Vladimir Putin
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Vladimir Vladimiroviç Putini (rusisht: Владимир Владимирович Путин; lindi më 7 tetor 1952) është presidenti i Rusisë. Ka qenë kryeministër nga viti 1999 deri në vitin 2000. President nga 2000 deri më 2008 dhe përsëri kryeministër nga 2008 deri më 2012.
Vladimir Vladimiroviç Putin | |
|---|---|
_(cropped).jpg) | |
| Presidenti i Rusisë | |
| Në detyrë 7 maj 2012 – aktiv | |
| Paraprirë nga | Dmitri Medvedev |
| Në detyrë 7 maj 2000 – 7 maj 2008 | |
| Paraprirë nga | Boris Jellcin |
| Pasuar nga | Dmitri Medvedev |
| Kryeministri i Rusisë | |
| Në detyrë 8 gusht 1999 – 7 maj 2000 | |
| Paraprirë nga | Sergej Stepashin |
| Pasuar nga | Mihail Kasjanov |
| Në detyrë 7 maj 2008 – 7 maj 2012 | |
| Paraprirë nga | Viktor Zubkov |
| Pasuar nga | Dmitri Medvedev |
| Drejtor i Shërbimi Federal i Sigurimit | |
| Në detyrë 25 korrik 1998 – 29 mars 1999 | |
| Paraprirë nga | Nikolaj Kovalev |
| Pasuar nga | Nikolaj Patrushev |
| Të dhëna vetjake | |
| U lind më | 7 tetor 1952 Leningrad, RSFS Ruse, Bashkimi Sovjetik |
| Nënshtetësia | Rus |
| Partia politike | Rusia e Bashkuar |
| Punësimi | Politikan |
Lindi në Leningrad (tani Shën Petersburgu), u diplomua në Universitetin Publik të Leningradit, në degën e Juridikës në vitin 1975. Nëna e tij ishte nënpunëse në një fabrikë, ndërsa i ati i tij ishte marins i një nëndetseje. Pas diplomimit filloi të punojë në Shërbimin Sekret të Bashkimit Sovjetik-KGB. Një kohë jetoi në Gjermani dhe pasi u kthye në Leningrad ishte anëtari i Administratës së Universitetit. Putin në vitet 1991-92 ishte ndihmëskryetari i Kryetarit tē Komunës, dhe po ashtu Kryetari i Komitetit për Mardhëniet Ndërkombëtare të Këshillit të Kuvendit. Gjatë viteve 1998-99 ishte kryetari i Shërbimeve Sekrete të Federatës Ruse - FSB, në të njejtën kohë ishte edhe Sekretari i Përgjithshëm i Këshillit të Sigurimit të Rusisë.
Në 16 gusht 1999 filloi të punojë si Kryeministri i Rusisë. Me dorëheqjen e Boris Jellcinit më 31 dhjetor 1999, në bazë të Kushtetutës u bë Kryetari i vendit për tre muaj, deri tek zgjedhjet presidenciale. Në zgjedhjet presidenciale Putin fitoi më shumë se 50% të votave, dhe u zgjodh Kryetari i Rusisë. Më 7 maj 2008 vendin e mori Dimitri Medvediev.
I lindur në Leningrad, sipas biografisë së tij: Në vetën e parë, të shtypura për fushatën presidenciale të vitit 2000) fëmijëri të varfër, kaloi në një shtëpi të përbashkët. Gjyshi nga babai, Spiridon Putin, ka punuar si kuzhinier në një dacha në shërbim të Stalinit dhe Leninit. Nëna e tij, Maria Ivanovna Putina (1911-1998), ishte një punëtor dhe babai i tij, Vladimir Putin Spiridonoviç (1911-1999), vitet tridhjetë e hershme ishte në submariner marinës sovjetike. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, i ati i tij u hartua nga NKVD në një grup sabotazhi. Dy vëllezërit e vjetra kanë lindur në vitet tridhjetë, dhe një vdiq në muajt e parë të jetës, i dyti vdiq nga difteria gjatë rrethimit të Leningradit.
Putin ka një diplomë në të Drejtën Ndërkombëtare në Fakultetin Juridik të Universitetin Shtetëror të Leningradit në vitin 1975. Anëtar i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, ai është hartuar në fund të KGB në studimet. Gjatë karrierës së tij si anëtar dhe më pas udhëheqës të organizatës së fshehtë, e cila zgjati nga 1975 deri më 1991, ai kaloi pesë vjet në Dresden, Republika Demokratike Gjermane. Pas rënies së regjimit të Gjermanisë Lindore, Putin u thirr në Bashkimin Sovjetik dhe u kthye në Leningrad, ku, që nga qershori i vitit 1991, u hyjnë në Seksionin Çështjeve Ndërkombëtare të Universitetit të Shtetit, të dorëzuar në Molçanov Zëvendës Drejtori Juri. Në pozitën e tij të ri, rinsaldò Anatolj marrëdhëniet Sobçak me e kryetarit të atëhershëm të Leningradit me: Sobçak kishte punuar si Asistent Profesor gjatë viteve të Putinit universitare dhe ishte mbikqyrësi i tij. Presidenti i ardhshëm dha dorëheqjen nga shërbimet e sigurisë gusht 20, 1991 gjatë grushtit të shtetit të dështuar, i mbështetur nga KGB kundër Gorbaçovit.
Putin u ndalua nga një mandat i tretë radhazi nga Kushtetuta. Zëvendëskryeministri i parë Dmitri Medvedev u zgjodh pasardhës i tij. Në një operacion të ndërrimit të pushtetit më 8 maj 2008, vetëm një ditë pasi ia dorëzoi presidencën Medvedevit, Putin u emërua kryeministër i Rusisë, duke ruajtur dominimin e tij politik.[1]
Putin tha se tejkalimi i pasojave të krizës ekonomike botërore ishte një nga dy arritjet kryesore të mandatit të tij të dytë si kryeministër.[2] Tjetra ishte stabilizimi i madhësisë së popullsisë së Rusisë midis viteve 2008 dhe 2011 pas një periudhe të gjatë kolapsi demografik që filloi në vitet 1990.[2]
Në Kongresin e Rusisë së Bashkuar në Moskë më 24 shtator 2011, Medvedev propozoi zyrtarisht që Putin të kandidojë për presidencën në vitin 2012, një ofertë që Putin e pranoi. Duke pasur parasysh dominimin pothuajse të plotë të Rusisë së Bashkuar në politikën ruse, shumë vëzhgues besonin se Putinit i ishte siguruar një mandat i tretë. Lëvizja pritej të shihte Medvedevin të qëndronte në biletën e Rusisë së Bashkuar në zgjedhjet parlamentare në dhjetor, me synimin për t'u bërë kryeministër në fund të mandatit të tij presidencial.[3]
Pas zgjedhjeve parlamentare më 4 dhjetor 2011, dhjetëra mijëra rusë u përfshinë në protesta kundër mashtrimit të pretenduar zgjedhor; këto ishin protestat më të mëdha në kohën e Putinit. Protestuesit kritikuan Putinin dhe Rusinë e Bashkuar dhe kërkuan anulimin e rezultateve të zgjedhjeve.[4] Ato protesta ndezën frikën e një revolucioni me ngjyra në shoqëri.[5] Putin dyshohet se organizoi një numër grupesh paraushtarake besnike ndaj tij dhe partisë Rusia e Bashkuar në periudhën midis viteve 2005 dhe 2012.[6]
Më 24 shtator 2011, ndërsa fliste në kongresin e partisë Rusia e Bashkuar, Medvedev njoftoi se do të rekomandonte partinë të emëronte Putinin si kandidatin e saj presidencial.[7] Ai gjithashtu zbuloi se të dy politikanët e kishin kryer këtë marrëveshje për ta bërë Putinin kandidat për zgjedhjet presidenciale 2012 kohë më parë. Ky "zëvëndësim" u cilësua nga shumë në media si "Rokirovka", termi rus për lëvizjen e shahut "castling".[8]
Më 4 mars 2012, Putin fitoi Zgjedhjet presidenciale ruse 2012 në raundin e parë me 63.6% të votave, paravërisht akuzave të përhapura në të gjithë vendin se zgjedhjet ishin të shitura.[9][10][11] Grupet opozitare akuzuan Putinin dhe partinë Rusia e Bashkuar për mashtrim.[12][13] Ndërsa përpjekjet për t'i bërë zgjedhjet transparente u publikuan, duke përfshirë përdorimin e kamerave të internetit në qendrat e votimit, votimi u kritikua nga opozita ruse dhe nga vëzhguesit ndërkombëtarë nga Organizata për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë për parregullsi procedurale.[14]
Protestat kundër Putinit u zhvilluan gjatë dhe menjëherë pas fushatës presidenciale. Protesta më famëkeqe ishte performanca e Pussy Riot më 21 shkurt dhe gjyqi pasues.[15] Rreth 8,000–20,000 protestues u mblodhën në Moskë më 6 maj,[16][17] kur tetëdhjetë persona u plagosën në konfrontimet me policinë dhe 450 u arrestuan,[18] me 120 arrestime të tjera të nesërmen.[19] Një kundërprotestë e mbështetësve të Putinit ndodhi, e cila kulmoi me një mbledhje prej rreth 130,000 mbështetësve në stadiumin Luzhniki, stadiumi më i madh i Rusisë.[20] Disa nga të pranishmit deklaruan se ishin paguar për të ardhur, ishin detyruar të vinin nga punëdhënësit e tyre, ose u mashtruan duke besuar se do të merrnin pjesë në një festival folklorik.[21][22][23] Tubimi konsiderohet të jetë më i madhi në mbështetje të Putinit deri më sot.[24]
Presidenca e Putinit u inaugurua në Kremlin më 7 maj 2012.[25] Në ditën e tij të parë si president, Putini nxori 14 dekrete presidenciale, të cilat nga media quhen nganjëherë "Dekretet e majit", duke përfshirë një të gjatë që përcakton qëllime të gjera për ekonominë ruse. Dekrete të tjera kishin të bënin me arsimin, strehimin, trajnimin e fuqisë punëtore të kualifikuar, marrëdhëniet me Bashkimin Evropian, industrinë e mbrojtjes, marrëdhëniet ndëretnike dhe fusha të tjera politikash të trajtuara në artikujt e programit të Putinit të botuara gjatë fushatës presidenciale.[26]
Në vitet 2012 dhe 2013, Putin dhe partia Rusia e Bashkuar mbështetën legjislacion më të rreptë kundër komunitetit LGBT, në Shën Petersburg, Archangelsk dhe Novosibirsk; një ligj i quajtur ligji rus i propagandës së homoseksualëve, që është kundër "propagandës homoseksuale" (i cili ndalon simbole të tilla si flamuri i ylberit,[27][28] si dhe vepra të botuara që përmbajnë përmbajtje homoseksuale) u miratua nga Duma e Shtetit në qershor 2013.[29][30] Duke iu përgjigjur shqetësimeve ndërkombëtare në lidhje me legjislacionin e Rusisë, Putin u kërkoi kritikëve të vinin në dukje se ligji ishte një "ndalim i propagandës së pedofilisë dhe homoseksualitetit" dhe ai deklaroi se vizitorët homoseksualë në Lojërat Olimpike Dimërore 2014 duhet t'i "lënë fëmijët në paqe", por mohoi se kishte ndonjë "diskriminim profesional, karriere apo sociale" ndaj homoseksualëve në Rusi.[31]
Në qershor 2013, Putin mori pjesë në një tubim televiziv të Frontit Popullor Gjitho-Rus ku u zgjodh kreu i lëvizjes,[32] e cila u krijua në vitin 2011.[33] Sipas gazetarit Steve Rosenberg, lëvizja synon të "rilidhë Kremlinin me njerëzit e Rusisë" dhe një ditë, nëse është e nevojshme, të zëvendësojë partinë gjithnjë e më shumë jopopullore Rusia e Bashkuar që aktualisht mbështet Putinin.
Putin fitoi zgjedhjet presidenciale të vitit 2018 me më shumë se 76% të votave.[34] Mandati i tij i katërt filloi më 7 maj 2018 dhe do të zgjasë deri në vitin 2024.[35][36] Në të njëjtën ditë, Putin ftoi Dmitri Medvedev për të formuar një qeveri të re.[37] Më 15 maj 2018, Putin mori pjesë në hapjen e lëvizjes përgjatë autostradës së urës së Krimesë. Tre ditë më pas, Putin nënshkroi dekrete për formimin e qeverisë së re.[38] Më 25 maj, Putin njoftoi se nuk do të kandidonte për president në vitin 2024, duke e justifikuar këtë vendim në përputhje me Kushtetutën ruse.[39]
Më 15 mars 2020, Putin udhëzoi të formohej një grup pune nga Këshilli i Shtetit për të luftuar përhapjen e koronavirusit. Putin emëroi kryebashkiakun e Moskës Sergey Sobyanin si kreun e grupit.[40]
Më 22 mars 2020, pas një telefonate me kryeministrin italian Giuseppe Conte, Putin organizoi ushtrinë ruse që të dërgonte mjekë ushtarakë, automjete speciale dezinfektuese dhe pajisje të tjera mjekësore në Itali, e cila ishte vendi evropian më i goditur nga pandemia COVID-19.[41]
Më 24 mars 2020, Putin vizitoi një spital në Kommunarka të Moskës, ku mbahen pacientë me koronavirus, me të cilët foli ashtu si dhe me mjekët.[42] Ai filloi të punonte vetëm në zyrën e tij në Novo-Ogaryovo. Sipas Dmitri Peskov, Putin kryen teste ditore të koronavirusit, dhe se shëndeti i tij nuk ishte në rrezik.[43][44]
Në shtator 2021, Ukraina zhvilloi stërvitje ushtarake me forcat e NATOs.[45] Kremlini paralajmroi NATOn se nëse do të zgjeronte infrastrukturën ushtarake në Ukrainë do të shkelte "vijën e kuqe" të Putinit.[46] Zëdhënësi i Putin, Dmitri Peskov, mohoi akuzat se Rusia po përgatitej për një pushtim të Ukrainës.[47]
Më 30 nëntor 2021, Putin deklaroi se një zgjerim i NATOS në Ukrainë, veçanërisht vendosja e çdo lloj rakete me rreze të gjerë, të aftë të godasin çdo qytet rus ose sistemet raketore mbrojtëse të vendit të ngjashme me ato të Polonisë dhe Rumanisë, do të ishte një "vijë e kuqe" për Kremlinin.[48][49][50] Putin i kërkoi presidentit Joe Biden garanci ligjore që NATO nuk do të zgjerohej drejt lindjes dhe se nuk do të vendoste "sisteme armësh që na kërcënojnë në afërsi të territorit rus".[51] Megjithatë, Shba-ja dhe NATO i refuzuan kërkesat e tij.[52][53]
Kremlini në mënyrë të vazhdueshme mohoi se kishte plane për të pushtuar Ukrainën.[54][55][56] Putini i hodhi poshtë frikërat e tilla si "alarmiste".[57]
Në dhjetor 2021, një sondazh i Levada Center zbuloi se 50% e rusëve besonin se ishte faji i Shba-së dhe NATOs për krizën ruso-ukrainase, 16% besonin se ishte faji i Ukrainës kurse vetëm 4% besonin se ishte faji i Rusisë.[58][59] Megjithatë, më 7 shkurt 2022, gjeneral-koloneli rus në pension Leonid Ivashov, i cili është aktiv në politikë si kryetar i Asamblesë së Oficerëve Rus, bëri thirrje publikisht që Putin të jepte dorëheqjen për kërcënimet për një pushtim "kriminal" të Ukrainës.[60][61]
Në shkurt 2022, Putin paralajmëroi se pranimi i Ukrainës në NATO mund ta inkurajojë Ukrainën të rimarrë kontrollin mbi Krimenë e aneksuar nga Rusia ose zonat e sunduara nga separatistët pro-rusë në Donbas, duke thënë: "Imagjinoni që Ukraina është një anëtare e NATO-s dhe një operacion ushtarak [për të rimarrë Krimenë".] fillon. Çfarë - do të luftojmë me NATO-n? A ka menduar dikush për këtë?"[62] Më 7 shkurt 2022, Putin tha në një konferencë të përbashkët shtypi me presidentin francez Emmanuel Macron se "Një numër idesh, propozimesh [të Macronit] ... janë të mundshme si bazë për hapat e mëtejshëm. Ne do të bëjmë gjithçka për të gjetur kompromise që i përshtaten të gjithëve."[63] Putin premtoi se Rusia nuk do të kryente ndërhyrje të reja ushtarake afër Ukrainës.[64]
Më 15 shkurt, dhoma e ulët e parlamentit rus, Duma e Shtetit, mbështeti një rezolutë që bën thirrje për njohjen diplomatike të dy republikave të vetëshpallura separatiste në Donbas.[65] Gjashtë ditë më pas, Putin firmosi një dekret duke i njohur zyrtarisht dy republikat e vetëshpallura në Donbas si shtete të pavarura.[66] Më 24 shkurt, Putin njoftoi drejtëpërdrejtë nga televizori nisjen e një "operacioni special ushtarak" në Ukrainë,[67] duke nisur një pushtim të plotë mbi Ukrainën.[68] Ai tha se qëllimi i "operacionit" ishte "të mbronte njerëzit" në rajonin kryesisht rusishtfolës të Donbasit, i cili, sipas Putinit, "për tetë vjet tani, po përballet me poshtërimin dhe gjenocidin e kryer nga regjimi i Kievit".[69] Putin gjithashtu shkoi se "e gjithë përgjegjësia për një gjakderdhje të mundshme do të jetë tërësisht në ndërgjegjen e regjimit që sundon në territorin e Ukrainës."[70]
Politikat e brendshme të Putinit, veçanërisht në fillim të presidencës së tij të parë, synonin krijimin e një strukture pushteti vertikal. Më 13 maj 2000, ai nxori një dekret që organizonte 89 subjektet federale të Rusisë në shtatë rrethe administrative federale dhe emëroi një të dërguar presidencial përgjegjës për secilin prej këtyre rretheve (titulli zyrtar i të cilit është Përfaqësues Fuqiplotë).[71]
Sipas Stephen White, nën presidencën e Putinit, Rusia e bëri të qartë se nuk kishte ndërmend të krijonte një "edicion të dytë" të sistemit politik amerikan ose britanik, por një sistem që ishte më afër traditave dhe rrethanave të Rusisë.[72] Disa komentues e kanë përshkruar administratën e Putinit si një "demokraci sovrane".[73][74][75] Sipas përkrahësve të këtij përshkrimi (kryesisht Vladislav Surkov), veprimet dhe politikat e qeverisë duhet mbi të gjitha të gëzojnë mbështetje popullore brenda vetë Rusisë dhe të mos drejtohen ose ndikohen nga jashtë vendit.[76]
Leonid Bershidsk analizoi intervistën e Putin me revistën Financial Times dhe doli në përfundimin se "Putin është një imperialist i shkollës së vjetër sovjetike, sesa një nacionalist ose racist, pasi ai ka bashkëpunuar, ose është promovuar, nga njerëz të ditur që janë gej.[77]
Putin foli pozitivisht për inteligjencën artificiale në lidhje me politikën e jashtme, "Inteligjenca artificiale është e ardhmja, jo vetëm për Rusinë, por për të gjithë njerëzimin. Ajo vjen me mundësi kolosale, por edhe kërcënime që janë të vështira për t'u parashikuar. Kushdo që të bëhet lider i kësaj sfere do të bëhet sundimtari i botës”.[78]
Mikhail Khodorkovsky deklaroi, "[Putin] do të donte të ulej në një tavolinë me presidentin e Shba-së, dhe ndoshta dhe me presidentin e Kinës, dhe të tre ata të vendosnin për fatin e botës."[79]
Në vitin 2012, Putin shkroi një artikull në gazetën indiane The Hindu, dukë thënë: "Deklarata e Bashkpunimit Strategjik ndërmjet Indisë dhe Rusisë e firmosur në tetor 2000 u bë me të vërtetë një hap historik."[80][81] India vazhdon të jetë klienti më i madh i pajisjeve ushtarake ruse, dhe të dyja shtetet ndajnë marrëdhënje të forta diplomatike dhe strategjike.[82]
Nën drejtimin e Putin, Rusia ka mbajtur marrëdhënje pozitive me shtetet aziatike të OBSH-së dhe BRICS, të cilat përfshijnë Kinën, Indinë, Pakistanin si dhe ish shtetet sovjetike të Azisë Qëndrore.[83][84] Në shekullin e 21të, Kina dhe Rusia i kanë forcuar shumë marrëdhënjet dypalëshe dhe bashkpunimin ekonomik— Traktati i Miqësisë dhe ndërtimi i tubacionit të naftës ESPO dhe tubacionit të gazit Power of Siberia formuan një "marrëdhënie të veçantë" midis dy fuqive të mëdha.[85]
Putin takohet shpesh me kryeministrin e Japonisë Shinzo Abe për të diskutuar mosmarrëveshjet territoriale midis dy vendeve të tyre. Putin ka shprehur vullnetin e tij për ndërtimin e një ure hekurudhore ndëmjet dy shteteve.[86] Pavarësisht numrit të lartë të takimeve, asnjë marrëveshje nuk u arrit deri para dorëheqjes së Abe në vitin 2020.[87][88]
Nën drejtimin e tij, marrëdhëniet e Rusisë me NATO-n dhe SHBA-në kanë kaluar nëpër disa faza. Kur u bë president për herë të parë, marrëdhëniet ishin të kujdesshme, por pas sulmeve të 11 shtatorit, Putini mbështeti SHBA-në në Luftën kundër Terrorizmit dhe u shfaq mundësia për partneritet.[89] Sipas Stephen F. Cohen, SHBA-ja "e shpërbleu me zgjerimin e mëtejshëm të NATO-s deri në kufijtë e Rusisë dhe nga tërheqja e njëanshme nga Traktati i Raketave Anti-Ballistik të vitit 1972",[89] por të tjerë vunë në dukje se aplikimet nga vendet e reja të gatshme për t'u bashkuar me NATO-n u nxitën kryesisht nga Sjellja e Rusisë në Çeçeni, Transnistri, Abkazi, rolin e saj në puçin e Yanayev, si dhe thirrjet nga disa politikanë të shquar rusë për të rivendosur BRSS në kufijtë e saj të mëparshëm.[90][91]
Nga viti 2003, kur Rusia kundërshtoi fuqimisht SHBA-në kur ajo filloi Luftën në Irak, Putini u largua gjithnjë e më shumë nga Perëndimi dhe marrëdhëniet u përkeqësuan në mënyrë të vazhdueshme. Sipas studiuesit të Rusisë, Stephen F. Cohen, narrativa e mediave kryesore amerikane, pas asaj të Shtëpisë së Bardhë, u bë anti-Putin.[89] Në një intervistë me Michael Stürmer, Putin tha se kishte tre pyetje që shqetësonin më shumë Rusinë dhe Evropën Lindore, të cilat ishin: statusi i Kosovës, Traktati për Forcat e Armatosura Konvencionale në Evropë dhe planet amerikane për të ndërtuar objekte të mbrojtjes raketore në Poloni dhe Republikën Çeke, dhe sugjeroi që të treja ishin të lidhura.[92] Pikëpamja e tij ishte se lëshimet nga Perëndimi për njërën nga çështjet mund të përballeshin me lëshime nga Rusia për një tjetër.[92]
Në një intervistë në janar 2007, Putin tha se Rusia mbështeste një bote demokratike shumëpolare dhe forcimim e sistemeve të së drejtës ndërkombëtare.[93]
 |
Wikimedia Commons ka materiale multimediale në lidhje me: Vladimir Putin. |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
