parë me probleme kardiake, sepse ai mendonte se mund të ishte nën sulm nga djalli.[82]
Më 13 Mars 1997 Tereza dha dorëheqjen si kreu i Misionarëve të Bamirësisë dhe ajo vdiq në 5 Shtator.[83] Në kohën e vdekjes së saj, Misionarët e Bamirësisë kishin mbi 4,000 motra dhe një vëllazëri të lidhur me 300 anëtarë që operonin 610 misione në 123 vende.[84] Këto përfshijnë strehimin dhe shtëpitë për personat me HIV/AIDS, lebrozën dhe tuberkulozin, kuzhinat e supave, programet e këshillimit për fëmijë dhe familje, jetimore dhe shkolla. Misionarët e Bamirësisë u ndihmuan nga bashkëpuntorët që numëruan mbi një milion deri në vitet 1990.[85]
Tereza u shtrua në një repart në një arkivol të hapur në Shën Thomas, Kalkuta, për një javë para funeralit të saj. Ajo mori një funeral shtetëror nga qeveria indiane në shenjë mirënjohjeje për shërbimin e saj për të varfërit e të gjitha feve në vend.[86] I ndihmuar nga pesë priftërinj, Sekretari i Kardinal i Shtetit Angelo Sodano, përfaqësuesi i Papës, kreu ritet e fundit.[87] Vdekja e Terezës hidhëroi komunitetet laike dhe fetare. Kryeministri i Pakistanit Nawaz Sharif e quajti atë "një individ të rrallë dhe unik, e cila jetoi gjatë për qëllime më të larta. Përkushtimi i saj gjatë gjithë jetës për kujdesin e të varfërve, të sëmurëve dhe të pafavorshëmve ishte një nga shembujt më të lartë të shërbimit për njerëzimin. "[88] Sipas ish Sekretarit të Përgjithshëm të U. N. Javier Pérez de Cuéllar, "Ajo është Kombet e Bashkuara. Ajo është paqe në botë".[88]
Tereza u njoh për herë të parë nga qeveria indiane më shumë se një e treta e një shekulli më parë, duke marrë Padma Shri në 1962 dhe Amimin Jawaharlal Nehru për Mirëkuptim Ndërkombëtar në 1969.[89] Ajo më vonë mori çmime të tjera indiane, duke përfshirë edhe Bharat Ratna (çmimin më të lartë civil të Indisë) në 1980.[90] Biografia zyrtare e Terezës, nga Navin Chawla, u botua në 1992.[91] Në Kalkuta, ajo adhurohet si hyjni nga disa hindusë.[92]
Për të përkujtuar 100 vjetorin e lindjes së saj, qeveria e Indisë lëshoi një monedhë speciale 5 coin (shumën e parave që Tereza kishte kur arriti në Indi) më 28 gusht 2010. Presidenti Pratibha Patil tha: "E veshur me një sari të bardhë me një kufi blu, ajo dhe motrat e Misionarëve të Bamirësisë u bënë një simbol i shpresës për shumë njerëz - të moshuarit, të varfërit, të papunët, të sëmurët, të sëmurët përfundimisht dhe ata të braktisur nga familjet e tyre ".[93]
Pamjet indiane të Terezës nuk janë uniformisht të favorshme. Aroup Chatterjee, një mjek i lindur dhe rritur në Kalkuta i cili ishte një aktivist në lagjet e qytetit për vite me radhë, rreth vitit 1980 përpara se të transferohej në Mbretërinë e Bashkuar, tha se ai "kurrë nuk ka parë madje ndonjë murgeshë në ato lagje".[94] Hulumtimi i tij, që përfshin më shumë se 100 intervista me vullnetarë, murgesha dhe të tjerë të njohur me Misionarët e Bamirësisë, u përshkrua në një libër të vitit 2003 kritik për Terezën.[94] Chatterjee e kritikoi atë për promovimin e një "kulti të vuajtjes" dhe një imazh të shtrembëruar, negativ të Kalkutës, duke e ekzagjeruar punën e bërë nga misioni i saj dhe për keqpërdorimin e fondeve dhe privilegjeve në dispozicion të saj.[94][95] Sipas tij, disa nga problemet higjenike që ai kishte kritikuar (ripërdorimi i gjilpërave, për shembull) u përmirësuan pas vdekjes së Terezës në 1997.[94]
Bikash Ranjan Bhattacharya, kryetar i Komunës së Kolkatës nga 2005 deri në 2010, tha se "ajo nuk kishte asnjë ndikim domethënës në të varfërit e këtij qyteti", "lavdëroi sëmundjen", në vend që ta trajtonte atë dhe keqinterpretoi qytetin: "Pa dyshim që kishte varfëri në Kalkuta, por ajo kurrë nuk ishte një qytet i lebrave dhe lypësve, siç e paraqiti Nënë Tereza”.[96] Nacionalistët Hindu, Partia Bharatiya Janata u përleshën me Terezën mbi Dalits Christian por e lavdëroi atë në vdekje dhe dërgoi një përfaqësues në funeralin e saj.[97]Sidoqoftë, Vishwa Hindu Parishad kundërshtoi vendimin e qeverisë për t'i dhënë asaj një funeral shtetëror. Sekretari Giriraj Kishore tha se "detyra e saj e parë ishte ndaj Kishës dhe shërbimi shoqëror ishte i rastësishëm", duke e akuzuar atë për favorizimin e të krishterëve dhe kryerjen e "pagëzimeve të fshehta" të vdekjes.[98][99] Në një haraç të faqes së parë, Frontline Indian për dy javë hodhi poshtë akuzat si "të rreme" dhe tha se ato "nuk kishin bërë asnjë ndikim në perceptimin e publikut për punën e saj, veçanërisht në Kalkuta". Duke vlerësuar "kujdesin e saj vetëmohues", energjinë dhe trimërinë, autori i haraçit kritikoi fushatën publike të Teresës kundër abortit dhe pretendimin e saj për të qenë jo politik.[100]
Në shkurt 2015 Mohan Bhagwat, udhëheqësi i organizatës së djathtë hindu Rashtriya Swayamsevak Sangh, tha se qëllimi i Terezës ishte "të shndërronte personin, i cili po shërbehej, në një të krishterë".[101] Ish zëdhënësi i RSS MG Vaidhya mbështeti vlerësimin e Bhagwat, dhe organizata akuzoi mediat për "shtrembërim të fakteve në lidhje me komentet e Bhagwat". Deputeti i Kongresit të Trinamoolit Derek O'Brien, kreu i CPI -së Atul Anjan dhe shefi i ministrit të Delhi Arvind Kejriwal protestuan kundër deklaratës së Bhagwatit.[102]
Tereza mori çmimin Ramon Magsaysay për Paqen dhe Mirëkuptimin Ndërkombëtar, dhënë për punë në Azinë Jugore ose Lindore, në 1962. Sipas citimit të saj, "Bordi i Besuarve njeh njohjen e saj të mëshirshme të të varfërve të varfër të një toke të huaj, në shërbimin e të cilit ajo ka udhëhequr një kongregacion të ri".[103] Nga fillimi i viteve 1970, ajo ishte një personazh i famshëm ndërkombëtar. Fama e Terezës mund t'i atribuohet pjesërisht dokumentarit të Malcolm Muggeridge, 1969, Diçka e bukur për Zotin, dhe librit të tij të vitit 1971 me të njëjtin emër. Muggeridge po kalonte një udhëtim shpirtëror të vetin në atë kohë.[104] Gjatë xhirimeve, pamjet e xhiruara në ndriçim të dobët (veçanërisht në Shtëpinë për Vdekjen) mendohej se nuk ka të ngjarë të përdoren nga ekuipazhi. Në Angli, pamjet u zbuluan se ishin mjaft të ndriçuara dhe Muggeridge e quajti atë një mrekulli të "dritës hyjnore" nga Tereza.[105] Anëtarët e tjerë të ekuipazhit thanë se ishte për shkak të një lloji të ri të filmit ultra të ndjeshëm Kodak.[106] Muggeridge u kthye më vonë në katolicizëm.[107]
Rreth kësaj kohe, bota katolike filloi ta nderonte Terezën publikisht. Papa Pali VI i dha asaj përurimin Papa Gjon XXIII Çmimin e Paqes në 1971, duke lavdëruar punën e saj me të varfërit, shfaqjen e bamirësisë së krishterë dhe përpjekjet për paqen,[108] dhe ajo mori Pacem në Terris Award në 1976.[109] Pas vdekjes së saj, Tereza përparoi me shpejtësi në rrugën drejt shenjtërimit.
Ajo u nderua nga qeveritë dhe organizatat civile dhe u emërua një Shoqërues Nderi të Urdhrit të Australisë në 1982 "për shërbimin ndaj komunitetit të Australisë dhe njerëzimit në përgjithësi".[110] Mbretëria e Bashkuar dhe Shtetet e Bashkuara dhuruan një numër çmimesh, duke kulmuar me Urdhrin e Meritës në 1983 dhe shtetësinë nderi të Shteteve të Bashkuara në 16 nëntor 1996.[111] Shqipëria i dha asaj Nderin e Artë të Kombit në 1994,[100] por pranimi i saj për këtë dhe Legjioni i Nderit Haitik ishte i diskutueshëm. Tereza u kritikua për përkrahje të fshehtë të Duvaliers dhe biznesmenëve të korruptuar si Charles Keating dhe Robert Maxwell ; ajo i shkroi gjykatësit të gjykimit të Keating-ut, duke kërkuar pastërti.[100][112]
Universitetet në Indi dhe Perëndim i dhanë diplomat e saj të nderit.[100] Çmime të tjera civile përfshinin izemimin Balzan për promovimin e njerëzimit, paqes dhe vëllazërimit midis popujve (1978) [113] dhe Çmimin Ndërkombëtar Albert Schweitzer (1975).[114] Në prill të vitit 1976 Tereza vizitoi Universitetin e Scranton në Pensilvanian veriperëndimore, ku mori Medaljen La Storta për Shërbimin Njerëzor nga presidenti i universitetit William J. Byron.[115] Ajo sfidoi një audiencë prej 4500 vetash për të "njohur njerëzit e varfër në shtëpinë tuaj dhe lagjen lokale", duke ushqyer të tjerët ose thjesht duke përhapur gëzim dhe dashuri,[116] dhe vazhdoi: "Të varfërit do të na ndihmojnë të rritemi në shenjtëri, sepse ata janë Krishti në maskën e shqetësimit ".[115] Në gusht 1987 Tereza mori një doktor nderi të gradës së shkencave shoqërore, në njohje të shërbimit të saj dhe ministrisë së saj për të ndihmuar të varfërit dhe të sëmurët, nga universiteti.[117] Ajo u foli përpara 4,000 studentëve dhe anëtarëve të Dioqezës së Scranton [118] për shërbimin e saj ndaj "më të varfërve të të varfërve", duke u thënë atyre "të bëjnë gjëra të vogla me shumë dashuri".[119]
Në 1979, Tereza mori themimin Nobel për Paqen "për punën e ndërmarrë në luftën për të kapërcyer varfërinë dhe shqetësimin, që gjithashtu përbën një kërcënim për paqen".[120] Ajo refuzoi një banket ceremonial konvencional për laureatë, duke kërkuar që kostoja e tij prej 192,000 dollarë t'u jepej të varfërve në Indi [121] dhe duke thënë se shpërblimet tokësore ishin të rëndësishme vetëm nëse e ndihmuan atë për të ndihmuar nevojtarët e botës. Kur Tereza mori çmimin, ajo u pyet: "cfarë mund të bëjmë për të promovuar paqen botërore?" Ajo u përgjigj: "Shkoni në shtëpi dhe doni familjen tuaj". Duke u bazuar në këtë temë në ligjëratën e saj për Çmimin Nobel, ajo tha: "Rreth botës, jo vetëm në vendet e varfëra, por e gjeta varfërinë e Perëndimit aq shumë më të vështirë për tu hequr. Kur marr një person nga rruga, i uritur, i jap një pjatë oriz, një copë bukë, e kam kënaqur. Unë e kam hequr atë uri. Por një person që është i mbyllur, që ndihet i padëshiruar, i padashur, i tmerruar, personi që është dëbuar nga shoqëria - se varfëria është aq e lëndueshme dhe aq shumë, dhe e shoh shumë të vështirë ". Tereza veçoi abortin si "shkatërruesin më të madh të paqes sot. Sepse nëse një nënë mund ta vrasë vetë fëmijën e vet - atë që mbetet për mua të të vras dhe të më vrasësh - nuk ka asgjë në mes. "[122]
Barbara Smoker i revistës laike humaniste The Freethinker kritikoi Terezën pas çmimit të Temimit të Paqes, duke thënë se promovimi i saj i mësimeve morale katolike mbi abortin dhe kontracepsionin largoi fondet nga metodat efektive për të zgjidhur problemet e Indisë.[123] Në Konferencën e Katërt Botërore për Gratë në Pekin, Tereza tha: "Sidoqoftë ne mund ta shkatërrojmë këtë dhuratë të amësisë, veçanërisht nga e keqja e abortit, por edhe duke menduar se gjërat e tjera si punët ose pozicionet janë më të rëndësishme sesa të duash".[124]
Gjatë jetës së saj, Tereza ishte në mesin e 10 grave të para në sondazhin vjetor më të admiruar të burrave dhe grave Gallup 18 herë, duke përfunduar së pari disa herë në vitet 1980 dhe 1990.[125] Në vitin 1999 ajo drejtoi Listën e Gallup të Njerëzve më të Admiruar të Shekullit 20,[126] duke anketuar të gjitha përgjigjet e tjera vullnetare me një diferencë të gjerë, dhe ishte e para në të gjitha kategoritë kryesore demografike përveç shumë të rinjve.[126][127]
Sipas një shkrimi të akademikëve kanadezë Serge Larivée, Geneviève Chénard dhe Carole Sénéchal, klinikat e Terezës morën miliona dollarë në donacione, por kishin mungesë të kujdesit mjekësor, diagnozë sistematike, ushqimit të nevojshëm dhe analgjezikëve të mjaftueshëm për ata me dhimbje;[128] sipas mendimit të tre akademikëve, "Nënë Tereza besonte se të sëmurët duhet të vuajnë si Krishti në kryq".[129] Thuhej që paratë shtesë mund të kishin shndërruar shëndetin e të varfërve të qytetit duke krijuar lehtësira të përparuara të kujdesit paliativ .[130][131]
Një nga kritikët më të hapur të Teresës ishte gazetari, kritiku letrar dhe antiteizti anglez, Christopher Hitchens, nikoqir i dokumentarit Hell's Angel (1994) dhe autor i esesë Pozicioni Misionar: Nënë Tereza në Teori dhe Praktikë (1995) i cili shkroi në një artikull të 2003 : "Kjo na kthen në korrupsionin mesjetar të kishës, e cila u shiti indulgjenave të pasurve ndërsa predikonte zjarr ferr dhe vazhdimësi ndaj të varfërve. [Nënë Tereza] nuk ishte shoqe e të varfërve. Ajo ishte shoqe e varferise . Ajo tha se vuajtja ishte një dhuratë nga Zoti. Ajo e kaloi jetën duke kundërshtuar shërimin e vetëm të njohur për varfërinë, që është fuqizimi i grave dhe emancipimi i tyre nga një version blegtoral i riprodhimit të detyrueshëm. "[132] Ai e akuzoi atë për hipokrizi për zgjedhjen e trajtimit të përparuar për gjendjen e saj të zemrës.[133][134] Hitchens tha se "qëllimi i saj nuk ishte t'i ndihmonte njerëzit" dhe se ajo gënjeu donatorët se si u përdorën kontributet e tyre. "Ishte duke folur me të që unë zbulova, dhe ajo më siguroi që nuk po punonte për të lehtësuar varfërinë", ai tha, "Ajo po punonte për të zgjeruar numrin e katolikëve. Ajo tha: 'Unë nuk jam punëtore sociale. Unë nuk e bëj këtë për këtë arsye. Unë e bëj atë për Krishtin. Unë e bëj atë për kishën. ' [135] Megjithëse Hitchens mendoi se ishte dëshmitari i vetëm i thirrur nga Vatikani, Aroup Chatterjee (autori i Nënë Terezës: Tregimi i Untold ) gjithashtu u thirr për të paraqitur prova që kundërshtonin fajësimin dhe kanonizimin e Teresës; [136] Vatikani kishte hequr " avokatin e djallit " tradicional, i cili shërbeu për një qëllim të ngjashëm.[136]
Grupet për të drejtat e abortit kanë kritikuar gjithashtu qëndrimin e Terezës kundër abortit dhe kontracepsionit.[137][138][139]
Duke analizuar veprimet dhe arritjet e saj, Papa Gjon Pali II tha: "Ku e gjeti Nënë Tereza forcën dhe këmbënguljen për ta vendosur veten plotësisht në shërbim të të tjerëve? Ajo e gjeti atë në lutje dhe në soditje të heshtur të Jezu Krishtit, Fytyra e tij e Shenjtë, zemra e tij e shenjtë."[140] Në mënyrë private, Tereza përjetoi dyshime dhe luftë në bindjet e saj fetare që zgjatën afro 50 vjet (deri në fund të jetës së saj); sipas postulatorit të saj, Brian Kolodiejchuk, "Ajo nuk ndjeu praninë e Zotit çfarëdo; ... në zemrën e saj ose në eukaristi".[141] Tereza shprehu dyshime të mëdha për ekzistencën dhe dhimbjen e Zotit për mungesën e besimit të saj:
Ku është besimi im? Edhe thellë poshtë ... nuk ka asgjë tjetër veç boshllëkut dhe errësirës. ... Nëse ka Zot - të lutem më fal. Kur përpiqem të ngre mendimet e mia në Parajsë, ekziston një zbrazëti e tillë bindëse që ato shumë mendime kthehen si thika të mprehta dhe dëmtojnë vetë shpirtin tim.[142]
Kolodiejchuk (zyrtari përgjegjës për mbledhjen e provave për kanonizimin e saj) mendoi se pakënaqësia e saj mund të keqinterpretohej nga disa, por besimi i saj se Zoti po punonte përmes saj ishte i pakënaqur; megjithëse ajo ishte dashur për afërsinë e humbur te Zoti, ajo nuk e vuri në dyshim ekzistencën e tij.[143] Tereza mund të ketë provuar diçka të ngjashme me Jezusin, i cili tha kur u kryqëzua: " Eli Eli lama sabachthani? " ("Zoti im, Zoti im, pse më ke braktisur?").[144] Kolodiejchuk tërhoqi një krahasim me mistikun e shekullit të 16-të Gjoni i Kryqit, i cili krijoi frazën " Nata e errët e shpirtit ".[104] Shenjtorë të tjerë (përfshirë këtu emrin e Teresë të Lisjës, që e quajti atë një "natë pa asgjë") kishin përvoja të ngjashme të thatësisë shpirtërore.[145] Sipas James Langford, këto dyshime ishin tipike dhe nuk do të ishin pengesë për kanonizimin. .[145]
Pas dhjetë vjet dyshimesh, Tereza përshkroi një periudhë të shkurtër të besimit të përtërirë. Pas vdekjes së Papës Pius XII në 1958, ajo ishte duke u lutur për të në një masë rekuizmi kur ajo u çlirua nga "errësira e gjatë: ajo vuajtje e çuditshme". Sidoqoftë, pesë javë më vonë thatësia e saj shpirtërore u kthye.[146]
Teresa i shkruajti shumë letra rrëfimtarëve dhe eprorëve të saj gjatë një periudhe 66-vjeçare, më së shumti Kryepeshkopit të Kalkutës Ferdinand Perier dhe priftit Jesuit Celeste van Exem (këshilltari i saj shpirtëror që nga formimi i Misionarëve të Bamirësisë).[147] Ajo kërkoi që letrat e saj të shkatërroheshin, duke u shqetësuar se "njerëzit do të mendojnë më shumë për mua - më pak për Jezusin".[104][148]
Sidoqoftë, letërkëmbimi është përpiluar në Nënë Terezën: Eja Bëhu Drita ime.[104][149] Teresa i shkruajti besimtarit shpirtëror Michael van der Peet, "Jezusi ka një dashuri shumë të veçantë për ju. [Por] sa për mua, heshtja dhe zbrazëtia janë aq të mëdha, saqë unë shoh dhe nuk shoh - dëgjoj dhe nuk dëgjoj - gjuha lëviz [në lutje], por nuk flet. . . . Unë dua që ju të luteni për mua - që ta lë Atë të ketë një dorë të lirë. "
Në Deus caritas est ( enciklika e tij e parë), Papa Benedikti XVI e përmendi Terezën tri herë dhe përdori jetën e saj për të sqaruar një nga pikat kryesore të enciklikës: "Në shembullin e Terezës së Bekuar të Kalkutës kemi një ilustrim të qartë të faktit se koha e kushtuar Zotit në lutje jo vetëm që nuk e privon nga shërbimi efektiv dhe i dashur ndaj fqinjit tonë, por në fakt është burimi i pashtershëm i këtij shërbimi ".[150] Ajo shkroi, "Vetëm lutja mendore dhe leximi shpirtëror mund të kultivojmë dhuratën e lutjes." [151]
Megjithëse urdhri i saj nuk ishte i lidhur me urdhrat françeskan, Tereza e admiroi Françeskun e Asizit [152] dhe u ndikua nga shpirtërore françeskan. Motrat e Bamirësisë recitojnë lutjen e Shën Françeskut çdo mëngjes në meshë gjatë falënderimeve pas Kungimit, dhe theksi i tyre në ministri dhe shumë nga premtimet e tyre janë të ngjashme.[152] Françesku theksoi varfërinë, dëlirësinë, bindjen dhe nënshtrimin ndaj Krishtit. Ai kushtoi pjesën më të madhe të jetës së tij për t'i shërbyer të varfërve, veçanërisht lebrave.[153]
Pas vdekjes së Terezës në 1997, Selia e Shenjtë filloi procesin e lumnimit (e dyta e tre hapave drejt kanonizimit) dhe Kolodiejchuk u emërua postulator nga Dioqeza e Kalkutës . Edhe pse ai tha, "Ne nuk kemi pse të vërtetojmë se ajo ishte e përsosur ose kurrë nuk bëri një gabim… ”, ai duhej të dëshmonte se virtyti i Terezës ishte heroik. Kolodiejchuk dorëzoi 76 dokumente, në total 35,000 faqe, të cilat bazoheshin në intervista me 113 dëshmitarë, të cilëve u kërkohej të përgjigjeshin në 263 pyetje.[154]
Procesi i kanonizimit kërkon dokumentimin e një mrekullie që vjen nga ndërhyrja e shenjtorit të ardhshëm.[155] Në 2002 Vatikani njohu si mrekulli shërimin e një tumori në barkun e Monica Besrës, një grua indiane, pas aplikimit të një dollapi që përmbante foton e Teresës. Sipas Besrës, një rreze drite që buronte nga fotografia dhe tumori i saj kanceroz ishte shëruar; megjithatë, burri i saj dhe disa nga stafi i saj mjekësor thanë që trajtimi mjekësor konvencional zhduki tumorin.[156] Doktor Ranjan Mustafi, i cili tha për New York Times që kishte trajtuar Besrën, tha se kisti ishte shkaktuar nga tuberkulozi: "Nuk ishte një mrekulli... Ajo mori ilaçe për nëntë muaj deri në një vit."[157] Sipas burrit të Besrës, "Gruaja ime u kurua nga mjekët dhe jo nga ndonjë mrekulli. . . Kjo mrekulli është një shaka.” [158] Besra tha që të dhënat e saj mjekësore, përfshirë Sonograms, recetat dhe shënimet e mjekëve, u konfiskuan nga Motra Betta nga Misionarët e Bamirësisë. Sipas Time, thirrjet drejtuar Motrës Betta dhe zyrës së Motrës Nirmala (pasardhësja e Terezës si kreu i rendit) nuk nxorrën asnjë koment. Zyrtarët në Spitalin Balurghat, ku Besra kërkoi trajtim mjekësor, thanë se ata u bënë presion nga urdhri për ta thirrur kurimin e saj për mrekulli.[158] Në Shkurt 2000, ish-Ministri i Shëndetit i Bengalit Perëndimor Partho De urdhëroi një rishikim të të dhënave mjekësore të Besrës në Departamentin e Shëndetit në Kolkata. Sipas De, nuk kishte asgjë të pazakontë në lidhje me sëmundjen dhe kurimin e saj bazuar në trajtimin e saj të gjatë. Ai tha se ai kishte refuzuar t'i jepte Vatikanit emrin e një mjeku që do të vërtetonte se shërimi i Monica Besrës ishte një mrekulli.[159]
Gjatë lumnimit dhe kanonizimit të Terezës, Curia Roman (Vatikani) studioi kritika të botuara dhe të pabotuara për jetën dhe veprën e saj. Hitchens dhe Chatterjee (autori i Verdict Final, një libër kritik për Terezën) i folën gjykatës; sipas zyrtarëve të Vatikanit, pretendimet e ngritura u hetuan nga Kongregacioni për Kauzat e Shenjtorëve.[154] Grupi nuk gjeti asnjë pengesë për kanonizimin e Terezës, dhe lëshoi obstetërin e saj nihil më 21 prill 1999.[160][161] Për shkak të sulmeve ndaj saj, disa shkrimtarë katolikë e quajtën atë një shenjë kundërshtie.[162] Një komitet i veçantë mjekësor vendosi që mrekullia e Monica Besrës, një nga tre të konsideruara nga Kolodiejchuk, ishte dëshmi e ndërhyrjes hyjnore.[154] Tereza u lumturua në 19 tetor 2003 dhe u njoh nga katolikët si e " Bekuar ".[163]
Më 17 dhjetor 2015, Zyra e Shtypit e Vatikanit konfirmoi se Papa Françesku njohu një mrekulli të dytë që i atribuohet Terezës: shërimi i një burri brazilian me tumore të shumta të trurit përsëri në vitin 2008.[164] Mrekullia së pari erdhi në vëmendjen e postulacionit (zyrtarët që administrojnë çështjen) gjatë ngjarjeve të Ditës Botërore të Rinisë 2013 kur Papa ishte në Brazil atë korrik. Një hetim i mëpasshëm u zhvillua në Brazil nga 19-26 qershor 2015 i cili më vonë u transferua në Kongregacioni për Kauzat e Shenjtorëve që lëshoi një dekret që pranon që hetimi të përfundojë.[164]
Françesku e kanonizoi atë në një ceremoni në 4 Shtator 2016 në Sheshin e Shën Pjetrit në qytetin e Vatikanit. Dhjetëra mijëra njerëz dëshmuan ceremoninë, përfshirë 15 delegacione qeveritare dhe 1.500 njerëz të pastrehë nga e gjithë Italia.[165][166] Ajo u transmetua drejtpërdrejt në kanalin e Vatikanit dhe transmetohej në internet; Shkupi, qyteti i lindjes së Terezës, njoftoi një festë njëjavore të kanonizimit të saj.[165] Në Indi, një Meshë e veçantë u festua nga Misionarët e Bamirësisë në Kolkata.[166]
Më 4 shtator 2017, gjatë një feste për të nderuar 1-vjetorin e kanonizimit të saj, Motra Mary Prema Pierick, eprorja e Përgjithshme e Misionareve të Bamirësisë, njoftoi se Teresa do të bëhej bashkë-mbrojtëse e Argjipeshkës së Kalkutës gjatë një Mase në Katedralen e Rruzares Më të Shenjtë në orën 5.30 pasdite, më 6 shtator 2017.[167] Më 5 Shtator 2017, Kryepiskopi Thomas D'Souza, i cili shërben si kryetar i Argjipeshkës Katolike Romake të Kalkutës, konfirmoi se Tereza do të emërohet bashkë-mbrojtëse e Dioqezës së Kalkutës, përkrah Francis Xavier.[168][169] Më 6 shtator 2017, rreth 500 njerëz morën pjesë në meshën në një katedrale, ku Dominique Gomes, gjenerali vendas i famshëm,[170] lexoi dekretin duke e themeluar atë si shenjtin e dytë mbrojtës të dioqezës së kryepeshkopit.[171] Ceremonia u kryesua gjithashtu nga D'Souza dhe ambasadori i Vatikanit në Indi, Giambattista Diquattro, i cili drejton meshën dhe përuroi një statujë bronzi në kishën e Nënë Terezës që e mbante një fëmijë.[171]
Kisha Katolike Romake shpalli Shën Françesk Saver shenjtorin e parë mbrojtës të Kalkutës në vitin 1986.[171]
Tereza është përkujtuar nga muzetë dhe ka emëruar patronazhin e një numri kishash. Ajo ka me emrin e saj ndërtesa, rrugë dhe komplekse, përfshirë aeroportin ndërkombëtar të Shqipërisë . Dita e Nënë Terezës (Dita e Nënë Terezës), 19 Tetor, është një festë publike në Shqipëri . Në vitin 2009 Shtëpia Përkujtimore e Nënë Terezës u hap në qytetin e saj të lindjes, Shkup, Maqedoni Veriore . Katedralja Romake Katolike në Prishtinë, Kosovë, është emëruar për nder të saj.[172] Ndërtimi i saj, i filluar në vitin 2011, ndezi polemikë në qarqet muslimane të cilët e panë atë si të tepruar në raport me numrin e katolikëve në zonë. Një iniciativë për të ngritur një monument për Terezën në qytetin e Pejës (sipas aktivistëve, 98 përqind myslyman) u kundërshtua nga muslimanët e Kosovës.[172]
Universiteti i Grave Nënë Tereza,[173] në Kodaikanal, është themeluar në vitin 1984 si një universitet publik nga qeveria e Tamil Nadu. Instituti Pasuniversitar dhe Kërkimi i Nënë Terezës i Shkencave të Shëndetit [174] në Pondicherry, u krijua në 1999 nga qeveria e Puducherry . Organizata bamirëse Sevalaya drejton Shtëpinë e Vajzave Nënë Tereza, duke siguruar vajza të varfra dhe jetime pranë fshatit të pamerituar të Kasuva në Tamil Nadu me ushqim, veshje, strehim dhe arsim falas.[175] Një numër haraçesh nga biografi i Teresës, Navin Chawla, janë shfaqur në gazetat dhe revistat indiane.[176][177][178] Institucioni i hekurudhave në Indi prezantoi "Nëna Express", një tren të ri me emrin Nënë Tereza, më 26 gusht 2010 për të përkujtuar përvjetorin e lindjes së saj.[179] Qeveria e Tamil Nadu organizoi festime njëqindvjeçare për të nderuar Terezën në 4 Dhjetor 2010 në Chennai, të kryesuar nga kryeministri M. Karunanidhi.[180][181] Duke filluar nga 5 Shtatori 2013, përvjetori i vdekjes së saj është caktuar Dita Ndërkombëtare e Bamirësisë nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara.[182]
Në vitin 2012, Teresa u rendit në numrin 5 në sondazhin e Outlook India të Indianit më të Madh.[183]
Më 5 Shtator 2017, Katedralja e Shën Terezës, katedralja e parë Katolike Romake e quajtur për nder të Terezës, u shenjtërua në Kosovë.[184] Katedralja është gjithashtu katedralja e parë katolike romake e Kosovës.[184]
 |
Wikimedia Commons ka materiale multimediale në lidhje me: Mother Teresa. |
 |
Wikiquote ka thënie në lidhje me: Nënë Tereza |
Mother Teresa broke almost all the rules of good speech writing during her National Prayer Breakfast address in 1994, but delivered an enormously powerful and deeply memorable speech.
Jezusi ka një dashuri shumë të veçantë për ju. [Por] sa për mua — Heshtja dhe zbrazëtia janë aq të mëdha, që unë shikoj dhe nuk shoh, —Lëgjoni dhe mos dëgjoni.
Me anë të gjakut, unë jam Shqiptare. Nga nënshtetësia, një Indiane. Me anë të besimit, unë jam një murgeshë katolike. Sa i përket thirrjes sime, unë i përkas botës. Sa për zemrën time, unë i përkas plotësisht Zemrës së Jezusit.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
