widoczek

widoczek (język polski)

widoczek (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	widoczek	widoczki
dopełniacz	widoczku[2]	widoczków
celownik	widoczkowi	widoczkom
biernik	widoczek	widoczki
narzędnik	widoczkiem	widoczkami
miejscownik	widoczku	widoczkach
wołacz	widoczku	widoczki

(1.1) zdrobn. od widok

(1.2) niewielkich rozmiarów reprodukcja jakiejś panoramy^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Na ścianie nad pianiem wisiały antyramy z jakimiś widoczkami z Ziemi Świętej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) obrazek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. widok mrz, widoczność ż

przym. widokowy, widoczny

przysł. widokowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. widok + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: widok

• ukraiński: (1.2) видо́к m

źródła:

1.  Hasło „widoczek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „widoczek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.