twierdza

twierdza (język polski)

twierdza (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtfʲjɛrʣ̑a], AS: [tfʹi ̯erʒa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	twierdza	twierdze
dopełniacz	twierdzy	twierdz
celownik	twierdzy	twierdzom
biernik	twierdzę	twierdze
narzędnik	twierdzą	twierdzami
miejscownik	twierdzy	twierdzach
wołacz	twierdzo	twierdze

(1.1) archit. wojsk. rodzaj stałej fortyfikacji obronnej, złożonej z fortów i umocnień połączonych w całość; zob. też twierdza w Wikipedii

(1.2) ciężkie więzienie położone w obrębie fortyfikacji

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Oblężenie twierdzy trwało wiele miesięcy.

(1.2) Skazano go na dwa lata twierdzy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) warowna twierdza • oblężenie twierdzy

synonimy:

(1.1) forteca, warownia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. utwierdzenie n

związki frazeologiczne:

syndrom oblężonej twierdzy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fortress, stronghold
• arabski: (1.1) معقل, قلعة
• białoruski: (1.1) крэпасць ż; (1.2) крэпасць ż
• bułgarski: (1.1) крепост ż
• duński: (1.1) borg w
• esperanto: (1.1) fortikaĵo, fortreso
• fiński: (1.1) linnake
• francuski: (1.1) bastion m, forteresse ż
• gudźarati: (1.1) કિલ્લો m (killō)
• hiszpański: (1.1) fortaleza ż, bastión m, fuerte m
• japoński: (1.1) 要塞(ようさい)
• kazachski: (1.1) қамал, қорған
• litewski: (1.1) tvirtovė ż
• łotewski: (1.1) cietoksnis m
• niderlandzki: (1.1) vesting ż
• niemiecki: (1.1) Festung ż
• rosyjski: (1.1) крепость ż, przest. твердыня ż; (1.2) темница ż
• sanskryt: (1.1) पुर् ż
• słowacki: (1.1) tvrdza ż
• szwedzki: (1.1) fäste n, fästning w
• węgierski: (1.1) vár
• włoski: (1.1) fortezza ż, roccaforte ż

źródła: