samowyzwalacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	samowyzwalacz	samowyzwalacze
dopełniacz	samowyzwalacza	samowyzwalaczy / rzad. samowyzwalaczów^[1]
celownik	samowyzwalaczowi	samowyzwalaczom
biernik	samowyzwalacz	samowyzwalacze
narzędnik	samowyzwalaczem	samowyzwalaczami
miejscownik	samowyzwalaczu	samowyzwalaczach
wołacz	samowyzwalaczu	samowyzwalacze

Zamknij

(1.1) fot. mechanizm lub funkcjonalność oprogramowania aparatu fotograficznego pozwalająca na wyzwolenie spustu samoczynnie po określonym czasie; zob. też samowyzwalacz w Wikipedii
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) Bez statywu nie zarejestrujemy też ujęć do stworzenia panoramy z prawdziwego zdarzenia, nie mówiąc już o wygodzie korzystania z podnoszenia lustra i samowyzwalacza^[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:: (1.1) timer
hiponimy:
holonimy:: (1.1) aparat fotograficzny
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. samowyzwalanie n, samowyzwolenie n; czas. samowyzwalać ndk., samowyzwolić dk.; przym. samowyzwoleńczy
związki frazeologiczne:
etymologia:: pol. samo- + wyzwalacz
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) self timer, self-timer
bułgarski: (1.1) самоснимачка ż
czeski: (1.1) samospoušť ż
duński: (1.1) selvudløser w
fiński: (1.1) itselaukaisin, vitkalaukaisin
francuski: (1.1) retardateur m
niderlandzki: (1.1) zelfontspanner m
niemiecki: (1.1) Selbstauslöser m
norweski (bokmål): (1.1) selvutløser m, selvutløyser m, sjølutløser m, sjølutløyser m
norweski (nynorsk): (1.1) sjølvutløysar m
rosyjski: (1.1) автоспуск m
szwedzki: (1.1) självutlösare w
ukraiński: (1.1) автоспуск m
węgierski: (1.1) önkioldó
włoski: (1.1) autoscatto m

[1]
Hasło „samowyzwalacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
[2]
Dobry statyw fotograficzny (pl). foto-info.pl, 2008-06-08. [dostęp 2024-10-02].

samowyzwalacz (język polski)