rusztowanie

rusztowanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌruʃtɔˈvãɲɛ], AS: [ruštovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) techn. prowizoryczna konstrukcja szkieletowa ułatwiająca prace na wysokości przy wznoszeniu i remontowaniu budowli; zob. też rusztowanie w Wikipedii

(1.2) rzecz. odczas. od rusztować

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rusztowanie	rusztowania
dopełniacz	rusztowania	rusztowań
celownik	rusztowaniu	rusztowaniom
biernik	rusztowanie	rusztowania
narzędnik	rusztowaniem	rusztowaniami
miejscownik	rusztowaniu	rusztowaniach
wołacz	rusztowanie	rusztowania

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) To miało być tymczasowe rusztowanie, a stoi już siedem miesięcy!

składnia:

kolokacje:

(1.1) rusztowanie ramowe / modułowe / stojakowe / specjalne / kozłowe / wspornikowe / wiszące / warszawskie • stawiać / montować / demontować rusztowanie • chodzić po rusztowaniu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ruszt m

czas. rusztować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scaffold
• arabski: (1.1) سقالة ż
• baskijski: (1.1) aldamio
• czeski: (1.1) lešení n
• duński: (1.1) stillads n
• esperanto: (1.1) skafaldo
• francuski: (1.1) échafaudage m
• hiszpański: (1.1) andamio m
• jidysz: (1.1) רישטאָוואַניע ż (risztowanje), רושטאָוואַניע ż (rusztowanje)
• norweski (bokmål): (1.1) stillas n
• norweski (nynorsk): (1.1) stillas n
• nowogrecki: (1.1) σκαλωσιά ż
• węgierski: (1.1) állvány
• włoski: (1.1) impalcatura ż, ponteggio m

źródła: