wrzutnia

wrzutnia (język polski)

wrzutnia (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvʒutʲɲa], AS: [vžutʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni…

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wrzutnia	wrzutnie
dopełniacz	wrzutni	wrzutni
celownik	wrzutni	wrzutniom
biernik	wrzutnię	wrzutnie
narzędnik	wrzutnią	wrzutniami
miejscownik	wrzutni	wrzutniach
wołacz	wrzutnio	wrzutnie

(1.1) udostępniany przez instytucję publiczną zasobnik umożliwiający ludności zdawanie określonych obiektów, bez możliwości ich samodzielnego wyjęcia

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Przez całą dobę czynna jest samoobsługowa wrzutnia do zwrotu książek^[1].

(1.1) Przez 10 miesięcy wrocławskiej policji i prokuraturze nie udało się złapać sprawców kradzieży trzech milionów złotych z wrzutni bankowej^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wrzut mrz, wrzucanie n, wrzucenie n, wrzutka ż

czas. wrzucać ndk., wrzucić dk.

przym. wrzutowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wrzut + -nia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) drop box
• duński: (1.1) døgnboks w

źródła:

1. Biblioteka Główna Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, dostęp: 29-01-2011
2. M. Rybak, Wrocław: Ukradli miliony, kary nie będzie, Gazeta Wrocławska, publikacja: 25-06-2009, dostęp: 29-01-2011