współczucie

współczucie (język polski)

wymowa:

IPA: [fspuwˈt͡ʃut͡ɕɛ], AS: [fspuu̯čuće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	współczucie	współczucia
dopełniacz	współczucia	współczuć
celownik	współczuciu	współczuciom
biernik	współczucie	współczucia
narzędnik	współczuciem	współczuciami
miejscownik	współczuciu	współczuciach
wołacz	współczucie	współczucia

(1.1) zdolność emocjonalnej solidarności z cierpiącym, poszkodowanym

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

(1.1) współczucie dla + D.^[1] • współczucie + C.

kolokacje:

(1.1) okazywać / okazać współczucie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. współczuć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. współ- + czucie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) compassion, sympathy, empathy
• arabski: (1.1) رحمة ż
• białoruski: (1.1) спачуванне n
• bułgarski: (1.1) съчувствие n
• chorwacki: (1.1) suosjećanje n
• czeski: (1.1) soustrast ż, soucit ż
• duński: (1.1) medfølelse w
• dzongkha: (1.1) ཐུགས་རྗེ
• fiński: (1.1) myötätunto
• francuski: (1.1) compassion ż
• gruziński: (1.1) თანაგრძნობა
• hiszpański: (1.1) compasión ż
• islandzki: (1.1) meðaumkun ż, samúð ż
• japoński: (1.1) 同情(どうじょう), 憐愍(れんびん)
• kataloński: (1.1) compassió ż
• litewski: (1.1) gailestis
• macedoński: (1.1) сочувство n
• maltański: (1.1) ħniena ż
• niderlandzki: (1.1) medelijden n
• niemiecki: (1.1) Mitleid n, Mitgefühl n
• nowogrecki: (1.1) συμπόνια ż
• pali: (1.1) anukampā ż, karuṇā ż
• portugalski: (1.1) compaixão ż
• rosyjski: (1.1) сочувствие n, сострадание n
• rumuński: (1.1) compasiune ż
• sanskryt: (1.1) अनुकम्पा ż, करुणा, दया
• słowacki: (1.1) súcit, sústrasť
• słoweński: (1.1) sočutje n
• szwedzki: (1.1) medlidande w, medkänsla w
• tuvalu: (1.1) alofa, loto alofa
• tybetański: (1.1) ཐུགས་རྗེ, སྙིང་རྗེ
• ukraiński: (1.1) співчуття n
• węgierski: (1.1) együttérzés
• włoski: (1.1) commiserazione ż, compassione ż

źródła:

1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.