Loading AI tools
Anna Achmatowa (1922)
Anna Achmatowa (właśc. Anna Andriejewna Gorienko; 1889–1966) – rosyjska poetka.
- A gdy chmury jak po bitwie
płyną we krwi, purpurowe,
moje słyszy on modlitwy
i miłości mojej słowa.
- Niech znowu zagrzmią organowe tony,
niczym wiosenne pierwsze burze.
Spojrzę zza pleców twojej narzeczonej
i oczy lekko przymrużę.- Źródło: Niech znowu zagrzmią…, tłum. Włodzimierz Słobodnik
- Zobacz też: burza, organy, wiosna
- Nigdy nie byłam tobie miłą,
tyś mi się sprzykrzył. Trwa udręka.
Tę miłość jak zbrodniarkę nęka
zło, co do dna ją przepełniło.- Źródło: O życie szare…, tłum. Józef Waczków
- Zobacz też: udręka
- Czyż dla nas świeżość słów, uczucie młode
utracić – to nie tak, jak dla malarza – wzrok,
lub dla aktora – głos, swobodny krok,
albo dla pięknej kobiety – urodę?
- Ogniska malinowe
niczym róże zakwitają na śniegu.- Źródło: Masz odwagę…, tłum. Andrzej Mandalian
- Zobacz też: malina, ognisko, róża, śnieg
- Zszarzał na niebie błękit emalii,
wyraźniej słychać pieśń okaryny.
To przecież tylko piszczałka z gliny,
czemu tak smutnym głosem się żali!…- Źródło: Zszarzał na niebie błękit…, tłum. Irena Piotrowska
- Zobacz też: błękit, niebo
- Kukułeczko, powiedz, proszę,
ile będę żyła lat…
Drgnęły tylko czubki sosen,
żółty promień w trawę spadł.
Dźwięk nie rozległ się w powietrzu,
a już wracać czas.
Dotknął czoła świeży wietrzyk.
Milczy chłodny las.- Źródło: Kukułeczko, powiedz, proszę…, tłum. Mieczysława Buczkówna
- Zobacz też: kukułka, sosna
- To nie radosny pęd popycha
moje powolne, chwiejne kroki,
rzekłbyś: pod stopą kładka licha,
a nie posadzki czworoboki.- Źródło: Na szyi – drobnych rząd korali…, tłum. Gabriel Karski
- Zobacz też: radość
- I nawet nikt nie wyszedł
z latarnią mi naprzeciw.
I weszłam w domu ciszę,
gdy blady księżyc świecił.- Źródło: I nawet nikt nie wyszedł…, tłum. Wanda Grodzieńska
- Zobacz też: księżyc, latarnia
- Tyle próśb zawsze ma ukochana,
Porzucona próśb żadnych nie miewa…- Źródło: Tyle próśb zawsze ma ukochana…, tłum. Leonard Podhorski-Okołów
- Zobacz też: prośba
- Zawsze cicha jest czułość prawdziwa,
nic jej przed okiem nie skryje.
Próżno twoja ręka troskliwa
futrem otula mą szyję.- Źródło: Zawsze cicha jest czułość…, tłum. Józef Kramsztyk
- Zobacz też: czułość, troskliwość
- Wiem, niewiele w życiu dróg schodziłam,
wciąż śpiewałam i czekałam,
ale brata nie znienawidziłam
ani siostry nie zaprzedałam.- Źródło: Któryś nigdy…, tłum. Andrzej Mandalian
- Zobacz też: droga
- Żyć nauczyłam się prosto i mądrze,
patrzeć na niebo, modlić się do Boga
i długo, długo chodzić o wieczorze,
by niepotrzebna ustąpiła trwoga.- Źródło: Żyć nauczyłam się…, tłum. Wiktor Woroszylski
- Zobacz też: mądrość
- Bo i na cóż mi te ody odwieczne
i czar elegii, który rzewność budzi.
Trzeba, by wiersze były niedorzeczne -
nie tak, jak u ludzi.- Źródło: Bo i na cóż mi te ody…, tłum. Anatol Stern
- Zobacz też: elegia, poezja
- I czyjeś tam wesołe scherzo
ułożyć w wierszyk zaniedbany,
przysięgać, że tak biedne serce
płacze wplątane w lśniące łany.- Źródło: Poeta, tłum. Jarosław Iwaszkiewicz
- Zobacz też: scherzo
- Jedni wciąż patrzą w pieszczotliwe oczy,
a inni piją do porannej pory.
Z nieokiełznanym sumieniem wśród nocy
ja do świtania wiodę rozhowory.
- Kiedy człowiek umiera,
zmieniają się jego portrety.
Inaczej patrzą oczy, a wargi
uśmiechają się innym uśmiechem.
Spostrzegłam to, powróciwszy
z pogrzebu pewnego poety.
I odtąd sprawdzałam często,
i potwierdził się mój domysł.- Źródło: Kiedy człowiek umiera…, tłum. Anna Kamieńska
- Zobacz też: śmierć
- Milczę. Milczę wciąż, gotowa
stać się znowu tobą – ziemio!- Źródło: Przyszłam tutaj…, tłum. Leonard Podhorski-Okołów
- Zobacz też: milczenie
- Nie pragnę ani zemsty, ani bólu,
niech umrę razem z ostatnią śnieżycą.
Jego wróżyłam w wigilię Trzech Króli
i jego miłą byłam cały styczeń.
- Przy cmentarzu – piaskiem wiało z ugoru,
a dalej – błękitniała rzeka.
Powiedziałeś: „No cóż, idź do klasztoru
lub za mąż za głupca, nie zwlekaj.”
Tak potrafią mówić tylko książęta,
lecz ja nie zapomnę tej rozmowy -
niech przez wieki spływa, wtedy zaczęta
jak z ramion płaszcz gronostajowy.- Źródło: Czytanie „Hamleta”, tłum. Mieczysława Buczkówna
- Zobacz też: cmentarz
- Wspomnienie słońca w sercu półmartwe.
- Źródło: Wspomnienie słońca…, tłum. Joanna Pollakówna
- Zobacz też: słońce, wspomnienie
- Być mrocznym samotnym nerwowo-wzrocznym obserwatorem
Wirującego diamentu świata.
- I bledsza jest niż jedwab lila
Twarz moja od przeczucia losu,
I brwi dosięga mi co chwila
Nie zakręcony pukiel włosów.- Źródło: W blaskach zachodu, tłum. Anatol Stern
- Zobacz też: jedwab
- W blaskach zachodu pożółkł świat,
Czule kwietniowy chłód się skrada.
Spóźniłeś się o tyle lat,
A jednak jestem tobie rada.- Źródło: W blaskach zachodu, tłum. Anatol Stern
- Zobacz też: blask
- W kominie gaśnie płomień,
Świerszcz ćwierka smętne trele.
Ktoś na pamiątkę po mnie
Wziął biały pantofelek. (…)
A sercu trudno wierzyć:
Nie minie czasu wiele –
On wszystkim zacznie mierzyć
Mój biały pantofelek.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
