czucie

czucie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑uʨ̑ɛ], AS: [čuće], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	czucie
dopełniacz	czucia
celownik	czuciu
biernik	czucie
narzędnik	czuciem
miejscownik	czuciu
wołacz	czucie

(1.1) odbiór poprzez zmysły, reakcja na odbierane aspekty rzeczywistości

(1.2) rzecz. odczas. od czuć

odmiana:

(1.2) blm,

 

przykłady:

(1.1) Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko.^[1]

(1.1) Po wypadku Jacek stracił czucie w lewej ręce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zmysł

antonimy:

(1.2) nieczucie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uczucie n, poczucie n, wyczucie n, przeczucie n, odczucie n, uczulenie n, czuwak mrz, nieczucie n

czas. czuły, czuć ndk., odczuwać ndk., poczuć dk., uczuć dk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk., odczuć dk.

przym. czuły, czuciowy

przysł. czuciowo, czule

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) feeling
• arabski: (1.1) شعور, حاسة, حس
• esperanto: (1.1) senso, sento
• niemiecki: (1.1) Gefühl m
• rosyjski: (1.1) ощущение n
• węgierski: (1.1) érzés

źródła:

1. Adam Mickiewicz Romantyczność