walizka

walizka (język polski)

walizka (1.1)

wymowa:

IPA: [vaˈlʲiska], AS: [valʹiska], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	walizka	walizki
dopełniacz	walizki	walizek
celownik	walizce	walizkom
biernik	walizkę	walizki
narzędnik	walizką	walizkami
miejscownik	walizce	walizkach
wołacz	walizko	walizki

(1.1) rodzaj torby podróżnej w formie sztywnego prostopadłościanu z uchwytem; zob. też walizka w Wikipedii

(1.2) gw. (Warszawa) brzuch^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Udało mi się spakować wszystkie rzeczy tylko w jedną małą walizkę.

(1.2) Gruby, wciągnij walizkie!

składnia:

kolokacje:

(1.1) spakować / zabrać walizkę • walizka na kółkach

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. walizeczka ż

zgrub. waliza ż

przym. walizkowy

związki frazeologiczne:

siedzieć na walizkach • żyć na walizkach

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: brzuch

• albański: (1.1) valixhe ż
• angielski: (1.1) suitcase
• arabski: (1.1) حقيبة سفر
• baskijski: (1.1) maleta, baliza
• białoruski: (1.1) чамадан m
• duński: (1.1) kuffert w
• esperanto: (1.1) valizo
• estoński: (1.1) kohver
• francuski: (1.1) valise ż
• hiszpański: (1.1) maleta ż, valija ż
• jidysz: (1.1) וואַליזקע ż (walizke), וואַליזע ż (walize), טשעמאָדאַן m (czemodan)
• kabowerdeński: (1.1) maléta
• kataloński: (1.1) maleta ż
• litewski: (1.1) lagaminas m
• łotewski: (1.1) koferis m
• niemiecki: (1.1) Koffer m
• norweski (bokmål): (1.1) koffert m
• norweski (nynorsk): (1.1) koffert m
• nowogrecki: (1.1) βαλίτσα ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) walizki, torby:
• rosyjski: (1.1) чемодан m
• szwedzki: (1.1) koffert w
• turecki: (1.1) bavul, valiz
• ukraiński: (1.1) валізка ż, чемодан m
• włoski: (1.1) valigia ż

źródła:

1. Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 99.