wstęga

wstęga (język polski)

wstęga (1.1)

wstęga (1.2) rzeki

wymowa:

IPA: [ˈfstɛ̃ŋɡa], AS: [fstẽŋga], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wstęga	wstęgi
dopełniacz	wstęgi	wstęg / wstąg[1]
celownik	wstędze	wstęgom
biernik	wstęgę	wstęgi
narzędnik	wstęgą	wstęgami
miejscownik	wstędze	wstęgach
wołacz	wstęgo	wstęgi

(1.1) duża (w szczególności szeroka) wstążka

(1.2) przen. długi obiekt, który wije się, meandruje

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Rodzina złożyła na grobie wieniec udekorowany wstęgami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wstęga papieru • wstęga orderowa

synonimy:

(1.1) taśma; gw. (Górny Śląsk) szlajfa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. wstążka ż

przym. wstęgowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) band
• czeski: (1.1) stuha ż
• esperanto: (1.1) rubando
• niderlandzki: (1.1) lint n
• wilamowski: (1.1) bynzuł

źródła:

1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.