policja

policja (język polski)

policja (1.2)

wymowa:

IPA: [pɔˈlʲit͡sʲja], AS: [polʹicʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	policja	policje
dopełniacz	policji	policji / przest. policyj
celownik	policji	policjom
biernik	policję	policje
narzędnik	policją	policjami
miejscownik	policji	policjach
wołacz	policjo	policje

(1.1) instytucja państwowa mająca za zadanie ochronę obywateli przed przestępcami, wykrywanie przestępstw itp.; zob. też policja w Wikipedii

(1.2) pot. grupa policjantów

(1.3) pot. budynek policji (1.1)

(1.4) daw. grzeczność, obyczajność^[1]

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.1) Minister poinformował, że policja złapała groźnego przestępcę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wzywać / wezwać policję • dzwonić / zadzwonić po policję • zgłosić policji • zgłosić się na policję • policja łapie / chwyta bandytów / przestępców / złodziei • pracować w policji • współpracować / iść na układ z policją • iść / lecieć z czymś na policję • posterunek / komisariat / oddział / komenda / patrol policji • tajna policja • policja kryminalna / drogowa / wodna / gospodarcza / sądowa / konna / municypalna / dochodzeniowa • funkcjonariusz / funkcjonariuszka / pracownik / oficer / podoficer / współpracownik / informator policji • oddział specjalny policji • zadania / uprawnienia / organizacja policji • składać zeznanie na policji • dać się złapać policji • policja trafiła na ślad • policja zatrzymuje / aresztuje / przesłuchuje / poszukuje • policja prowadzi śledztwo / dochodzenie / sprawę • szkoła policji • przest. policja sanitarna / leśna

synonimy:

(1.1) daw. milicja; eufem. smutni panowie; obraź. gliny, gliniarze, pały, psy, psiarnia, bagieta; wulg. kurwy, mendy

antonimy:

(1.1) przestępca, kryminał, półświatek

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) wojsk. żandarmeria, drogówka, obyczajówka

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. policjant m, policjantka ż

przym. policyjny

przysł. policyjnie

tem. słow. policyjno-

związki frazeologiczne:

granatowa policja • policja polityczna • wpaść w łapy policji • oddać się w ręce policji • Święto Policji

etymologia:

(1.1-4) łac. politio^[1]

uwagi:

(1.1) Użycie liczby mnogiej jest zasadne przy zestawieniu w jednej wypowiedzi służb z więcej niż jednego państwa.

tłumaczenia:

• alemański: (1.1) Polizai ż
• angielski: (1.1) police
• arabski: (1.1) شرطة, بوليس
• baskijski: (1.1) polizia
• białoruski: (1.1) паліцыя ż; (1.2) паліцыя ż; (1.3) паліцыя ż
• bośniacki: (1.1) policija ż
• bułgarski: (1.1) полиция ż; (1.2) полиция ż; (1.3) полиция ż
• chiński standardowy: (1.1) uproszcz./trad. 警察 (jǐngchá)
• chorwacki: (1.1) policija ż
• czeski: (1.1) policie
• duński: (1.1) politi n
• esperanto: (1.1) polico
• fiński: (1.1) poliisi
• francuski: (1.1) police ż, gendarmerie ż
• hebrajski: (1.1) משטרה ż (misztara)
• hiszpański: (1.1) policía ż; (1.2) policía ż; (1.3) policía ż, comisaría ż; (1.4) cortesía ż
• islandzki: (1.1) lögregla ż
• japoński: (1.1) 警察 (けいさつ, keisatsu)
• jidysz: (1.1) פּאָליציי ż (policej)
• kataloński: (1.1) policia ż; (1.2) policia ż; (1.3) policia ż
• litewski: (1.1) policija ż
• łaciński: (1.1) vigil, vigiles, biocolyta
• łotewski: (1.1) policija
• niderlandzki: (1.1) politie
• niemiecki: (1.1) Polizei ż
• nowogrecki: (1.1) αστυνομία ż; (1.2) αστυνομία ż; (1.3) τμήμα n; (1.4) κοσμιότητα ż, ευπρέπεια ż
• ormiański: (1.1) ոստիկան
• portugalski: (1.1) polícia ż
• rosyjski: (1.1) полиция (policija)
• suahili: (1.1) polici
• szwedzki: (1.1) polis w
• turecki: (1.1) polis, zabıta
• ukraiński: (1.1) поліція ż
• węgierski: (1.1) rendőrség; (1.2) rendőrség; (1.3) rendőrség
• wilamowski: (1.1) policaei ż, policaj ż, policȧj ż
• włoski: (1.1) polizia ż

źródła:

1. Hasło „policja” w: Słownictwo ogólne w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 326.