strażnik

Podobna pisownia: strážnik

strażnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈstraʒʲɲik], AS: [stražʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	strażnik	strażnicy
dopełniacz	strażnika	strażników
celownik	strażnikowi	strażnikom
biernik	strażnika	strażników
narzędnik	strażnikiem	strażnikami
miejscownik	strażniku	strażnikach
wołacz	strażniku	strażnicy

(1.1) osoba odpowiedzialna za pilnowanie mienia lub osób

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Strażnicy pilnowali ostatnio wybudowanego pałacu.

(1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wartownik, argus; gw. (Górny Śląsk) szucman

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) dozorca, klawisz, konwojent, ochroniarz, parkingowy, sokista, stróż, szyldwach, wachman

holonimy:

(1.1) straż

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. straż ż, strażnica ż

forma żeńska strażniczka ż

przym. strażniczy

związki frazeologiczne:

strażnik dostępu

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) guard
• duński: (1.1) vagt w
• esperanto: (1.1) gardisto
• hiszpański: (1.1) guarda m, vigilante m
• jidysz: (1.1) היטער m (hiter)
• litewski: (1.1) sargybinis m
• norweski (bokmål): (1.1) vakt m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) vakt ż
• rosyjski: (1.1) сторож m
• szwedzki: (1.1) vakt w
• włoski: (1.1) piantone m, secondino m (w więzieniu), sentinella m, vigile m

źródła:

1. Ewangelia wg św. Jana 18,3