samospalenie

wymowa:: IPA: [ˌsãmɔspaˈlɛ̃ɲɛ], AS: [sãmospalẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.; ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) samobójstwo przez spalenie się żywcem, najczęściej popełniane demonstracyjnie na znak protestu^[1]; zob. też samospalenie (forma samobójstwa) w Wikipedii
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) 8 września 1 9 6 8 r. w czasie Centralnych Dożynek na stołecznym Stadionie X-lecia samospalenia dokonał Ryszard Siwiec, b. żołnierz AK^[2].
składnia:
kolokacje:: (1.1) akt / próba / incydent samospalenia • dokonywać / dokonać samospalenia • ginąć / zginąć przez samospalenie • samospalenie wdowy • samospalenie w proteście / na znak protestu / w akcie desperacji • rytualne samospalenie
synonimy:: (1.1) rzad. samopodpalenie
antonimy:
hiperonimy:: (1.1) samobójstwo, spalenie
hiponimy:: (1.1) sati, autodafe
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. samozapłon m, samozapalność ż, samopalność ż, samopalenie n, samopodpalenie n, samoopalanie n, samoopalacz m, samopał m; przym. samozapalny, samopalny
związki frazeologiczne:
etymologia:: (1.1) pol. samo- + spalenie
uwagi:: (1.1) zobacz też: samopodpalenie
tłumaczenia:

angielski: (1.1) self-immolation
białoruski: (1.1) самаспаленне n
francuski: (1.1) auto-immolation ż
hiszpański: (1.1) autoinmolación ż
niemiecki: (1.1) Selbstverbrennung ż
nowogrecki: (1.1) αυτοπυρπόληση ż
portugalski: (1.1) autoimolação ż
rosyjski: (1.1) самосожжение n
szwedzki: (1.1) självförbränning n

samospalenie (język polski)