From Wikipedia, the free encyclopedia
Samarkand (uzbečki: Samarqand, tadžički: Самарқанд, perzijski: سمرقند, preko sogdijskog što znači "utvrđeni grad" ili "polje šećera") je grad u istoimenoj pokrajini (vilajetu) u središnjem Uzbekistanu s 362.000 stanovnika, što ga čini drugim po broju stanovnika u državi. Grad leži u dolini Zeravšan, uz željezničku prugu Krasnovodsk-Taškent.
Samarkand Samarqand / Самарқанд | |||
|---|---|---|---|
.JPG) | |||
|
|||
| Koordinate: 39°39.15′N 66°57.35′E | |||
| Država |  Uzbekistan | ||
| Vilajet | Samarkand | ||
| Vlast | |||
| - Načelnik oblasti | Lama Mi'mar | ||
| Površina | |||
| - Urbano područje | 190 km2 | ||
| Visina | 702 m | ||
| Stanovništvo (2008.) | |||
| - Grad | 353.347 | ||
| - Područje utjecaja | 507.570 | ||
| Vremenska zona | EET (UTC+4) (UTC) | ||
| - Ljeto (DST) | EEST (UTC+5) (UTC) | ||
| Poštanski broj | 1401xx | ||
| Pozivni broj | (+998) 662 | ||
| Službene stranice www.samarqand.uz | |||
| Karta | |||
 Položaj Samarkanda u Uzbekistanu | |||
Grad se nekada nalazio točno na pola Puta svile, između Kine i Zapada, te je u srednjem vijeku postao središte islamske kulture i znanosti. od 14. vijeka je bio prijestolnicom Mongolskog Carstva Timura Velikog i u njemu se nalaze brojne građevine iz tog vrmena kao što su Timurov mauzolej Gur Emir i džamija Bibi Hanum u starom dijelu grada (Registan). Zbog toga je upisan na na UNESCO-v popis mjesta svjetske baštine u Aziji i Oceaniji 2001. godine.
Od gospodarstva grada ističe se prehrambena, kožna industrija, proizvodnja traktora, automobilskih dijelova, obuće i cigareta. Važno prometno čvorište i trgovačko središte poljoprivredne okolice (osobito za rižu, pamuk i svilu).
U gradu se pored dobro očuvanog Starog grada s džamijama, medresama i mauzolejima, nalazi i Sveučilište u Samarkandu, uzbečko i rusko kazalište te muzej uzbečke kulture i umjetnosti.
.JPG)
U razdoblju vladavine perzijske dinastije Ahemenida Samarkand je bio glavni grad pokrajine Sogdijane. Nakon osvajanja Aleksandra Makedonskog (329. pne.) ulazi u sastav grčko-baktrijske države. U 4. vijeku postaje turski kaganat, a Arapi ga zauzimaju 712. godine. Od 6. do 13. vijeka grad je bio veći i bogatiji od suvremenog Samarkanda. Za vladavine Abasida, stanovnici grada su od dvojice Kineza, koji su bili zarobljeni 751. godine, otkrili tajnu pravljenja papira. Tako je prva tvornica papira u islamskom svijetu osnovana u Samarkandu. Otkriće se otuda raširilo po islamskom svijetu, te dalje u Evropu, što kroz Španiju, što preko križara.
U 9. i 10. vijeku njime vladaju Samanidi, potom Gaznavidi, a u 11. vijeku Karahanidi i Seldžuci. U to vrijeme Samarkand je bio važno trgovačko i prometno raskrižje, te jedno od važnijih centara iranske i islamske kulture.
Godine 1220. osvaja ga Džingis-kan, a nakon osvajanja Timura Lenka (1370.) postaje prijestolnicom Timuridske Monarhije koja se rasprostirala od današnje Indije do Turske. Tokom 35 godina njegove vlasti dovodio je umjetnike i obrtnike iz svih zemalja koje bi osvojio. Bio je cijenjen kao mudar i darežljiv vladar, a Samarkand je rastao. Timur je sebi u Samarkandu podigao mauzolej Gur Emir. Timurov unuk Ulugbeg vladao je 40 godina, tokom kojih je poticao razvoj znanosti. Stvorio je visoku školu koja je okupljala najbolje astronome i matematičare, a naredio je i gradnju opservatorij koji je imao ogroman, ali izuzetno precizan mramorni sekstant s lukom duljine 63 metra.
Oko 1500. Samarkandom su zavladali Uzbeci, a središte kaganata premješteno je u Buharu. Samarkand je počeo propadati, a poslije napada iranskog vojskovođe Nader-šaha, napušten je u 18. vijeku.
God. 1868. počinju ga osvajati Rusi. Za ruske vladavine (od 1871.) izgrađene su brojne gradske kuće i parkovi, a grad je bio središte ruskog Tatarstana. Dobio je na značaju kada je novoizgrađena transkaspijska željeznica dosegla Samarkand 1888. godine. Od 1924. do 1930. godine, Samarkand je bio glavni grad sovjetskog Uzbekistana.
| Samarkand - raskrižje kultura | |
|---|---|
 Svjetska baština – UNESCO | |
.JPG) | |
| Uzbekistan | |
| Registriran: | 2001. (25. zasjedanje) |
| Vrsta: | Kulturno dobro |
| Mjerilo: | i, ii, iv |
| Ugroženost: | no |
| Referenca: | UNESCO |
Kako bi slavio sebe i nakon smrti, Timur je u Samarkandu dao izgraditi divovski mauzolej Gur-e-Amir (Prinčev grob prvobitno podignut za njegova najdražeg unuka). Glavni dio preostalog dijela palače ima 110 m visoku zlatnu kupolu u obliku dinje koja se nalazi na vrhu građevine u obliku bubnja. Pravokutni glavni portal u unutarnje dvorište visok je oko 12 m. Njega je za Timura izradio slavni isfahanski graditelj Ibn Mahmud. Iznad luka vrata, ukrasnim pločicama je ispisano: "Sretan je onaj koji napusti svijet prije nego što svijet bez njega ne može". Timur je umro iznenada 1405. godine izvan Samarkanda u logoru iz kojega je taj šezdesetdevetogodišnjak namjeravao zauzeti Kinu. Njegovi sljedbenici odnijeli su njegovo tijelo natrag u Samarkand gdje je bilo izloženo u mauzoleju Gur-e-Amir, a natpisu su dodane riječi da će svako uznemiravanje njegova počivališta biti osvećeno ljutim ratom. Sovjetski arheolozi prvi su pokušali istražiti taj grob 1941. godine kad su pronašli ostatke čovjeka čije su obje noge bile osakaćene čvrstim okvirom i mongolskom lubanjom i crvenom bradom. Za nekoliko tjedana Njemačka je bila u ratu sa Sovjetskim Savezom.[1]
.JPG)
.JPG)
Samarkand ima ugovore o partnerstvu sa sljedećim gradovima:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
