Gdy człowiek tak bardzo wydobędzie się z siebie, że ma już odwagę być poczytanym za nic, dopiero wtedy jest wolność, wspaniałość i zwycięstwo – najtrudniejsze, bo nad samym sobą.
Istnieją ludzie, którzy posiadają tak mało odwagi, by stwierdzić cokolwiek, że boją się nawet oświadczyć, iż wieje wiatr, chociaż wyraźnie to czują, o ile nie usłyszą przedtem, że ktoś już to powiedział.
Odwaga jest na wyciągnięcie ręki: nie trzeba jej kupować za pieniądze. Nie trzeba się jej uczyć w szkole! Odwaga to jest coś, no nie? Jeśli masz odwagę, to wszystko musi się udać!
Programem dla odważnych powinna być przede wszystkim praca z mało odważnymi. Musimy się liczyć z nastrojami większości ludzi, przekonać ich, że są wielką siła i mogą bardzo wiele.
Autor: Jacek Kuroń, Spoko, czyli kwadratura koła, wyd. BGW, Warszawa 1992
Zdolność do nieulegania strachowi, chociaż się zna niebezpieczeństwo, nazywa się odwagą. Jedni z ludzi odważnych nie doznają w ogóle strachu w niebezpieczeństwach. Często dzięki przesądom, amuletom, wiarom we wróżby, dobre znaki, błogosławieństwa, dzięki przyzwyczajeniu, podnieceniu alkoholowemu – inni doznają strachu nawet bardzo silnego, a mimo to, nie uciekają i nie kryją się, tylko robią to, co postanowili.
Autor: Władysław Witwicki, Psychologia, t. 2, PWN, Warszawa 1963, s. 176.
Życzę ci odwagi Słońca, które, mimo nędzy i ogromu zła tego świata, dzień po dniu wschodzi i obdarza nas blaskiem i ciepłem swych promieni.