futbollist anglez (1978-) From Wikipedia, the free encyclopedia
Frank James Lampard (lindur më 20 qershor 1978 në Romford) është një trajner profesionist anglez, dhe ish futbollist profesionist. Ai është trajneri i klubit të Premier League Chelsea.[3] Është golashënuesi më i mirë i të gjitha kohërave i Çelsit, klub me të cilën luajti për 13 vite, dhe është konsideruar nga gazetarë dhe analistë futbolli si një nga mesfushorët më të mirë të gjeneratës së tij.[4][5][6] Ai është përshkuar nga ish golashënuesi më i mirë i klubit Bobby Tambling dhe nga ish shoku i tij i skaudrës për një kohë të gjatë John Terry si lojtari më i mirë i të gjitha kohërave i Çelsit.[7][8]
 | |||
| Të dhënat vetjake | |||
|---|---|---|---|
| Emri i plotë | Frank James Lampard | ||
| Datëlindja | 20 qershor 1978 | ||
| Vendlindja | Romford, Angli | ||
| Gjatësia | 1.84 m (6 ft 0 in)[1][2] | ||
| Pozicioni | Mesfushor | ||
| Të dhënat e klubit | |||
Klubi aktual | Chelsea (trajner) | ||
| Karriera me të rinjtë | |||
| 1994–1995 | West Ham United | ||
| Karriera me klube* | |||
| Vitet | Klubi | Ndeshje | (Golat) |
| 1995–2001 | West Ham United | 148 | (24) |
| 1995–1996 | → Swansea City (huazim) | 9 | (1) |
| 2001–2014 | Chelsea | 429 | (147) |
| 2014–2015 | Manchester City | 32 | (6) |
| 2015–2016 | New York City FC | 29 | (15) |
| Gjithsej | 647 | (193) | |
| Karriera ndërkombëtare | |||
| 1997–2000 | Anglia U21 | 19 | (9) |
| 1998 | Anglia B | 1 | (0) |
| 1999–2014 | Anglia | 106 | (29) |
| Skuadra të menaxhuara | |||
| 2018–2019 | Derby County | ||
| 2019- | Chelsea | ||
| *Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase | |||
Lampard filloi karrierën e tij te West Ham United, ku gjithashtu babai i tij Frank Lampard, Sr. kishte luajtur. Ai siguroi një vend në skuadrën e parë në sezonin 1997–98, dhe sezonin tjetër ndihmoi skuadrën ta mbyllte Premier Ligën në vendin e pestë, renditja më e lartë në historinë e klubit. Në vitin 2001, ai kaloi te klubi rival i Londrës Çelsi për 11 milion £. Në vitin 2014, duke qënë i padëshiruar, ai u largua nga Çelsi pas 13 vitesh qëndrimi në klubi londinez. Lampard më pas u bashkua me klubin amerikan New York City FC në një marrëveshje dy vjeçare, dhe në përgatitje për të bërë debutimin e tij në major League Soccer në vitin 2015, si transferim i lirë,[9] ai u huazua te Manchester City deri në fund të sezonit 2014–15 në Premier Ligë. Megjithatë, më 31 dhjetor 2014, David Ornstein i BBC Sport zbuloi se Lampard ishte nën kontratë me Manchester Cityn dhe jo New York Cityn siç pretenduan të dy klubet.[10]
Nga debutimi i tij, ai ka përfaqsuar Çelsin në 164 ndeshje rradhazi në Premier Ligë, një rekord për këtë lojtar.[11] Ai e vendosi si golashënues në klubin perëndimor të Londrës dhe ishte pjesë kyçe e skuadrës që fitoi dy tituj rresht të Premier Ligës në sezonet 2004–05 and 2005–06 dhe në dopetën e fitimit të kupave vendore në vitin 2007. Ai firmosi një kontratë të re në vitin 2008, duke u bërë lojtari më i paguar i të gjitha kohërave në Premier Ligë,[12] dhe shënoi gol në finalen e Ligës së Kampioneve të atij viti. Ai fitoi medaljen e dytë të Kupës FA në vitin 2009, duke shënuar golin e fitores në finale. Në sezonin 2009–10, Lampard ndihmoi klubin që të fitonte ligën dhe kupën, duke qënë edhe golashënuesi më i mirë i klubit në atë sezon me 22 gola në ligë dhe 17 assista. Në vitin 2012, Lampard ishte kapiteni i skuadrës në suksesin e tyre të parë në Ligën e Kampioneve dhe një vit më vonë ishte kapiteni i skuadrës në suksesin e tyre në Ligën e Europës.[13] Ai u la i lirë nga Çelsi pas sezonit 2013–14.[14][15]
Tre herë fitues i çmimit Çelsi F.C. Lojtari i Vitit,[16] Lampard është golashënuesi më i mirë në historinë e klubit me 211 gola në të gjitha kompedicionet.[17] Lampard është një nga shtatë lojtarët, dhe mesfushori i vetëm, që ka shënuar 150 ose më shumë gola në Premier Ligë. Ai është lojtari i dytë me më shumë assista në Premier Ligë me 172 mbrapa Ryan Giggsit.[18][19] Në vitin 2005, Lampard u votua i FWA Lojtari i Vitit dhe ishte finalist për çmimet FIFA Lojtari Botëror i Vitit dhe Topi i Artë. Në 2010, ai fitoi FWA Tribute Award. Më 23 dhjetor 2009, ai u emërua si lojtari i dekadës në Premier Ligë nga statistikat zyrtare.
Në aspektin kombëtare, Lampard ka luajtur me shumë se 100 ndeshje me Anglinë që nga koha kur bëri debutimin e tij në tetor 1999, dhe ka shënuar 29 gola. Ai është votuar si Lojtari Anglez i Vitit për dy vite rresht 2004 dhe 2005. Ai ka luajtur në Euro 2004, ku ishte edhe në formacionin e turnamentit pasi shënoi tre gola në katër ndeshje. Ai ishte golashënuesi më i mirë i Anglisë në kualifikueset e Kupës së Botës 2006 me pesë gola, dhe gjithashtu luajti edhe në turnament. Ai është lojtari anglez me më shumë penallti të shënuara (9), duke kaluar rekordet e vendsura më parë nga Ron Flowers dhe Alan Shearer.
"“Një profesor më tha dikur se nëse i përkushtohem futbollit, do të dështoja në jetë. Dhe ditën kur debutova, i bleva një biletë në mënyrë që të më shihte nga afër në stadium.”.
— Frank Lampard
Lampard filloi karrierën e tij te West Ham United, ish klubi i babait të tij, duke hyrë në skuadrën e të rinjëve në vitin 1994. Heroi i fëmijërisë së tij ishte sulmuesi Frank McAvennie.[20] Ai u bë pjesë e ekipit të parë në vitin 1994 në kohën kur babai i tij ishte ndihmës-trajner; një vit më pas, ai firmosi kontratën e parë si profesionist. Lampard u huazua te skuadra e divizionit të dytë Swansea City në tetor 1995. Ai debutoi në fitoren e skuadrës 2–0 kundër Bradford City dhe shënoi golin e parë në karrierën e tij kundër Brighton & Hove Albion. Lampard luajti nëntë ndeshje me Swansea përpara se të kthehej te West Hami në janar 1996.
Lampard bëri debutimin e tij për klubin më 31 janar 1996 kundër Coventry City, duke u aktivizuar si zëvëndësues në vend të John Moncur.[21] Ndeshja e tij e fundit për atë sezon erdhi më 5 maj 1996 në barazimin 1–1 në shtëpi kundër Sheffield Wednesday, duke u aktivizuar sërisht si zëvëndësues, këtë herë në vend të Keith Rowland.[22]
Sezonin tjetër Lampard luajti ndeshjen e parë si titullar për West Hamin më 17 gusht 1996 në humbjen 2–0 kundër Arsenalit përpara se të zëvëndësohej në vend të Robbie Slater.[23] Sezoni i tij u mbyll më 15 mars 1997, ku ai u zëvëndësua pasi theu këmbën në barazimin 0–0 jashtë fushe kundër Aston Villës. Ai doli nga fusha me barrelë në minutën e 31të dhe në vendin e tij hyri Rio Ferdinand. Gjatë ndeshjes, ai mori kartonin e parë të verdhë si lojtar i skuadrës.[24][25] Lampard pretendoi se ai u tall nga tifozët e klubit, një veprim që çoi në marrjen në konsideratë të lënies së futbollit. Ai luajti 16 ndeshje në të gjitha kompedicionet për The Hammers.
Nga ky sezon Lampard mori fanellën me numrin 18 duke hequr fanellën me numrin 26 që kishte veshur më parë. Në ditën e parë të sezonit 1997–98, West Ham nisi kalendarin e saj me ndeshjen jashtë fushe kundër Barnsley, të cilët luanin në ligën më të artë angleze për herë të parë pas 110 vitesh. Lampard hyri në fushë në minutën e 76të në vend të Eyal Berkovic. Vetëm një minutë më vonë, ai shënoi golin e fitores 2–1 për The Hammers pasi ai mori një top nga Michael Hughes, duke mposhtur portierin David Watson.[26] Në këtë sezon, Lampard shënoi gjithashtu edhe një tregolësh. Më 19 nëntor 1997, West Hami luajti kundër Walsall në raundin e katërt të Kupës së Ligës, ku tre golat e Lampard dhe një gol i John Hartson mjaftuan për ta mposhtur kundërshtarin, që shënoi vetëm një gol me anë të Andy Watson. Lampard e mbylli sezonin 1997–98 me 42 ndeshje të luajtura dhe 9 gola të shënuara.
Lampard ishte gjithnjë i pranishëm për West Hamin në sezonin 1998–99, duke ndihmuar skuadrën e tij të arrij vendin e pestë në Premier Ligë, duke siguruar kështu kualifikimin për në Kupën Intertoto.[27][28]
Përpara fillimit të sezonit Lampard firmosi një kontratë që do ta mbante te West Hami deri në vitin 2005.[29] Duke u kualifikuar për në Kupën Intertoto, sezoni i klubit filloi herët, në korrik 1999. Më 24 korrik 1999, Lampard shënoi golin e parë në futbollin europian në barazimin 1–1 kundër skuadrës finlandeze FC Jokerit.[30] Ai shënoi një tjetër gol në gjysmë-finale kundër SC Heerenveen, duke e vendosur skuadrën e tij në finale kundër FC Metz. Pavarësisht humbjes 0–1 në ndeshjen e parë në Londër, West Hami fitoi 3–1 në Francë më 24 gusht 1999 falë golave të Trevor Sinclair, Paulo Wanchope dhe Lampardit.[31] Fitimi i turnamentit e pa West Hamin në Kupën UEFA 1999–00. Lampard shënoi golin e parë në këtë kompedicion më 16 shtator 1999 në fitoren 3–0 në shtëpi kundër NK Osijek, ku më pas rezultati i përgjithshëm ishte 6–1.[32]
Ky sezon pa West Hamin që të mposhte me rezultatin 5–4 Bradford Cityin në Upton Park në shkurt 2000. Ndeshja u bë e famshme për zënkën e Lampard me italianin Paolo Di Canio për gjuajtjen e një penalltia. Me skuadrën që kishte fituar një penallti por ishte duke humbur me rezultatin 4–2, Lampard ishte gjuajtësi i rregullt i penalltive. Megjithatë, Di Canio kërkoi që të gjuante penalltinë dhe shënoi golin e tretë për skuadrën e tij.[33][34] Në sezonin 1999–00, Lampard e mbylli si golashënuesi i tretë më i mirë i klubit me 14 gola mbrapa Di Canios dhe Paulo Wanchope.[35]
Në sezonin 2000–01, forma e West Ham ra ndjeshëm. Ata e shpenzuan shumicën e sezonit në gjysmën poshtë të renditjes në Premier Ligë.[36] Nga vendi i pestë në sezonin e shkuar, ata e përfunduan sezonin në vendin e 15të, pavarësisht se Lampard shënoi 9 gola në 37 ndeshje duke qënë golashënuesi i tretë mbrapa Frédéric Kanouté dhe Di Canios. Në maj 2001, xhaxhai i tij, Harry Redknapp, u largua nga klubi me pëlqim të dyanshëm pas shtatë vitesh si trajner i skuadrës.[37] Babai i tij, Frank, gjithashtu u largua nga klubi dhe Lampard, nën presionin duke u njohur si "i biri i Frank Lampard", dhe trajtimin e dobët të bërë nga klubi, vendosi të shkonte në një klub tjetër.[38] Ai la West Hamin për t'u transferuar te Çelsi për 11 milion £ në qershor 2001, ku më parë The Hammers kishin refuruar një ofertë 15 milion £ nga Aston Villa për të dhe Kanouté.[39]
Debutimi i Lampard me Çelsin në Premier Ligë erdhi më 19 gusht 2001 në barazimin 1–1 kundër Newcastle United, ndërkohë që kartoni i parë i kuq erdhi më 16 shtator 2001 në një ndeshje kundër Tottenham Hotspur.
Lampard luajti në të gjitha ndeshjet e ligës me Çelsin dhe shënoi tetë Gola në sezonin 2001–02. Ai shënoi golin e fitoren në ndeshjen hapëse të sezonit 2002–03 kundër Charlton Athletic.
Sezonin tjetër, ai u shpall si "Barclays Lojtari i Muajit" për muajin shtator 2003, dhe PFA Lojtari i Muajit nga Tifozët për muajin tetor. Çelsi e përfundoi sezonin 2003–04 në vendin e dytë mbarapa Arsenalit të pamposhtur dhe u emërua në vitin 2004 në PFA Skuadrën e Vitit pasi arriti kuotën e 10 golave në ligë për herë të parë në karrierën e tij, duke shënuar edhe 4 gola në 14 ndeshje në Ligën e Kampioneve, me Çelsin që arriti deri në gjysmë-finale. Në gjysmë-finale, Lampard shënoi por Blutë u eleminua me rezultatin e përgjithshëm 5–3 nga skuadra franceze AS Monaco.[40] Në fund të sezonit, ai u rendit i dytë mbrapa Thierry Henry, për çmimin FWA Futbollisti i Vitit.[41]
Lampard luajti në të 38 ndeshjet e Premier Ligës për sezonin e tretë rresht me klubin në sezonin 2004–05. Ai e përfundoi sezonin me 13 gola (19 gola në të gjitha kompedicionet), duke u shpallur edhe asistuesi më i mirë me 16 assista.[42]
Në gusht 2004, Lampard shënoi golin e fitores kundër Southampton,[43] duke vazhduar më pas të shënojë gola të rëndësishëm ku përfshihen edhe dy të tjerë në fitoren 2–0 kundër Tottenhamit.[44] Në mars 2005, ai shënoi një gol fantastik nga 30 metra kundër Crystal Palace në fitoren 4–1 të Çelsit. Lampard vazhdoi sezonin e tij të fuqishëm, dhe ndeshjet e tij të shkëlqyera në Premier Ligë dhe Ligën e Kampioneve e rritën reputacionin e tij si një nga mesfushorët më të mirë të botës. Në Ligën e Kampioneve 2004–05, ai shënoi një gol në fitoren e famshme 4–2 kundër Barcelonës duke siguruar klubin e klubin për në çerek-finale.[45] Në çerek–finale, Lampard shënoi tre gola në dy ndeshje kundër Bayern Munich me Çelsin që kaloi në gjysmë-finale me rezultatin e përgjithshëm 6–5. Goli i tij i dytë në ndeshjen e parë ishte spektakolar; ai kontrolloi bukur me gjoks një kros të dhuruar nga Makélélé, më pas u rrotullua dhe pa rënë topi në tokë lëshoi një gjuajtje të fortë me këmbën e majtë për ta dërguar topin në rrjetë.[46]
Në prill 2005, Lampard shënoi të dy golat në fitoren 2–0 kundër Bolton Wanderers gjë që solli fitimin e titullit të Premier Ligës për Çelsin, një trofe, që nuk fitohej për plot 50 vitesh në ligën e parë angleze; ata e siguruan titullin me 12 pikë avantazh nga vendi i dytë. Ai u shpall edhe Barclays Lojtari i Sezonit 2004–05.[47] Edhe pse Çelsi u eleminua në gjysmë-finalen e Ligës së Kampioneve nga rivalët e Liverpoolit, ata u rikthyen që të ndesheshin në Football League Cup ku Lampard shënoi dy gola në gjashtë ndeshje, ku përfshihet një gol kundër Manchester United në gjysmë–finale ku Çelsi fitoi me rezultatin 2–1. Ai fitoi çmimin e parë personal duke u shpallur Futbollisti i Vitit në 2005.
Lampard shënoi 16 gola në ligë në sezonin 2005–06, rekord për karrierën e tij. Në shtator 2005, ai ishte një antarët e çmimit të themeluar World XI.[48] Ai ishte ndjekës pas Ronaldinhos për çmimet Topin e artë dhe FIFA Lojtari Botëror i Vitit.[49][50] Rekordi i tij për paraqitjet rresht në Premier Ligë u ndal në 164 ndeshje (pesë ndeshje më shumë se mbajtësi i rekordit David James) më 28 dhjetor 2005, ku ai u la jashtë për ndeshjen kundër Manchester Cityt për shkak të një sëmundjeje.[51] Lampard shënoi 12 gola në katër muajt e parë të sezonit 2005–06. Ai shënoi nga një dygolësh në tre ndeshje të ndara nga gushti në nëntor, përfshirë dy gola në fitoren 2–1 kundër Aston Villës, duke e bërë Çelsin skuadrën e parë në histori që fiton shtatë ndeshjet e para në Premier Ligë.[52] Ai shënoi një dopietë sërisht, këtë herë kundër Blackburn Rovers në fitoren 4–2, ku përfshihet edhe një gol me goditje dënimi nga 25 metra. Pas ndeshjes, trajneri José Mourinho e lavdëroi Lampardin duke e quajtur "lojtarin më të mirë në botë". Çelsi përfundimisht fitoi Premier Ligën për herë të dytë, ku Lampard ishte golashënuesi më i mirë i klubit me 16 gola. Në fazën e grupeve të Ligës së Kampioneve, ai shënoi me goditje dënimi kundër Anderlechtit. Çelsi arriti në fazën e parë me eleminim direkt, ku u përball me Barcelonën, me Lampardin që shënoi gol në ndeshjen e dytë por Çelsi u eleminua me rezultatin e përgjithshëm 3–2.
Pas një dëmtimi nga mbrapa të mbrojtësit John Terry, Lampard e shpenzoi shumicën e sezonit 2006–07 si kapiteni i skuadrës në mungesë së tij. Ai shijoi një rekord prej shtatë golash në tetë ndeshje. Ai shënoi të dy golat e fitores 2–0 kundër Fulhamit dhe shënoi golin e 77të me Çelsin nga një distancë e largët në fitoren 3–2 kundër Evertonit më 17 dhjetor, duke kaluar Dennis Wisen si mesfushori me më shumë gola i klubit. Më pas në fazën e grupeve të Ligës së Kampioneve ai shënoi një gol nga një kënd ekstremisht i ngushtë kundër Barcelonës, me ndeshjen në Camp Nou që u mbyll në barazimin 2–2. Lampard e mbylli sezonin me 21 gola në të gjitha kompedicionet, përfshirë edhe gjashtë gola në FA Cup, rekord në karrierën e tij. Ai shënoi tregolshin e tij të parë me Çelsin në raundin e tretë të FA Cup kundër Macclesfield Town më 6 janar 2007. Ai gjithashtu shënoi të dy golat në raundin çerek-final kundër Tottenham Hotspur duke kontribuar në fitoren 3–1, duke u shpallur më vonë si "FA Cup Lojtari i Raundit".[53] Ai dhuroi asistin e golit të Didier Drogbas në finalen e FA Cup, i cili shënoi golin e fitores në kohën shtesë, me Çelsin që fitoi 1–0. Në një intervistë pas fitores në FA Cup kundër Manchester United, Lampard tha se ai dështironte të qëndronte te klubi "përgjithmonë".[54]
Lampard u përfshi nga dëmtimet në sezonin 2007–08. Ai arriti të luaj 40 ndeshje në të gjitha kompedicionet, 24 prej tyre në Premier Ligë. Ky ishte numri më i vogël i ndeshjeve të luajtura në ligë që nga sezoni 1996–97. Më 16 shkurt 2008, Lampard u bë lojtari i tetë i Çelsit që shënon 100 gola për klubin pas fitores 3–1 kundër Huddersfield Town në raudin e pestë të FA Cup. Pas fërshëllimës finale, Lampard hoqi fanellën dhe nxorri një tjetër për tifozët e Çelsit ku shkruhej: "100 Not Out, They Are All For You, Thanks".[55] Më 12 mars 2008, Lampard shënoi katër gola në fitoren 6–1 kundër Derby County. Në ndeshjen e kthimit të çerek-finales së Ligës së Kampioneve, Lampard shënoi golin e fitores në minutën e 87të kundër Fenerbahçes duke kualifikuar Çelsin me rezultatin e përgjithshëm 3–2.
Më 30 prill, pavarësisht humbjes së nënës së tij, Lampard vendosi të luajënë ndeshjen e kthimit të të gjysmë–finales së Ligës së Kampioneve kundër Liverpoolit, që u eleminua me rezultatin e përgjithshëm 4–3. Në ndeshjen e dytë Çelsi fitoi me rezultatin 3–2 pas kohës shtesë. Pikërisht në kohën shtesë u shënuan tre gola ku Lampard shënoi golin e rezultatin momental 3–1 me penallti në minutën e 98të.[56] Në finalen kundër Manchester United, ai shënoi golin e barazimit në minutën e 45të; goli erdhi si pasojë e një topi të devijuar nga goditja e Michael Essien, më pas Lampard mposhti portierin Edwin van der Sar për të shënuar. Ndeshja u mbyll me rezultatin 1–1 pas kohës shtesë dhe në fund Manchester United fitoi me penallti 6–5 ku Lampard shënoi penalltinë e tretë të skuadrës.[57] Më vonë ai u emërua si Mesfshori i Vitit.
Më 13 gusht 2008, Lampard firmosi një kontratë të re pesë vjeçare me klubin me vlerë 39.2 Milion £, duke e bërë atë lojtarin më të paguar në Premier Ligë.[12][58] Ai e filloi sezonin 2008–09 duke shënuar 5 gola në 11 ndeshjet e para të ligës. Ai shënoi golin e 150të për klubin kundër Manchester Cityt në Premier Ligë. Në tetor 2008, ai shënoi një gol të bukur kundër Hull Cityt më këmbën e tij të majtë nga 20 metra. Trajneri fitues i Kupës së Botës, Luiz Felipe Scolari tha pas ndeshjes: "Ishte goli më i bukur që unë kam parë, vota ime për çmimin Lojtari Botëror i Vitit do të shkoj për të, vetëm një lojtarë me inteligjencën e tij mund ta bëjë atë".[59] Lampard shënoi golin e 100të në Premier Ligë në fitoren 5–0 kundër Sunderlandit më 2 nëntor 2008.[60] Tetëmbëdhjetë nga 100 golat e tij në Premier Ligë ishin shënuar nga penalltia.[61] Ai u emërua si Premier Liga Lojtari i Muajit në tetor për herë të tretë në karrierën e tij.[62]
Pas disa ndeshjesh pa shënuar, Lampard shënoi tre gola në dy ndeshje; në ndeshjen e parë shënoi një gol kundër West Bromwich Albion dhe më pas dy të tjerë kundër Fulhamit.[63][64] Më 17 janar 2009, Lampard luajti ndeshjen e tij të 400të për Çelsin kundër Stoke City duke arritur të shënojë edhe golin e fitores në minutat shtesë. Ai shënoi sërisht golin e fitores në kohën shtesë, por këtë herë kundër Wigan Athletic. Më pas, në raundin e katërt të FA Cup, ai shënoi një gol fantastik nga 35 metra me goditje dënimi kundër Ipswich Town. Ai shënoi dy gola kundër Liverpool në çerek-finalen e Ligës së Kampioneve, me ndeshjen që u mbyll me rezultatin 4–4 por Çelsi u kualifikua për në gjysmë-finale me rezultatin e përgjithshëm 7–5.[65] Më vonë, ai dhuroi dy assisa në ndeshjen e rradhës kundër Arsenalit në gjysmë-finalen e FA Cup ku Çelsi fitoi 2–1. Lampard e përfundoi sezonin me 20 gola dhe 19 assista. Trajneri i Manchester United, Alex Ferguson lëshoi lëvdata të forta për Lampard duke thënë: "Frank Lampard është një lojtar i jashtëzakonshëm — një pasuri e madhe për Çelsin, ju mund ti kushtoni vëmëndje mesfushorëve që shënojn gola, por ai shënon mesatarisht 20 gola çdo sezon. Ju nuk e keni parë atë duke bërë driblime të kota ose ndonjë gjë tjetër. Ai ishte i përmbajtur pasi Çelsi u ememinua nga Barcelona në Ligën e Kampioneve, madje ndërroi edhe fanellën me Andrés Iniestën."
Goli i 20të i sezonit të Lampard ishte goli i fitores në finalen e FA Cup kundër Everton; goli erdhi pas një gjuajtje nga distanca me këmbën e majtë. Ai përsëriti festën e bërë nga babai i tij pasi ky i fundit kishte shënuar golin e fitores në gjysmën-finalen e 1979–80 FA Cup kundër Evertonit. Ai sezoni i katërt rresht që ai shënonte 20 ose më shumë gola. Ai më vonë u emërua si "Çelsi Lojtari i Vitit" për herë të tretë në karrierë.
Lampard filloi sezonin 2009–10 duke shënuar kundër Manchester United në minutën e 70të në finalen e 2009 FA Community Shield. Ndeshja përfundoi në barazimin 2–2, me Çelsin që fitoi me penallti 4–1 ku Lampard shënoi penalltinë e parë.[66] Ai shënoi golin e 133të për Çelsin në një ndeshje të Ligës së Kampioneve kundër Atlético Madridit më 21 tetor 2009, duke u bërë edhe golashënuesi i pestë më i mirë të gjitha kohërave i klubit. Lampard kishte dëshirë të barazonte rekordet e sezoneve të shkuara për numrin e golave të shënuar dhe këtë gjë e vërtetoi duke shënuar dy gola në fitoren 5–0 kundër Blackburn Rovers më 24 tetor 2009. Më 30 tetor, ai u nominua për çmimin FIFA Lojtari Botërorë i Vitit për të gjashtën herë rresht.[67]
Më 16 dhjetor 2009, Lampard shënoi një gol vendimtar në minutën e 79të kundër Portsmouthit, dhe më 20 dhjetor, Lampard shënoi një gol me penallti kundër ish klubit të tij West Ham në barazimin 1–1, megjithatë ai nuk arriti të shënojë shumë gola me penallti këtë sezon pasi kishte shumë konurencë, duke arritur të shënojë vetëm tre. Në fitoren shkatërrimtare të Çelsit 7–2 kundër Sunderlandit, Lampard shënoi dy gola për të vendosur shenjën e tij në ligë.[68] Më 27 janar 2010, Lampard shënoi sërisht dy gola, këtë në fitoren 3–0 kundër Birmingham Cityt në Premier Ligë.[69] Më 27 shkurt, Lampard shënoi sërisht dy gola, por këtë duke shënoi golat e vetëm të skuadrës në humbjen 4–2 kundër Manchester Cityt në shtëpi;[70] kjo ishte humbja e parë e Çelsit në Stamford Bridge pas 38 ndeshjeve.
Lampard, për herë të dytë në karrierën e tij, shënoi katër gola një ndeshje kundër Aston Villës më 27 mars 2010.[71] Kjo gjë solli edhe golin e 151të për Çelsin, duke u bërë golashënuesi i tretë më i mirë i të gjitha kohërave, duke kaluar Peter Osgood, gjithashtu ishte sezoni i pestë rresht që Lampard arrinte të shënonte 20 ose më shumë gola. Lampard shënoi një një fitore 3–0, sërisht kundër Aston Villës në gjysmë-finalen e FA Cup. Këto dy gola bënë që Lampard të arrinte shifrën e 25 golave në të gjitha kompedicionet, shifra më e lartë e karrierës. Më 2 maj, Lampard shënoi kundër Liverpool në ndeshjen e parafundit të ligës për ti dhënë Çelsit tre pikë jetike duke bërë që skuadra të fitonte ligën me vetëm një pikë para vendit të dytë. Ai shënoi një gol dhe assistoi dy në ndeshjen e fundit të sezonit ku Çelsi shkatërroi 8–0 Wigan Athletic duke siguruar edhe titullin e Premier Ligës.
Ai e përfundoi sezonin me një shifër golash imresionuese 27 në të gjitha kompedicionet.[72] Ai e mbylli sezonin duke fituar 2010 FA Cup pasi Çelsin mposhti me rezultatin 1–0 Portsmouthin në finale.
Sezoni 2010–11 filloi me shkëlqim për Lampard, duke qenë pjesë përbërëse e formacionit të Çelsit si zakonisht. Pas ndeshjes me Stoke Cityn në gusht 2010, ku Chelsea fitoi me rezultatin 2–0, u zbulua se Lampard po vuante nga një hernie, e cila u operua me sukses. Megjithatë, ai pësoi një dëmtim në stërvitje në mesin e nëntorit, duke e mbajtur jashtë fushave të lojës për tre javë. Trajneri Carlo Ancelotti tha se Lampard ka dëmtuar muskujut e këmbës në një stërvitje të datës 11 nëntor, dhe se nuk do të ishte i aftë për të luajtur deri në dhjetor. Ai më në fund bëri rikthimin e tij pas katër muajsh jashtë në ndeshjen kundër Tottenham Hotspur më 12 dhjetor, duke hyrë në fushën e lojës në minutën e 75të.[73] Lampard shënoi me penallti në barazimin e Çelsit 3–3 kundër Aston Villës më 2 janar 2011,[74] goli i tij i parë pas rikthimit nga dëmtimi. Më 9 janar, Lampard shënoi dy gola dhe dhuroi një assist në fitoren e Çelsit 7–0 kundër Ipswich Town, duke arritur shifrën e 201 golave në karrierën me klubet.
Më shkurt 2011, Lampard shënoi një penallti kundër Sunderland, gjithashtu dhuroi një assist, për të ndihmuar Çelsin të fitonte me rezultatin 4–2.[75] Lampard dhuroi një assist për Nicolas Anelkan në fitoren 2–0 kundër Copenhagen, në raundin e 16të të Ligës së Kampioneve. Më 1 mars, Lampard shënoi golin e fitoren në fitoren 2–1 kundër Manchester United, duke mbajtur gjallë shpresat për titull.[76] Në ndeshjen tjetër, Lampard shënoi dy gola duke i dhuruar Çelsit fitoren 3–1 kundër Blackpool, gjithashtu kontriboi në golin e John Terryt duke dhuruar një assist.[77]
Në prill 2011, Lampard shënoi golin e 11të të sezonit në fitoren 3–0 kundër ish klubit të tij West Ham.[78] Lampard shënoi sërisht kundër Manchester United, por këtë ky gol do të ishte vetëm statistikor pasi Çelsi humbi me rezultatin 2–1 në Old Trafford, duke humbur shpresat për titull.[79]
Në ndeshjen e tretë të Çelsit në Premier Ligë, Lampard shënoi golin e parë të sezonit dhe gjithashtu dhuroi edhe një assist për golin e parë të José Bosingwas në fitoren 3–1 kundër Norwich City.[80]
Pasi nuk luajti në fitoren 4–1 kundër Swansea City më 24 shtator,[81] Lampard u rikthye në formacionin titullar në ndeshjen e fazës së grupeve të Ligës së Kampioneve kundër Valenciës dhe shënoi 1 Gnjë gol të rëndësishëm në barazimin 1–1.[82][83] Lampard vazhdoi me formën e tij të mirë duke shënuar tregolshin e tij të pestë me Çelsin më 2 tetor, në fitoren 5–1 kundër Bolton.[84].
Në raundin e 11të të Premier Ligës, Lampard shënoi golin e vetëm të ndeshjes kundër Blackburn, me një goditje me kokë, duke i dhënë Çelsit fitoren e parë pas dy humbjeve rresht.[85] Pasi e nisi ndeshjen kundër Manchester Cityt në stol, Lampard hyri në fushë në pjesën e dytë për të shënuar golin e fitores me penallti në minutën e 82të.[86] Ai provoi sërisht se ishte fitues i ndeshjes pasi ai shënoi gol në minutën e 89të kundër Wolves, me ndeshjen që përfundoi me rezultatin 2–1 për Blutë.[87]
Më 25 shkurt 2012, Lampard shënoi golin e 10të të sezonit në ligë në fitoren e Çelsit 3–0 kundër Boltonit, duke u bërë lojtari i parë në histori që shënon të paktën 10 gola në 9 sezone rresht në Premier Ligë; ky ishte edhe goli i tij i 149të në Premier Ligë.[88]
Njëmbëdhjetë ditë pas shkarkimit të trajnerit Andre Villas-Boas, Çelsi priti Napolin në ndeshjen e kthimit të raundit të 16 në Ligës së Kampioneve, me ndeshjen e parë që ishte mbyllur me fitoren e napoletanëve me rezultatin 3–1. Lampard ndihmoi skuadrën që të bënte një super përmbysje, duke assituar golin e John Terryt nga goditja e kornës për golin e dytë të ndeshjes dhe golin e barazimit të rezultatit të përgjithshëm 3–3, ai më pas shënoi me penallti me një gjuajtje të fuqishme që përfundoi në anën e majtë. Branislav Ivanović vulosi kualifikimin e Çelsit në kohën shtesë.[89] Në ndeshjen e kthimit të çerek–finales të Ligës së Kampioneve kundër Benficës, Lampard shënoi një penallti vendimtare për t'i dhënë Çelsit fitoren 2–1 në Stamford Bridge. Ajo u kualifikua me rezultatin e përgjithshëm 3–1.[90] Ai shënoi golin e 150të të karrierës së tij në Premier Ligë në barazimin 1–1 kundër Fulhamit më 9 prill 2012. Në gjymë-finalen e FA Cup, Çelsi mposhti me rezultatin 5–1 Tottenham Hotspur, në një ndeshje që do të mbahet mend për një "gol që kurrë nuk u shënua por u quajt" nga Juan Mata. Lampard assistoi Didier Drogban në golin e parë të ndeshjes, ai gjithashtu shënoi edhe golin e katërt falë një goditje dënimi nga 35 metra.[91]
Lampard ishte i rëndësishëm në gjysmë-finalen e Ligës së Kampioneve kundër kampionëve në fuqi dhe favoritëve të Barcelonës. Barcelona kishte koefiçentin më të vogël nga bastvënësit për ta fituar për herë të dytë rradhazi Ligën e Kampioneve, dhe opinionistë të ndryshëm u shprehën se Çelsi duhej të jepte më të mirën e tyrë për dy ndeshjet e sezonit – dhe se Barça të luante keq në të dy ndeshjet.[92] Në ndeshjen e parë në Stamford Bridge, Lampard i hoqi topin Messit dhe nisi aksionin duke pasur topin tek Ramires, cili gjeti të lirë Drogban, i cili shënoi golin e fitores 1–0.[93] Në ndeshjen e dytë në Camp Nou, Lampard mori shiritin e kapitenit pasi John Terry u nxorr me karton të kuq në fillim të ndeshjes. Pasi ishin në disavantazh 2–0 nga Barça përpara se të mbaronte pjesa e parë, Lampard assistoi Ramires, i cili shënoi gol në fund të pjesës së parë, gjë që do të thoshte se Çelsi do të shkonte në finale me rezultatin e përgjithshëm 2–2.[94] Shoku i tij i skuadrës Fernando Torres shënoi një tjetër gol në kohën shtesë për ti dhënë Çelsit kualifikimin me rezultatin e përgjithshëm 3–2.[95] Kjo gjë bëri që Çelsi të përballej në finale me Bayern Munich në stadiumin Allianz Arena.
Në Finalen e FA Cup, Lampard assistoi Didier Drogban i cili shënoi golin e fitores 2–1 kundër Liverpoolit, kjo gjë solli trofeun e shtatë FA Cup për Çelsin dhe trofeun e katërt në karrierën e Lampardit.[96] Ai ishte kapiten në finalen e Ligës së Kampioneve kundër Bayern Munich, kjo gjë për shkak të pezullimit të Terryt. Kjo ishte ndeshja ku Çelsi u konsiderua të ishte "viktima".[97] Pas ndeshja përfundoi 1–1 në kohën e rregullt dhe kohën shtesë, u bë e nevojshme gjuajtjet e penalltive ku Lampard gjuajti penalltinë e tretë të skuadrës së tij, duke ndihmuar Çelsin të fitonte me rezultatin 4–3.[98] Pasi ndeshja përfundoi, Lampard ngriti trofeun në ajër sëbashku me kapitenin e klubit Terryn.[99] Ai e përfundoi sezonin 2011–12 si golashënuesi më i mirë i skuadrës me 16 gola në të gjitha kompedicionet, sëbashku me 10 assista.
Lampard humbi turnamentin e Euro 2012 për shkak të një dëmtimi në kofshë,[100] por luajti disa ndeshje para sezonale të Çelsit dhe shënoi kundër MLS Allstars,[101] dhe Brighton and Hove Albion.[102] Ndeshjen e parë të Çelsit në sezonin e ri në Premier Ligës, Lampard shënoi një gol me penallti që u fitua nga Eden Hazard në fitoren 2–0 kundër Wigan. Në ndeshjen e dytë të sezonit, tre ditë më pas kundër skuadrës të sapongjitur në Premier Ligë, Reading, ai shënoi sërsisht me një penallti të fituar sërisht nga Hazard me Blutë që fituan me rezultatin 4–2.[103] Më 6 tetor, ai shënoi golin e tretë në ligë për këtë sezon në fitoren 4–1 kundër Norwich Cityt.[104] Lampard luajti ndeshjen e 500të në Premier Ligë në fitoren shkatërrimtare 8–0 kundër Aston Villës më 23 dhjetor, ku ai shënoi golin e katërt të ndeshjes në minutën e 59të [105][106] Më 30 dhjetor 2012, Lampard shënoi dy gola për të përmbysur rezultatin dhe për t'i dhuruar Çelsit fitoren 2–1 kundër Evertonit.[107]
Në raundin e tretë të FA Cup, Lampard hyri në fushë në pjesën e dytë dhe shënoi një penallti në fitoren kundër Southamptonit.[108] Më 6 janar 2013, agjenti i tij Steve Kutner lajmëroi se klubi nuk do t'i ofronte kontratë të re Lampardit dhe se kjo e tanishmja do të skadonte në qershor 2013.[109][110] Më 12 janar 2013, Lampard shënoi me penallti në fitoren 4–0 kundër Stoke City në Britannia Stadium.[111] Ky gol e bëri Lampardin golashënuesin e dytë me të mirë të të gjitha kohërave të Çelsit, duke e vendour atë vetëm tetë gola larg golashënuesit më të mirë Bobby Tambling.[112]. Ai shënoi golin e 199të për Çelsin në fitoren 4–0 në FA Cup kundër Brentford më 17 shkurt, duke u bërë golashënuesi më i mirë i Çelsit me 26 gola. Goli i 200të i Lampard me Çelsin erdhi kundër ish klubit të tij West Ham më 17 mars 2013, ai shënoi pas një krosi të Eden Hazard.[113]
Ai barazoi rekordin e Bobby Tambling duke shënuar kundër Aston Villës në minutën 61të pas një gjuajtje jashtë zene nga ana e majtë më 11 maj. Më vonë, në minutën e 88të, ai shënoi edhe golin e dytë, duke thyer rekordin dhe duke i dhuruar skuadrës fitoren 2–1.[114] Në finalen e Ligës së Europës, Lampard ishte kapiten i skuadrës në fitoren 2–1 kundër Benficës, duke siguruar trofeun e 11të në epokëne Roman Abramovich.[115]
Më 16 maj 2013, Lampard rinovoi kontratën e tij me Çelsin edhe për një vit, pas kësaj ai tha: "Unë gjithmonë kam thënë se ëndrra ishte të qëndroja te Çelsi".[116][117]
Në ditën hapëse të sezonit, Lampard shënoi një gol me goditje dënimi kundër skuadrës të sapongjitur në Premier Ligë, Hull Cityt. Më 1 tetor 2013, Lampard shënoi golin e 205të për Çelsin në fitoren 4–0 jashtë fushe kundër Steaua Bucharest në Ligën e Kampioneve.[118] Më 23 nëntor 2013, Lampard shënoi golin e 206të dhe 207të me Çelsin kundër ish klubit të tij West Ham në një fitore 3–0.[119] Ai u bë golashënuesi i katërt më i mirë në historinë e Premier Ligës më 2 dhjetor duke kaluar Robbie Fowler i cili kishte shënuar 164 gola.[120] Më 22 shkurt 2014, ai shënoi golin e fitores në kohën shtesë në ndeshjen kundër Evertonit, në fillim goli u quajt i John Terryt por më pas Dubious Goals Committee ja atriboi golin Lampardit.[121] Kjo gjë bëri që Çelsi të kalonte në vendin e parë në ligë.[122] Ai luajti ndeshjen e 100të në Ligën e Kampioneve më 2 prill 2014 në humbjen 3–1 kundër francezëve të PSG-së.[123] Më 5 prill 2014, Lampard shënoi golin e tij të 250të me klubet në fitoren 3–0 kundër Stoke Cityt.
Më 23 maj 2014, Lampard ishte në listën e lojtarëve të padëshiruar nga Çelsi.[14][15] Megjithatë, Lampard tha se çdo kontakt që mund të ketë me klubin për rinovimin ose largimin e tij do të bëhej e ditur pas Kupës së Botës 2014, duke shtuar gjithashtu se: "ai do të takohet me drejtuesit e klubit përpara se të mendojë për një destinacion të mundshëm".[124] Më 3 qershor 2014, klubi konfirmoi se Lampard do të largohej nga klubi.[125]
Më 24 korrik 2014 Lampard, si një lojtarë i lirë, firmosi një kontratë dy vjeçare me New York City FC që do të fillonte në sezonin 2015 të MSL. U lajmërua direkt në një konferencë për shtyp në Brooklyn se ai do të bashkohej me klubin, që do të hynte Major League Soccer për sezonin 2015. Drejtori sportiv Claudio Reyna e vlerësoi atë duke e cilësuar si "një nga lojtarët më të mirë në historinë e futbollit."[9][126] Klubi prind i NYCFC, Manchester City lajmëroi më 3 gusht 2014 se Lampard do të bashkohej me klubin në një marrëveshje gjashtë mujore që do të përfundonte në janar 2015.[127] Në fillim i raportuar si huazim, raportet e shfaqura më 31 dhjetor 2014 treguan se Lampard kishte firmosur një kontratë afatshkurtër me klubin si lojtar i lirë dhe se kontrata e tij me klubin e MSL-së nuk do të fillonte deri sa kontrata e tij me Manchester Cityn të mbaronte.[128][129][130] Në të njëjtën ditë, u lajmërua se Lampard do të zgjeronte kontratën e tij me klubin deri në fund të sezonit anglez, duke humbur kështu fillimin e sezonit të MSL-së.[131] Gjithashtu ishte konfirmuar se ai nuk kishte qënë kurrë lojtar i MLS-së me të dhënat e tij që ishin të paqarta.[132][133]
Zgjatja e qëndrimi të tij me Manchester Cityn solli një reagim të ashpër nga tifozët e New York Cityt,[134] NYCFC që u akuzua për pandershëri për përdorimin e lojtarit që qëllimet e tyre promovuese me komisionerin e MLS Don Garber që u akuzua për udhëheqje të dobët dhe mungesë të transparencës në trajtimin e tij të çështjes.[135][136] Më 1 janar 2015, trajneri Manuel Pellegrini la të kuptohet se Lampard do ta zgjaste kontratën aktuale të tij edhe për një sezon të dytë.[137]
Lampard ka luajur me skuadrat e të rinjëve përpara se të bënte debutimin me Anglinë U–21 më 13 nëntor 1997 në një ndeshje kundër Greqisë.[138] Ai ka luajtur për Anglinë U–21 nga nëntori 1997 deri në qershor 2000, duke shënuar 9 gola në 19 ndeshje, duke shënuar më pak vetëm se Alan Shearer dhe Francis Jeffers që kanë 13 gola.[139] Ai ka luajtur vetëm një herë me Anglinë B, duke u paraqitur në humbjen 2–1 në shtëpi kundër Kilit më 10 shkurt 1998.[140]
Lampard luajti ndeshjen e parë me Anglinë më 10 tetor 1999 në fitoren 2–1 në një ndeshje miqësore kundër Belgjikës, dhe shënoi golin e parë më 20 gusht 2003 në fitoren 3–1 kundër Kroacisë. Lampard luajti ndeshjen e tij të 100të me kombëtaren më 10 shtator 2013 në një ndeshje miqësore kundër Ukrainës.
Ai u anashkalua në Euro 2000 dhe Kupën e Botës 2002, dhe duhej të priste Euro 2004 për të marrë pjesë në turnamentin e tij të parë zyrtar me kombëtaren. Anglia arriti deri në çerek-finale me Lampardin që shënoi tre gola në katër ndeshje. Ai shënoi kundër Francës dhe Kroacisë në fazën e grupeve, dhe në çerek-finale, ai shënoi golin e barazimit në minutën e 112të kundër Portugalisë, duke e mbyllur ndeshjen me rezultatin 2–2, me Anglinë që humbi me penallti. Ai u emërua nga FIFA në skuadrës e turnamentit.[141]
Ai u bë lojtar titullar në skuadër pas tërheqjes nga kombëtarja të Paul Scholes, dhe u votua si "Lojtari Anglez i Vitit" nga tifozët për vitet 2004 dhe 2005.[142] Ai ishte golashënuesi më i mirë i Anglisë në kualfikueset e Kupës së Botës 2006 me pesë gola. Ai shënoi dy gola vendimtarë në kualfikuese; një në fitoren 1–0 kundër Austrisë, dhe gol tjetër që rezultoi i fitores kundër Polonisë.[143][144]
Në ndeshjen e parë të Anglisë në Kupën e Botës kundër Paraguajit, Lampard u emërua i Lojtari i ndeshjes me Anglinë që fitori me rezultatin 1–0.[145] Edhe pse Lampard luajti në çdo minutë të ndeshjeve të kombëtares në turnament, ai nuk shënoi asnjë gol me Anglinë që u eleminua në çerek-finale me penallti nga Portugalia, me Lampardin që ishte një nga tre lojtarët që humbi penallti sëbashku me Steven Gerrard dhe Jamie Carragher.
Ai shënoi në humbjen 1–2 kundër Gjermanisë në një ndeshje miqësore në stadiumin e ri Wembley në vitin 2007.[146] Ai u fërshëllye nga tifozët e Anglisë, kur Lampard hyri në pjesën e dytë si zëvëndësues gjatë një ndeshje kualifikuese të Euro 2008 kundër Estonisë më 13 tetor 2007.[147] Ai i përfundoi kualifikueset me vetëm një gol (në humbjen 3–2 kundër Kroacisë më 21 nëntor) me Anglinë që dështoi të kualfikohej në Euro 2008. Ai shënoi golin e parë me kombëtaren pas dy vitesh në fitoren 4–0 kundër Sllovakisë në mars 2009, dhe gjithashtu krijoi rastin e golit të Wayne Rooney. Goli i Lampardit ishte goli i 500të i Anglisë shënuar në Wembley.[148] Më 9 shtator 2009, Lampard shënoi dy gola në fitoren 5–1 kundër Kroacisë, gjë që siguroi një vend për në Kupën e Botës 2010.[149]
Në raundin e 16 të Kupës së Botës 2010 kundër rivalëve të Gjermanisë, Lampard bëri një gjuajtje të fortë në pjesën e parë e cila preku traversën, ra në tokë, dhe më pas u prit nga Manuel Neuer; nga përsëritja në televizor u duk qartë që topi pasi kishte rënë, e kishte kaluar dukshëm vijën fatale. Nqs goli do të quhej, rezultati i përkohshëm do të ishte 2–2. Në pjesën e dytë, Lampard goditi sërisht traversën, këtë herë me një goditje dënimi nga 30 metra. Rezultati final ishte 4–1 në favor të gjermanëve, duke bërë që Anglia të eleminohej nga turnamenti.[150]
Ndërkohë, në fazën e grupeve, Lampard kishte luajtur në të tre ndeshjet pa humbur asnjë minutë. Pasi Anglia u eleminua nga Kupa a Botës 2010, Lampard vendosi një rekord negativ pasi kishte gjuajtur topin 37 herë pa mundur të shënojë asnjë gol, më shumë se çdo lojtar që nga edicioni i vitit 1966.[151]
Më 8 shkurt 2011, u lajmërua se Lampard do të ishte kapiteni i kombëtaren për ndeshjen miqësore kundër Danimarkës pasi Rio Ferdinand dhe Steven Gerrard mungonin për shkak dëmtimi.[152] Në kualifikueset e Euro 2012, Lampard shënoi dy gola me kombëtaren, të dy nga penalltia. E para në fitoren 2–0 kundër Uellsit, dhe e dyta në barazimin 2–2 kundër Zvicrës, duke u bërë lojtari me më shumë penallti të gjuajtura.[153][154] Më 1 nëntor 2011, Lampard u bë kapiten i kombëtares dhe shënoi golin e vetëm në fitoren 1–0 kundër kampionëve të botës në fuqi Spanjës.[155] Më 31 maj 2012, ai humbi Euro 2012 për shkak të një dëmtimi në kofshë, duke u zëvëndësuar më pas nga Jordan Henderson.
Më 14 gusht 2012, trajneri Roy Hodgson lajmëroi se Lampard do të ishte kapiteni i Tre Luanëve në ndeshjen tjetër miqëore kundër Italisë, ku Anglia fitoi 2–1.[156]
Lampard luajti ndeshjen e tij të parë në kualifikueset e 2014 Kupës së Botës në fitoren 5–0 të Anglisë kundër Moldavisë, duke shënuar golin e 24të dhe 25të me kombëtaren. Goli i tij i parë ishte penalltia e 100ti në historinë e kombëtaren angleze dhe goli i dytë u shënua me kokë pas një krosi të Glen Johnson, pasi Steven Gerrard u zëvëndësua, Lampard u bë kapiten për pjesën tjetër të ndeshjes.[157]
Lampard shënoi golin e 26të me kombëtaren nga një penallti kundër Ukrainës, duke barazuar numrin e golave të shënuar nga mesfushori Bryan Robson.[158]
Më 6 shkurt 2013, Lampard shënoi golin e fitores të Anglisë në një ndeshje miqësore kundër Brazilit në Wembley.
Më 22 mars 2013, ai kaloi David Platt si mesfushori i dytë me më shumë gola të shënuar në kombëtare pasi Lampard shënoi golin e 28të kombëtarë në fitoren 0–8 kundër San Marinos.[159] Anglia u kualifikua për në Kupën e Botës si e para grupit.
Më 12 maj 2014, Lampard ishte në listën e 23 lojtarëve që do të përfaqsonin Anglinë në Kupën e Botës 2014[160] dhe një javë më vonë u emërua zëvëndës-kapiten.[161] Më 24 qershor, në ndeshjen e fundit të fazës së grupeve, Lampard ishte kapiteni i skuadrës që nuk shkoi më shumë se një barazim pa gola kundër Kosta Rikës.[162]
Më 26 gusht 2014, Lampard mjoftoi se do të tërhiqej nga futbolli ndërkombëtar, duke e mbyllur karrierën e tij me Anglinë me 106 ndeshje dhe 29 gola.[163][164]
Lampard ndoqi Shkollën Brentwood ndërmjet viteve 1989 dhe 1994, duke përfunduar me 11 ÇGAD, përfshirë një A* në Latinisht.[165]
Babai i tij është Frank Lampard i parë, një ish lojtar i West Ham United dhe ndihmës trajner, i cili ishte ende i lidhur me klubin ku Lampard ishte i vogël dhe u bashkua me ta. Mamaja e tij Pat vdiq në prill 2008 në moshën 58 vjeçare për shkak të Pneumoniës.[166] Xhaxhai i Lampard është Harry Redknapp dhe kushuriri i tij është Jamie Redknapp.
Në 2000, Lampard, Rio Ferdinand dhe Kieron Dyer ishin shfaqur në një video seksi që ishte filmuar gjatë pushimeve të tyre në Ayia Napa në Qipro. Channel 4 transmetoi një klip të shkurtër si pjesë e dokumentarit të seksit në vitin 2004, futbollistët dhe videokasetë, duke pretenduar se ajo është përdorur për të "ti kujtoj shikuesve se ky dokumentar është i bazuar në jetën reale.[167] Më 23 shtator 2001, Lampard, sëbashku me tre lojtarët e tjerë të Çelsit u gjobitën nga klubi duke i reduktuar pagën.[168] Lampard dhe tre lojtarët e tjerë të Çelsit kishin abuzuar turistët amerikanë në hotelin Heathrow, vetëm 24 orë pas sulmeve të 11 shtatorit. Menaxheri i hotelit deklaroi: "ata ishin krejtësisht të neveritshëm". Ata thjesht nuk duket se u kujdesen për atë që kishte ndodhur".[168]
U raportua nga Mensa se Lampard tregoi një rezultat jashtëzakonisht të lartë IQ gjatë hulumtimit neurologjike kryer nga mjeku i Çelsit, Bryan English. English deklaroi se "Frank Lampard shënoi një nga të rezultatet më të larta të markave të regjistruara ndonjëherë nga kompania gjatë testeve".[169]
Në 2007, Lampard tregoi se ai është mbështetës i Partisë Konservatore.[170]
Në shkurt 2013, Lampard nënshkroi një marrëveshje me botuesit Little Brown për të shkruar serinë e vet të librave për fëmijë të quajtur "Magic Futboll Frankie", që synon për të rinjtë e moshës pesë dhe mbi. Marrëveshja botuese u trajtua nga Neil Bler dhe Zoe King, të cilët gjithashtu përfaqësojnë Harry Potter të autorit J.K. Rowling. Frymëzimi i tij erdhi nga tregimet e tij të pazhvilluara që lexon për fëmijët e tij çdo natë.[171]
Lampard jeton në Surrey dhe Londër. Ai ka dy fëmijë me ish nusen e tij, Elen Rivas e cila është modele spanjolle, Luna (lindur më 22 gusht 2005) dhe Isla (lindur më 20 maj 2007).[172] Autobiografia e tij, Totally Frank, u publikua në gusht 2006. Në mes të shkurtit 2009, u raportua se Lampard dhe Rivas u ndanë në nëntor 2008 pas 7 vitesh lidhje.
Që nga tetor 2009, Lampard është në një marrëdhënje me Christine Bleakley. Më 15 qershor 2011, lidhja e Lampard me Bleakley u njoftua nga agjenti i tij.
Më 24 prill 2009, Lampard ishte i përfshirë në një konfrontim në radio me James O'Brien në stacionin radio Londër LBC 97.3. Gazetat kanë raportuar se pas ndarjes së Lampard nga Rivas, fëmijët e tyre jetonin me të në një banesë të vogël, ndërsa Lampard kishte konvertuar familjen e tyre në shtëpi. Lampard telefonoi, duke kundërshtuar kritikat dhe duke pohuar se ai kishte luftuar me "mish e shpirt" për të mbajtur familjen e tij sëbashku.[173]
Burimi: [174]
| Klubi | Sezoni | Liga | Kupa | Kupa e Ligës | Evropa | Tjetër | Gjithsej | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Divizioni | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | ||
| West Ham United | 1995–96 | Premier League | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | 2 | 0 | |
| 1996–97 | 13 | 0 | 1 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | — | 16 | 0 | |||
| 1997–98 | 31 | 5 | 6 | 1 | 5 | 4 | 0 | 0 | — | 42 | 10 | |||
| 1998–99 | 38 | 5 | 1 | 0 | 2 | 1 | 0 | 0 | — | 41 | 6 | |||
| 1999–2000 | 34 | 7 | 1 | 0 | 4 | 3 | 10 | 4 | — | 49 | 14 | |||
| 2000–01 | 30 | 7 | 4 | 1 | 3 | 1 | 0 | 0 | — | 37 | 9 | |||
| Gjithsej | 148 | 24 | 13 | 2 | 16 | 9 | 10 | 4 | — | 187 | 39 | |||
| Swansea City (huazim) | 1995–96 | Premier League | 9 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | — | 9 | 1 | ||
| Chelsea | 2001–02 | Premier League | 37 | 5 | 8 | 1 | 4 | 0 | 4 | 1 | — | 53 | 7 | |
| 2002–03 | 38 | 6 | 5 | 1 | 3 | 0 | 2 | 1 | — | 48 | 8 | |||
| 2003–04 | 38 | 10 | 4 | 1 | 2 | 0 | 14 | 4 | — | 58 | 15 | |||
| 2004–05 | 38 | 13 | 2 | 0 | 6 | 2 | 12 | 4 | — | 58 | 19 | |||
| 2005–06 | 35 | 16 | 5 | 2 | 1 | 0 | 8 | 2 | 1 | 0 | 50 | 20 | ||
| 2006–07 | 37 | 11 | 7 | 6 | 6 | 3 | 11 | 1 | 1 | 0 | 62 | 21 | ||
| 2007–08 | 24 | 10 | 1 | 2 | 3 | 4 | 11 | 4 | 1 | 0 | 40 | 20 | ||
| 2008–09 | 37 | 12 | 7 | 3 | 2 | 2 | 11 | 3 | — | 57 | 20 | |||
| 2009–10 | 36 | 22 | 6 | 3 | 1 | 0 | 7 | 1 | 1 | 1 | 51 | 27 | ||
| 2010–11 | 24 | 10 | 3 | 3 | 0 | 0 | 4 | 0 | 1 | 0 | 32 | 13 | ||
| 2011–12 | 30 | 11 | 5 | 2 | 2 | 0 | 12 | 3 | — | 49 | 16 | |||
| 2012–13 | 29 | 15 | 4 | 2 | 3 | 0 | 10 | 0 | 4 | 0 | 50 | 17 | ||
| 2013–14 | 26 | 6 | 1 | 0 | 1 | 1 | 11 | 1 | 1 | 0 | 40 | 8 | ||
| Gjithsej | 429 | 147 | 58 | 26 | 34 | 12 | 117 | 25 | 10 | 1 | 648 | 211 | ||
| Manchester City | 2014–15 | Premier League | 32 | 6 | 2 | 0 | 1 | 2 | 3 | 0 | — | 38 | 8 | |
| New York City | 2015 | Major League Soccer | 10 | 3 | — | — | — | — | 10 | 3 | ||||
| 2016 | 19 | 12 | 0 | 0 | — | — | 2 | 0 | 21 | 12 | ||||
| Gjithsej | 29 | 15 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 31 | 15 | ||
| Gjithsej karriera | 647 | 193 | 73 | 28 | 51 | 23 | 130 | 29 | 12 | 1 | 913 | 274 | ||
Redaktuar më 1 korrik 2014[175]
| Ekipi kombëtar | Viti | Ndsh | Gola |
|---|---|---|---|
| Anglia | 1999 | 1 | 0 |
| 2000 | 0 | 0 | |
| 2001 | 3 | 0 | |
| 2002 | 3 | 0 | |
| 2003 | 9 | 1 | |
| 2004 | 13 | 6 | |
| 2005 | 9 | 3 | |
| 2006 | 13 | 2 | |
| 2007 | 9 | 2 | |
| 2008 | 6 | 0 | |
| 2009 | 10 | 6 | |
| 2010 | 7 | 0 | |
| 2011 | 7 | 3 | |
| 2012 | 3 | 3 | |
| 2013 | 10 | 3 | |
| 2014 | 3 | 0 | |
| Gjithsej | 106 | 29 | |
Lista e golave dhe rezultateve me kombëtaren angleze
| # | Data | Vendi | Nr. | Kundërshtari | Goli | Rezultati | Kompedicioni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 20 gusht 2003 | Portman Road, Ipswich | 12 |  Kroacia | 3–1 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 2 | 5 qershor 2004 | City of Manchester Stadium, Manchester | 19 |  Islanda | 6–1 | Fitore | 2004 FA Summer Tournament |
| 3 | 13 qershor 2004 | Estádio da Luz, Lisbon | 20 |  Franca | 1–2 | Humbje | Euro 2004 |
| 4 | 21 qershor 2004 | Estádio da Luz, Lisbon | 22 | Kroacia | 4–2 | Fitore | Euro 2004 |
| 5 | 24 qershor 2004 | Estádio da Luz, Lisbon | 23 |  Portuglia | 2–2 | Barazim | Euro 2004 |
| 6 | 4 shtator 2004 | Ernst Happel Stadion, Vienna | 25 |  Austria | 2–2 | Barazim | 2006 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 7 | 9 tetor 2004 | Old Trafford, Manchester | 27 |  Uellsi | 2–0 | Fitore | 2006 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 8 | 26 mars 2005 | Old Trafford, Manchester | 31 |  Irlanda e Veriut | 4–0 | Fitore | 2006 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 9 | 8 tetor 2005 | Old Trafford, Manchester | 36 | Austria | 1–0 | Fitore | 2006 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 10 | 12 tetor 2005 | Old Trafford, Manchester | 37 |  Polonia | 2–1 | Fitore | 2006 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 11 | 3 qershor 2006 | Old Trafford, Manchester | 40 |  Xhamajka | 6–0 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 12 | 16 gusht 2006 | Old Trafford, Manchester | 46 |  Greqia | 4–0 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 13 | 22 gusht 2007 | Wembley Stadium, Londër | 56 |  Gjermania | 1–2 | Humbje | Ndeshje Miqësore |
| 14 | 21 nëntor 2007 | Wembley Stadium, Londër | 60 | Kroacia | 2–3 | Humbje | Euro 2008 – Kualifikueset |
| 15 | 28 mars 2009 | Wembley Stadium, Londër | 68 |  Sllovakia | 4–0 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 16 | 6 qershor 2009 | Almaty Central Stadium, Almaty | 70 |  Kazakistani | 4–0 | Fitore | 2010 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 17 | 10 qershor 2009 | Wembley Stadium, Londër | 71 |  Andorra | 6–0 | Fitore | 2010 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 18 | 5 shtator 2009 | Wembley Stadium, Londër | 73 |  Sllovenia | 2–1 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 19 | 9 shtator 2009 | Wembley Stadium, Londër | 74 | Kroacia | 5–1 | Fitore | 2010 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 20 | 9 shtator 2009 | Wembley Stadium, Londër | 74 | Kroacia | 5–1 | Fitore | 2010 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 21 | 26 mars 2011 | Millennium Stadium, Cardiff | 85 | Uellsi | 2–0 | Fitore | Euro 2012 – Kualifikueset |
| 22 | 4 qershor 2011 | Wembley Stadium, Londër | 86 |  Zvicra | 2–2 | Barazim | Euro 2012 – Kualifikueset |
| 23 | 12 nëntor 2011 | Wembley Stadium, Londër | 90 |  Spanja | 1–0 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 24 | 7 shtator 2012 | Zimbru Stadium, Chişinău | 92 |  Moldavia | 5–0 | Fitore | 2014 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 25 | 7 shtator 2012 | Zimbru Stadium, Chişinău | 92 | Moldavia | 5–0 | Fitore | 2014 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 26 | 11 shtator 2012 | Wembley Stadium, Londër | 93 |  Ukraina | 1–1 | Barazim | 2014 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 27 | 6 shkurt 2013 | Wembley Stadium, Londër | 94 |  Brazili | 2–1 | Fitore | Ndeshje Miqësore |
| 28 | 22 mars 2013 | Stadio Olimpico, Serravalle | 95 |  San Marino | 8–0 | Fitore | 2014 Kupa e Botës – Kualifikueset |
| 29 | 29 maj 2013 | Wembley Stadium, Londër | 96 |  Irlanda | 1–1 | Barazim | Ndeshje Miqësore |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
