splin

splin (język polski)

wymowa:

IPA: [splʲĩn], AS: [splʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	splin	spliny
dopełniacz	splinu	splinów
celownik	splinowi	splinom
biernik	splin	spliny
narzędnik	splinem	splinami
miejscownik	splinie	splinach
wołacz	splinie	spliny

(1.1) książk. uczucie beznadziejności, przygnębienie, apatia

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wzniosę toast, by twój splin zniknął wcześniej niż mój zapas win. (W. Waglewski: Dziób pingwina)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przygnębienie, chandra, dół

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. splennik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. spleen^[1], spolszczenie fonetyczne < łac. splen < gr. σπλήν (splḗn) → śledziona

uwagi:

• inna pisownia: spleen
• zwykle w lp

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) esplín m
• nowogrecki: (1.1) μελαγχολία ż, κακοθυμία ż

źródła:

1.  Hasło „splin” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.