rzezimieszek

rzezimieszek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʒɛʑĩˈmʲjɛʃɛk], AS: [žeźĩmʹi ̯ešek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzezimieszek	rzezimieszki
dopełniacz	rzezimieszka	rzezimieszków
celownik	rzezimieszkowi	rzezimieszkom
biernik	rzezimieszka	rzezimieszków
narzędnik	rzezimieszkiem	rzezimieszkami
miejscownik	rzezimieszku	rzezimieszkach
wołacz	rzezimieszku	rzezimieszki

(1.1) książk. złodziej, rabuś, bandzior

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Pamiętasz tego rzezimieszka, co nie zdążył jeszcze krwi ze sztyletu otrzeć, a już z cynicznym uśmiechem szedł w objęcia czternastolatek... I pamiętasz jego rozmowę ostatnią?...^[1]

(1.1) — Tak! stanę! — zawołałem. — Nie jestem rzezimieszkiem, ani też (przynajmniej dotąd) zabójcą^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. rzezać mieszki (frazeologizm)^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) robber, thief, mugger
• włoski: (1.1) brigante m, malandrino m

źródła:

1. Ludwik Stanisław Liciński, Gość (wyd. 1917)
2. Robert Louis Stevenson, Porwany za młodu (tłum. Józef Birkenmajer, wyd. 1927)
3. Alicja Nagórko, Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa 2007, s. 176.